Η μουσική, ο χορός με τις παραδοσιακές φορεσιές, τα τραγούδια, οι τέχνες, οι γιορτές και τα πανηγύρια είναι κομμάτι της καθημερινής ζωής των Ναξιωτών. Το νησί είναι πασίγνωστο σε όλη την Ελλάδα για την πλούσια μουσική του παράδοση και σημαντικοί τραγουδοποιοί-οργανοπαίκτες προέρχονται από εδω μεταξύ των οποίων οι Κονιτοπουλέοι, οι Φυρογένηδες, οι Σταματονανώληδες, οι Βροντογιώργηδες, οι Κουκουλάρηδες, οι Χατζόπουλοι. Τα «κοτσάκια» (δίστιχα ή οκτάστιχα λαϊκά στιχάκια, που δημιουργούνται αυθόρμητα σε ώρες χαράς ή λύπης και μπορούν να τραγουδηθούν άμεσα) είναι γνωστά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στις πολλές γιορτές και τα πανηγύρια που διοργανώνονται στο νησί, απαραίτητη είναι η συνοδεία τοπικών μουσικών οργάνων, όπως η τζαμπούνα και το ντουμπάκι. Από τους πρωταγωνιστές στη μουσική παράδοση του νησιού είναι τα χωριά της ορεινής Νάξου (Απείρανθος, Κινίδαρος, Κωμιακή, Κόρωνος, Φιλότι).
ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ
– της Θεοσκέπαστης, στην Κωμιακή και στην Ποταμιά (8 Σεπτεμβρίου)
– της Παναγίας Δροσιανής, στη Μονή (8 Σεπτεμβρίου)
– του Τιμίου Σταυρού στους Τρίποδες και στη Μονή (14 Σεπτεμβρίου)
– του Αγίου Νικολάου στον Κυνίδαρο (6 Δεκεμβρίου)
– του Αγίου Θαλαλαίου στο ομώνυμο χωριό (20 Μαΐου)
– της Παναγίας Αργοκοιλιώτισσας στην Κόρωνο (Μεγάλη Παρασκευή)
– των Αγίων Αποστόλων στις Μέλανες (30 Ιουνίου)
– της Αγίας Κυριακής στην Ποταμιά (7 Ιουλίου)
– του Αγίου Προκοπίου στο ομώνυμο χωριό (8 Ιουλίου),
– του Αγίου Νικόδημου στη Χώρα και στο Γλινάδο (14 Ιουλίου)
– της Αγίας Παρασκευής στον Κυνίδαρο (26 Ιουλίου),
– του Σωτήρος στο Γλινάδο, στον Δαμαριώνα και στο Κουρουνοχώρι (6 Αυγούστου)
– της Παναγίας σε όλο το νησί και ιδιαίτερα στο Φιλότι (15 Αυγούστου)
– τα Εννιάμερα της Παναγίας στους Τρίποδες (23 Αυγούστου)
– του Αγίου Ιωάννη στην Απείρανθο, στον Απόλλωνα και στο Αγερσανί (29 Αυγούστου)
Γιορτές
Απόκριες: Το γλέντι κορυφώνεται τις τελευταίες ημέρες πριν από την Καθαρά Δευτέρα και πολλοί κάτοικοι μεταμφιέζονται σε ανάμνηση των διονυσιακών γιορτών. Χαρακτηριστικές φιγούρες είναι οι κουδουνάτοι στην Απείρανθο και οι φουστανελλάτοι.
Αϊ Γιάννης: Τα άλματα πάνω από τη φωτιά -για να φύγουν μακριά τα κακά πνεύματα και οι αρρώστιες- είναι το χαρακτηριστικό της γιορτής του Αϊ Γιάννη (23 Ιουνίου) στον Κλήδονα. Οι νοικοκυρές ετοιμάζουν αλμυρές πίτες, οι οποίες θεωρείται πως έχουν «μαγικές δυνάμεις».
Του Σταυρού: Η καλή σοδειά είναι σημαντική για τους κατοίκους στο Γαλανάδο, οι οποίοι την ημέρα της γιορτής του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου), αφήνουν έξω από την εκκλησία λίγους σπόρους, τυλιγμένους σε ένα πανί, για να τους ευλογήσει ο παπάς.
Τρύγος: Αποτελεί ιδιαίτερη γιορτή για τους κατοίκους του νησιού, το φθινόπωρο. Τα βαρέλια πλένονται και ο μούστος συγκεντρώνεται για να πάει στα πατητήρια. Τα πατημένα σταφύλια (τσάμπουρα) που μένουν στο βαρέλι χρησιμοποιούνται για τη ρακή: Τα ρακιτζιά είναι αφορμή για συγκεντρώσεις φίλων και γνωστών οι οποίοι τραγουδούν, τρώνε και διασκεδάζουν.
Πηγή: aegeanislands.gr
Η ψηλότερη κορυφή της Νάξου, καλυμμένη συνήθως από σύννεφα, ονομάζεται Μύτη του Ζα. Εχει, δηλαδή, το όνομα του Δια, και ίσως έτσι ονομαζόταν και στη αρχαιότητα, γιατί εκεί επάνω λατρευόταν τότε ο πατέρας των θεών. Αρχαϊκή επιγραφή χαραγμένη σε βράχο στο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή του βουνού αναγράφει «Ορος Διός Μηλωσίου» και μαρτυρεί ότι οι Νάξιοι βοσκοί λάτρευαν τον Δία και ως προστάτη των ποιμνίων τους, των «μήλων» (προβάτων).
Το μέγιστο ύψος του όρους είναι τα 1003 μ. Το σπήλαιο βρίσκεται στα 600 μ. και είναι επίσης συνδεδεμένο με τη λατρεία του Δία. Μια αψιδωτή πύλη ύψους 2,5 μ. οδηγεί στο μεγαλόπρεπο εσωτερικό του που αποτελείται από έναν θάλαμο με μήκος 115 μ. και μέγιστο πλάτος 75 μ.
Ο διάκοσμος είναι πλούσιος και περιλαμβάνει εντυπωσιακούς σταλακτίτες και σταλαγμίτες, ογκόλιθους και λίθινα συμπλέγματα. Στο ανώτατο τμήμα της σπηλιας βρίσκονται δύο σταλαγμίτες που τους ονομάζουν «Παπά» και «Παπαδιά», αλλά και η λεγόμενη «Αγία Τράπεζα». Εξερευνήθηκε το 1962 από την Αννα Πετροχείλου. Εγιναν ανασκαφές την περίοδο 1985-86 και το 1994 και ήρθαν στο φως πλούσια ευρήματα από τη νεολιθική έως την κλασική και ρωμαϊκή εποχή, πολλά εκ των οποίων εκτίθενται στο Αρχαιολογικό μουσείο της Νάξου. Στο σπήλαιο έχουν βρεθεί εργαλεία από οψιδιανό και οστά σπονδυλόζωων.
Info
– Κατά την Τουρκοκρατία το σπήλαιο το χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι ως καταφύγιο, αλλά και ως εκκλησία.
– Για να δείτε το σπήλαιο θα ξεκινήσετε από το χωριό Φιλότι (υπάρχει σήμανση). Το βασικό τμήμα της διαδρομής γίνεται με τα πόδια και θα πρέπει να έχετε μαζί σας ισχυρούς φακούς. Στην πηγή Αριών, που θα συναντήσετε στο διάβα σας, μπορείτε να γεμίσετε τα παγούρια σας.
Πηγή: aegeanislands.gr
Οι μικροί υγροβιότοποι, οι αλμυρόβαλτοι και οι αμμοθίνες της Νάξου είναι καταφύγιο για πουλιά, ψάρια και ερπετά. Ο σημαντικότερος υγρότοπός της είναι της Αλυκής που περιλαμβάνει μια μεγάλη λίμνη νοτιοδυτικά του αεροδιάδρομου του αεροδρομίου. Είναι η μεγαλύτερη αλυκή των Κυκλάδων και διατηρεί αρκετό νερό. Η βλάστηση περιλαμβάνει καλαμιώνες, υδρόβια φυτά και συστάδες με κέδρους. Εχουν παρατηρηθεί 166 είδη πουλιών και περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου NATURA 2000.
Τέσσερις υγρότοποι του νησιού περιλήφθηκαν στον κατάλογο των μικρών νησιωτικών υγροτόπων έκτασης έως 80 στρέμματα, του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Σύμφωνα με Προεδρικό Διάταγμα από το 2012 το έλος στο Πυργάκι, η εκβολή των πηγών της Σκουληκαριάς στον Αμμίτη, το έλος της Αγιασσού και το έλος του Καλαντού εντάχθηκαν στον κατάλογο με τους 380 μικρούς υγρότοπους και τέθηκαν υπό προστασία.
Πηγή: aegeanislands.gr
Πολύ σημαντικό κάστρο, κτισμένο σ’ έναν απότομο λόφο μέσα στους αγρούς του Σαγκριού και της Αγιασσού. Σύμφωνα με μελετητές, πήρε το όνομα αυτό από τις άφθονες «απαλιριές» που φυτρώνουν γύρω. Κτίστηκε στα πρώτα χρόνια του Βυζαντίου, πιθανώς όμως να υπήρχε οχύρωση από τη αρχαιότητα, αφού μέρος του τείχους είναι προϊστορικό. Εγκαταλείφθηκε τον 13ο αιώνα με τη έλευση των Ενετών. Οταν ο Σανούδος ήρθε στο νησί το κάστρο κατείχαν Γενοβέζοι πειρατές. Για να αναγκάσει τους άνδρες του να το κατακτήσουν έκαψε τις γαλέρες του κι έτσι οι στρατιώτες δεν είχαν άλλη επιλογή: ή να πάρουν το κάστρο και να διώξουν τους Γενοβέζους, ή να πεθάνουν. Μετά από πέντε εβδομάδες πολιορκίας, οι Ενετοί του Σανούδου κατέλαβαν το κάστρο του Απαλίρου και έδιωξαν τους πειρατές. Ετσι ο Σανούδος πήρε το νησί και ίδρυσε στη Νάξο το Δουκάτο του Αιγαίου.
Στις μέρες μας διατηρείται ένα μεγάλο τμήμα από τα ισχυρά τείχη του κάστρου με κάποιους πύργους, προμαχώνες, κινστέρνες. Εκτός από τα υπολείμματα των σπιτιών διατηρείται ο ναός του Αγίου Γεωργίου, δίκλιτος με τρούλο και ωραία αρχιτεκτονική. Κάποιοι μελετητές τον χρονολογούν στον 7ο- 8ο αιώνα. Υπάρχουν κι άλλες εκκλησίες στο κάστρο και η ανάβαση ως εκεί είναι μοναδική εμπειρία, καθώς προσφέρει εκπληκτική θέα προς τη νότια πλευρά της Νάξου.
Πηγή: aegeanislands.gr
Σήμερα σώζονται περίπου 30 πύργοι στην ύπαιθρο του νησιού. Δημιουργήθηκαν από τους φεουδάρχες Ενετούς κυρίως (και από άλλους Λατίνους ευγενείς) οι οποίοι χρησιμοποιώντας τους ως βάση τους εκμεταλλεύονταν την κτηματική περιουσία του φέουδου που κατείχαν. Έχουν φρουριακό χαρακτήρα. Η αμυντική γραμμή τους περιελάμβανε επάλξεις, ζεματίστρες, πολεμίστρες, τεράστιες πόρτες και μικρά παράθυρα, για να προφυλάσσονται οι υπερασπιστές. Είναι όλοι πολυώροφοι και πέτρινοι, με χοντρούς τοίχους.
Πύργος Μπαζαίου
Βρίσκεται έξω από το χωριό Σαγκρί και ξεχωρίζει χάρη στην αρχιτεκτονική του και την υποδειγματική αναστήλωση που έχει γίνει. Στους χώρους του φιλοξενείται κάθε καλοκαίρι μια από τις σημαντικότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις των Κυκλάδων, το Φεστιβάλ Νάξου.
Οχυρωμένος με ψηλούς τοίχους πολεμίστρες και μικρά παράθυρα οι πύργος κτίστηκε γύρω στο 1600, αλλά δέχθηκε μετατροπές στο πέρασμα των χρόνων. Τη σημερινή του μορφή την πήρε το 1789. Αρχικά στέγασε το μοναστήρι του Τιμίου Σταυρού, το οποίο στις αρχές του 19ου αι. ερήμωσε και το 1834 πέρασε στην ιδιοκτησία του νέου ελληνικού κράτους. Στον πύργο για πολλά χρόνια είχαν τα εργαστήριά τους αγγειοπλάστες. Στα τέλη του 19ου αιώνα το κτίσμα πουλήθηκε στην οικογένεια Μπαζαίου, ή Bassegio, μέλη της οποίας εντοπίζονται κυρίως στην Ιταλία και τη Βραζιλία. Ο ιδιοκτήτης του, Γεώργιος Μάριος Βαζαίος, είναι ο εν Ελλάδι απόγονος και αντιπρόεδρος του οργανισμού «Αιών».
Πύγος Υψηλής
Στην αρχή της διαδρομής από τη Χώρα προς τον Απόλλωνα, θα δείτε τον επισκέψιμο πύργο Υψηλής, ή πύργο Υψηλοτέρας ή μονή Υψηλοτέρας. Ηταν κάποτε οχυρωμένο μοναστήρι και διατηρείται το καθολικό και οι εντυπωσιακές οχυρώσεις, οι πύργοι, οι ζεματίστρες, κλπ. Ανήκε στην οικογένεια των Κόκκων (υπάρχει επιγραφή «Ιάκωβος Κόκκος 1600»). Το μοναστήρι ήταν επαναστατικό κέντρο σε εξεγέρσεις των Ναξιωτών ενάντια στην καταπίεση των Λατίνων ευγενών.
Πύργος Μπελόνια
Φεύγοντας από την πόλη ακολουθείτε τον κεντρικό δρόμο προς Γαλανάδο (4 χλμ από τη Χώρα) διασχίζοντας τα Λιβάδια της Νάξου. Θα περάσετε έξω από τον καλοδιατηρημένο πύργο Μπελόνια που είναι κτισμένος πριν από το 1610. Στο εσωτερικό υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη το οποίο είναι και καθολικό και ορθόδοξο μαζί, γεγονός που συμβαίνει σπανίως.
Αλλοι πύργοι:
Πύργος Κρισπι-Γλέζου (Χώρα)
Πύργος De La Rocca Barozzi (Χώρα)
Πύργος Μπαρότσι στο Χαλκί
Πύργος Μαρκοπολίτη στο Καραμί
Πύργος Μπαρδάνη και Ζευγωλή στην Απείρανθο
Πηγή: aegeanislands.gr
#1 Μεγάλα έργα
Από σκηνοθέτες διακριτού προσωπικού ύφους σε παραστάσεις με αξιοσημείωτες διανομές: ο Γιάννης Χουβαρδάς καταπιάνεται για πρώτη φορά με Πίντερ στους «Παλιούς καιρούς» (Τέχνης, από 29/11 ) και Μολιέρο στον «Μισάνθρωπο», στον οποίο επιστρατεύει τον Μιχαήλ Μαρμαρινό για τον κεντρικό ρόλο (Εθνικό, από 10/3 ). Ο Δημήτρης Καραντζάς υπογράφει δύο σπουδαία έργα, καθοδηγώντας παράλληλα δύο μεγάλες κυρίες του θεάτρου, την Μπέττυ Αρβανίτη στον «Γυάλινο κόσμο» του Ουίλιαμς (Κεφαλληνίας, από 1/11 ) και τη Ρένη Πιττακή στους ιψενικούς «Βρικόλακες» (Τέχνης, από 22/2 ). Η Μαρία Πανουργιά σκηνοθετεί το εμβληματικό έργο του Άλμπι «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» κι επιλέγει τη Λένα Κιτσοπούλου για τον ρόλο της Μάρθας (Στέγη, από 12/12 ).
#2 Από το πανί στο σανίδι
Η σύγκριση με το πρωτότυπο καραδοκεί, όμως κάποιοι τολμούν τη θεατρική εκδοχή ταινιών που άφησαν εποχή. Ο Γιάννης Κακλέας χτυπάει εις διπλούν με τη βρετανική μαύρη κωμωδία «Η συμμορία των πέντε», που παίζεται ήδη στο Κιβωτός, και την πολυαγαπημένη κομεντί εποχής «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» (Ελληνικός Κόσμος, από 17/10 ), ο Σταμάτης Φασουλής σκηνοθετεί την Ελένη Ράντου στην «Τζασμίν» του Γούντι Άλεν (Διάνα, από 1/11 ), ενώ η Κάτια Δανδουλάκη ετοιμάζεται να ανεβάσει (μέσα στον Νοέμβριο ) το κλασικό αριστούργημα «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές».
#3 Ελληνικής (υπο)γραφής
Έργα διαφορετικού ύφους και φόρμας, αλλά με σύγχρονη προβληματική. Την ιδιότυπη κωμωδία της Άρτεμης Μουστακλίδου για τον «φασίστα της διπλανής πόρτας», «Η απειλή», σκηνοθετεί ο Γιάννης Λεοντάρης (Από Μηχανής )· ο Βασίλης Παπαβασιλείου καυτηριάζει το σουρεαλισμό της ελληνικής πραγματικότητας με το «Τους ζυγούς λύσατε» (Τέχνης, από 10/11 )· οι Γεράσιμος Ευαγγελάτος – Θέμης Καραμουρατίδης κάνουν μιούζικαλ τις ματαιώσεις μιας γενιάς στην «Απλή μετάβαση» (σκηνοθεσία: Μίνως Θεοχάρης, Εθνικό, από 15/2 )· για τη δυσλειτουργική ελληνική οικογένεια γράφουν ο Αλέξης Σταμάτης στα «Μελίσσια» (σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης, Εθνικό, από 10/5 ) και η Πένυ Φυλακτάκη στο «Φύκι στο βυθό» (σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος, Skrow ).
#4 Το νέο είναι ωραίο
Με περγαμηνές και σταδιοδρομία στο εξωτερικό και με το ενδιαφέρον τους στραμμένο σε κοινωνικά θέματα, τα παρακάτω έργα παρουσιάζονται σε πανελλήνια πρεμιέρα. Νέα ξεκινήματα για δύο στο «Beginning» του Ντέιβιντ Έλντριτζ από τον Τάσο Ιορδανίδη (104 ), έκρυθμες οικογενειακές καταστάσεις στο «Αν υπάρχει, δεν το ’χω βρει ακόμα» του Νικ Πέιν από τον Μάκη Παπαδημητρίου (Βρετάνια ), καυτές εργασιακές σχέσεις στην «Κουζίνα» του Άρνολντ Γουέσκερ από τον Γιώργο Νανούρη (Αποθήκη ), ιστορίες επιβίωσης στο «Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν ΜακΜίλαν από την Ελένη Σκότη (Σύγχρονο, από 8/11 ), η συνάντηση δύο μοναχικών ανθρώπων στον «Κήπο» του Μπρους Γκουτς από τον Δημήτρη Μυλωνά (Από Μηχανής, από 22/10 ), διαταραγμένες ερωτικές ιστορίες που ακροβατούν μεταξύ μελοδράματος και φάρσας στα «Μάτια» του Πάμπλο Μεσίες από τον Παντελή Δεντάκη (Νέου Κόσμου, από 17/1 ).
#5 Χωρίς λογοκρισία
Καταπιάνονται θαρραλέα με θέματα φύλου, ερωτισμού και σεξουαλικής ταυτότητας: το λογοκριμένο στην εποχή του ως πορνογραφικό «Γαϊτανάκι» του Σνίτσλερ σκηνοθετούν η Αλίκη Δανέζη-Knutsen (Θησείον, από 19/10 ) και ο Θωμάς Μοσχόπουλος (Δημοτικό Πειραιά από 3/5 ), ενώ μια σύγχρονη μεταγραφή, μόνο με άρρενες πρωταγωνιστές, του «F*cking men» του Τζο ντι Πιέτρο ανεβάζει ο Αντώνης Γαλέος (Vault, από 3/11 ). Σημειώστε επίσης τη σπουδή του Μαζόχ πάνω στην ηδονή «Αφροδίτη με τη γούνα» (Νέου Κόσμου ), έργα πάνω στην εφηβική σεξουαλικότητα όπως το «Τέσσερα κοριτσάκια», που εμπνέεται από το έργο του Πικάσο (Tempus Verum ), και το «Ξύπνημα της άνοιξης» του Βέντεκιντ (Νέου Κόσμου, από 8/5 ) ή τα σύγχρονα, γενναία «Cock» του Μάικλ Μπάρτλετ (Αθηνών, από 15/10 ) και «Το κάλεσμα της Λορίν» της Παλόμα Πεδρέρο (104 ).
#6 Αθήνα καλεί Πιραντέλο
Άτυπο αφιέρωμα στον συγγραφέα που αποτύπωσε μοναδικά την θεατρικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, τη σχετικότητα της αλήθειας και τα δυσδιάκριτα όρια μεταξύ τέχνης και ζωής: «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» από τον «μετρ του πιραντελισμού» Δημήτρη Μαυρίκιο (Εθνικό, από 11/11 ), «Να ντύσουμε τους γυμνούς» από τον Γιάννο Περλέγκα (Τέχνης, από 15/12 ), «Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» από τον Νίκο Καμτσή (Τόπος Αλλού, από 16/11 ), «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» από τους Τάσο Ιορδανίδη – Άρη Λεμπεσόπουλο (Altera Pars, από 20/10 )
#7 Κωμωδίες 4×4
Θέατρο μες στο θέατρο, λάθος πάνω στο λάθος και γέλια μέχρι δακρύων στη φάρσα του Μάικλ Φρέιν «Το σώσε», που σκηνοθετεί ο Έκτορας Λυγίζος (Στέγη ). Παρεξηγήσεις κι ερωτικά μπλεξίματα μεταξύ διδύμων με σαιξπηρική υπογραφή στην «Κωμωδία των παρεξηγήσεων» από την Κατερίνα Ευαγγελάτου (Νέο Θέατρο Βασιλάκου, από 9/11 ). Και κερατάς και δαρμένος ο «Ζωρζ Νταντέν» του Μολιέρου, που σκηνοθετεί η Μαριάννα Κάλμπαρη (Τέχνης, από 18/10 ). Διαχρονική σάτιρα για τις κακοδαιμονίες της ρωσικής (ή μήπως ελληνικής; ) κοινωνίας ο «Επιθεωρητής» του Γκόγκολ από τον Γιώργο Παπαγεωργίου (Skrow, από 29/10 ).
#8 Φουλ της ψυχαγωγίας
Μια χρονιά γεμάτη μουσικά θεάματα περιμένει όλη την οικογένεια: «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Ντίκενς από την Κωνσταντίνα Νικολαΐδη (Διάνα, από 10/11 ) και τον Γιάννη Μόσχο (Εθνικό, από 7/12 ), «Παναγία των Παρισίων» από τη Σοφία Σπυράτου (Παλλάς, από 3/11 ), «Matilda the musical» από τη Θέμιδα Μαρσέλλου (Ακροπόλ, από 26/10 ). Τη διάθεση υπόσχονται να ανεβάσουν και οι σκηνικές διασκευές ταινιών των ’60s-’70s: «Υπάρχει και φιλότιμο» από τον Γιάννη Μπέζο (Προσκήνιο ), «Χτυποκάρδια στο θρανίο» από τον Λάκη Λαζόπουλο (Ήβη, από 25/10 ), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» από τους Ρέππα – Παπαθανασίου (Βέμπο, από 17/10 ), «Μαριχουάνα στοπ» από τον Γιώργο Βάλαρη (Gazi Theater, από 4/11 ).
#9 Αιχμηρά έργα στη σκηνή
Αποκωδικοποιούμε το σήμερα ανατρέχοντας στο χθες: Μεσοπόλεμος και άνοδος του ναζισμού στις «Ιστορίες από το δάσος της Βιένης» του Χόρβατ από τον Νίκο Μαστοράκη (Τέχνης, από 20/2 )· εκμηδενισμός της προσωπικότητας στον «Βόιτσεκ» του Μπίχνερ από την Κατερίνα Ευαγγελάτου (Φεβρουάριος, Δημοτικό Πειραιά )· ευνουχισμός της σκέψης στο προφητικό για την ψηφιακή εποχή μας «Φαρενάιτ 451» από τον Θωμά Μοσχόπουλο (Πόρτα, από 9/11 ). Δεν θα μπορούσε να λείπει ο Μπρεχτ, που εκπροσωπείται από δύο έργα: την εύγλωττη παραβολή «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» από τον Νικορέστη Χανιωτάκη (Θησείον, από 2/11 ) και το πρόσφορο πεδίο ερμηνειών και πειραματισμών «Ο καταποντισμός του εγωιστή Γιόχαν Φάτσερ» από τον Σίμο Κακάλα (Εθνικό, από 30/11 ).
#10 «Άφυλες» αναγνώσεις
Σπουδαίοι ηθοποιοί αναμετριούνται με εμβληματικούς γυναικείους χαρακτήρες – οι μεγάλοι ρόλοι δεν έχουν φύλο. Οι «Δούλες» του Ζενέ, εξαρχής προορισμένες για άντρες ηθοποιούς, ενσαρκώνονται από τους Αργύρη Ξάφη, Δημήτρη Ήμελλο και Κώστα Μπερικόπουλο στην παράσταση του Τσέζαρις Γκραουζίνις (Νέου Κόσμου ), ενώ στο Θέατρο Τέχνης ο Θόδωρος Γράμψας γίνεται η «Δεσποινίς Μαργαρίτα» και ο Βασίλης Παπαβασιλείου επαναλαμβάνει την ερμηνεία-σταθμός στην «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου.
#11 Τρία τέταρτα Τσέχοφ
Τρία από τα τέσσερα μεγάλα δράματα του αγαπημένου μας Ρώσου θα δούμε φέτος. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης καταφεύγει για πρώτη φορά στο τσεχοφικό σύμπαν με τον «Βυσσινόκηπο» κι ένα all star cast: Θέμις Μπαζάκα, Δημήτρης Λιγνάδης, Κόρα Καρβούνη, Αθηνά Μαξίμου, Γιάννης Κότσιφας κ.ά. (Χορν, από 24/10 ). Ο Γιώργος Κιμούλης μεταφράζει, σκηνοθετεί και παίζει στον «Θείο Βάνια» στο Δημοτικό Πειραιά (από 23/11 ), ενώ πειραματική αναμένεται να είναι η ματιά του Δημήτρη Ξανθόπουλου στις «Τρεις αδερφές», με τους Γιώργο Βαλαή, Αγγελική Παπαθεμελή, Αντώνη Μυριαγκό κ.ά. (Στέγη, από 16/1 ).
#12 Σαίξπηρ για πάντα
Ευκαιρία να γνωρίσουμε ολιγοπαιγμένα έργα όπως ο «Τίμων ο Αθηναίος» (Εθνικό ) ή να διαπιστώσουμε τα αποτελέσματα των πειραματισμών, σκηνοθετικών κι ερμηνευτικών, του Χάρη Φραγκούλη στον «Οθέλλο» (Τέχνης, από 25/2 ), του Έκτορα Λυγίζου στο «Η τραγική ιστορία του Άμλετ, ενός πρίγκιπα της Δανίας» (Νέου Κόσμου, από 6/5 ) και του Τάσου Νούσια στη συμπυκνωμένη εκδοχή του «Ριχάρδου Β΄» στο Άλφα-Ιδέα. Bεβαίως, υπάρχει η επιλογή της «μεγάλης τραγωδίας» με τον «Άμλετ» του Τσουλάτζε, που μετακόμισε σε νέα στέγη (Altera Pars ).
#13 Λογοτεχνικά (υπερ)θεάματα
Ο Δημήτρης Τάρλοου επανέρχεται στην πεζογραφία του παππού του Μ. Καραγάτση με τον πολυαναμενόμενο «Γιούγκερμαν» στο Πορεία (από 28/11 ), ο Σταμάτης Φασουλής έφερε στο Παλλάς τις «Μάγισσες της Σμύρνης», ενώ τη θρυλική «Λωξάντρα» (ξανα )ανεβάζει ο Σωτήρης Χατζάκης (Βεάκη, από 7/11 ). Με ενδιαφέρον αναμένονται ο «Μύρτος» του Παύλου Μάτεσι από τους 4Frontal, που επιμένουν στη διασκευή λογοτεχνικών κειμένων (Νέου Κόσμου, από 8/2 ) και η εκδοχή της Γιολάντας Μαρκόπουλου στην «Eroica» του Κοσμά Πολίτη (Τέχνης, από 29/10 ).
Πηγή : Αθηνόραμα
διαβάστε περισσότεραΜερικούς μήνες ύστερα από το «Van Gogh Alive», τo μεγάλο hi tech αφιέρωμα στο μεγάλο μετα-ιμπρεσιονιστή καλλιτέχνη που (μεταξύ άλλων ) εισήγαγε ένα νέο εκθεσιακό μοντέλο στο αθηναϊκό κοινό, η εταιρεία παραγωγής Λάβρυς σε συνεργασία με την Grande Exhibitions και άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς, παρουσιάζει το «Leonardo Da Vinci – 500 Years of Genius».
Τρεις ξεχωριστές εκθέσεις ενώνονται από 30 Νοεμβρίου στο Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ, μετατρέποντας το εμβληματικό κτίριο σε ένα ζωντανό έργο τέχνης-ωδή στο ζωγράφο, εφευρέτη και επιστήμονα Λεονάρντο. Με τη συνδρομή του Μουσείου Leonardo da Vinci στη Ρώμη, του Ινστιτούτου Lumiere Technology στο Παρίσι, αλλά και ειδικών από Ιταλία και Γαλλία, η έκθεση πλέκει την πολυφασματική προσωπικότητα της ιστορικής διάνοιας.
Οι μηχανικές εφευρέσεις του Λεονάρντο, με 75 συνολικά μοντέλα των εφευρέσεών του-διαδραστικές αναπαραγωγές σε φυσικό μέγεθος αλλά και 200 εκθέματα σχεδιασμένα σε συνεργασία με το Μουσείο Leonardo da Vinci της Ρώμης, τα μυστικά της Μόνα Λίζας, με τη λεπτομερή επιστημονική ανάλυση και παρουσίαση των αινιγμάτων του πίνακα, και το Da Vinci Alive – The Experience, μία βιωματική, οπτικοακουστική εμπειρία στους πίνακες αλλά και τη ζωή του μεγάλου δημιουργού, συνθέτουν όλα μαζί μία ψυχαγωγική και συνάμα εκπαιδευτική εμπειρία για μικρούς και μεγάλους.
Εμπλουτίζοντας την εκθεσιακή φόρμα του «Van Gogh Alive» με περισσότερες πληροφορίες και διαφορετικά εκθέματα, το «Leonardo Da Vinci – 500 Years of Genius» αναμένεται να καλύψει αρκετά πιο διευρυμένα το εκθεσιακό θέμα. Αναμένουμε και μετρούμε αντίστροφα, ενώ η προπώληση έχει ήδη ξεκινήσει.
Πηγή : Αθηνόραμα
διαβάστε περισσότεραΗ πόλη γιορτάζει τη διάκριση ως Ευρωπαϊκή Πόλη του Κρασιού για το 2018!
Τα καλύτερα νέα για τους οινόφιλους ακούνε στο όνομα Ρέθυμνο!
Η κρητική πόλη απέσπασε τον τίτλο ως η Ευρωπαϊκή Πόλη του Κρασιού για το 2018, και ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην οινική εμπειρία και τον οινοτουρισμό!
Το κρασί ήδη από τα μινωικά χρόνια αποτελούσε σημαντικό στοιχείο στην καθημερινότητα και την κουλτούρα των κατοίκων της Κρήτης.
Σφραγίζει από τότε την έννοια της φιλίας στις κοινωνικές εκδηλώσεις, αποτελώντας ταυτόχρονα ένα αναπόσπαστο στοιχείο της διάσημης Κρητικής διατροφής.
Το κρασί συμβολίζει την έννοια της συνέχειας, της συνύπαρξης και της αρμονίας στην επαφή του ανθρώπου με τη γη, το φυσικό περιβάλλον και την κοινωνία.
Το γόνιμο έδαφος, ο ήλιος και πολλά χρόνια εμπειρίας έδειξαν στους Κρητικούς την τέχνη του καλού κρασιού. Οι τοπικοί οινοποιοί, με πρώτη ύλη την υψηλή ποιότητα των γηγενών τους ποικιλιών, όπως το λευκό Βιδιανό του Ρεθύμνου, και το ερυθρό Λιάτικο μαζί με τις συνολικά 11 τοπικές ποικιλίες του νησιού, συνδυάζουν την παράδοση με τις σύγχρονες τεχνικές, παράγοντας μοναδικά κρασιά.
Το φετινό Φεστιβάλ Κρητικής Διατροφής (1-7 Ιουλίου 2018), ήταν αφιερωμένο στο κρασί και το σημαντικό του ρόλο στη γαστρονομία: γευσιγνωσίες, ταιριάσματα με τα διάσημα κρητικά τυριά, προτάσεις για finger food, ειδικά μενού στα εστιατόρια και πολλά άλλα events πραγματοποιήθηκαν με σκοπό να προσφέρουν στους κατοίκους της πόλης αλλά και τους επισκέπτες μία μοναδική οινική εμπειρία, γεμάτη ρυθμό και διασκέδαση!
Εκτός από το Φεστιβάλ, πραγματοποιούνται καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου, μία σειρά πολιτιστικών και γαστρονομικών δράσεων, σχεδιασμένες για επαγγελματίες αλλά και για το κοινό: Διαδρομές Κρασιού, συναντήσεις με οινοποιούς, ειδικές γευσιγνωσίες σε σημεία της πόλης, σεμινάρια, καλλιτεχνικά δρώμενα εμπνευσμένα από το κρασί και πολλές άλλες.
Το Ρέθυμνο είναι μία πανέμορφη πόλη με φυσικό και πολιτιστικό πλούτο, καθαρές θάλασσες, όμορφα χωριά, και θερμή φιλοξενία που μπορεί να αποτελέσει ιδανικό προορισμό δώδεκα μήνες το χρόνο!
Το 2018 το Ρέθυμνο εκτός των άλλων, είναι και το σημείο συνάντησης για λάτρεις του κρασιού και της γαστρονομίας. Ελάτε να γιορτάσετε μαζί μας!
Για περισσότερες πληροφορίες:
facebook: Rethymno European Wine City
instagram: @rethymnowinecity
YouTube: Rethymno Wine City
Περισσότερο ίσως από άλλες χρονιές, το θέατρο ποντάρει φέτος στη σιγουριά της συγγραφικής υπογραφής ακόμη και αν πρόκειται για έργα που ανεβαίνουν για πρώτη φορά στις ελληνικές σκηνές.
Λίγοι μπορούν να χτίσουν σασπένς και ατμόσφαιρα όπως η Αγκάθα Κρίστι. Το «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές» της διάσημης συγγραφέως αστυνομικών μυθιστορημάτων διασκεύασε για το θέατρο ο Κεν Λούντβιχ, το έργο ανέβηκε στο Λονδίνο κι εμείς θα το δούμε σε μετάφραση-σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη στο Θέατρο της Κάτιας Δανδουλάκη, με πρωταγωνίστρια την ίδια αλλά και τους Αντώνη Καφετζόπουλο, Τάκη Χρυσικάκο, Ταμίλα Κουλίεβα (από αρχές Νοεμβρίου ).
Επίσης λίγοι συγγραφείς μπορούν να μιλήσουν όπως ο Τολστόι για την ουσία που κρύβεται στα πιο μικρά πράγματα. Ήδη από την περασμένη άνοιξη η Όλια Λαζαρίδου ανακοίνωσε πως θα ανεβάσει τη νουβέλα «Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς», με τη Λυδία Φωτοπούλου, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων (από 5 Νοεμβρίου ), ενώ πρόσφατα μάθαμε πως το ίδιο κείμενο θα ερμηνεύσουν οι Γιώργος Γαλίτης και Θανάσης Κουρλαμπάς, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, στο Αλκμήνη (από αρχές Οκτωβρίου ).
Σε ένα καθημερινό όσο και κομβικό ζήτημα, τις σχέσεις ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους, εστιάζει ο «Κήπος» του Μπρους Γκουτς. Το έργο του ιδρυτικού μέλους της καναδο-βρετανικής κολεκτίβας New Fangled Stages κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο Από Μηχανής (από 22 Οκωβρίου ), σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά, με πρωταγωνιστές τους Στέλιο Μάινα και Κάτια Σπερελάκη. Το ίδιο έργο θα παίζεται παράλληλα και στην αγγλική γλώσσα, με πρωταγωνιστές τον Μπρους Γκουτς και τη Λιν Βογκτ.
Ο Δημήτρης Μυλωνάς σκηνοθετεί στο θέατρό του (από 8 Δεκεμβρίου ) ακόμη ένα δυνατό κείμενο, το μονόλογο του Κολμ Τόιμπιν «Η διαθήκη της Μαρίας», με την Ασπασία Κράλλη να κάνει έναν απολογισμό ζωής ως μάνα που έχει χάσει το παιδί της. Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά του βιβλίου «Η διαθήκη της Μαρίας» που κυκλοφορεί από τον Ίκαρο από το 2014 και αγαπήθηκε πολύ τόσο από τους κριτικούς όσο και από τους αναγνώστες. Το έργο παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ το 2013, σε ερμηνεία της Φιόνα Σο και προτάθηκε για τρία βραβεία Tony, συμπεριλαμβανομένου και αυτού για το καλύτερο θεατρικό έργο.
Στο Σύγχρονο Θέατρο η Ελένη Σκότη ανεβάζει (από 7 Νοεμβρίου ) το πολυσυζητημένο έργο του 2016 «Με λένε Έμμα» του Ντάνκαν Μακμίλαν, με τη Μαίρη Μηνά να ερμηνεύει το νεαρό τζάνκι, και η Λίλλυ Μελεμέ καθοδηγεί σκηνοθετικά έναν ωραίο θίασο, αποτελούμενο από τους Στέλιο Μάινα, Λάζαρο Γεωργακόπουλο, Κατερίνα Λέχου, Κατερίνα Μισιχρόνη και Γιώργο Κοτανίδη, στο «Δείπνο» του Χέρμαν Κοτς, όπου η βιτρίνα της αψεγάδιαστης ζωής μιας αστικής οικογένειας ραγίζει όταν τα μέλη της κάθονται γύρω από ένα τραπέζι (από 16 Νοεμβρίου ).
Το φαγητό λειτουργεί ως οικείος κώδικας για να τεθούν κοινωνικά ζητήματα και στην «Κουζίνα» του Άρνολντ Γουέσκερ, του κορυφαίου της γενιάς των Angry Young Men στο βρετανικό θέατρο των ’50s, το οποίο ανεβάζoυν ο Γιώργος Νανούρης και μια ομάδα νέων ηθοποιών στο Αποθήκη (από 5 Οκτωβρίου ).
Το φακό του στην κοινωνία στρέφει και ο Αντώνης Γαλέος, διενεργώντας ωστόσο ένα ανθρωπολογικό πείραμα για τα όρια των ταμπού και της ανεκτικότητας στο πολυπρόσωπο «Fucking men» του Τζο ΝτιΠιέτρο στο Vault (από 4 Νοεμβρίου ).
«Καθηλωτικό, διορατικό και ωμά ειλικρινές», χαρακτηρίζει το νεοϋορκέζικο «Time Out» το «Αν υπάρχει, δεν το ’χω βρει», στο οποίο ο Νικ Πάιν παρομοιάζει τη χαοτική κατάσταση του πλανήτη με την κατάσταση μιας οικογένειας (από 11 Οκτωβρίου ). Το σκηνοθετεί στο Βρετάνια ο Μάκης Παπαδημητρίου και πρωταγωνιστεί μαζί με τους Μαρία Λεκάκη, Αγγελική Γρηγοροπούλου και Δημήτρη Πασσά.
Ο Γρηγόρης Βαλτινός και ο Γιάννης Σαρακατσάνης καταπιάνονται με τη σχέση καθηγητή – μαθητή στο «Κάθε Τρίτη με τον Μόρι» των Τζέφρι Χάτσερ και Μιτς Άλμπομ, που σκηνοθετεί ο Νικορέστης Χανιωτάκης στο Ιλίσια-Βολανάκη (από 20 Οκτωβρίου ), ενώ ένα άλλο ντουέτο, η Θάλεια Ματίκα και ο Γιάννης Δρακόπουλος, μηδενίζουν και αρχίζουν να ξαναμετρούν με χιούμορ τη σχέση τους στο «Beginning» του Ντέιβιντ Έλντριτζ, που σκηνοθετεί ο Τάσος Ιορδανίδης στο 104 (από 14 Σεπτεμβρίου ).
Πηγή : Αθηνόραμα
διαβάστε περισσότερα«Δειναί γαρ αι γυναίκες ευρίσκειν τέχνας»
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο, είναι η νέα ημερομηνία για την παράσταση «ΕΡΩΤΕΣ & ΘΡΗΝΟΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ» από τις τραγωδίες του Ευριπίδη .
Το Ίδρυμα «To Σπίτι του Ηθοποιού» ο πολιτιστικός οργανισμός «Sound& Picture Theatre Production» και ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος παρουσιάζουν μια σπουδαία καλλιτεχνική δημιουργία. Το έργο είναι μια συρραφή από τις τραγωδίες του Ευριπίδη «Άλκηστη», «Ανδρομάχη», «Μήδεια», «Ιφιγένεια», «Ελένη», «Εκάβη» «Ηλέκτρα» και αναδεικνύεται μέσα από έναν συνδυασμό λόγου, κίνησης, μουσικής και video art σε μια πρωτότυπη σκηνική συνύπαρξη.
Τα έσοδα θα διατεθούν στο Ίδρυμα στο «Σπίτι του Ηθοποιού»
Ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος συνεργάζεται με τον έξοχο μουσικό Δημήτρη Παπαδημητρίου για την πρωτότυπη μουσική όπως και με την σπουδαία χορογράφο Έρση Πήττα για την διδασκαλία και την κίνηση του χορού, σε μετάφραση του Γιώργη Έξαρχου.
Σημαντικές Ελληνίδες ηθοποιοί ερμηνεύουν τις 7 ηρωίδες του Ευριπίδη.
Άννα Φόνσου, Άντζελα Γκερέκου, Κατερίνα Διδασκάλου, Θεοδώρα Τζήμου, Βασιλική Τρουφάκου, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη.
Συμμετέχει η σοπράνο Τζένη Δριβάλα.
Μια θεατρική σύνθεση, εμπνευσμένη από τις επτά τραγωδίες του Ευριπίδη, όπου η σύμπραξη αναδεικνύει το πάθος, την ένταση, τη συνύπαρξη αλλά και τη σύγκρουση της λογικής με το άλογο της ανθρώπινης ύπαρξης. Μια σκηνική συνύπαρξη, σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους αλλά σε ενιαία διάσταση, αποκαλύπτει τα συναισθήματα, τους ρόλους και τις πολιτικές των ηρωίδων του σπουδαίου τραγωδού.
Ο σκηνοθέτης Πάνος Αγγελόπουλος πιστός στα κείμενα του τραγικού ποιητή, εστιάζει στις επτά γυναικείες επιβλητικές μορφές, με στόχο να ανιχνεύσει το μυστικό της ενεργητικής και δύσκολης τραγικής πορείας τους.
Πρόκειται για τη συγγραφική σύνθεση μερών από μονολόγους και διαλόγους κεντρικών ηρωίδων του Ευριπίδη ως σχόλιο για τη γυναικεία προσωπικότητα και την εξέλιξη της στο διηνεκές. Οι «Μονόλογοι» των γυναικών, που πρωταγωνιστούν στα δράματα και τα χορικά τους μέρη, καταδεικνύουν μέσα από τους έρωτες – θρήνους, το μέγεθος της προσωπικότητάς τους, συμβάλλοντας στην αρτιότερη ιχνογράφηση της ιστορικής τους υπόστασης. Η παρουσία τους είναι έντονη, γεμάτη ενεργητικότητα και αποφασιστικότητα, ευγένεια και γενναιοδωρία, δυναμισμό και αυτοπεποίθηση, εξυπνάδα και νοημοσύνη. Η κάθε γυναίκα είναι ξεχωριστή, υπερβολικά συναισθηματική, σαγηνευτική και δραματική.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
ΕΡΩΤΕΣ & ΘΡΗΝΟΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ από τραγωδίες του Ευριπίδη.
Πρωταγωνιστούν:
Άννα Φόνσου, Άντζελα Γκερέκου, Κατερίνα Διδασκάλου, Θεοδώρα Τζήμου, Βασιλική Τρουφάκου, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη.
Συμμετέχουν:
Τζένη Δριβάλα, Θάλεια Αργυρίου, Κρυσταλλία Κεφαλούδη
Oμάδα Χορού( 15 ηθοποιών)
Συντελεστές
Σκηνοθεσία- Προσαρμογή: Πάνος Αγγελόπουλος
Μετάφραση : Γιώργης Εξαρχος
Μουσική : Δημήτρης Παπαδημητρίου
Κίνηση: Έρση Πήττα
Μουσική Διδασκαλία: Ευγενία Καρλαύτη
Σκηνικά : Γιάννης Ζημιανίτης
Κοστούμια: Λευκή Δεριζιώτη.
Δημόσιες Σχέσεις : Μαρία Μπινίκου
Παραγωγή: Το ίδρυμα το Σπίτι του Ηθοποιού & Πολιτιστικός Οργανισμός
Sound&Picturetheatreproduction
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
24 Σεπτεμβρίου 2018
Ημέρα & ώρα παράστασης : Δευτέρα 21:00
Διάρκεια: 1 ώρα και 45 λεπτά
Χώρος: Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Χωρίς διάλειμμα.
TIMΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Διακεκριμένη 50 €, Α ζώνη 30 €, Β ζώνη 20 €, Άνω διάζωμα 15€, Ειδικές ομάδες 10€
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
Στο Viva.gr (τηλ. 211 1010050) και ηλεκτρονικά στο
https://www.viva.gr/tickets/theater/odeio-irodou-attikou/erwtes-kai-thrinoi-gunaikwn/
σε όλα τα φυσικά σημεία των καταστημάτων
Seven Spots, Reload, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Viva Kiosk στην Τεχνόπολη, αθηνόραμα gr. Yioleni’s, viva Kiosk στο Σύνταγμα
Επίσης, στα κεντρικά εκδοτήρια του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου (Πανεπιστημίου 39, εντός στοάς Πεσμαζόγλου)
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα-Παρασκευή10:00-16:00, Σάββατο 10:00-15:00
Πωλήσεις εισιτηρίων: +30 210 3272000
Ομαδικές αγορές: +30 210 3222720, Δευτέρα-Παρασκευή 09:00-17:00
Κρατήσεις για ΑΜΕΑ: +30 211 7800056, Δευτέρα-Παρασκευή 09:00-17:00
ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ: 211 7701 700
Άλλα σημεία πώλησης:
Ωδείο Ηρώδου Αττικού Δευτέρα-Κυριακή
10:00-14:00 (και 18:00-21:00 μόνο για την παράσταση της ημέρας).