Ο Άγιος Ιωάννης χτίστηκε το 1876 στο κέντρο της Ποσειδωνίας με δωρεές του Γεωργίου Βέλτσου, του Θεμιστοκλή Πετροκόκκινου καθώς επίσης και διάφορα πολύτιμα ιερά σκεύη και εικόνες του 19ου αιώνα που έστειλε ο Ζαννής Πετροκόκκινος από την Αγία Πετρούπολη. Πρόκειται για ένα ναό βυζαντινού ρυθμού με τρούλο, σταυροειδή βαμμένο στα χρώματα του καθαρού ουρανού και της Ελληνικής θάλασσας, το γαλάζιο και το μπλε. Στις 29 Αυγούστου τα παλαιότερα χρόνια συνήθιζαν να κατασκηνώνουν γύρω από το ναό, να φωτίζουν την κοντινή παραλία με φωταγωγημένα σκάφη και τα αρχοντικά με δαδιά προς τιμήν του Αγίου. Το πανηγύρι συνεχιζόταν με ζωντανή μουσική, χορό και τραγούδι αλλά και την περιφορά του Αγίου Ιωάννη με τη συνοδεία μουσικής κάτι το οποίο συμβαίνει μέχρι και σήμερα.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Στις 25 Μαΐου του 1936 ο Ερμουπολίτης Μανούσος Πελέκης είχε ένα όραμα που τον οδήγησε στην εικόνα του Αγίου Δημητρίου. Στο σημείο που βρέθηκε η εικόνα και μετά από εντολή του τότε Μητροπολίτη Σύρου Φιλάρετου χτίστηκε ένας πέτρινος μεγαλοπρεπής ναός Βυζαντινού ρυθμού με τρούλο που υποδέχεται τα πλοία κατά την άφιξή τους. Ο ναός ξεχωρίζει για το εσωτερικό του και την επένδυση από πέτρα καθώς επίσης και τις λίγες εικόνες που κοσμούν τους τοίχους. Τα πλοία που φτάνουν ή αποχωρούν από το λιμάνι της Ερμούπολης σφυρίζουν μόνο καθώς περνούν από τον Άγιο Δημήτριο ενώ ο παπάς του ναού ανταποδίδει το χαιρετισμό χτυπώντας κάθε φορά τις καμπάνες.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Ο Άγιος Γεώργιος χτίστηκε το 1839 στην περιοχή της Ερμούπολης, αρχικά ως μονόκλιτη ενώ μετά τις διαδοχικές καταστροφές που υπέστη η εκκλησία ανακατασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα ως τρίκλιτη βασιλική με την προσθήκη των παρεκκλησιών της Αγίας Θέκλας και του Αγίου Ανδρέα. Στην είσοδο του προαύλιου χώρου της εκκλησίας βρίσκεται το επιβλητικό μαρμάρινο καμπαναριό ενώ την κεντρική αψίδα του ναού κοσμεί η επιγραφή που αναφέρει την ημερομηνία ολοκλήρωσης του ναού, τον πολιούχο αλλά και τους δωρητές.
Στο ναό ξεχωρίζουν επίσης οι εικόνες που έχουν φιλοτεχνήσει οι Δ. Κωσταράκης, Φρ. Δεσίπρης και Εμμ. Ψαλτίδης ενώ δίπλα στο ναό βρίσκεται και το ορθόδοξο νεκροταφείο της Σύρου. Στη δυτική πλευρά του ναού παλαιότερα λειτουργούσε η Ιερατική σχολή του νησιού.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Ο ναός των Αγίων Αναργύρων βρίσκεται στο σημείο Μάννα, στο δρόμο που συνδέει την Ερμούπολη με τις γύρω περιοχές. Πρόκειται για ένα ναό σταυροειδή βυζαντινού ρυθμού με τρούλο και μεγάλο προαύλιο χώρο που κοσμεί την περιοχή από το 1862.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Η Αγία Θέκλα είναι μια όμορφη καθολική εκκλησία στην περιοχή του Μέγα Γιαλού που ξεχωρίζει για τους καμπυλωτούς τοίχους, το εξωτερικό καμπαναριό και την αυλή.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Η Oρθόδοξη εκκλησία του Αγίου Αντωνίου βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από τη θάλασσα στην περιοχή του Μέγα Γιαλού. Ξεχωρίζει για το σταυροειδή με τρούλο ρυθμό αρχιτεκτονικής και τη λιτή αγιογράφηση στο εσωτερικό της. Στις 17 Ιανουαρίου οργανώνεται πανηγύρι προς τιμήν του Αγίου κατά το οποίο προσφέρονται στους επισκέπτες φασολάδα και κρασί.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Η πρώτη εκκλησιά του Αγίου Αθανασίου χτίστηκε το 1631 έκτοτε όμως υπέστη πολλές καταστροφές και αφού ανακατασκευάστηκε ξανά και ξανά έφτασε σήμερα να κυριαρχεί στο βάθος μιας ρεματιάς, ανάμεσα στα πλατάνια και το τρεχούμενο νερό της πηγής στην πίσω πλευρά της Άνω Σύρου. Πρόκειται για ένα πανέμορφο πετρόκτιστο ναό με ένα πέτρινο καμπαναριό που κοσμεί το ήδη ειδυλλιακό τοπίο.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Η Αγία Παρασκευή χτίστηκε το 1600 στην Αληθινή και ανήκει στον εφοπλιστή Αθανάσιο Μαρτίνο. Πρόκειται για μια ιδιωτική εκκλησία με τρούλο χτισμένη σε βυζαντινό ρυθμό που ανακατασκευάστηκε και επεκτάθηκε το 1873.
Βρίσκεται σε ιδανικό σημείο με μαγευτική θέα στο λιμάνι του νησιού και τις Κυκλάδες. Κάτω από το ναό υπάρχει ένας μικρότερος ναός, αυτός των Αγίων Πάντων που φιλοξενεί τα οστά των θυμάτων από το πλοίο Ευνομία που χάθηκε στη φωτιά το 1876. Η Αγία Παρασκευή τιμάται στις 26 Ιουλίου με ένα εντυπωσιακό πανηγύρι.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Ο Καθεδρικός Ναός της Αθήνας (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου) κτίστηκε μεταξύ του 1842 και 1862, είναι σταυροειδής τρίκλιτη βασιλική με τρούλο και βρίσκεται στην ομώνυμη οδό, λίγες εκατοντάδες μέτρα από το Σύνταγμα.
Πολλοί αρχιτέκτονες (Χάνσεν, Ζέζος, Μπουλανζέ, Κάλκος και άλλοι) συνέβαλαν στην ανέγερση του ναού. Επίσης πολλοί καλλιτέχνες εργάστηκαν για τον εξωτερικό και κυρίως τον εσωτερικό διάκοσμο του ναού. Χαρακτηριστικό είναι πως ως δομικά υλικά αλλά και ως διακοσμητικά στοιχεία κατά την ανέγερσή του, χρησιμοποιήθηκαν ύλες από ερειπωμένες ή κατεδαφισμένες για αρχαιολογικούς λόγους βυζαντινές εκκλησίες.
Από τότε που έγινε επισήμως ο καθεδρικός ναός της πόλης, πολλές θρησκευτικές τελετές έλαβαν χώρα στον ναό: Γάμοι βασιλέων, κηδείες σημαινόντων προσώπων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου κ.ά. Από τον σεισμό του 1999 και ως τις μέρες μας, ο ναός βρίσκεται σε φάση συνεχούς επισκευής και συντήρησης, οπότε ως καθεδρικός ναός χρησιμοποιείται ο Άγιος Διονύσιος στο Κολωνάκι. Στο εσωτερικό του ναού ο επισκέπτης μπορεί να δει τις μαρμάρινες λάρνακες όπου φυλάσσονται τα οστά της Αγίας Φιλοθέης και του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’.
Πηγή: www.athensattica.gr
Η ανέγερση του Καθολικού Ναού της Αθήνας, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου, πέρασε από πολλές περιπέτειες. Ενώ η αγορά του οικοπέδου έγινε το 1847 και ο διακεκριμένος Γερμανός αρχιτέκτονας Κλένζε εκπόνησε μελέτη για μια μεγαλόπρεπη τρίκλιτη βασιλική, της οποίας μάλιστα η κατασκευή ξεκίνησε το 1853, οι εργασίες διακόπηκαν ξαφνικά, λόγω έλλειψης χρημάτων. Το 1858 ανατέθηκε στον Λύσανδρο Καυταντζόγλου να συνεχίσει την κατασκευή και εκείνος πρότεινε μια μικρότερη παραλλαγή πάνω στο αρχικό σχέδιο, ένα κτίριο χωρίς κωδωνοστάσιο και με λιτότερη διακόσμηση, κάτι που ταίριαζε περισσότερο στο υφιστάμενο αρχιτεκτονικό ύφος του Αθηναϊκού νεοκλασικισμού. Ο ναός ολοκληρώθηκε σύντομα, αλλά λειτούργησε για πρώτη φορά το 1865, τρία χρόνια μετά την έξωση του Όθωνα.
Την δεκαπενταετία μετά το 1875 κατασκευάστηκε το Ιερό Βήμα, τα προπύλαια, το προστώο, το διπλανό αρχιεπισκοπικό μέγαρο και άλλα δευτερεύοντα στοιχεία του ναού. Ο δε διάκοσμος των βιτρό κατασκευάστηκε στο Μόναχο στα τέλη του 19ου αιώνα. Αργότερα έγιναν και άλλες δευτερεύουσες προσθήκες, ενώ μετά το 1960 πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης του ναού στο αρχικό του ύφος.
Πηγή: www.athensattica.gr
- 1
- 2