Ο Αμβρακικός Κόλπος είναι ένας πολύ μεγάλος κλειστός κόλπος στη Δυτική Ελλάδα, που ενώνεται με τη θάλασσα – το Ιόνιο Πέλαγος – μέσω ενός στενού διαύλου. Έχει έκταση πάνω από 400 τ.χλμ και εκτείνεται σε τρεις νομούς (περιφερειακές ενότητες), Άρτας, Πρέβεζας και Αιτωλοακαρνανίας.
Στο βόρειο μέρος του κόλπου εκβάλλουν ο Λούρος και ο Άραχθος, μεγάλα ποτάμια που με τις προσχώσεις τους δημιουργούν ένα σύνθετο σύστημα υγροτόπων με τεράστιο ενδιαφέρον για την ορνιθοπανίδα. Το τοπίο έχει συνεχείς εναλλαγές: ποτάμια, υπολείμματα παραποτάμιων δασών, βάλτοι, λιμνοθάλασσες, «λουρονησίδες» (δηλαδή λωρίδες άμμου που χωρίζουν τις λιμνοθάλασσες από την ανοιχτή θάλασσα), αλλά και πετρώδεις λόφοι και καλλιέργειες.
Στον Αμβρακικό προσεγγίζουμε από Πάτρα μέσω Αμφιλοχίας και από Ήπειρο μέσω Άρτας ή Πρέβεζας.
Ο Αμβρακικός με την εκπληκτική ορνιθοπανίδα είναι πολύ καλός για επίσκεψη και παρατήρηση πουλιών όλες τις εποχές τους έτους. Προτιμότερες εποχές όμως είναι μάλλον ο χειμώνας όταν υπάρχει τεράστιος αριθμός από διαχειμάζοντα πουλιά, αλλά και η άνοιξη (Απρίλιος-αρχές Ιουνίου) για φωλιάζοντα και μεταναστευτικά είδη.
Η φύση στον Αμβρακικό
Υγρότοποι
Εκτός από τα δύο μεγάλα ποτάμια της περιοχής, Λούρο και Άραχθο, συναντούμε τουλάχιστον 20 λιμνοθάλασσες και άλλους υγρότοπους, με συνολική έκταση 7.000 εκτάρια. Σημαντικότεροι είναι:
- Ο βάλτος της Ροδιάς, που τροφοδοτείται με γλυκό νερό από το Λούρο και καλύπτεται από εκτεταμένο καλαμιώνα.
- Οι λιμνοθάλασσες Τσουκαλιό και Λογαρού, οι δύο μεγαλύτερες λιμνοθάλασσες της περιοχής που διαχωρίζονται από τη θάλασσα με λουρονησίδες.
- Η υγροτοπική περιοχή στο βόρειο τμήμα του Αμβρακικού, γύρω από τις εκβολές του Λούρου και του Αράχθου, με τις λιμνοθάλασσες Τσοπέλι, Κόφτρα, Παλιομπούκα, και Αγρίλος.
- Στο νότιο τμήμα του Αμβρακικού κόλπου, οι λιμνοθάλασσες Κατάφουρκο, Μυρτάρι, Σαλτίνη, Μάζωμα, Βαθύ και η λίμνη Βουλκαριά.
Χλωρίδα
Η χλωρίδα της περιοχής περιλαμβάνει τα συνηθισμένα φυτά των παράκτιων υγροτόπων: χαρακτηριστικά είδη των αλμυρόβαλτων και αλίπεδων είναι η αρμύρα Salicornia και το βούρλο Juncus, ενώ προχωρώντας προς τα γλυκά νερά βλέπουμε καλαμιές, αρμυρίκια, νούφαρα και άλλα υδρόβια φυτά. Τα παραποτάμια δάση αποτελούνται από νερόφραξους, ιτιές, κλήθρα, λεύκες, φτελιές και πλάτανους. Σε υγρά λιβάδια μπορούμε να βρούμε ίριδες Iris pseudacorus και νάρκισσους Narcissus tazetta.
Πανίδα
Στον Αμβρακικό συναντούμε τα χαρακτηριστικά είδη θηλαστικών της μεσογειακής Ελλάδας, όπως η Αλεπού, το Κουνάβι, ο Σκαντζόχοιρος, αλλά και σπανιότερα και πιο ενδιαφέροντα όπως το Τσακάλι Canis aureus και η Βίδρα Lutra lutra. Υπάρχει πλήθος αμφίβιων (6 είδη βάτραχων και φρύνων καθώς και ο Κοινός Τρίτωνας) και ερπετών (4 είδη χελώνας, 7 είδη φιδιών και 11 είδη σαυρών) χάρη στη μεγάλη ποικιλία χερσαίων οικοσυστημάτων.
Στη θάλασσα θα συναντήσουμε Ρινοδέλφινα Tursiops truncatus – τα γνωστά δελφίνια του Αμβρακικού, ενώ υπάρχουν εμφανίσεις της μεσογειακής φώκιας Monachus monachus. Απαντάται επίσης η θαλάσσια χελώνα Caretta caretta. Η ιχθυοπανίδα της περιοχής είναι ιδιαίτερα πλούσια σε είδη γλυκού νερού αλλά και θαλάσσια. Οι υγρότοποι της περιοχής άλλωστε είναι ονομαστοί «χελότοποι», ενώ στα θαλάσσια αλιεύματα εκτός από ψάρια περιλαμβάνεται και η διάσημη γαρίδα (γάμπαρη) του Αμβρακικού.
Ορνιθοπανίδα
Ο Αμβρακικός έχει τεράστια σημασία για την ορνιθοπανίδα, και λόγω των βιοτόπων που φιλοξενεί, αλλά κι επειδή βρίσκεται πάνω σε μεταναστευτική διαδρομή. Τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί στην περιοχή περίπου 290 είδη πουλιών, εκ των οποίων τα 230 απαντώνται τακτικά. Θεωρείται ότι ο Αμβρακικός συγκεντρώνει τους μεγαλύτερους αριθμούς υδρόβιων πουλιών σε όλη την Ελλάδα, και είναι ένας από τους σημαντικότερους υγρότοπους της Νότιας Ευρώπης.
Ένα από τα εμβληματικά είδη που συναντάμε στον Αμβρακικό είναι ο Αργυροπελεκάνος Pelecanus crispus, ο οποίος και αναπαράγεται εδώ με πάνω από 80 αναπαραγωγικά ζευγάρια. Για πολλά χρόνια η αποικία του Αμβρακικού ήταν μαζί με αυτήν της Μικρής Πρέσπας η μόνη αποικία αναπαραγωγής του είδους στην Ελλάδα – αν και τα τελευταία έτη ο Αργυροπελεκάνος ξεκίνησε να αναπαράγεται και σε άλλους υγροτόπους της χώρας μας.
Στην περιοχή φωλιάζουν 6 είδη ερωδιών. Από αυτά, ο Ήταυρος Botaurus stellaris είναι το πιο ιδιαίτερο: ένα σχετικά σπάνιο για την Ελλάδα πουλί που αναπαράγεται στους απέραντους καλαμιώνες του Αμβρακικού – δύσκολα το βλέπουμε, αν όμως είμαστε τυχεροί ίσως ακούσουμε την παράξενη φωνή του αρσενικού Ήταυρου που θυμίζει μουγκάνισμα ταύρου. Άλλα ενδιαφέροντα είδη που αναπαράγονται στους βάλτους είναι η Χαλκόκοτα, η Χουλιαρομύτα και η σπάνια και προστατευόμενη Βαλτόπαπια Aythya nyroca.
Στην Φιλιππιάδα, μια κωμόπολη κοντά στους υγροτόπους, φωλιάζει πολύ μεγάλος αριθμός πελαργών – δίκαια κάποιοι ονομάζουν την Φιλιππιάδα «πρωτεύουσα των πελαργών».
Κατά μήκος των αμμοθινών και λουρονησίδων μπορούμε να δούμε πολύ μεγάλους αριθμούς από χαραδριόμορφα – σφυριχτές, γλαρόνια, Αβοκέτες, Καλαμοκανάδες, γλάρους και άλλα υδρόβια, ανάλογα με την εποχή του έτους.
Ο Αμβρακικός φιλοξενεί τεράστιους αριθμούς από διαχειμάζοντα είδη πουλιών – με περίπου 100.000 πουλιά κατά τους χειμερινούς μήνες είναι ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της Ελλάδας. Βουτηχτάρια, πάπιες, πρίστες, χήνες, παρυδάτια, αλλά και αρπακτικά πουλιά όπως ο μεγαλόπρεπος Στικταετός (Aquila clanga), είναι μεταξύ των χειμερινών επισκεπτών.
Ακόμα, οι λόφοι με τα θαμνοτόπια, και οι καλλιέργειες, χαρακτηρίζονται από διαφορετική οριθοπανίδα: φιλοξενούν μεγάλη ποικιλία στρουθιόμορφων, αρπακτικών και νυκτόβιων πουλιών. Οι παρατηρητές πουλιών σίγουρα δεν θα βαρεθούν.
Πηγή: www.eepf.gr
διαβάστε περισσότεραΟ πρώτος οικισμός στο Φενεό δημιουργήθηκε από τους Πελασγούς, ενώ αργότερα, γύρω στα 1.900 π.Χ., κατοικήθηκε από Αρκάδες. Το 1.500 π.Χ. οι Αχαιοί, δημιούργησαν το Μυκηναϊκό κέντρο του Φενεού, και έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο, με εξήντα πολεμιστές υπό την αρχηγία του βασιλιά των Αρκάδων, Αγαθήνορα.
Η ακρόπολη της Αρχαίας Φενεού τοποθετείται κοντά στο σημερινό χωριό Αρχαία Φενεός, για τους παλιότερους «Καλύβια», στα βορειοδυτικά κράσπεδα της φενεατικής πεδιάδας. Ανασκάφηκε ανάμεσα στα 1958-1961 από την έφορο κ. Ε. Δεϊλάκη. Η έρευνα αποκάλυψε ναό αφιερωμένο – σύμφωνα με τις επιγραφές – στον Ασκληπιό. Οι διαστάσεις του κτίσματος είναι 10 × 6,10 μέτρα. Βρέθηκε επίσης ορθογώνιο βάθρο πάνω στο οποίο υπήρχαν δύο πελώρια μαρμάρινα πόδια με σανδάλια μήκους 80 εκατοστών το καθένα. Πίσω από το βάθρο βρέθηκε γυναικείο μαρμάρινο κεφάλι ύψους 80 εκατοστών με μάτια από αλάβαστρο. Τα δύο αγάλματα παριστάνουν τον Ασκληπιό και την Υγεία και χρονολογούνται στα 150 π.Χ. Στην Αρχαία Φενεό υπάρχει μικρό αρχαιολογικό μουσείο όπου και εκτίθενται όλα τα ευρήματα, με πιο εντυπωσιακό το μαρμάρινο κεφάλι της Υγείας.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Προτού ανεγερθεί το Ηρώδειο στην Αθήνα, το 160 μ.Χ. οικοδομήθηκε το Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας. Κατά τον Παυσανία, είχε την ομορφότερη διακόσμηση μετά από εκείνη του Ωδείου της Αθήνας. Στο χώρο του βρισκόταν το άγαλμα του Απόλλωνα, το οποίο είχε κατασκευαστεί από τα λάφυρα του πολέμου μεταξύ Αιτωλών και Γαλατών. Το 279 π.Χ. οι Πατρινοί είχαν συμμαχήσει και βοηθήσει τους Αιτωλούς να νικήσουν.
Μέχρι το 1889 οπότε και αναδείχθηκε ήταν εντελώς καλυμμένο από χώματα. Επισκευή και αναμαρμάρωση του έγινε λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το κοίλο του έχει τέσσερις κερκίδες εδωλίων, κάτω από το διάζωμα και επτά πάνω από αυτό. Ο έξω ψηλός τοίχος της σκηνής έχει πέντε εισόδους, προς τη σκηνή και τα παρασκήνια. Η ορχήστρα είναι πλακόστρωτη και χωρίζεται σε ημικυκλικό θωράκιο από το κοίλο.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Το κάστρο στο Χλεμούτσι αποτελεί ένα από τα πιο επιβλητικά κάστρα της Πελοποννήσου και βρίσκεται στο χωριό Κάστρο. Χτισμένο στην κορυφή λόφου, δεσπόζει στην πεδιάδα της Ηλείας. Η ονομασία του φαίνεται ότι είναι σλάβικης προέλευσης και παραφθορά της λέξης «Χελμός» ή «Χελωνάτα», όπως είναι το όνομα του λόφου στον οποίο σήμερα στέκει το κάστρο. Εδώ υπήρχε παλαιολιθικός και αργότερα μεσοελλαδικός οικισμός (10.000 π.Χ. και 2.000 π.Χ. αντίστοιχα).
Το κάστρο ιδρύθηκε το 1220-1223 από τον Γοδεφρείδο Α΄ Βιλλεαρδουίνο και αποτέλεσε το ισχυρότερο φρούριο του φράγκικου πριγκηπάτου της Αχαΐας. Μάλιστα για να καλυφθεί το μεγάλο κόστος κατασκευής ο Φράγκος ηγεμόνας ήρθε σε ρήξη με τον λατινικό κλήρο του Πριγκηπάτου. Επί Τουρκοκρατίας εδώ είχαν την έδρα τους ο βοεβόδας και ο καδής. Το 1427 περιήλθε στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ο οποίος το χρησιμοποίησε ως στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο. Το 1460 το κατέλαβαν οι Τούρκοι και το 1867 οι Ενετοί, που το κράτησαν ως το 1715, όταν ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων.
Το κάστρο Χλεμούτσι αποτελεί υπόδειγμα φρουριακής αρχιτεκτονικής, με δύο τμήματα. Ο εξωτερικός περίβολος, πεταλόσχημος, περιβάλλει τον εσωτερικό πυρήνα του, ο οποίος βρίσκεται στα νοτιανατολικά, στο ψηλότερο σημείο του λόφου. Το συνολικό μήκος των τειχών είναι περίπου 1 χλμ, κατά μήκος των οποίων διακρίνονται κατάλοιπα κτηρίων, της ίδιας εποχής με το κάστρο (13ος αι.), όπως δεξαμενές και ίχνη δικτύου αγωγών. Στον εσωτερικό περίβολο βρισκόταν η κατοικία του Καστελλάνου, χώροι υποδοχής, μαγειρεία και το κατάλυμα της φρουράς. Οι αίθουσες ήταν διώροφες και στο εσωτερικό τους σώζονται δεξαμενές, τζάκια, αποθηκευτικές αίθουσες κ.α.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Η περιοχή της Πρέσπας βρίσκεται στο τριεθνές Ελλάδας, Αλβανίας και Π.Γ.Δ.Μ. (FYROM). Η ελληνική πλευρά της Πρέσπας ανήκει στο νομό Φλώρινας.
Η Πρέσπα είναι μία ορεινή λεκάνη με συνολική έκταση 1.500 τ.χλμ και στις τρεις χώρες (τα 330 τ.χλμ στην Ελλάδα). Περιλαμβάνει δύο από τις γνωστότερες λίμνες της Ελλάδας: την Μεγάλη Πρέσπα και την Μικρή Πρέσπα. Οι δύο λίμνες χωρίζονται από έναν χαρακτηριστικό αμμώδη ισθμό. Στα νότια του ισθμού και προς τη Μικρή Πρέσπα υπάρχει μια μεγάλη έκταση από καλαμιώνες και βάλτους, σημαντικές περιοχές για υδρόβια πουλιά.
Η Πρέσπα είναι η ηπειρωτικότερη περιοχή της χώρας – δηλαδή αυτή που απέχει την μεγαλύτερη απόσταση από τη θάλασσα. Στην γύρω περιοχή κυριαρχούν μεγάλοι ορεινοί όγκοι – ο Βαρνούντας στα 2.334μ. είναι το ψηλότερο βουνό στην Ελληνική Πρέσπα. Εκτός από τους υγρότοπους και τα βουνά, μεγάλα δάση, καλλιέργειες, και τα όμορφα χωριά των Πρεσπών συνθέτουν ένα ιδιαίτερο και ατμοσφαιρικό τοπίο.
Στην Πρέσπα φτάνουμε με αυτοκίνητο είτε από Φλώρινα μέσω του διάσελου της Βίγλας, είτε από Καστοριά μέσω της κοιλάδας των Κορεστείων. Για να βιώσει κανείς τη μαγεία της Πρέσπας αξίζει να διανυκτερεύσει σε κάποιον από τους όμορφους ξενώνες που υπάρχουν στα χωριά της.
Η περιοχή έχει διαφορετικά πρόσωπα σε κάθε εποχή του έτους. Η άνοιξη καθυστερεί (Μάιος-Ιούνιος), μας ανταμείβει όμως με πλούσια ορνιθοπανίδα, αγριολούλουδα, και καλό καιρό. Το φθινόπωρο είναι η πιο ατμοσφαιρική εποχή για την Πρέσπα: κίτρινα φύλλα, ομίχλες, οι καπνοί από τις καμινάδες των σπιτιών. Ο χειμώνας έχει ξεχωριστή ομορφιά, συχνά με διαυγείς κρύες μέρες, ενίοτε με χιόνι.
Η φύση στην Πρέσπα
Οι λίμνες Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα κυριαρχούν στο τοπίο της περιοχής.
- Η Μεγάλη Πρέσπα έχει έκταση 260-270 τ.χλμ (ανάλογα με την εποχή), εκ των οποίων τα 38 τ.χλμ. ανήκουν στην Ελλάδα και τα υπόλοιπα στις δύο γειτονικές χώρες
- Η Μικρή Πρέσπα είναι 47 τ.χλμ, εκ των οποίων τα 44 τ.χλμ βρίσκονται στην Ελλάδα, και ένα πολύ μικρό της κομμάτι στην Αλβανία
- Ο αμμώδης ισθμός που τις χωρίζει έχει μήκος περ.5 χλμ και από αυτόν διέρχεται η οδός που οδηγεί στο γραφικό οικισμό Ψαράδες
- Ένα σύστημα από καλαμιώνες και μικρούς βάλτους, το Βιρό και η Βρωμολίμνη, βρίσκονται ανάμεσα την Μικρή Πρέσπα και τον ισθμό. Δύσκολα προσεγγίζονται και είναι περιοχές απόλυτης προστασίας της φύσης.
- Το Ποτάμι του Αγίου Γερμανού περιβάλλεται από παραποτάμια βλάστηση κι είναι ένα από τα πιο όμορφα ορεινά ρέματα της χώρας. Οι προσχώσεις του δημιούργησαν τον αμμώδη ισθμό που χωρίζει τη Μεγάλη από τη Μικρή Πρέσπα.
Βουνά
- Ο Βαρνούντας (2.334μ.) δεσπόζει στο ανατολικό κομμάτι της λεκάνης και καλύπτεται από μεγάλα δάση δρυός και οξιάς, καθώς και λίγα έλατα. Το τμήμα του βουνού μέσα στην Π.Γ.Δ.Μ. ονομάζεται Pelister ή Περιστέρι.
- Το Τρικλάριο ή Σφήκα (1.749μ.) «κλείνει» την μικρή Πρέσπα από τα νότια. Στα χαμηλά έχει ποικιλία βλάστησης, ψηλότερα σχηματίζει ασβεστολιθικά οροπέδια.
- Το Ντέβας (1373μ.) είναι ένα χαμηλό βουνό στο δρόμο για Ψαράδες. Καλύπτεται από δάση αρκεύθων (κέδρων).
Βλάστηση και οικότοποι
Η λεκάνη της Πρέσπας εκτείνεται υψομετρικά από το επίπεδο των δύο λιμνών στα 850μ., μέχρι την αλπική ζώνη των γύρω ορεινών όγκων στα 2.334μ. Αντίστοιχα, η βλάστηση και τα οικοσυστήματα παρουσιάζουν πολύ μεγάλη ποικιλία.
Κοντά στις λίμνες και γύρω από αυτές υπάρχει υγροτοπική βλάστηση, με υδρόβια φυτά, μεγάλους καλαμιώνες, και υγρολίβαδα. Στη νότια όχθη της Μεγάλης Πρέσπας έχει σχηματιστεί ένα ασυνήθιστο για Ελλάδα παραλίμνιο δάσος από ιτιές, κλήθρα και σημύδες (Betula pendula).
Προχωρώντας στις πλαγιές των γύρω βουνών η βλάστηση αλλάζει. Στο δυτικό τμήμα της λεκάνης όπου επικρατούν ασβεστολιθικά πετρώματα υπάρχουν πυκνοί θαμνώνες από αρκεύθους (κέδρους) Juniperus foetidissima και Juniperus excelsa και μακεδονικές δρυς. Στο ανατολικό τμήμα της λεκάνης όπου εμφανίζονται πυριτικά εδάφη, υπάρχουν φυλλοβόλα δάση από δρυς και άλλα δένδρα. Καθώς ανεβαίνουμε σε υψόμετρο οι δρύες δίνουν τη θέση τους σε δάση οξιάς και ελάτης.
Τα ψηλότερα σημεία των βουνών καλύπτονται με υποαλπικά λιβάδια που νωρίς το καλοκαίρι γεμίζουν με εντυπωσιακά αγριολούλουδα.
Στην πεδινή ζώνη ανάμεσα στα δάση και στις λίμνες καλλιεργούνται τα ονομαστά φασόλια της Πρέσπας
Χλωρίδα
Η χλωρίδα της Πρέσπας έχει πάνω από 1500 είδη φυτών, αριθμός εντυπωσιακός σε σχέση με το μέγεθος της περιοχής. Από αυτά, ενδιαφέρον παρουσιάζουν η ενδημική κενταύρια της Πρέσπας (Centauria prespana), το σπάνιο παρασιτικό φυτό Phelypaea boissieri, αλλά και οι νάρκισσοι (Narcissus poeticus) που αγαπάνε τα υγρά λιβάδια.
Στα ασβεστολιθικά εδάφη στη σκιά των αρκεύθων (κέδρων) μπορεί να βρει κανείς την άνοιξη πλήθος από ορχιδέες. Ιδιαίτερη οικολογική και αισθητική αξία έχει η συστάδα από αιωνόβια κέδρα στο ξωκκλήσι του Αγ. Γεωργίου στο δρόμο για Ψαράδες.
Πανίδα
Στα εκτεταμένα δάση της Πρέσπας απαντώνται σχεδόν όλα τα μεγάλα θηλαστικά της χώρας: Αρκούδα, Λύκος, Ζαρκάδι, Αγριόγατα, Βίδρα (κοντά σε νερό). Έχει αναφερθεί παλιότερα και το Αγριόγιδο, αν και η παρουσία του σήμερα είναι αβέβαιη.
Τα είδη ερπετών (22 είδη) και αμφίβιων (11 είδη) της Πρέσπας είναι πολλά λόγω του πλήθους των οικοσυστημάτων, από τις λίμνες μέχρι τα δάση και τα αλπικά λιβάδια. Αυτό που όμως εντυπωσιάζει είναι η ποικιλία των χειρόπτερων (νυχτερίδες). Οι τελευταίες έρευνες έχουν καταγράψει 26 είδη νυχτερίδων στην Πρέσπα, κάποια από τα οποία είναι απειλούμενα.
Η ιχθυοπανίδα της περιοχής είναι ιδιαίτερα πλούσια. Έχουν καταγραφεί 23 είδη ψαριών, από τα οποία τα 9 είναι ενδημικά – δηλαδή απαντώνται μόνο στη Μικρή και Μεγάλη Πρέσπα και πουθενά αλλού.
Αν και δεν είναι κομμάτι της άγριας πανίδας, η βραχυκερατική αγελάδα της Πρέσπας, μια τοπική φυλή αγελάδας προσαρμοσμένη στις συνθήκες της περιοχής, είναι άλλη μια ιδιαιτερότητα της Πρέσπας και γίνονται προσπάθειες για την διατήρησή της.
Ορνιθοπανίδα
Η Πρέσπα είναι διάσημη κυρίως για τον υγρότοπό της, ο οποίος φιλοξενεί σημαντική ποικιλία και μεγάλους αριθμούς από σπάνια και απειλούμενα πουλιά. Έχουν καταγραφεί 275 είδη, αριθμός μεγάλος για την έκταση της περιοχής.
Στους καλαμιώνες γύρω από την Μικρή Πρέσπα βρίσκεται η μεγαλύτερη αναπαραγωγική αποικία Αργυροπελεκάνων Pelecanus crispus στον πλανήτη (τουλάχιστον 15% του παγκόσμιου πληθυσμού). Η αποικία που το 1991 έτη είχε 200 αναπαραγωγικά ζεύγη Αργυροπελεκάνων, σήμερα έχει ανακάμψει ξεπερνώντας τα 1100 ζεύγη χάρη στα μέτρα προστασίας και διαχείρισης που εφαρμόζονται από την Εταιρία Προστασίας Πρεσπών και τοπικούς φορείς.
Χιλιάδες πουλιά – Αργυροπελεκάνοι μαζί με Ροδοπελεκάνους Pelecanus onocrotalus, Λαγγόνες Phalacrocorax pygmeus, Κορμοράνους και ερωδιούς (τουλάχιστον 7 είδη ερωδιών) πετάνε πάνω από τους επισκέπτες. Η Πρέσπα είναι πραγματικός παράδεισος για τον παρατηρητή πουλιών.
Ο Χηνοπρίστης Mergus merganser και η Σταχτόχηνα Anser anser έχουν στην Πρέσπα τα μοναδικά σημεία φωλιάσματός τους στην Ελλάδα. Πιο δύσκολα όμως τα βλέπει κανείς.
Τους χειμερινούς μήνες η σύνθεση των πουλιών αλλάζει: Οι περισσότεροι πελεκάνοι έχουν φύγει – ελάχιστα άτομα ξεμένουν. Οι λίμνες τώρα γεμίζουν με πολλά είδη πάπιας, καθώς και χιλιάδες Φαλαρίδες και βουτηχτάρια. Ωστόσο, ο υγρότοπος της Πρέσπας δεν είναι τόσο διάσημος για τα διαχειμάζοντα είδη πουλιών του αφού περιβάλλεται από ψηλές οροσειρές, αλλά και επειδή κάποιες χρονιές τα νερά του παγώνουν.
Στα γύρω βουνά βρίσκονται πουλιά αντιπροσωπευτικά των δασών, όπως η σπάνια Δασόκοτα Bonasia bonasia, αλλά και στρουθιόμορφα, δρυοκολάπτες και αρπακτικά.
Πηγή: www.eepf.gr
διαβάστε περισσότεραΣτα τέλη του 19ου αιώνα, έφτασε στην πόλη του Πύργου, ο πολιτογραφημένος πλέον ως Έλληνας, Γερμανός αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσιλλερ προκειμένου να κτίσει την Δημοτική Αγορά, το Σταυροπάζαρο.
Η Δημοτική Αγορά Πύργο καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Πρόκειται για διώροφο κτίριο, νεοκλασικό, με αίθρια και τέσσερις εισόδους και είναι το πιο σημαντικό διατηρητέο κτίριο της πόλης.
Οι τέσσερις πλευρές της κάνουν χρήση διαφορετικών κάθε φορά αρχιτεκτονικών στοιχείων. Προς την οδό Καραϊσκάκη, έντονα είναι τα αναγεννησιακά στοιχεία. Προς την οδό Μεταξά, το κτίριο έχει «απέναντι» του Διοικητικά κτίρια και το ύψος είναι αυστηρό και λιτό. Στην οδό Κρεστενίτη η Δημοτική Αγορά βρίσκεται σε άμεσο διάλογο και αντιστοιχία με τα αντικρινά κτίρια, μοιράζεται το ύφος κατασκευής και διακόσμησης τους. Στην τέταρτη και τελευταία όψης της, στην οδό Πετραλιά, η κλίση του εδάφους περιορίζει τις δυνατότητες για ιδιαίτερο διάκοσμο. Στο ισόγειο διαμορφώνονται κυρίως βοηθητικοί χώροι και το ύφος είναι σχεδόν αστικό.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut rutrum dolor non est fermentum, sit amet luctus eros faucibus. Donec dignissim at nulla et fringilla. Etiam nisi felis, aliquam eget sagittis ac, condimentum vitae leo. Donec nec iaculis sapien, vel mattis ipsum. Phasellus ligula turpis, efficitur id congue non, accumsan a enim. Nunc sed ornare justo. Nam iaculis aliquet laoreet. Nullam dignissim lacus a ante venenatis, eget dictum magna dapibus. Ut nec nisi finibus, hendrerit purus nec, suscipit magna. Nulla facilisi. Mauris id leo vel tortor malesuada hendrerit quis et odio. Ut non elit eget ex eleifend tempor. Aenean ultricies cursus nisl sed accumsan. Quisque volutpat leo quis odio porttitor convallis. In sed ipsum et nibh vulputate efficitur a quis erat. Integer ac aliquet neque.
1. ΖΑΠΠΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ
Κτισμένο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Εδώ υπεγράφη η προσχώρηση της Ελλάδος στην ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Ένωση) το 1981. Νεοκλασσικό κτήριο 985 τ.μ. με είσοδο κορινθιακού ρυθμού, σχεδιασμένο από τον Θεόφιλο Χάνσεν. Η κατασκευή του χρηματοδοτήθηκε από τον Ευάγγελο Ζάππα.
Αψίδα θριάμβου που ιδρύθηκε από τον λαό των Αθηναίων για να τιμήσει τον αυτοκράτορα Αδριανό, για τα έργα του στην πόλη της Αθήνας (μεταξύ 131-135 μΧ). Είναι το σύνορο των «δύο πόλεων», δηλαδή της παλιάς πόλης των Αθηνών του Θησέα και της νέας πόλης των Αθηνών του Αδριανού. Έχει ύψος 18μ. και συνδυάζει την ελληνική με την ρωμαϊκή τεχνοτροπία.
3. ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΣ ΑΓΟΡΑ
Αγορά για ο,τιδήποτε μπορεί να χρειάζεται κάποιος να ψωνίσει: μπαχαρικά, βότανα, τρόφιμα, ποτά. Οφείλει την ονομασία της στον ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη. Αποτελεί κτίσμα οργανωμένης συνοικιακής αγοράς, το οποίο συστεγάζει πολλούς και διαφορετικούς εμπόρους, δίνοντας μοναδικό χρώμα στην περιοχή.
4. ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΑΠΝΙΚΑΡΕΑΣ.
Είναι αφιερωμένος στην Παναγία και κτίστηκε στα ερείπια αρχαίου ναού της Αθηνάς ή της Δήμητρας, στα μέσα του 11ου αιώνα. Οι περισσότερες τοιχογραφίες του ναού, ανήκουν στον Φώτη Κόντογλου και είναι υπογεγραμμένες από το 1955.
5. ΩΔΕΙΟ ΗΡΩΔΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ
Είναι γνωστό ως Ηρώδειο. Ρωμαϊκό Ωδείο που κτίστηκε τον 2ο αιώνα μΧ με χρηματοδότηση του Αθηναίου Τιβέριου Κλαύδιου Ηρώδη Αττικού, εις μνήμην της συζύγου του Ασπασίας Αννίας Ρηγίλλης. Είχε ξύλινη στέγη, Σκηνή με τρεις ορόφους, ημικυκλική ορχήστρα και 32 σειρές εδωλίων. Ήρθε ξανά στο φως το 1857.
6. ΑΚΡΟΠΟΛΗ – ΙΕΡΟΣ ΒΡΑΧΟΣ
Η περιοχή του Ιερού Βράχου φαίνεται να έχει κατοικηθεί από την Τρίτη χιλιετία πΧ, ενώ τα μνημεία που βλέπουμε σήμερα κτίστηκαν μετά τους Περσικούς Πολέμους. Τα μνημεία του πασίγνωστου διεθνούς αυτού μνημείου υπέστησαν πολλές καταστροφές μέσα στους χρόνους, ακόμη όμως στεγάζονται εδώ σημαντικά ιερά, ναοί και βωμοί.
7. ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΠΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Θεμελιώθηκε το 1842, και μάλιστα τα εγκαίνιά του έγιναν ημέρα έκλειψης ηλίου. Είναι προσανατολισμένο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Κτισμένο στον λόφο των Νυμφών, όπου βρίσκονται απομεινάρια του ναού του Διός και ιερού των Νυμφών, πλάϊ στον χώρο της Πνύκας. Το δεύτερο μεγαλύτερο τηλεσκόπιο της Ελλάδας βρίσκεται εδώ, καθώς και πιστό αντίγραφο του Μηχανισμού των Αντικυθήρων.
8. ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ
Το 1952 τοποθετήθηκε εδώ το άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς, ως ηρώο των ξένων πεσόντων στην Ελλάδα στις μάχες του 1941-1945. Είναι ο μεγαλύτερος κήπος 230 στρεμμάτων στο κέντρο της Αθήνας. Αρχικά σχεδιάστηκε το 1934 για να τιμηθούν οι Ήρωες της Επανάστασης του 1821. Ονομάστηκε έτσι προσομοιάζοντας στο ρωμαϊκό Campus Martius και αποτελεί ιδανικό σημείο για βόλτα.
9. ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ
Πολλά και σπάνια είδη φυτών σε έκταση 285 στρεμμάτων. Βρίσκεται δίπλα στην Βουλή των Ελλήνων. Στην αρχαιότητα εδώ βρισκόταν ο ιδιωτικός κήπος του βοτανολόγου και φιλόσοφου Θεόφραστου, με ιερό και βιβλιοθήκη. Η βασίλισσα Φρειδερίκη αποφάσισε την μετατροπή του σε βοτανικό κήπο και το 1839 φυτεύτηκαν εδώ 15.000 καλλωπιστικά φυτά από την Γένοβα, και άλλα αυτοφυή από το Σούνιο και την Εύβοια.
10. ΠΛΑΚΑ
Συνοικία της Αθήνας, κάτω από την Ακρόπολη. Εδώ μπορεί κανείς να δει πώς ήταν η Αθήνα πριν από 100 χρόνια και να κάνει βόλτα σε μαγαζιά, ταβέρνες, καφετέριες, καταστήματα, καθώς και κτήρια διάσημων πολιτών της Αθήνας. Γραφική συνοικία που θυμίζει σε πολλά σημεία της νησιωτικά χρώματα.
11. ΟΑΚΑ
Κατασκευάστηκε το 1995 και έχει χωρητικότητα περίπου 20.000 θέσεων. Εδώ πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004.
12. ΤΟ ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΚΥΡΡΗΣΤΟΥ (ΑΕΡΗΔΕΣ)
Οκταγωνικό κτήριο με παραστάσεις των ανέμων. Κτίστηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Ανδρόνικο, στο πρώτο μισό του 1ου αιώνα πΧ. Επί Τουρκοκρατίας, είχε μετατραπεί σε τεκέ από Δερβίσηδες που φιλοξενούσαν τους ιερουργούς του μουσουλμανικού δόγματος. διαβάστε περισσότερα
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut rutrum dolor non est fermentum, sit amet luctus eros faucibus. Donec dignissim at nulla et fringilla. Etiam nisi felis, aliquam eget sagittis ac, condimentum vitae leo. Donec nec iaculis sapien, vel mattis ipsum. Phasellus ligula turpis, efficitur id congue non, accumsan a enim. Nunc sed ornare justo. Nam iaculis aliquet laoreet. Nullam dignissim lacus a ante venenatis, eget dictum magna dapibus. Ut nec nisi finibus, hendrerit purus nec, suscipit magna. Nulla facilisi. Mauris id leo vel tortor malesuada hendrerit quis et odio. Ut non elit eget ex eleifend tempor. Aenean ultricies cursus nisl sed accumsan. Quisque volutpat leo quis odio porttitor convallis. In sed ipsum et nibh vulputate efficitur a quis erat. Integer ac aliquet neque.
1. Λευκός Πύργος (ή πύργος του Λέοντος)
Είναι κομμάτι της οθωμανικής οχύρωσης της πόλης, η οποία αντικατέστησε παλαιότερη βυζαντινή οχύρωση. Σήμερα λειτουργεί ως μουσεία και είναι το κτήριο – σύμβολο της Θεσσαλονίκης. Έχει έξι ορόφους και 34 μέτρα ύψος. Γύρω από τον Λευκό Πύργο μπορεί κανείς να απολαύσει καφέ και φαγητό στα μαγαζιά της περιοχής.
Η καρδιά της πόλης, με θέα στην θάλασσα. Μπορείτε να απολαύσετε καφέ ή φαγητό και να κάνετε τα ψώνια σας στα πολλά μαγαζιά της περιοχής.
3. Ναός Δώδεκα Αποστόλων
Σημαντικό βυζαντινό μνημείο της εποχής των Παλαιολόγων. Το 1430 ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί (Το Τζαμί του Κρύου Νερού – ονομάστηκε έτσι λόγω της δεξαμενής που βρίσκεται στα βορειοδυτικά). Αρχικά ήταν αφιερωμένος στην Θεοτόκο.
4. Αχειροποίητος
Ο ναός της Αχειροποιήτου ονομάστηκε έτσι λόγω της αχειροποιήτου εικόνας της Παναγίας Δεομένης. Πιστεύεται ότι εδώ βρισκόταν ο ναός της Θερμαίας Αφροδίτης. Η ονομασία Αχειροποίητος βρέθηκε γραμμένη σε χρυσόβουλο έγγραφο του αυτοκράτορα Μιχαήλ του Θ΄.
5. Φρούριο Επταπυργίου – Κάστρα (ή Γεντί Κουλέ)
Εδώ βρίσκεται το βυζαντινό φρούριο που συντίθεται από δέκα πύργους, καθώς και νεώτερα κτίσματα φυλακών εντός και εκτός του φρουρίου. Η σημερινή μορφή δόθηκε μάλλον κατά την εποχή των Παλαιολόγων. Το μνημείο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή κατά το 1890. Η περιοχή της Άνω Πόλης περιλαμβάνει και άλλα σημαντικά μνημεία, όπως την Μονή Λατόμου, τον ναό ταξιαρχών, τη Μονή Βλατάδων, το Αλατζά Ιμαρέτ κ.ά.
6. Γαλεριανό συγκρότημα – Αψίδα – Ροτόντα
Η Αψίδα του Γαλέριου είναι το κομβικό σημείο που ενώνει τα κτίσματα του όλου Γαλεριανού συγκροτήματος. Η Αψίδα χτίστηκε (298-305 πΧ) προς τιμήν της νίκης του Γαλέριου κατά των Περσών. Η Ροτόντα αρχικά προοριζόταν να χρησιμοποιηθεί ως μαυσωλείο του Γαλέριου, αλλά λόγω του ότι δεν χρησιμοποιήθηκε, μετατράπηκε σε ναό του Αγίου Γεωργίου. Η αρχική χρήση του προοριζόταν παρ’ όλα αυτά να είναι ναός των Καβείρων ή του Διός. Άλλα κτίσματα του συγκροτήματος: Η Αψιδωτή Αίθουσα, η Βασιλική, τα Λουτρά, το Οκτάγωνο, ο Ιππόδρομος.
7. Τα Λαδάδικα
Περιοχή με την δική της ιστορία, διαμορφωμένη για περπάτημα. Αγαπημένος προορισμός για φαγητό, διασκέδαση, ανάμεσα στα διατηρητέα κτήρια της παλιάς πόλης της Θεσσαλονίκης. Συνδυασμός παράδοσης και μοντέρνου με μουσική, και νόστιμες γεύσεις.
8. Αρχαία Αγορά
Έκταση 20 περίπου στρεμμάτων στο κέντρο της ρωμαϊκής Θεσσαλονίκης, με δημόσια κτήρια και χώρους ενιαίας αρχιτεκτονικής, που χτίστηκαν στο τέλος του 2ου αιώνα μΧ. Χώροι συνάθροισης (Βουλευτήριο), χώροι εκδηλώσεων και ψυχαγωγίας, το Ωδείο με την ημικυκλική κατασκευή. Η αρχαία (ρωμαϊκή) αγορά άρχισε να εγκαταλείπεται στα τέλη του 4ου αιώνα.
9. Άγαλμα Μεγάλου Αλεξάνδρου
Δίπλα στον Λευκό Πύργο, βρίσκεται το πιο γνωστό διεθνώς άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το πιο φωτογραφημένο και δημοσιευμένο στο διαδίκτυο και στους οδηγούς της πόλης. Έχει ύψος 6 μέτρα και βάρος 4 τόνους. Μαζί με το βάθρο του, έχει ύψος 11 μέτρα. Στα δυτικά του μνημείου βρίσκεται τοιχίο με ανάγλυφη αναπαράσταση της Μάχης της Ισσού. Επίσης υπάρχουν δύο συστοιχίες από ασπίδες και σάρισες, ως σύμβολο των στρατιωτών του Αλέξανδρου, που περιστοιχίζουν το άγαλμά του.
10. Μουσείο Κινηματογράφου
Βρίσκεται στο διατηρητέο κτήριο στο λιμάνι, κοντά στην Πλατεία Αριστοτέλους. Εδώ μπορεί κανείς να μάθει για την εξέλιξη του κινηματογράφου στην Ελλάδα, σε μια πόλη που φιλοξενεί το διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου κάθε χρόνο. Στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ταινίες της Ταινιοθήκης.
11. Μπέη Χαμάμ (ή Λουτρά Παράδεισος)
Είναι κτήριο της Οθωμανικής περιόδου. Χτίστηκε το 1444, πάνω σε απομεινάρια βυζαντινών εκκλησιών. Λειτούργησε ως χαμάμ ως το 1960. Σήμερα είναι χώρος εκδηλώσεων.
12. Ναός Αγίου Δημητρίου – Αγία Σοφία
Μια και είναι έντονος ο βυζαντινός χαρακτήρας της πόλης, δεν μπορεί κανείς να παραλείψει να επισκεφθεί τον ναό του προστάτη αγίου της πόλης, του Αγίου Δημητρίου. Μάλιστα στο υπόγειο του ναού βρίσκεται ο χώρος του μαρτυρίου του αγίου. Ο ναός της Αγίας Σοφίας είναι από τους παλαιότερους ναούς (χτίστηκε στα μέσα του 7ου αιώνα) με σημαντικό διάκοσμο. διαβάστε περισσότερα
Άπειροι συνδυασμοί από δασικούς δρόμους και μονοπάτια συνθέτουν στο έντονο ανάγλυφο των Τζουμέρκων ένα πίνακα μοναδικής ομορφιάς και ποικιλίας για τους λάτρεις της φύσης.
Εντυπωσιακό, ανόθευτο τοπίο που γοητεύει με τις αντιθέσεις του. Γρήγορα ποτάμια, άγρια φαράγγια, πετρόκτιστα χωριά και φυσικά πάνω από όλα, η λευκή επιβλητική κορμοστασιά των Τζουμέρκων να εποπτεύει με τους βράχινους πύργους της τον τόπο. Η περιοχή προσεγγίζεται το ίδιο εύκολα, τόσο από τα Γιάννενα, όσο κι από την Άρτα, ενώ υπάρχει κι ένας τρίτος δρόμος -έχει σχεδόν ολοκληρωθεί η κατασκευή του- που συνδέει τα Τρίκαλα με την Άρτα και προσφέρει πρόσβαση στα χωριά των νοτίων Τζουμέρκων και την κοίτη του Άραχθου. Επιπλέον ένα αρκετά πλούσιο και δαιδαλώδες ασφάλτινο επαρχιακό οδικό δίκτυο θα οδηγήσει τους ενδιαφερομένους στα πιο απίθανα και δυσπρόσιτα σημεία, σε ιστορικά χωριά, ξεχασμένους οικισμούς και μοναστήρια.