Στον εθνικό δρυμό Σαμαριάς κύριο πόλο έλξης αποτελεί το ομώνυμο φαράγγι. Το φαράγγι της Σαμαριάς είναι το πλέον γνωστό στην Ευρώπη, καθώς είναι το μεγαλύτερο και ομορφότερο από όλα τα φαράγγια της ευρωπαϊκής ηπείρου.Από τους ντόπιους ονομάζεται και “φάραγγας”. Το μήκος του είναι 16 χιλιόμετρα και το πλάτος του σε ορισμένα σημεία δεν ξεπερνά τα 3 μέτρα, με καθέτους τοίχους που φθάνουν τα 500 μέτρα ύψος.
Ο σχηματισμός του οφείλεται πιθανότατα στις έντονες γεωλογικές μεταβολές και στην διάβρωση από τα νερά. Η είσοδος στο φαράγγι επιτρέπεται από το μήνα Μάιο μέχρι και τον μήνα Οκτώβριο, χρονικό διάστημα που διαμορφώνεται ανάλογα πάντα με τις καιρικές συνθήκες, από τις 6.00 π.μ. μέχρι τις 4.00 μ.μ. και από τις δύο εισόδους, το Ξυλόσκαλο και την Αγία Ρουμέλη. Ο εθνικός δρυμός Σαμαριάς αναγνωρίστηκε από την Πολιτεία το 1962, με βασιλικό διάταγμα. Από τότε ο δρυμός έχει κερδίσει πολλά βραβεία και είναι καταξιωμένος διεθνώς:
- Εθνικό Δίπλωμα Προστασίας της φύσης, 1971
- Τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, 1973
- Καταφύγιο άγριας ζωής
- Δίπλωμα του Συμβουλίου της Ευρώπης CoE, 1979
- Απόθεμα της Βιόσφαιρας, 1981 ΜΑΒ
- Βιογενετικό Απόθεμα CoE
- Περιοχή της Σύμβασης της Βαρκελώνης
- Σημαντική περιοχή για τα πουλιά
- Περιοχή NATURA 2004
Η διάσχισή του προϋποθέτει καλή φυσική κατάσταση και κατάλληλα ορειβατικά παπούτσια, καθώς η διαδρομή πάνω σε πέτρινο μονοπάτι αλλά και στην κοίτη του ποταμού διαρκεί 5-6 ώρες. Απαγορεύεται η διάβαση εκτός μονοπατιού. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στα σημεία με προειδοποιητικές πινακίδες για πτώση πετρών. Απαγορεύεται επίσης η χρήση φωτιάς, το κυνήγι, το ψάρεμα, η συλλογή φυτών, το κάπνισμα, το κολύμπι στο ποτάμι, η ρίψη σκουπιδιών, η ρίψη πετρών, η πρόκληση θορύβου και η κατανάλωση αλκοόλ.
Η κύρια είσοδος του φαραγγιού βρίσκεται στο Ξυλόσκαλο, σε υψόμετρο 1225 μ., στο τέλος του οροπεδίου του Ομαλού και η διαδρομή ξεκινά ανάμεσα από τις ψηλότερες κορφές των Λευκών Ορέων. Πάνω μας υψώνονται ο Γκίγκιλος, ο Βολακιάς, η Μελινταού και απέναντι οι κορφές των Παχνών με υψόμετρο 2453μ. Στην έξοδο βρίσκεται το παλαιό και εγκαταλελειμμένο πλέον χωριό Αγία Ρουμέλη, το οποίο απέχει 2 περίπου χιλιόμετρα από τη θάλασσα και το νέο οικισμό.Σε όλη τη διαδρομή υπάρχουν πολλές πηγές με εξαιρετικής ποιότητας νερό και χώροι ανάπαυσης. Τα νερά του ποταμού δίπλα στην διαδρομή κάποτε χάνονται ξαφνικά, για να εμφανιστούν, το ίδιο ξαφνικά, έπειτα από αρκετή απόσταση και πάλι. Στις πλαγιές του εθνικού δρυμού βρίσκονται πολλά σπάνια και απειλούμενα είδη φυτών, τα οποία προστατεύονται από την ελληνική και τη διεθνή νομοθεσία. Καταγεγραμμένα βρίσκονται:
- 136 ενδημικά είδη της Ελλάδας,
- 100 πολύτιμα ενδημικά της Κρήτης,
- 30 ενδημικά των Λευκών Ορέων,
- 20 κινδυνεύοντα είδη.
Ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στα αρωματικά και φαρμακευτικά βότανα όπως, το δίκταμο (Origanum dictamnus), το θυμάρι, το φασκόμηλο, τη μαλοτήρα αλλά και στο μοναδικό δενδρώδες ενδημικό της Κρήτης, την αμπελιτσιά (Zelkova abelicea). Πολλά είναι και τα δάση στο δρυμό, αποτελούμενα κυρίως από οριζοντιόκλαδα κυπαρίσσια (Cupressus Sempervirens) και τραχεία πεύκη (Pinus brutia), αλλά και σφενδάμια (Acer sempervirens) και πρίνους (Quercus coccifera).
Εδώ διαβιούν επίσης:
50 διαφορετικά είδη σπονδυλωτών ζώων, 30 ενδημικά είδη, 5 είδη του Red Data Book. Το γνωστότερο όλων είναι οκρητικός αίγαγρος ή αγρίμι (Capra aegagrus cretica) και ο αγριόγατος ή φουρόγατος. Στο φαράγγι φωλιάζουν επίσης 40 είδη πτηνών, εκ των οποίων, ιδιαίτερα σπάνιο, είναι ο γυπαετός (Gypaetus barbatus). Άλλα είδη είναι ο σπιζαετός (Hieraaetus fasciatus), ο χρυσαετός (Aquila chrysaetos), το Όρνιο (Gyps fulvus) και το χρυσογέρακο (falco biarmicus). Η ανθρώπινη παρέμβαση γίνεται ωστόσο εύκολα αντιληπτή. Ο τόπος κατοικούνταν για χιλιάδες χρόνια. Απόδειξη τούτου τα αρχαία ευρήματα, καθώς και τα ενετικά και τούρκικα κάστρα. Σπάνιας ομορφιάς και οι εκκλησιές, ορισμένες με τοιχογραφίες. Οι πιο γνωστές εκκλησίες είναι ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Γεώργιος, ο Χριστός, η Οσία Μαρία – από την οποία προήλθε και το όνομα του φαραγγιού, και ο Αφέντης Χριστός.
Μέσα στο φαράγγι, στο 7ο χλμ, στον έρημο οικισμό Σαμαριά – δείγμα μοναδικής απλότητας της λαϊκής αρχιτεκτονικής –, υπάρχει ένα μικρό μουσείο με φωτογραφίες και λαογραφικά αντικείμενα. Εδώ βρίσκονται και δασοφυλακείο, τουαλέτες και σταθμός πρώτων βοηθειών. Διαθέστε λοιπόν χρόνο για όλες τις ομορφιές, και απολαύστε με όλες τις αισθήσεις σας μια αξέχαστη διαδρομή στη φύση και τον πολιτισμό.
Πληροφοριακό υλικό: Διεύθυνση Δασών Χανίων
Δυσκολία Διαδρομής: Εύκολη
Διάρκεια Διαδρομής: 6 Ώρες
Απόσταση Διαδρομής: 16 km
Περίοδος επισκεψιμότητας: Μάιος-Οκτώβριος
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η Σαπιέντζα είναι νησάκι των μεσσηνιακών Οινουσσών, και μάλιστα το δεύτερο μεγαλύτερο, μετά τη Σχίζα. Είναι ένα κατάφυτο νησί, έκτασης 9 τ. χλμ., με σπάνια χλωρίδα, που του προσδίδει ιδιαίτερη ομορφιά. Από το 1986 η Σαπιέντζα έχει ανακηρυχθεί «διατηρητέο μνημείο της φύσης» και έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000, μαζί με τη γειτονική της Σχίζα και την περιοχή γύρω από το ακρωτήρι Ακρίτας.
Σαπιέντζα στα ιταλικά σημαίνει σοφία, και πράγματι, εδώ η φύση έχει αποκαλύψει τη σοφία της σε όλο της το μεγαλείο: στο κέντρο του νησιού υπάρχει μεγάλη έκταση κατάφυτη με την τυπική μεσογειακή βλάστηση των αείφυλλων πλατύφυλλων, που όμως εδώ δεν έχουν το συνηθισμένο μέγεθος θάμνου, αλλά έχουν τη μορφή δέντρων, που ξεπερνούν τα 10 μ. σε ύψος. Η πανίδα του νησιού είναι επίσης ενδιαφέρουσα, με τα γνωστά κρι κρι να ζουν εδώ σε μεγάλους πληθυσμούς, μαζί με αγριοπρόβατα και αρκετά είδη πτηνών.
Στα ανοιχτά των νοτιοδυτικών ακτών της Μεσσηνίας, απέναντι από τη Μεθώνη, βρίσκεται το νησάκι Σαπιέντζα, ένα από τα επτά νησιά που απαρτίζουν τις μεσσηνιακές Οινούσσες. Ιστορικά, η Σαπιέντζα αποτέλεσε σημείο διεκδίκησης, κυρίως λόγω της στρατηγικής της θέσης –στο σταυροδρόμι μεταξύ Ιταλίας και Μέσης Ανατολής– αλλά και των δυνατoτήτων που παρείχε ως σημείο αγκυροβόλησης. Το 1209 πέρασε στα χέρια των Βενετών, αιώνες αργότερα, με την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Τούρκους, περιήλθε στους Έλληνες, ενώ διεκδικήθηκε από τους Άγγλους ως τμήμα των Ιονίων νήσων κατά την περίοδο 1847-1850, με την περίφημη ««υπόθεση Πατσίφικο», κατά την οποία οι σχέσεις Ελλάδας-Βρετανίας ήταν τεταμένες.
Φτάνοντας στη Σαπιέντζα, μπορεί κανείς να αγκυροβολήσει στο Πόρτο Λόγγο, όπως λέγεται ο κλειστός όρμος που υποδέχεται τον επισκέπτη. Από εκεί ξεκινάει μονοπάτι, που οδηγεί στον περίφημο φάρο του νησιού: είναι μια εντυπωσιακή αγγλική κατασκευή του 1890, η κορυφή της οποίας προσφέρει εκπληκτική θέα. Στο κέντρο του νησιού δεσπόζει το περίφημο δάσος αείφυλλων πλατύφυλλων, 240 στρεμμάτων, μοναδικό στο είδος του στη Μεσόγειο, το οποίο ανέδειξε το νησί σε διατηρητέο μνημείο, εντάσσοντάς το στο Ευρωπαϊκό Οικολογικό Δίκτυο Natura 2000. Η πρωτοτυπία του δάσους έγκειται στο ότι η βλάστηση σε ορισμένα σημεία έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο ύψος, ώστε έχει σχηματιστεί πυκνό δάσος, η ηλικία του οποίου υπολογίζεται στα 15.000 χρόνια! Στο κέντρο του νησιού υπάρχει πλάτωμα που καλύπτεται από πορτοκαλοκίτρινο πέτρωμα, το οποίο σχηματίστηκε από την εναπόθεση τεραστίων ποσοτήτων γύρης επί χιλιάδες χρόνια. Το πλάτωμα λέγεται Σπαρτόλακκα και αποτελεί σημαντική πηγή πληροφοριών για τους επιστήμονες, όσον αφορά τη χρονολόγηση του δάσους και της γύρω περιοχής. Νοτιοδυτικά του νησιού υπάρχει επίσης το περίφημο φρέαρ των Οινουσσών, το βαθύτερο σημείο της Μεσογείου (5.121 μ.).
Το νησί διαθέτει μία όμορφη, απάνεμη παραλία, την Άμμο, η οποία βρίσκεται στη βόρεια πλευρά και έχει εύκολη πρόσβαση. Στο βόρειο άκρο, επίσης, σε μικρό βάθος έχουν εντοπιστεί ευρήματα από ναυάγια, το σημαντικότερο περιλαμβάνει τις κολόνες του Μεγάλου Περιστυλίου από την Καισάρεια της Παλαιστίνης, του 1ου αιώνα μ.Χ. Η θέση αυτή, που ονομάζεται ακρωτήριο Καρσή, είναι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τους δεινούς δύτες.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Το φαράγγι της Λεπίδας είναι ένα από τα πολλά, εντυπωσιακά φαράγγια του Πάρνωνα, του όρους που αποτελεί το φυσικό χώρισμα μεταξύ Αρκαδίας και Λακωνίας. Το μήκος του είναι 500 μ. και είναι ένα σχετικά ομαλό φαράγγι. Για τη διάσχισή του απαιτούνται περίπου δύο ώρες, στη διάρκεια των οποίων οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τις μοναδικές ομορφιές του φυσικού τοπίου: πλούσια χλωρίδα και πανίδα, καθώς και δύο υπέροχοι, μεγάλοι καταρράχτες (τους οποίους οι ειδικοί ονομάζουν «ραπέλ»), 45 και 70 μέτρων, συμπληρώνουν το εντυπωσιακό αυτό τοπίο.
Η πρόσβαση στο φαράγγι γίνεται από τα Κάτω Δολιανά και τα Καστριτοχώρια. Όσοι επιθυμούν να το επισκεφτούν καλό να γνωρίζουν ότι στη διάρκεια των θερινών μηνών το νερό στο φαράγγι είναι λιγοστό, κάτι που κάνει την κατάβαση πιο ασφαλή. Η διάσχιση του φαραγγιού της Λεπίδας μπορεί να συνδυαστεί και με επίσκεψη σε αξιόλογους προορισμούς, όπως είναι η Τίρυνθα, η Ακροναυπλία και οι Μυκήνες, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκονται αρκετές αξιόλογες παραλίες.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας βρίσκεται στη Μεσσηνία και είναι ένας από τους σημαντικότερους υγρότοπους όχι μόνο της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης. Η δημιουργία της τοποθετείται στους προϊστορικούς χρόνους και οφείλεται τόσο στην τεκτονική δράση όσο και στην ανύψωση της στάθμης της θάλασσας, φαινόμενα που δημιούργησαν αυτήν την μοναδικής σημασίας οικολογική ζώνη.
Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας είναι ο πρώτος σταθμός που συναντούν στα Βαλκάνια τα αποδημητικά πουλιά που έρχονται από την Αφρική, που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, αγγίζουν τα 2 δις σε αριθμό. Από τα 442 είδη πουλιών που έχουν καταγραφεί στον ελληνικό χώρο, περισσότερα από 270 έχουν εντοπιστεί στη Γιάλοβα. Εκτός από πουλιά, η περιοχή φιλοξενεί και έναν εντυπωσιακό αριθμό θηλαστικών, ερπετών, αμφίβιων και ψαριών. Δίκαια λοιπόν έχει ενταχθεί επίσημα στο ευρωπαϊκό Δίκτυο Natura 2000 ως Ζώνη Ειδικής προστασίας (ΖΕΠ), ενώ έχει επίσης αναγνωριστεί ως Καταφύγιο Άγριας Ζωής και Σημαντική Περιοχή για τα Πουλιά (ΣΠΠ).
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Ο Λούσιος είναι ποταμός της Πελοποννήσου και παραπόταμος του Αλφειού. Είναι σχετικά μικρός ποταμός, μήκους 25 χιλιομέτρων περίπου, το φυσικό τοπίο όμως που ξεδιπλώνεται και από τις δύο όχθες του είναι μαγευτικό. Το όνομα του ποταμού έχει αρχαία καταγωγή· λέγεται ότι ονομάστηκε έτσι διότι στα νερά του έλουσαν τον νεογέννητο Δία οι Νύμφες Θεισόα, Νέδα και Αγνώ.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι το φαράγγι το οποίο διασχίζει ο Λούσιος πλησίον της Καρύταινας, αφού έχει διανύσει περίπου 26 χιλιόμετρα από τις εκβολές του. Η φυσική του ομορφιά μάλιστα είναι τέτοια, που το Υπουργείο Πολιτισμού το χαρακτήρισε το 1997 προστατευόμενη περιοχή. Η χλωρίδα του είναι ιδιαίτερα πλούσια, ενώ στην πανίδα του συγκαταλέγονται διάφορα είδη ερπετών και πτηνών, έως και νυχτερίδες. Εκατέρωθεν των πλευρών του βρίσκεται συγκεντρωμένο πλήθος μοναστηριών, εκκλησιών κι ασκηταριών, μάρτυρες του θρησκευτικού βίου που αναπτύχθηκε στην περιοχή σε παλαιότερους χρόνους.
Το φαράγγι προσφέρεται για πλήθος εναλλακτικών δραστηριοτήτων, όπως είναι το rafting και το kayak. Πρόκειται για ιδιαίτερα ορμητικό ποταμό, οπότε τα πιο δύσκολα σπορ δεν ενδείκνυνται για αρχάριους. Η διάσχιση του φαραγγιού, όμως, είναι κάτι που όλοι μπορούν να κάνουν, και μάλιστα αποτελεί μια μοναδική εμπειρία.
Ο ποταμός ήταν γνωστός ήδη από την αρχαιότητα. Ο Παυσανίας τον θεωρούσε έναν από τους πιο παγωμένους στον τότε γνωστό κόσμο, ενώ επίσης αναφέρει και το μύθο που σχετίζεται με την ονομασία του: σύμφωνα με αυτόν, λοιπόν, οι νύμφες Νέδα, Αγνώ και Θεισόα πήραν τον νεογέννητο Δία και τον έλουσαν κρυφά από τον πατέρα του, Κρόνο, στις πηγές του ποταμού, οι οποίες λέγονταν Πηγές των Αθανάτων. Μας αναφέρει επίσης ότι από την αρχαία Γόρτυνα και ως τις εκβολές του ονομάζεται Γορτύνιος, κάτι που ισχύει και ως τις μέρες μας.Ο Λούσιος ποταμός έχει τις πηγές του στην περιοχή της αρχαίας κώμης Θεισόας, κοντά στο σημερινό χωριό Καρκαλού, καθώς και βορειότερα, πλησίον του Καλονερίου και στη θέση της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής. Τα δύο αυτά ρεύματα συναντώνται στην Καρκαλού, από όπου ο Λούσιος συνεχίζει την πορεία του, για να καταλήξει, ύστερα από 25 χλμ., στον Αλφειό, όπου και εκβάλλει κοντά στην Καρύταινα. Στο σύντομο –σχετικά– διάβα του ο Λούσιος δίνει ζωή σε όλη τη γύρω περιοχή, ενώ μαγεύει με την ομορφιά του φυσικού τοπίου που τον περιβάλλει: πλούσια χλωρίδα και πανίδα, μοναδικοί σχηματισμοί, καταρράχτες και ένα υπέροχο φαράγγι, δημιουργούν ένα μοναδικό σκηνικό.
Ο Λούσιος με τα ορμητικά νερά του συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής που διασχίζει. Από νωρίς οι κάτοικοι συνειδητοποίησαν τη δύναμη του νερού και την εκμεταλλεύτηκαν καταλλήλως: βυρσοδεψεία, νεροτριβές, αλευρόμυλοι, αποστακτήρια και, οι ιδιαίτερα σημαντικοί μπαρουτόμυλοι, συνέβαλαν στο να δημιουργηθεί στην περιοχή ένα ιδιαίτερο είδος βιοτεχνίας που στηρίχθηκε αποκλειστικά στην υδροκίνηση. Όλα αυτά, και πολλά άλλα ακόμη, μπορεί σήμερα να τα δει κανείς στο μοναδικό στο είδος του Μουσείο Υδροκίνησης, που λειτουργεί στη Δημητσάνα.
Το φαράγγι του Λούσιου είναι από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του Νομού Αρκαδίας. Έχει μήκος 15 χλμ. και πλάτος περίπου 2 χλμ. Από τη δυτική πλευρά του περνάει το εθνικό μονοπάτι 32, το οποίο αποτελεί παρακλάδι του ευρωπαϊκού μονοπατιού E4 GR, που ξεκινάει από τη Βυτίνα, διασχίζει τα χωριά Ζυγοβίστι, Δημητσάνα, Παλιοχώρι, περνάει από τις Μονές Φιλοσόφου και Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, προτού περάσει από την Καρύταινα και καταλήξει στο Γύθειο. Όλη αυτή η περιοχή έχει εξαιρετικές ομορφιές. Η χλωρίδα που συναντάμε είναι ιδιαίτερα πλούσια: δάφνες, σφεντάμια, αφάνες, ιτιές, πουρνάρια, μυρτιές, πλατάνια, φτελιές, λεύκες, έλατα και αγριελιές είναι μερικά μόνο από τα είδη που βλέπουμε. Και η πανίδα όμως είναι εντυπωσιακή: διάφορα είδη ερπετών, πτηνών, ψαριών και θηλαστικών βρίσκουν εδώ το καταφύγιό τους καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.
Εκατέρωθεν του φαραγγιού αναπτύχθηκε επίσης ιδιαίτερα ο θρησκευτικός και ασκητικός βίος, ιδίως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας: πλήθος μονών, εκκλησιών και ασκηταριών κοσμούν το επιβλητικό αυτό τοπίο, όπως η Μονή Αιμυαλών, η Μονή Καλαμίου, η Μονή Φιλοσόφου, η Μονή Τιμίου Προδρόμου και ο Άγιος Ανδρέας Γόρτυνας. Η άγρια ομορφιά της περιοχής, σε συνδυασμό με τη γαλήνη που επικρατεί εδώ, με μόνους ήχους αυτούς της φύσης, θεωρήθηκαν συνθήκες κατάλληλες για να νιώσει κανείς κοντά στο Θεό…
Το φαράγγι του Λούσιου προσφέρεται για πλήθος εναλλακτικών δραστηριοτήτων, όπως canyoning (όπως ονομάζεται η διάσχιση φαραγγιού, με διάφορα μέσα), canoe-kayak και rafting στα νερά του ποταμού, καθώς και πεζοπορία, με το πλήθος των διαδρομών που προσφέρει. Οι πεζοπορικές διαδρομές είναι πάρα πολλές, η κάθε μία με κάτι μοναδικό να προσφέρει. Από το 1997 το φαράγγι χαρακτηρίστηκε περιοχή ιδιαίτερου αρχαιολογικού αλλά και οικολογικού ενδιαφέροντος και τέθηκε υπό την προστασία του Υπουργείου Πολιτισμού.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Ο υδροβιότοπος ανάμεσα στον οικισμό Γιάλοβα και τον όρμο της Bοϊδοκοιλιάς, κηρυγμένος και ως αρχαιολογικός χώρος, 6.000 στρεμμάτων, είναι γνωστός ως Διβάρι (από τη λατινική λέξη vivarium, που σημαίνει «ιχθυοτροφείο»), με το μεγαλύτερο βάθος να μην ξεπερνά τα 4 μ. Η λιμνοθάλασσα αυτή είναι ο νοτιότερος μεταναστευτικός σταθμός των αποδημητικών πουλιών των Bαλκανίων από και προς την Aφρική. Στον υδροβιότοπο αυτό βρίσκουν καταφύγιο 254 είδη πουλιών όπως ερωδιοί, κορμοράνοι, κιρκινέζια, αιγαιόγλαροι, φλαμίνγκος, ψαραετοί, βασιλαετοί και άλλα παρυδάτια πτηνά.
Eδώ όμως φιλοξενείται και το σπανιότατο είδος υπό εξαφάνιση σε όλη την Eυρώπη, του αφρικανικού χαμαιλέοντα. Εκτός από τα κουνάβια, τις αλεπούδες και τις νυφίτσες που αναζητούν τα αυγά του, το ερπετό κυρίως κινδυνεύει από την έντονη ανθρώπινη παρουσία, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες με τον ευμεγέθη αριθμό των παραθεριστών. O σταθμός παρατήρησης της Oρνιθολογικής Eταιρείας δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να ενημερωθούν και να παρατηρήσουν τη ρηχή υφάλμυρη αυτή λίμνη, που έχει χαρακτηριστεί περιοχή Natura 2000, περιηγούμενοι στα μονοπάτια που περιγράφουν τα διαφορετικά οικοσυστήματα της Γιάλοβας.
Ο υδροβιότοπος ανάμεσα στον οικισμό Γιάλοβα και τον όρμο της Bοϊδοκοιλιάς, κηρυγμένος και ως αρχαιολογικός χώρος, 6.000 στρεμμάτων, είναι γνωστός ως Διβάρι (από τη λατινική λέξη vivarium, που σημαίνει «ιχθυοτροφείο») με το μεγαλύτερο βάθος να μην ξεπερνά τα 4 μ. Ο υδροβιότοπος μπορεί να χωριστεί σε υφάλμυρες λιμνοθάλασσες και έλη γλυκού νερού. Πίσω από αυτά υπάρχει μια ενδιάμεση ζώνη καλλιεργήσιμης γης και μακκίας. Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες είναι το ψάρεμα, η κτηνοτροφία και η γεωργία, ο τουρισμός και το κυνήγι.
Η λιμνοθάλασσα αυτή είναι ο νοτιότερος μεταναστευτικός σταθμός των αποδημητικών πουλιών των Bαλκανίων από και προς την Aφρική. Το φθινόπωρο τα πουλιά σταματούν εδώ, στον νοτιότερο ευρωπαϊκό υγρότοπο, πριν πετάξουν πάνω από τη Μεσόγειο και τη Σαχάρα, ένα ταξίδι 3.000 χλμ. Την άνοιξη ακολουθούν την ίδια διαδρομή με αντίστροφη φορά, εγκαταλείποντας τις περιοχές διαχείμασής τους στην Κεντρική Αφρική και μεταναστεύοντας προς την Ευρώπη για να αναπαραχθούν.
Τα μεγάλα πουλιά, όπως ερωδιοί, κίρκοι και τουρλίδες, φθάνουν στη λιμνοθάλασσα κατά κύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας και παραμένουν μόνο για λίγες ώρες για να ξεκουραστούν. Πριν το σούρουπο φεύγουν ξανά όλα μαζί. Τα μικρότερα πουλιά, όπως τα χαραδριόμορφα, συνήθως φθάνουν νύχτα, παραμένουν αρκετές ώρες στον υγρότοπο για να τραφούν και ξαναφεύγουν συνήθως τις πρώτες βραδινές ώρες.
Ανάμεσα στα μεταναστευτικά και μη πτηνά συγκαταλέγονται: ερωδιοί (Ardea purpurea και Ardeola ralloides), ερωδιοί (Egretta garzetta), μικροτσικνιάδες (Ixobrychis minutus), πελαργοί (C. ciconis), πάπιες (T. tadorna), φλαμίνγκο (Phoenicopterus ruber), βαλτότρυγγας (Tringa stagnatilis), λασπότρυγγας (Tringa glareola), νεροχελίδονο (Glareola pratincola), γλάροι (Larus melanocephalus), γλαρόνια (Gelochelidon nilotica, Sterna albifrons) γελογλάρονο (Sterna nilotica), κορμοράνος (Phalacrocorax carbo), λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta), αργυροτσικνιάς (Casmerodius albus), χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus). Από τα 254 είδη που έχουν καταμετρηθεί τα τελευταία χρόνια, 79 έχουν αναγνωρισθεί ως απειλούμενα στην Ευρώπη ενώ 4 από αυτά απειλούνται παγκοσμίως.
Οι κύριες απειλές είναι το ψάρεμα, η αυξημένη αλατότητα στα έλη γλυκού νερού, ως αποτέλεσμα της επιφανειακής και υπόγειας υδροληψίας για γεωργική χρήση, το μπάζωμα του υγροτόπου και το κυνήγι. Η χαμηλή αγροτική εντατικοποίηση, μαζί με την έντονη αλιεία, τις αντλήσεις υπόγειων υδάτων και την αυξανόμενη ανάπτυξη σε τουριστικές υποδομές αποτελούν τις υψηλές απειλές του υδροβιότοπου. Η περιοχή αποτελεί υποψήφια Ειδική Περιοχή Διατήρησης.
Στον υδρότοπο αυτό βρίσκουν καταφύγιο 254 είδη πουλιών όπως ερωδιοί, κιρκινέζια, αιγαιόγλαροι, φλαμίνγκος, ψαραετοί, βασιλαετοί και άλλα παρυδάτια πτηνά. Eδώ όμως φιλοξενείται και το σπανιότατο είδος υπό εξαφάνιση σε όλη την Eυρώπη, του αφρικανικού χαμαιλέοντα. Εκτός από τα κουνάβια, τις αλεπούδες και τις νυφίτσες που αναζητούν τα αυγά του, το ερπετό κυρίως κινδυνεύει από την έντονη ανθρώπινη παρουσία, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες με τον ευμεγέθη αριθμό των παραθεριστών. Η διέλευση τροχοφόρων καταστρέφει τόσο τη βλάστηση (θαμνώδης-αμμόφιλη), η οποία αποτελεί το βασικό ενδιαίτημα του είδους, όσο και τις φωλιές, οι οποίες δημιουργούνται στην άμμο κατά μήκος της ακτής. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μείωση του μεγέθους του ζώου, καθυστέρηση του ζευγαρώματος και της ωοτοκίας και μετατόπιση της φωλεοποίησης προς πιο απομακρυσμένες περιοχές.
Η Γιάλοβα (σημαίνει «ομαλή ακτή») είναι τυλιγμένη με ελιές, εσπεριδοειδή, κήπους και αμπέλια που ευδοκιμούν στα νοτερά χώματα και είναι αναπτυγμένη τουριστικά, ικανοποιώντας τις σύγχρονες παραθεριστικές απαιτήσεις, με την αμμουδερή παραλία να πάλλεται από ζωή, κυρίως τους θερινούς μήνες, κάτι που ταυτόχρονα γίνεται και ο πιο άμεσος κίνδυνος για την επιβίωση του υγροβιότοπου.
Σε άμεση γειτνίαση δημιουργήθηκε, από τη δράση των κυμάτων του Iονίου πελάγους, το ιδιαίτερο κομμάτι του οικοσυστήματος, ο εντυπωσιακός για το σχήμα του, τα χρώματά του, την αμμώδη ακτή και τα σμαραγδένια νερά του όρμος της Bοϊδοκοιλιάς, ιδιαίτερος σε όλη τη Mεσόγειο. Oι κέδροι και οι αμμοφίλες προστατεύουν το έδαφος και η άμμος διατηρείται, παρά τους ισχυρούς ανέμους που δέχεται ο όρμος. Aπό ψηλά φαντάζει σαν υδάτινο μανιτάρι με μια σκουρόχρωμη κυανή μέδουσα να διαγράφεται στα νερά του.
O σταθμός παρατήρησης της Oρνιθολογικής Eταιρείας δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να ενημερωθούν και να παρατηρήσουν τη ρηχή υφάλμυρη αυτή λίμνη, που έχει χαρακτηριστεί περιοχή Natura 2000, περιηγούμενοι στα μονοπάτια που περιγράφουν τα διαφορετικά οικοσυστήματα της Γιάλοβας.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Μια λιμνοθάλασσα γεμάτη ήχους σπάνιων αποδημητικών πουλιών και αναμειγμένη με τα ζωηρά χρώματα του τοπίου σε περιμένει για να ζήσεις ήρεμες και μοναδικές στιγμές. Επισκέψου το σημαντικό αυτό βιότοπο και γίνε ένα με τη φύση.
Στο γραφικό κι ανθοστολισμένο χωριό Θερμησία, ανατολικά της Ερμιόνης βρίσκεται η γνωστή ομώνυμη λιμνοθάλασσα της περιοχής. Τόσο το χωριό όσο κι η λιμνοθάλασσα πήρε τ’ όνομά της πιθανόν από κάποιες θερμές πηγές που υπήρχαν στην περιοχή. Εδώ ο περιηγητής Παυσανίας αναφέρει πως υπήρχε ναός της θεάς Θερμασίας Δήμητρας. Η πανέμορφη αυτή λιμνοθάλασσα την περίοδο των Ενετών χρησιμοποιήθηκε ως αλυκή. Στα νεότερα χρόνια λόγω του θαλάσσιου πλούτου της υπήρξαν ιχθυοκαλλιέργειες. Σήμερα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους βιοτόπους της περιοχής που έχει ενταχθεί σε εθνικά και παγκόσμια δίκτυα προστασίας, όπως το Ευρωπαϊκό δίκτυο CORINE BIOTOPS. Τα σπάνια αυτά είδη προστατεύονται από την κοινοτική οδηγία 79/409 και τη Σύμβαση της Βέρνης.
Χιλιάδες σπάνια αποδημητικά πουλιά έρχονται εδώ κάθε χρόνο και βρίσκουν καταφύγιο. Ερωδιοί, γερογλάρονα, μαυροπούλια, χαλκόκοτες, αργυροτσικνιές και πολλά άλλα σε προσκαλούν με τα κελαιδίσματα τους και σου υπόσχονται στιγμές ηρεμίας σε ένα τοπίο γεμάτο χρώματα και ήχους.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Μια ξεχωριστής ομορφιάς λιμνοθάλασσα ιδανική για εναλλακτικές μορφές τουρισμού σε προσκαλεί σε μια μοναδική εμπειρία. Βούτηξε στα ιαματικά της νερά κι αφέσου στα χέρια της συντροφιά με τα αποδημητικά πουλιά που βρίσκουν καταφύγιο εδώ και το ξωκλήσι της Παναγίτσας που σε αγκαλιάζει στοργικά.
Σε κοντινή απόσταση από το μαγευτικό και κοσμοπολίτικο Πορτοχέλι, αγαπημένος πόλος έλξης διάσημων παραθεριστών, βρίσκεται η ιδιαίτερης ομορφιάς λιμνοθάλασσα Βερβερόντα που συμπεριλαμβάνεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο «CORINE BIO-TOPS». Ο θρύλος λέει πως εδώ αιώνες πριν βρήκαν καταφύγιο Βερβερίνοι πειρατές. Απ’ την λέξη αυτή με μια μικρή παραφθορά θεωρείται πως πήρε τ’ όνομά της η λι-μνοθάλασσα.
Τα νερά της ιαματικά καθώς λένε σου προσφέρουν γιατρειά από ρευματισμούς, αρθριτικά κι άλλες παθήσεις. Βούτηξε στα καθαρά κι υπέροχα νερά της κι απόλαυσε παράλληλα τα αγαπημένα σου θαλάσσια σπορ ή κάνε καταδύσεις. Επίσης λόγω του πλούτου τους είναι ιδανικά και για ψάρεμα προσφέροντας καλή λεία στους λάτρεις της συγκεκριμένης ενασχόλησης που απολαμβάνουν εναλλακτικές μορφές τουρισμού στο μαγευτικό αυτό τοπίο.
Την όλη ηρεμία κι ομορφιά του φυσικού αυτού αξιοθέατου συμπληρώνει το γραφικό ξωκλήσι της Παναγίτσας που στέκει ακοίμητος φρουρός. Εδώ θα δεις επίσης να φωλιάζουν αρκετά αποδημητικά πουλιά που θα κάνουν την επίσκεψή σου ανεπανάληπτη.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Η ευρασιατική βίδρα είναι ένα μικρόσωμο ζώο που ζει στις όχθες των ποταμών και των λιμνών και μόνο όπου τα νερά είναι πολύ καθαρά. Θεωρείται από τα σπανιότερα και πιο απειλούμενα θηλαστικά της ηπείρου. Αποτελεί σημαντικό δείκτη υγείας των ορεινών υδάτων και γι’ αυτό προστατεύεται αυστηρά σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. Τρέφεται με ψάρια σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80%, αμφίβια, ερπετά (νερόφιδα), ασπόνδυλα (κυρίως καβούρια), πουλιά και μικρά θηλαστικά. Στην Ελλάδα θεωρείται ότι υπάρχει ένας από τους πυκνότερους και με μεγάλη εξάπλωση πληθυσμούς. Στην κεντρική Ελλάδα εμφανίζεται μία μικρή διάσπαση των πληθυσμών, ενώ μερικοί απομονωμένοι πληθυσμοί βρίσκονται στην Κέρκυρα και στην Εύβοια.
Γνωρίζατε ότι:
- Χρειάζεται το γλυκό νερό για να καθαρίζει τη γούνα της.
- Πολλές φορές παίζει γλιστρώντας στη λάσπη των όχθων ή στο χιόνι.
- Το αρσενικό ασχολείται ελάχιστα με τη φροντίδα των νεογνών.
- Η φωλιά της βρίσκεται σε στοά πάνω από τη στάθμη του νερού κι έχει δύο εξόδους, μία προς το έδαφος και μία προς το νερό.
- Kυνηγάει συνήθως το βράδυ, ενώ περνά την ημέρα της σε λαγούμι με υποβρύχια είσοδο.
- Η γούνα της προσφέρει, λόγω της δομής των τριχών, μια ιδιαίτερα αποτελεσματική μόνωση από το κρύο και την υγρασία.
- Καθημερινά ξοδεύει το 10% του χρόνου της για την φροντίδα της γούνας της.
- Βλέπει, ακούει και μυρίζει πολύ καλά, έξω και μέσα από το νερό!
Πηγή: www.arcturos.gr
διαβάστε περισσότεραΕίναι το πιο μικρό είδος της οικογένειας των ελαφιδών. Το χειμώνα συναντάται σε χαμηλότερα υψόμετρα ενώ το καλοκαίρι ανεβαίνει ψηλότερα ανάλογα με την ποσότητα και την ποιότητα της τροφής. Ζει σε ποικιλία δασικών βιοτόπων (φυλλοβόλα ή μικτά δάση με κωνοφόρα) κι εμφανίζεται σε μεγάλους πληθυσμούς στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Στην Ελλάδα, έχουν απομείνει μικροί πληθυσμοί ζαρκαδιών στις ορεινές περιοχές της Ηπειρωτικής Ελλάδας. Το είδος χαρακτηρίζεται τρωτό που σημαίνει ότι αν συνεχίσει να εξοντώνεται σύντομα θα απειλείται με εξαφάνιση.
Γνωρίζατε ότι:
- Το ζαρκάδι είναι ημερόβιο. Κινείται κυρίως κατά τις πρωινές κι απογευματινές ώρες προς αναζήτηση τροφής.
- Σε περίπτωση άσχημων καιρικών συνθηκών, όπως δυνατή βροχή ή δυνατό άνεμο, προφυλάσσεται μέσα στην πυκνή βλάστηση και δεν βγαίνει για να τραφεί.
- Μπορεί να αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα αλλά για μικρό χρονικό διάστημα, λόγω της μικρής χωρητικότητας των πνευμόνων του.
- Βλέπει, ακούει και κολυμπάει πολύ καλά.
- Τρώει τα φύλλα και τα κλαδιά των θάμνων βοηθώντας έτσι να συντηρούνται ανοίγματα στο δάσος για να αναπτύσσεται η χαμηλή βλάστηση.
- Τα αρσενικά έχουν περιοχές επικράτειας που τις υπερασπίζονται δίνοντας θεαματικές μάχες με τα κέρατά τους.
- Το αρσενικό ζαρκάδι έχει κέρατα που πέφτουν το φθινόπωρο και ξαναφυτρώνουν στα τέλη του χειμώνα.
Πηγή: www.arcturos.gr
διαβάστε περισσότερα- 1
- 2