Ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος, εκτρέφεται αιώνες τώρα στις ορεινές περιοχές με σκοπό τη φύλαξη κοπαδιών. Η προσαρμογή του στις αντίξοες συνθήκες της ορεινής κτηνοτροφίας τον βοήθησε να αναπτύξει χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πολύτιμο κι αναντικατάστατο φύλακα, ικανό να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις μεγάλων σαρκοφάγων, όπως η αρκούδα κι ο λύκος. Σήμερα, η παραδοσιακή αυτή ελληνική φυλή, κινδυνεύει με εξαφάνιση από τη μείωση της νομαδικής κτηνοτροφίας και τις ανεξέλεγκτες διασταυρώσεις που αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά της. Υπολογίζεται ότι έχουν απομείνει λιγότεροι από 3.000 καθαρόαιμοι ελληνικοί ποιμενικοί. Σε μία προσπάθεια να διάσωσης του, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ υλοποιεί από το 1998 το Πρόγραμμα Αναπαραγωγής Ελληνικού Ποιμενικού.

Γνωρίζατε ότι:

• Το τρίχωμά του είναι πυκνό με διπλό μανδύα , για να τον προστατεύει από τις ακραίες καιρικές συνθήκες.
• Διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση κι ακοή που σε συνδυασμό με τη διάπλαση και τον χαρακτήρα του, τον καθιστά ιδανικό σκύλο φύλαξης.
• Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου διακρίνεται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, το έντονα αναπτυγμένο ένστικτο προστασίας στο κοπάδι, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα κι η αφοσίωση.
• Προσαρμόζεται εύκολα στην καθημερινή διαβίωση του κοπαδιού, κινείται ελεύθερα χωρίς να ενοχλεί τα ζώα, ενώ σύντομα αναπτύσσει μαζί τους σχέσεις συμβίωσης και ένστικτο προστασίας.
• Ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του ποιμενικούς σκύλους της Ηπείρου.
• Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι ο ποιμενικός σκύλος της Ηπείρου είναι γνωστός από τα ομηρικά έτη κι ήταν ονομαστός για τα καταπληκτικά του χαρίσματα.

Πηγή: www.arcturos.gr

Το ελάφι εξαπλώνεται σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη, τη βόρεια Αφρική, τις περισσότερες οροσειρές της κεντρικής Ασίας, την Σιβηρία, την Άπω Ανατολή και τη βόρεια Αμερική. Το χειμώνα προτιμά τα δάση, ενώ το καλοκαίρι επιλέγει να κινηθεί σε μεγαλύτερο υψόμετρο όπου η τροφή αφθονεί. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η Άρτεμις το έθεσε υπό την προστασία της από θαυμασμό για τον ελεύθερο κι ατίθασο χαρακτήρα του. Στην Ελλάδα παλιότερα ευημερούσε σε όλη την επικράτεια. Δυστυχώς όμως σήμερα, εντοπίζεται μόνο στην Πάρνηθα και σε περιορισμένους πληθυσμούς στην Ροδόπη και την Ήπειρο. Ο πληθυσμός του Κόκκινου Ελαφιού έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό (περίπου 600 άτομα) ώστε το είδος να βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης και να χαρακτηρίζεται ως Κρισίμως Κινδυνεύον σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας.

Γνωρίζατε ότι:

• Είναι το μεγαλύτερο φυτοφάγο που ζει στη χώρα μας.
• Το κόκκινο ελάφι που ζει στην Ελλάδα, αντίθετα απ’ ό,τι δηλώνει το όνομά του, έχει καφεκόκκινο τρίχωμα το καλοκαίρι και γκρίζο το χειμώνα.
• Μόνο τα αρσενικά έχουν κέρατα, τα οποία μεγαλώνουν μέχρι και 2,5 εκ. την ημέρα.
• Όταν τα κέρατα αναπτυχθούν τελείως πέφτουν και βγαίνουν νέα κάθε χρόνο!
• Το μόνο όπλο για την άμυνά του είναι το γρήγορο τρέξιμό του κι οι οξύτατες αισθήσεις του.
• Κυλιέται στη λάσπη προκειμένου να καθαρίσει το σώμα του από τα παράσιτα.
• Το αρσενικό είναι πολυγαμικό είδος (σε κάθε ενήλικο αναλογούν 8-10 θηλυκά)!

Πηγή: www.arcturos.gr

Σύμβολο δύναμης κι ελευθερίας, κομμάτι ιστοριών εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η αλήθεια είναι πώς ο «κακός λύκος» χρειάζεται πολύ περισσότερη προστασία από ότι εμείς. Κάποτε ήταν το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στον πλανήτη, καλύπτοντας σχεδόν όλο το βόρειο ημισφαίριο. Σήμερα, εξαιτίας της συστηματικής του εξόντωσης συναντάται σε μικρούς πληθυσμούς στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στις σκανδιναβικές χώρες και στα ανατολικά της Ευρώπης. Πρόσφατα επανεμφανίστηκε στην Γαλλία, στην Ελβετία και στην Γερμανία. Στην Ελλάδα η εξάπλωσή του εκτείνεται σε όλο σχεδόν το ηπειρωτικό ανάγλυφο της χώρας, βόρεια της Βοιωτίας. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 700 άτομα σε πολλές μικρές και απομονωμένες μεταξύ τους ομάδες, με εντονότερη παρουσία σε σημεία όπου υπάρχει νομαδική κτηνοτροφία ή όπου υφίστανται ακόμη μεγάλα ορεινά συγκροτήματα χωρίς έντονη ανθρώπινη παρουσία.

Γνωρίζατε ότι:

• Τρέχει πολύ γρήγορα (έως 45 χλμ/ώρα) και κολυμπά καλά.
• Μπορεί να φτάσει το 1,5 μέτρο μήκος.
• Ζει σε αγέλες για καλύτερα αποτελέσματα στο κυνήγι.
• Αρχηγός είναι το πιο δυνατό ζώο της αγέλης (αρσενικό ή θηλυκό) και μαζί με το ταίρι του είναι το αναπαραγωγικό ζευγάρι της αγέλης.
• Έχει εξελιχθεί ώστε να τρέφεται κυρίως με άγρια φυτοφάγα ζώα αλλά σε περίπτωση που αυτά εκλείπουν στρέφεται σε μικρότερα ζώα, κτηνοτροφικά ζώα, ή ακόμα και σε ανθρωπογενείς πηγές τροφής (σκουπίδια, νεκρά ζώα).
• Οι λύκοι μπορούν να εντοπίσουν το θήραμά τους από απόσταση 3 χλμ. μόνο από τη μυρωδιά.
• Ένας λύκος μπορεί να ακούσει το ουρλιαχτό ενός άλλου λύκου από απόσταση έως και 10 χλμ, όταν ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται απόλυτη σιωπή.

Πηγή: www.arcturos.gr

Το αγριόγιδο είναι το πιο αντιπροσωπευτικό, μεγάλο θηλαστικό των ψηλών βουνών της Ελλάδας. Ταυτόχρονα όμως είναι κι ένα από τα απειλούμενα ζώα της βαλκανικής χερσονήσου. Τρέφεται κυρίως με διάφορα ποώδη φυτά και συμπληρωματικά με φύλλα, κλαδιά δέντρων και λειχήνες. Ιδανικός βιότοπος είναι οι απότομες δασωμένες πλαγιές που καταλήγουν σε απόκρημνες κορυφές. Χαρακτηριστικό γνώρισμα, αρσενικών και θηλυκών, είναι τα όρθια και λυγισμένα προς τα πίσω -σαν αγκίστρι- κέρατα. Ζει σε επτά διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές της χώρας: στη βόρεια, κεντρική-νότια Πίνδο, στην Στερεά Ελλάδα, στον Όλυμπο, στην Ροδόπη, στην Τζένα-Πίνοβο και στα Νεμέρτσικα. Αποτελείται από 19 πληθυσμιακές ομάδες, οι οποίες αριθμούν 700 περίπου άτομα συνολικά, κι ο οποίες δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Θεωρείται σπάνιο, ακόμη και στις περιοχές που συγκεντρώνει τις υψηλότερες πληθυσμιακές πυκνότητες.

Γνωρίζατε ότι:

• Το βάρος του κυμαίνεται από 28 έως 45 κιλά κι υπό φυσιολογικές συνθήκες ζει 15-20 χρόνια.
• Το τρίχωμα του σώματός του από καφέ ανοιχτό το καλοκαίρι μετατρέπεται σε σκούρο καφέ, σχεδόν μαύρο, το χειμώνα.
• Δεν ανήκει στο ίδιο είδος με το αγριοκάτσικο (γνωστό κι ως αγρίμι ή κρι-κρι) της Κρήτης και δεν διασταυρώνεται με τη γίδα.
• Σχηματίζουν μικρά κοπάδια, που τα ηγείται συνήθως ένα ενήλικο θηλυκό. Μόνο τα γέρικα ζώα και κυρίως τα αρσενικά απομονώνονται.
• Οι βίαιες αναμετρήσεις είναι μάλλον σπάνιες κι η ιεραρχία εξασφαλίζεται με χαρακτηριστικές στάσεις του σώματος και συμπεριφορές, όπου το καθένα βρίσκει τη θέση του.

Πηγή: www.arcturos.gr

Η καφέ αρκούδα κατέχει την ευρύτερη κατανομή παγκοσμίως από όλα τα άλλα είδη αρκούδας. Μέχρι πρόσφατα απαντιόταν στη βόρεια Αμερική, στο βόρειο Μεξικό, την Ευρώπη, την Ασία, τη Μέση Ανατολή και στη βόρεια Αφρική. Σήμερα όμως, κατοικεί μόνο στη βορειοδυτική βόρεια Αμερική, στην Ευρώπη και στο μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Ασίας. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι υπάρχουν 350 – 400 περίπου άτομα. Ζουν σε δύο ανεξάρτητους πληθυσμούς, οι οποίοι δεν επικοινωνούν γεωγραφικά μεταξύ τους. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός ζει στην ευρύτερη περιοχή της οροσειράς της Πίνδου ενώ ο άλλος στην οροσειρά της Ροδόπης. Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται σταθερές ενδείξεις για παρουσία αρκούδας στον άξονα Βόρα-Ολύμπου και στη Στερεά Ελλάδα μέχρι και την ορεινή Ναυπακτία. Περιοχές που τα τελευταία 70 χρόνια δεν υπήρχε καμία καταγραφή.

Γνωρίζατε ότι:

• Είναι το μοναδικό είδος αρκούδας που ζει στην ηπειρωτική Ευρώπη και, μετά την πολική, είναι το μεγαλύτερο είδος αρκούδας στον κόσμο.
• Οι ενήλικες αρσενικές αρκούδες στην Ελλάδα ζυγίζουν συνήθως 150-200 κιλά κι έχουν μέσο μήκος περίπου 2 μέτρα και ύψος στον τράχηλο 1.10 μ.
• Οι θηλυκές αρκούδες στη χώρα μας είναι πιο μικρές και ζυγίζουν συνήθως γύρω στα 100 κιλά.
• Το φθινόπωρο, στην Ελλάδα, μπορεί να διανύσει περισσότερα από 180 χιλιόμετρα σε αναζήτηση τροφής.
• Είναι ζώο παμφάγο. Το ποσοστό των φυτικών τροφών στη δίαιτα της στη χώρα μας ξεπερνάει το 85%!
• Δεν επιτίθεται στον άνθρωπο εκτός αν αισθανθεί ότι κινδυνεύει η ίδια ή τα μικρά της.
  Τα αρκουδάκια όταν γεννιούνται ζυγίζουν μόλις 200-300 γραμμάρια!

Πηγή: www.arcturos.gr