Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, είναι ένα από τα σημαντικά μουσεία διεθνώς σε σχέση με την εποχή των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων. Οι συλλογές του, τις οποίες απαρτίζουν περισσότερα από 25.000 αντικείμενα που χρονολογούνται από τον 2ο μ.Χ. αιώνα και φτάνουν ως τις μέρες μας, προέρχονται όχι μόνο από τον ελλαδικό χώρο, αλλά και από τον μικρασιατικό και τον ευρύτερο βαλκανικό χώρο. Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται σήμερα το μουσείο, η βίλα Ιλίσια, είναι ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά κτίσμα του 19ου αιώνα και, ειδικότερα, των πρώτων χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για συγκρότημα κτιρίων που ξεκίνησε να κτίζει ο γνωστός Έλληνας αρχιτέκτονας Σταμάτιος Κλεάνθης για λογαριασμό της δουκίσσης της Πλακεντίας που έμενε πολλά χρόνια στην Αθήνα. Το κεντρικό κτίριο, η κατοικία της δούκισσας, έχει δυο ορόφους και υπόγειο και, μαζί με τα υπόλοιπα κτίσματα αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό της, περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο. Το 1926 ο χώρος παραχωρήθηκε για τη στέγαση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου και μετά τις απαραίτητες επεμβάσεις το 1930 ξεκίνησε η λειτουργία του καινούριου μουσείου της πόλης.
Ιστοσελίδα μουσείου: www.byzantinemuseum.gr
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο Εθνικός κήπος είναι ένα μεγάλο άλσος έκτασης 155 στρεμμάτων στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στη Βουλή και την Πλατεία Συντάγματος, με εισόδους από τη Λεωφόρο Αμαλίας, το Ζάππειο, την Ηρώδου Αττικού και τη Βασιλίσσης Σοφίας. Η παλιά του ονομασία ήταν Βασιλικός κήπος, διότι ιδρύθηκε από τη βασίλισσα Αμαλία τον 19ο αιώνα (1836), όταν Βαυαροί ειδικοί φύτεψαν τα πρώτα φυτά και τον μετέτρεψαν σε κήπο των ανακτόρων.
Πρόκειται για έναν μεγάλο βοτανικό κήπο που φιλοξενεί και σημαντικό αριθμό εκπροσώπων της τοπικής πανίδας. Αποτελεί σημαντικό χώρο για περίπατο, περισυλλογή και χαλάρωση, με ωραία χωμάτινα μονοπάτια και δρόμους, ανάμεσα σε ερείπια αρχαίων κτισμάτων, σύγχρονους κήπους, αγάλματα και προτομές σημαντικών Ελλήνων και με τη συντροφιά χιλιάδων πουλιών που κελαηδούν και τιτιβίζουν ολημερίς. Παλαιότερα υπήρχε και ένας μικρός αλλά ενδιαφέρων ζωολογικός κήπος με ποικιλία ζώων κυρίως από την Ελλάδα. Σήμερα λειτουργεί μικρό καφενείο (έξοδος προς Ηρώδου Αττικού), μια παιδική βιβλιοθήκη και παιδική χαρά.
Πηγή: www.athensattica.gr
Η Πλατεία Συντάγματος είναι η κεντρικότερη πλατεία της πόλης, απέναντι ακριβώς από το κτίριο της Βουλής δηλαδή τα παλαιά Ανάκτορα των βασιλέων. Στα πρώτα σχέδια των Αθηνών ονομάζεται πλατεία Μουσών. Μετά την ανέγερση των ανακτόρων, ονομάζεται πλατεία Ανακτόρων και, μετά τη λαϊκή εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, ονομάζεται πλατεία Συντάγματος. Η πλατεία περιβάλλεται ανατολικά από την οδό Αμαλίας που την χωρίζει από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και τη Βουλή, βόρεια από την οδό βασιλέως Γεωργίου Α΄, δυτικά από την οδό Φιλελλήνων και νότια από την οδό Όθωνος. Κάτω από την πλατεία είναι ο σταθμός του Μετρό Σύνταγμα.
Αξίζει να παρατηρήσει κανείς πως η αρίθμηση των δρόμων της Αθήνας ξεκινά από το Σύνταγμα, όπως και οι χιλιομετρικές αποστάσεις των πόλεων της Ελλάδας. Λόγω της γειτνίασής της με τα Ανάκτορα παλαιότερα και τη Βουλή εν συνεχεία, η πλατεία είναι συνδεδεμένη με πολλά πολιτικά και γενικότερα κοινωνικά γεγονότα, όπως η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, οι παλλαϊκές εκδηλώσεις την ημέρα της Απελευθέρωσης από τους Γερμανούς (12 Οκτωβρίου 1944), η έναρξη των γεγονότων των Δεκεμβριανών (1944) και, φυσικά, οι περισσότερες πολιτικές ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων κατά τις προεκλογικές περιόδους και τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο παραδοσιακός οικισμός της Ύδρας (πρωτεύουσα και λιμάνι του ομώνυμου νησιού) είναι ένας πολύ γραφικός παλαιός, ιστορικός οικισμός, κηρυγμένος ολόκληρος διατηρητέος. Κτισμένος στο κέντρο του νησιού, εντυπωσιάζει με τα πετρόκτιστα κεραμοσκέπαστα και στα χρώματα της γης σπίτια του, τα όμορφα αρχοντικά και τους προμαχώνες στην είσοδο του λιμανιού. «Μικρή Αγγλία» την είχε αποκαλέσει ο Ιμπραήμ, εξαιτίας του τεράστιου για το μέγεθός της στόλου (στην επανάσταση του 1821 αριθμούσε 186 πλοία) και για το αξιόμαχο των πληρωμάτων της. Ανέδειξε σπουδαίους καπεταναίους και θαλασσομάχους (Μιαούλης, Τομπάζης, Σαχτούρης).
Από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα, η Ύδρα είναι το αγαπημένο νησί των VIPS και των καλλιτεχνών. Στα σοκάκια της έχουν περπατήσει ο Πικάσο και ο Σαγκάλ, στα νερά της έχει κολυμπήσει η Σοφία Λόρεν, στις ταβέρνες της έχουν απολαύσει το φαγητό τους προσωπικότητες της πολιτικής και του διεθνούς επιχειρηματικού κόσμου.
Στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και οι μετακινήσεις πραγματοποιούνται με τα πόδια ή με τα παραδοσιακά γαϊδουράκια, τα οποία μάλιστα θεωρούνται ιδιαίτερο είδος, καθώς είναι εξοικειωμένα με το ανεβοκατέβασμα των εκατοντάδων σκαλοπατιών των σκαλωτών δρόμων του οικισμού και του νησιού.
Πλούσιες είναι οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους. Στην Ύδρα φιλοξενείται κάθε χρόνο διεθνές συνέδριο για το Ρεμπέτικο τραγούδι.
Πηγή: www.athensattica.gr
Το επιβλητικό και λιτής γραμμής κτίριο που σήμερα στεγάζει τη Βουλή των Ελλήνων, μέχρι το 1909, οπότε υπέστη ζημιές από πυρκαγιά, ήταν τα Παλαιά Ανάκτορα των βασιλέων. Το κτίριο οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1836-1843 από τον Βαυαρό αρχιτέκτονα Γκέρτνερ, για τις ανάγκες του βασιλιά Όθωνα. Βρισκόταν στην άκρη της τότε πόλης, κοντά στη Μεσογείτικη πύλη (Μπουμπουνίστρα) των παλιών τειχών, ανάμεσα στους λόφους της Ακρόπολης και του Λυκαβηττού. Το βασιλικό ζεύγος εγκαταστάθηκε στα ανάκτορα το καλοκαίρι του 1843, ενώ μέχρι τότε διέμενε προσωρινά σε πολυτελείς οικίες πλουσίων Αθηναίων.
Ωστόσο, μερικές δευτερεύουσες εργασίες στα Ανάκτορα συνεχίστηκαν για μια δεκαετία ακόμα. Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1884 και του 1909, η βασιλική οικογένεια εγκαταστάθηκε στα ανάκτορα στο Τατόι. Κατά τα επόμενα χρόνια τα Παλαιά Ανάκτορα αξιοποιήθηκαν για διάφορες χρήσεις, μέχρις ότου η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου αποφάσισε την εγκατάσταση της Βουλής και της Γερουσίας στο κτίριο.
Το κτίριο υπέστη εκτεταμένες επεμβάσεις και ανακαινίσεις ώστε να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των νομοθετικών σωμάτων και παραδόθηκε στη Βουλή το 1935. Μετά τη δικτατορία Μεταξά στεγάστηκαν σε αυτό διάφορες κρατικές υπηρεσίες και η Βουλή επαναλειτούργησε το 1946 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, με ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια της Χούντας (1967-1974).
Πηγή: www.athensattica.gr
Ένα από τα λίγα μουσουλμανικά μνημεία της δεύτερης περιόδου (1689-1821) της Τουρκοκρατίας στην Αθήνα είναι το τέμενος που είναι γνωστό με το όνομα «το Τζαμί του Τζισταράκη». Κτίστηκε το 1759 από τον Βοεβόδα –δηλαδή τον κυβερνήτη– των Αθηνών Τζισταράκη. Οι παλιές παραδόσεις της πόλης λένε πως τον ασβέστη που χρειάστηκε στις οικοδομικές εργασίες τον πήραν από το λιώσιμο μιας κολόνας από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, η έρευνα όμως έδειξε πως μάλλον χρησιμοποιήθηκε μια κολόνα από τη βιβλιοθήκη του Αδριανού.
Τον 20ο αιώνα εγκαταστάθηκε στο πρώην τζαμί το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης, ενώ σήμερα φιλοξενείται παράρτημα του παραπάνω μουσείου. Αξιοσημείωτο είναι πως το 1966 ανακαινίστηκε μερικώς για να μπορέσει να εκτελέσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα ο πάμπλουτος έκπτωτος μονάρχης της Σαουδικής Αραβίας Ίμπν Σαούντ που ήταν εξόριστος στην Ελλάδα.
Πηγή: www.athensattica.gr
Το συγκρότημα των δυο συνεχόμενων κτιρίων της οδού Παπαρρηγοπούλου στην πλατεία Κλαυθμώνος που στεγάζει το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών αποτελείται από την οικία Δεκόζη-Βούρου και την οικία Ευταξία. Το κτίριο της οικίας Δεκόζη-Βούρου κτίστηκε το 1834 σε σχέδια των Γερμανών αρχιτεκτόνων Λούντερς και Χόφερ για λογαριασμό του εκ Χίου τραπεζίτη Δεκόζη-Βούρου. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα νέα κτίσματα της πόλης και αποτελεί δείγμα του ρεύματος του πρώιμου κλασικισμού στην αρχιτεκτονική. Το κτίριο δέσποζε στον χώρο της πλατείας που δεν είχε ακόμα διαμορφωθεί και διακρίνονταν τα ερείπια του τείχους του Χασεκή.
Στο κτίριο αυτό φιλοξενήθηκε το βασιλικό ζεύγος του Όθωνα και της Αμαλίας από το 1837 έως το 1843 που εγκαταστάθηκε στα νεοανεγερθέντα ανάκτορα. Μεταπολεμικά το κτίριο αυτό ανακαινίστηκε, όπως και το διπλανό του (οικία Ευταξία), με μελέτη του διακεκριμένου αρχιτέκτονα και μελετητή Ιωάννη Τραυλού. Σήμερα στεγάζει το Μουσείο της πόλεως των Αθηνών, παρουσιάζοντας την ιστορία της πόλης από την ανακήρυξή της σε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους.
Ιστοσελίδα μουσείου: www.athenscitymuseum.gr
Πηγή: www.athensattica.gr
Το δημόσιο Λουτρό των Αέρηδων (χαμάμ) βρίσκεται στην οδό Κυρρήστου, στην Πλάκα. Αρχικά, κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, κτίστηκε ένα χαμάμ (δημόσιο λουτρό) που ονομαζόταν το Χαμάμ του Αμπίντ Αφέντη. Το χαμάμ αυτό υπέστη εκτεταμένες ζημιές κατά τη διάρκεια των μαχών της πολιορκίας της Ακρόπολης από τον Κιουταχή το 1827. Στη συνέχεια, επί της βασιλείας του Όθωνα, το χαμάμ επισκευάστηκε και προστέθηκαν και άλλες εγκαταστάσεις όπως αποδυτήρια, ενώ συνέχισε τη λειτουργία του μέχρι και τους πρώτους μεταπολεμικούς χρόνους (1950-1960), οπότε και εγκαταλείφθηκε.
Τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 το υπουργείο Πολιτισμού έκανε αρκετές επεμβάσεις και ανακαινίσεις, με αποτέλεσμα την αποκατάσταση του κτιρίου στην αρχική του μορφή, και τη δημιουργία εκθεσιακών χώρων. Σήμερα οι επισκέπτες μπορούν να δουν πώς λειτουργούσε ένα χαμάμ κατά την Τουρκοκρατίας και έπειτα. Το κτίριο στεγάζει επίσης ένα παράρτημα του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.
Πηγή: www.athensattica.gr
Η οικία Κλεάνθη-Schaubert ή Παλιό Πανεπιστήμιο, βρίσκεται ψηλά στην Πλάκα, στην οδό Θόλου και είναι πολύ παλιό κτίσμα (ίσως από τον 17ο αιώνα). Το κτίριο το αγόρασαν από την Οθωμανή ιδιοκτήτριά του οι φίλοι και συνεργάτες αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Schaubert, όταν ήλθαν στην απελευθερωμένη πια Αθήνα. Το παλιό κτίριο με τα τεραστίων διαστάσεων τοιχώματα και τα θολοσκέπαστα υπόγεια επιδιορθώθηκε και συμπληρώθηκε με νέα κτίσματα από τους δύο αρχιτέκτονες που ενοποίησαν το παλιό κτίσμα με τα νεότερα. Το 1834 στεγάστηκε εδώ το Γυμνάσιο Θηλέων και λίγο αργότερα το Πανεπιστήμιο που μόλις είχε ιδρυθεί.
Τότε, το 1837, για τις ανάγκες του Πανεπιστημίου προστέθηκαν τρεις αίθουσες και ένα αμφιθέατρο Ανατομίας. Μετά το 1841 που το Πανεπιστήμιο απέκτησε δικιά του στέγη, στην οικία Κλεάνθη στεγάστηκαν το Διδασκαλείο και το Πειραματικό Αλληλοδιδακτικό Σχολείο, ενώ αργότερα έγινε στρατώνας. Μετά από πολλές ιδιοκτησιακές περιπέτειες και πολλές διαφορετικές χρήσεις, το 1963 ανακηρύχτηκε διατηρητέο κτίριο και το 1967 παραχωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο που το συντήρησε, το ανακαίνισε και στέγασε εκεί το Μουσείο της Ιστορίας του Πανεπιστημίου.
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο Ναός του Ολυμπίου Διός, νοτιοανατολικά από την Ακρόπολη και σε οπτική επαφή με αυτήν, άρχισε να κτίζεται από τον τύραννο των Αθηνών Πεισίστρατο τον 6ο π.Χ. αιώνα. Η ανέγερση του ναού διακόπηκε την εποχή της Αθηναϊκής δημοκρατίας επειδή θεωρήθηκε σύμβολο της τυραννίας. Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους έγινε απόπειρα να συνεχιστεί η ανέγερση του ναού από τον βασιλιά της Συρίας Αντίοχο Δ΄ τον Επιφανή, αλλά πάλι διεκόπη μετά τον θάνατό του. Κατά την επιδρομή του Σύλλα το 86 π.Χ., ο μισοτελειωμένος ναός υπέστη καταστροφές.
Η ολοκλήρωσή του, σύμφωνα μάλιστα με το αρχικό σχέδιο, ολοκληρώθηκε από τον φιλέλληνα αυτοκράτορα Αδριανό το 131 μ.Χ. Μετά την επιδρομή των Ερούλων τον 3ο αιώνα ο ναός εγκαταλείφθηκε και ερημώθηκε και οι περισσότεροι κίονες καταστράφηκαν για να χρησιμοποιηθούν ως οικοδομικό υλικό. Σήμερα σώζονται 16 κίονες, ο ένας μάλιστα πεσμένος στο χώμα, από μια μεγάλη θύελλα το 1852. Στον αρχαιολογικό χώρο του ναού, εκτός από τον κυρίως ναό, σώζονται ίχνη και ερείπια από ρωμαϊκά λουτρά, οικίες των κλασικών χρόνων, τα θεμέλια μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής και τμήμα της οχύρωσης της πόλης κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους.
Πηγή: www.athensattica.gr