Στην περιοχή είναι γνωστό ως σπήλιος του Ραπά και ευρύτερα ως σπήλιος της Μιλάτου. Βρίσκεται ανατολικά της Μιλάτου. Δρόμος από το χωριό (2,5χλμ) για μικρά αυτοκίνητα οδηγεί στην περιοχή του σπηλαίου.
Από εκεί με πορεία 15 λεπτών σε μονοπάτι φθάνουμε στην είσοδό του που βρίσκεται σε υψόμετρο 155 μέτρων. Το σπήλαιο έχει 8 μικρές και μεγάλες εισόδους σε μήκος 40μ και σε τρία διαφορετικά οριζόντια επίπεδα.
Χρησιμοποιούμε την κεντρική μεγάλη είσοδο πλάτους 9 μέτρων και ύψους 2 μέτρων. Η δεξιά είσοδος (η από τα έξω προσπέλαση είναι δύσκολη) αφήνει το φως της ημέρας να φωτίζει την αίθουσα όπου είναι η εκκλησία. Οι δυο αυτές είσοδοι οδηγούν στο κυρίως σπήλαιο. Οι άλλες οδηγούν στο αριστερό μικρότερο τμήμα του σπηλαίου. Στο πρώτο τμήμα του κυρίως σπηλαίου κτίστηκε το 1935 εκκλησάκι του αποστόλου Θωμά που πανηγυρίζει την Κυριακή του Θωμά.
Την ιδία μέρα τελείται εκεί και τοπική εθνική εορτή. Κοντά στην εκκλησία είναι οστεοφυλάκιο με λίγα από τα ιερά οστά των θυμάτων του 1823. Μετά την εκκλησία το δάπεδο κατηφορίζει και στο τέλος γίνεται οριζόντιο. Σε όλες τις περιοχές του σπηλαίου υπάρχουν άφθονες στήλες μικρές και μεγάλες πολύ θεαματικές, διατεταγμένες σε σειρές. Οι σταλαγμίτες είναι λιγότεροι αλλά και αυτοί πολύ θεαματικοί. Οι σταλακτίτες σπανίζουν. Οι στήλες χωρίζουν το σπήλαιο σε πολλούς θαλάμους.
Το σπήλαιο έχει διανοιχτεί σε κρητιδικό ασβεστόλιθο σε μετάπτωση του οποίου βρίσκονται οι είσοδοι. Ότι βλέπουμε σήμερα είναι το υπόλειμμα μεγαλύτερου υπογείου έγκοιλου, που εξέτεινε κυρίως προς το μέρος της χαράδρας. Το συνολικό μήκος του σπηλαίου είναι 75 μ. το πλάτος στην περιοχή των εισόδων είναι 45μ ελαττωμένο δε συνεχώς όσο προχωρούμε μέσα στο σπήλαιο. Το βαθύτερο μέρος του σπηλαίου είναι 12μ χαμηλότερα από το επίπεδο της εισόδου.
Η κυκλοφορία γίνεται εύκολα σε πολλές περιοχές. Η διαδρομή μετά την αξιοποίηση του σπηλαίου θα πλησιάσει τα 200μ. Έχει χαρακτηριστεί ως σπήλαιο μεγάλου εθνικού ενδιαφέροντος. Χαρτογραφήθηκε στις 28 Αυγούστου 1953 από τον Ελ. Πλατάκη ενώ λεπτομερέστερη χαρτογράφηση έγινε στις 7 Δεκεμβρίου 1969 από μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρίας με επικεφαλής την Άννα Πετροχείλου.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Βρίσκεται στη θέση Χυλόφτες – Θεριό, 40 λεπτά ΒΔ του χωριού Καβούσι Ιεράπετρας με ύψος 50 μέτρα κατωφέρεια. Κάτω από το σπήλαιο υπάρχει απότομη ακτή.
Προς τα ΒΑ είναι η απότομη ακτή Σπαθί του Χωματά όπου φαίνονται γραφικές στρώσεις από φυλλίτες και πλακώδεις κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους και δολομίτες. Το πέτρωμα της περιοχής του σπηλαίου είναι δολομίτες του τριαδικού. Πάνω από το σπήλαιο βρίσκεται μικρή εμφάνιση αργίλου που οι ντόπιοι την ονομάζουν λεπίδα ή αγολίφα.
Μετά την είσοδο του σπηλαίου διανοίγεται χαμηλός προθάλαμος με διαστάσεις 7*8. Ακολουθεί μεγάλη και θεαματική αίθουσα μήκους 37μ πλάτους 25μ και ύψους 1,6 – 7μ με δάπεδο ελαφρά και έπειτα απότομα κατηφορικό. Είναι πλούσια διακοσμημένη και προκαλεί στον επισκέπτη εξαιρετική εντύπωση.
Μικρές και μεγάλες στήλες είναι διάσπαρτες παντού. Συγκροτήματα από σταλαγμίτες αποτελούν εξαίσια σύνολα. Λευκός υψηλός σταλαγμίτης είναι μεγαλοπρεπής. Δυο σταλαγμίτες έχουν σπάσει προ πολλού και βρίσκονται στο δάπεδο ο ένας οριζόντια και ο άλλος με κλίση.
Το φαινόμενο όπως παρουσιάζεται, είναι σπανιότατο και προκαλεί πάντα το ενδιαφέρον των σπηλαιολόγων. Στο βάθος αριστερά της μεγάλης αίθουσας βρίσκεται καταβόθρα φραγμένη από τη οποία έφευγαν τα νερά όταν το σπήλαιο ήταν κοίτη υπογείου ποταμού.
Κοντά στο σπήλαιο είναι το χρυσοκάμινο σε μικρό έπαρμα του εδάφους από φυλλίτες, χαλαζίτες και δολομίτες, διαστάσεων 40*13μ. Κατά το P. Faure είναι τα λείψανα μεταλλευτικού καμινιού εποχής μεταγενέστερης του μεσαίωνα και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις χρησιμοποιήθηκε από ατσίγγανους χαλκωματάδες.
Το σπήλαιο χαρτογραφήθηκε και μελετήθηκε στις 27 Ιουλίου 1971 από τον Ελ. Πλατάκη και παρουσιάζει πολύ ενδιαφέρον. Έχει συνολικό μήκος 44μ, μέγιστο πλάτος 25μ και ύψος 0,5 – 7μ. Πολλές νυχτερίδες ξαφνιάζουν τον επισκέπτη.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Βρίσκεται Β, ΒΑ του οικισμού της Κάτω Ζάκρου. Στο σπήλαιο φθάνουμε ή μετά από πορεία μιας ώρας από την Κάτω Ζάκρο ή από την παραλία του ιδίου οικισμού με μηχανοκίνητο πλοιάριο (20-25λ) και μετά με ανοδική κοπιώδη πορεία (15λ). Το υψόμετρο στην είσοδο είναι 105 μ. Το πέτρωμα είναι ασβεστόλιθος του ανώτερου Κρητιδικού και δολομίτες του τριαδικού. Δυτικότερα του σπηλαίου βρίσκεται το ύψωμα Τραόσταλος (υψόμετρο 515μ).
Η ονομασία Πελεκητά με την οποία είναι γνωστή και όλη η περιοχή, οφείλεται στο λατομείο, που είναι κάτω από το σπήλαιο, κοντά στη θάλασσα, απ’ όπου έβγαζαν πέτρες πελεκητές από τον εκεί μειοκαινικό, μαργαικό ασβεστόλιθο. Η άλλη ονομασία Συκιάς Σπήλιος δόθηκε στο σπήλαιο από την ύπαρξη μεγάλης συκιάς, που βρίσκεται στο δεξιό τμήμα της εισόδου κάτω από το σπήλαιο από όπου η θάλασσα φαίνεται σαν από αεροπλάνο. Το σπήλαιο Πελεκητά είναι από τα μεγαλύτερα της Κρήτης. Το συνολικό μήκος του είναι 310μ.
Έχει μεγάλες αίθουσες πλάτους μέχρι και 45 μέτρα αρκετά υψηλές. Μπορούν να αξιοποιηθούν διάδρομοι μήκους γύρω στα 700μ. Καταλαμβάνει έκταση γύρω στα 500τμ και αν ληφθούν υπόψη οι κλίσεις του δαπέδου, η έκταση γίνεται πολύ μεγαλύτερη. Για πρώτη φορά χαρτογραφήθηκε (σε γενικές γραμμές) και μελετήθηκε από τον Ελ. Πλατάκη στις 11 Αυγούστου 1963.
Πλήρης χαρτογράφηση έγινε τέλος Νοέμβρη του 1969 από μέλη της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας με επικεφαλή τον Ι. Ιωάννου. Η είσοδος του σπηλαίου είναι μεγάλη (πλάτος 11,5μ, ύψος 6μ). Μετά από αυτήν διανοίγεται η πρώτη αίθουσα (μήκους 22μ, πλάτους 20μ, ύψους 7μ) με δάπεδο κατηφορικό και με πολλούς βράχους και χαμηλούς τεχνητούς τοίχους. Προς τα αριστερά υπάρχει επέκταση που καταλήγει σε στενό πέρασμα (0,2μ) με συνέχεια γύρω στα 6μ. όπου εδώ συναντούμε τεχνητούς τοίχους.
Μετά την πρώτη αίθουσα μία δίοδος (πλάτους 14,5μ και ύψους 2,30μ – 7μ) οδηγεί στη δεύτερη αίθουσα, μεγάλη και πολύ θεαματική (μήκος 65μ, πλάτος 45μ, ύψος. 15μ) με κατηφορικό επίσης δάπεδο και μεγάλους βράχους που έπεσαν από την οροφή. Επάνω στους βράχους “φύονται” μικροί σταλαγμίτες.
Στην αρχή και προς τα δεξιά της αίθουσας υπάρχουν μεγαλοπρεπείς στήλες και θεαματικοί σταλαγμίτες, ένας από τους οποίους έγειρε και ακουμπά με την κορυφή του στο βράχο. Πιο πέρα από το μέσο της αίθουσας βρίσκεται ωραία εξέδρα με σταλαγμίτες, από την οποία η θέα προς όλες τις κατευθύνσεις εντυπωσιάζει πολύ. Επάνω η οροφή ομοιάζει με ωραιότατο θόλο. Δεξιά από την εξέδρα κοντά στο τοίχωμα της αίθουσας βρίσκεται καταβόθρα βάθους 15μ. Αριστερά από την εξέδρα η κατάβαση είναι πολύ απότομη.
Εκεί, επάνω σε συμπαγή βράχο ο λιθοματικός διάκοσμος είναι ωραιότατος σε μορφή καταρρακτών. Το δάπεδο εξακολουθεί να έχει απότομη κλίση. Στο βάθος της αίθουσας υπάρχει πέρασμα πλάτους 6μ. Από εκεί αρχίζει θεαματικός διάδρομος μήκους 10μ και πλάτους 4μ που οδηγεί σε θάλαμο μήκους 20μ, πλάτους 17μ και ύψους 8μ με σταλαγμίτες. Εδώ βρισκόμαστε σε βάθος 43μ από την είσοδο του σπηλαίου.
Στο τέλος του θαλάμου συναντούμε πέρασμα πλάτους 7,5 και ύψους 5μ. Κατεβαίνοντας από το πέρασμα μπαίνουμε στην 3η αίθουσα, με δάπεδο κατηφορικό μέχρι τα 35μ και μετά ανηφορικό επί 65μ. Ο επισκέπτης, μόλις μπει στην αίθουσα αυτή, εντυπωσιάζεται έντονα από το μέγεθός της, από τη μεγαλοπρέπεια του φυσικού διακόσμου και από την απόλυτη ηρεμία, που προκαλεί βαθιά συγκίνηση. Έχει μήκος 100μ, πλάτος 40μ και ύψος πάνω από 15μ. Τεράστιες στήλες και ογκώδεις σταλαγμίτες υψώνονται από το δάπεδο σε ύψος πάνω από 10μ. Στη βάση η διάμετρός τους φθάνει τα 3μ.
Παρουσιάζουν ένα εξαίσιο σύνολο σε ομορφιά και μεγαλοπρέπεια. Και στην αίθουσα αυτή υπάρχει μεγάλος εξώστης από τον οποίο ο επισκέπτης έχει γύρω του ένα λαμπρό θέαμα. Το ανηφορικό τμήμα του δαπέδου παρουσιάζει πολλές δυσκολίες στο βάδισμα, είναι όλο σχεδόν σκεπασμένο από μεγάλους βράχους, είναι πολύ ολισθηρό και σε πολλά μέρη χρειάζεται να κάνουμε αναρρίχηση. Η αίθουσα καταλήγει σε πέρασμα πλάτους 9,5μ και ύψους γύρω στα 5μ με πολλούς βράχους στο δάπεδο. Το δάπεδο αμέσως κατηφορίζει προς την τέταρτη αίθουσα που έχει μήκος 60μ, πλάτος 10-22μ και ύψος 5μ. Το τελευταίο τμήμα της αίθουσας αυτής έχει πλούσιο φυσικό διάκοσμο από λευκές στήλες και ωραίους σταλαγμίτες.
Στο άκρο της αίθουσας υπάρχει συγκρότημα από μικρές στήλες και ανάμεσα στενό πέρασμα πλάτους 1,2μ. Περνάμε από αυτό στον τελευταίο θάλαμο του σπηλαίου (μήκος 33μ, πλάτος 6μ, ύψος 0,5-2μ). Προς τα δεξιά του ανοίγεται μικρός διάδρομος, που έπειτα από 8 μέτρα διακλαδίζεται σε δυο άλλους πολύ στενούς. Κοντά στο τέρμα του θαλάμου υπάρχει μικρή λίμνη (5,5*1,2μ) με νερό που φθάνει σε βάθος 1μ.
Μετά από τη λίμνη το δάπεδο είναι ανηφορικό και καταλήγει σε πολύ στενό πέρασμα (πλάτους 0,30μ). Ίσως υπάρχει συνέχεια αλλά το πέρασμα είναι αδύνατο. Εδώ βρισκόμαστε σε βάθος (κατακόρυφα) από την είσοδο του σπηλαίου 51μ. όπου και είναι το βαθύτερο τμήμα του δαπέδου. Οι επισκέπτες δεν πρέπει να προχωρούν μετά τη λίμνη ούτε να μπαίνουν στο διάδρομο με τις διακλαδώσεις. Είναι πολύ επικίνδυνο για την ασφάλειά τους και το δάπεδο (ακόμα και κοντά στη λίμνη) υποχωρεί στο πέρασμα και από την οροφή πέφτουν λάσπες και αλλά υλικά που μπορεί εύκολα να φράξουν την έξοδο.
Το σπήλαιο είναι κοίτη παλαιού υπογείου ποταμού, ξηρού τώρα εκτός από την περιοχή της λίμνης. Από όλα τα τμήματα της οροφής έχουν καταπέσει βράχοι μικροί και πολύ μεγάλοι.Το σπήλαιο Πελεκητά έχει κριθεί σαν σπήλαιο διεθνώς τουριστικού ενδιαφέροντος. Η όλη περιοχή με το θαυμάσιο σπήλαιο, το μινωικό ανάκτορο Ζάκρου, το ιερό κορυφής του Τραόσταλου, το Φαράγγι των Νεκρών και την εξαιρετική παραλία αποτελούν ένα σύνολο τεράστιας τουριστικής σημασίας.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Το σπήλαιο διανοίγεται στη βάση πελώριου μεμονωμένου ασβεστολιθικού βράχου, 10 λεπτά ΝΑ του χωριού Αδριανός Μεραμπέλλου στην τοποθεσία Νοτικό Χλαμπούτι της ευρύτερης περιοχής Κουκίστρες.
Το πέτρωμα είναι τριαδικός ασβεστόλιθος ανάμεσα σε σχιστόλιθους, φυλλίτες και κρυσταλλικούς ασβεστόλιθους. Κοντά είναι βαθιά χαράδρα από ασβεστόλιθο, κοίτη χειμάρρου. Αποτελείται από τέσσερις αίθουσες (Α,Β,Γ,Δ) και πέντε θαλάμους (α,β,γ,δ,ε). Μετά την είσοδο διανοίγεται η αίθουσα Α, μεγαλύτερη από τις άλλες.
Στο ανατολικό της τοίχωμα έχει μικρή έξοδο (θ), στο δε βάθος αριστερά μικρό θάλαμο (α) με καλό λιθοματικό διάκοσμο, οπή στο δάπεδο από την οποία βγαίνει ασθενές ρεύμα αέρα και πάνω από αυτή κλειστή ανηφόρα ύψους 10μ με δυο στενές κα χαμηλές διόδους (στις οποίες παρατηρείται ισχυρό ανοδικό ρεύμα αέρα, που μπαίνει στο σπήλαιο από στενές ρωγμές στη βάση του βράχου) κατεβαίνουμε στην αίθουσα Β με αρκετούς σταλαγμίτες και ξηρή λεκάνη νερού στο μέσο περίπου. Στο δυτικό τοίχωμά της διανοίγεται ο θάλαμος (β) με χαρακτηριστικές στήλες και στενή σχισμή (σ) στο βάθος του.
Στο ΝΔ τοίχωμα βρίσκεται διάδρομος που οδηγεί στους θαλάμους (γ, δ). Στον γ υπάρχει κλειστή ανηφόρα ύψους γύρω στα 8μ και στο βάθος του απότομη κάθοδος (κ) γύρω στα 8-10μ που πιθανός οδηγεί σε άλλο θάλαμο. Η αίθουσα Γ βρίσκεται χαμηλότερα από τη Β. και έχει ενδιαφέροντα φυσικό διάκοσμο. Στη θέση (κ) υπάρχει απότομη κατάβαση 10μ περίπου.
Στον μικρό θάλαμο βρίσκονται πολλά όστρακα αγγείων και ανθρώπινα οστά. Στην τελευταία αίθουσα Δ εισχωρούμε πολύ δύσκολα γιατί το δάπεδο είναι ανώμαλο και πολύ κατηφορικό. Έχει πλουσιότατο λιθοματικό διάκοσμο. Είναι το ωραιότερο τμήμα του σπηλαίου. Στο βάθος ανοίγεται στενό βάραθρο βάθους 3μ με πιθανή συνεχεία πλαγίως. Το συνολικό μήκος του σπηλαίου είναι 48 μέτρα, η διαδρομή όμως πλησιάζει τα 100μ. Χαρτογραφήθηκε (όχι λεπτομερώς) και μελετήθηκε από τον Ελ. Πλατάκη στις 24 Αυγούστου 1962. Πολλές νυχτερίδες ζούνε στο σπήλαιο. Σε ορισμένες περιοχές υπάρχει σταγονορροή.
Δυστυχώς τα τελευταία 10 χρόνια έγιναν σημαντικές φθορές και αποσπάσεις μεγάλων ποσοτήτων στηλών, σταλαγμιτών κλπ. Απέναντι από το σπήλαιο βρίσκεται άλλο μικρότερο και λέγεται Σπήλιος των Μαριδών, μήκους 31μ, πλάτους 3-7μ, ύψους 7-9μ. Μια θεαματική συστοιχία στηλών βρίσκεται στο βάθος δεξιά και αριστερά σταλαγμίτης, που μοιάζει με άνθρωπο. Στην περιοχή του σπηλαίου βρίσκεται το ύψωμα Φορτέτσα στο οποίο διακρίνονται υπολείμματα τοίχων, ερειπωμένες οικίες και άφθονα υπομινωικά και γεωμετρικά όστρακα (τέτοια όστρακα βρίσκονται και στον Ατζιγγανόσπηλιο). Φαίνεται ότι ήταν νεκρόπολη με θολωτούς τάφους.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Βρίσκεται 2,3 χλμ ανατολικά του χωριού Καρύδι Σητείας και γύρω στα 300μ βόρεια του αμαξωτού δρόμου στη θέση κάτω πλατύβολο ή Περιστέρας. Το υψόμετρο στην είσοδο ανέρχεται στα 540μ, στο χείλος της δολίνης 565μ.
Το χωριό Καρύδι είναι χτισμένο σε σύστημα φυλλιτών του περμιοτριαδικού, που εισχωρεί από Δ προς Α μέσα σε Ιουρασικό ασβεστόλιθο στο οποίο διανοίγεται το σπήλαιο. Έχει μορφή αρκετά μεγάλου σπηλαιοβαράθρου. Μετά τη διάνοιξη του σπηλαίου από τη διαβρωτική ενεργεία του νερού κατέπεσε τμήμα της οροφής και σχηματίστηκε η μπροστά από τη είσοδο δολίνη διαστάσεων 48*26 μέτρα και βάθους 17-25μ.
Πολλοί βράχοι κατέπεσαν στο δάπεδο από πολλά μέρη της οροφής. Στο βάθος του σπηλαίου βρίσκονται καταβόθρες από τις οποίες περνούσε το νερό που κυκλοφορούσε άλλοτε στις υπόγειες κοίτες. Στο χαμηλότερο τμήμα η υψομετρική διαφορά από την είσοδο είναι 63μ. Το σπήλαιο χαρτογράφησε και μελέτησε στις 10 Αυγούστου 1963 ο Ε. Πλατάκης. Λεπτομερέστερη χαρτογράφηση έγινε το Νοέμβριο του 1969 από την Άννα Πετροχείλου.
Μπαίνουμε σε πολύ μεγάλη αίθουσα μήκους 80μ, μέγιστου πλάτους 35μ και ύψους 2-12μ. Στο δάπεδο παρατηρούνται πολλοί βράχοι και ιδιαιτέρα στο βάθος. Στο μέσον περίπου βρίσκεται μεγάλος βράχος και γύρω του απότομοι κάθοδοι. Στη θέση (σ) υπάρχει σχισμή και στη (β) βάραθρο 0,80*0.70μ και βάθους γύρω στα 12μ με πιθανή συνέχεια προς Δ. Σχεδόν ολόκληρη η αίθουσα φωτίζεται από το φως της ημέρας. Πιθανώς η αίθουσα έχει συνέχεια προς Δ, αλλά οι εκεί βράχοι δεν επιτρέπουν περαιτέρω εξερεύνηση. Στενή δίοδος στο βάθος αριστερά οδηγεί (έπειτα από κάθοδο απότομη 4μ) σε σειρά θαλαμών τοξοειδή, που καταλήγει στο αριστερό τμήμα της μεγάλης αίθουσας.
Ο θάλαμος Α (διαστάσεων 12*9*1.5μ) έχει πλούσιο λιθοματικό διάκοσμο από σταλαγμίτες και στήλες. Προχωράμε αριστερά σε πολύ ανηφορικό δάπεδο και φτάνουμε σε στενή δίοδο μετά την οποία διανοίγεται ο θάλαμος Β διαστάσεων 18*11*1.5-6μ. Στο 1/3 της διαδρομής συναντάμε προς τα δεξιά απότομη κάθοδο 6μ. Προχωράμε σε πολύ στενό πατάρι πάνω από την κάθοδο έχοντας αριστερά μας θεαματική σειρά ωραίων σταλαγμιτών και στην οροφή εντυπωσιακούς σταλακτίτες. Στα προς τα δεξιά τοιχώματα του θαλάμου διακρίνεται πλουσιότατος λιθοματικός διάκοσμος.
Πολλοί βράχοι προεξέχουν στο δάπεδο, όπου ανακαλύφθηκαν ίχνη παλιάς στάχτης και ανθρώπινος σκελετός (άλλος κοντά στη δίοδο στο τέλος του Α θαλάμου). Mεγαλοπρεπής πόρτα (πλάτους 2μ, ύψους. 3μ) οδηγεί στο θάλαμο Γ, συνολικού μήκους 36μ, πλάτους 12μ, ύψους 0.5-4μ, που καταλήγει στην πρώτη μεγάλη αίθουσα. Για να τον περάσουμε συναντάμε πολλές δυσκολίες και έρπουμε στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Το δάπεδο είναι γεμάτο από βράχους.
Το δεξιό του τοίχωμα καλύπτεται από ωραίο διάκοσμο και κάτω διανοίγεται βάραθρο βάθους 5μ. Στο θάλαμο Δ (8*4*0.3-3μ) βρίσκονται ανθρώπινα οστά συγκολλημένα με λιθοματικό υλικό. Η συνολική διαδρομή μέσα στο σπήλαιο είναι γύρω στα 170μ. Φαίνεται ότι το σπήλαιο χρησιμοποιήθηκε κατά την Υπονεολιθική εποχή, την ΠΜ1 και την πρώτη Βυζαντινή περίοδο. Επί τουρκοκρατίας ήταν καταφύγιο των περιοίκων. Σταγονορροή παρατηρείται σε πολλά σημεία, ενώ η σχετική υγρασία του αέρα κυμαίνεται από 85% έως 99%.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Νοτιότερα της Αρεόπολης, στον κόλπο του Διρού, το σπήλαιο Γλυφάδα (ή Βλυχάδα), φυλά για τον επισκέπτη μοναδικές ομορφιές μέσα στα έγκατα της γης. Πρόκειται για ένα ενάλιο σπήλαιο ανείπωτης ομορφιάς, που έχει πάρει την πρώτη θέση ανάμεσα στα τρία ωραιότερα λιμναία σπήλαια του κόσμου. Είναι τουριστικά αξιοποιημένο με 3.100 μέτρα επισκέψιμου τμήματος, που περνά μέσα από χερσαία και θαλάσσια τμήματα με πλήθος από στοές και θαλάμους. Διαθέτει έναν εντυπωσιακό, πολύχρωμο λιθωματικό διάκοσμο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες, που σχηματίζουν επιβλητικές κολώνες. Η περιήγηση είναι κυκλική και στο θαλάσσιο τμήμα του, μήκους 2.800 μέτρων, πραγματοποιείται αποκλειστικά με βάρκες. Η εξερεύνησή του σπηλαίου ξεκίνησε το 1949, και μέχρι σήμερα έχει εξερευνηθεί έκταση άνω των 10.000 τ.μ. Το Σπήλαιο της Γλυφάδας Διρού, αποτελεί μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο και διασημότερο σπήλαιο της χώρας.
Η θερμοκρασία του σπηλαίου είναι σταθερά στους 18°C. Η στάθμη των υδάτων μεταβάλλεται ανάλογα με τις εξωτερικές καιρικές συνθήκες, με το μέγιστο βάθος των νερών να φτάνει 15,5 μέτρα, ενώ η θερμοκρασία τους είναι 12°C. Κάτω από την είσοδο του σπηλαίου βρίσκεται ο όρμος Διρού με τις κάτασπρες κροκάλες και τα κρυστάλλινα νερά. Γνωστό και σαν Βλυχάδα, βρίσκεται στη δυτική ακτή της Λακωνικής Χερσονήσου, στον κόλπο του Διρού. Το σπήλαιο διατρέχεται από υπόγειο ποταμό που χύνεται στη θάλασσα, περίπου 23 μ. δεξιά της φυσικής εισόδου του, η οποία βρίσκεται μισό μέτρο πάνω από τη στάθμη των νερών. Είναι το πρώτο σπήλαιο της περιοχής του Διρού και έχει πάρει την πρώτη θέση ανάμεσα στα τρία ωραιότερα λιμναία σπήλαια του κόσμου. Διαθέτει έναν καταπληκτικό λιθωματικό διάκοσμο, από πολύχρωμους σταλαχτίτες και σταλαγμίτες, που σχηματίζουν επιβλητικές γκρίζες ή λευκές κολόνες. Αποτελείται από χερσαία και ενάλια τμήματα με πλήθος από στοές και θαλάμους, που το μεγαλύτερο μέρος τους καλύπτεται με θαλασσινό νερό. Είναι το μεγαλύτερο γνωστό σπήλαιο της χώρας με το επισκέψιμο τμήμα του να φτάνει τα 3.100 μέτρα, από τα οποία μόνο τα 300 είναι χερσαία. Για την τουριστική του αξιοποίηση ανοίχτηκαν δύο νέοι είσοδοι, διαφορετικοί από τη φυσική. Η ξενάγηση, που είναι κυκλική, κρατάει περίπου τρία τέταρτα και στο θαλάσσιο τμήμα γίνεται με βάρκες.
Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε από τον Πέτρο Αραπάκη, και η συστηματική εξερεύνηση ξεκίνησε το 1949 από το ζεύγος Ιωάννη και Άννας Πετροχείλου. Στο εσωτερικό του εντοπίσθηκαν οστά προϊστορικών βοδιών, ιπποπόταμων, υαινών και άλλων ζώων καθώς και κεραμικά σκεύη της προϊστορικής εποχής. Μέχρι σήμερα έχει εξερευνηθεί έκταση άνω των 10.000 τ.μ. Λόγω της θαλάσσιας φυσικής εισόδου του, το σπήλαιο δεν χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από ανθρώπους.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Σε απόσταση 2 χλμ βόρεια του χωριού Καστριά, 17 χλμ νότια των Καλαβρύτων και 9χλμ από την Κλειτορία και σε υψόμετρο 800 μέτρων βρίσκεται στο Σπήλαιο Λιμνών. Η είσοδος του Σπηλαίου είναι αρκετά ευρύχωρη με ύψος 3,5 μέτρα και πλάτος 6,5. Ο ανατολικός προσανατολισμός της εισόδου καθιστά το Σπήλαιο ιδιαίτερα πρόσφορα για κατοίκηση. Η παρουσία προϊστορικής κεραμικής μέσα και έξω από αυτό έχει εξακριβωθεί. Το ίδιο το Σπήλαιο έχει μήκος 2 χλμ και 13 κλιμακωτές λίμνες χωρισμένες με πέτρινα τοιχώματα.
Από το Σπήλαιο διερχόταν ποτάμι, γεγονός που αποδεικνύεται από τα υπολείμματα της κοίτης του. Από την παλαιοπανίδα προκύπτει ότι τα απολιθωμένα οστά που βρέθηκαν εκεί, άνηκαν στον πρώτο του κάτοικο, έναν ιπποπόταμο. Το σπήλαιο δεν έχει αξιοποιηθεί σε όλο το μήκος του αλλά περίπου 500 μέτρα αυτού. Η είσοδος γίνεται από τεχνητή σήραγγα και για την διάβαση των επισκεπτών έχουν κατασκευαστεί γέφυρες. Το Σπήλαιο Λιμνών έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Ένα εξαιρετικό μνημείο παγκόσμιας ακτινοβολίας, το σπήλαιο Φράγχθι, στο πε-τρώδες άγριο βουνό απέναντι από την Κοιλάδα σε περιμένει για εξερεύνηση. Χιλιάδες ευρήματα και ο αρχαιότερος ανθρώπινος σκελετός που βρέθηκε εδώ ρίχνουν φως σε μια ιδιαίτερη περίοδο της ζωής του ανθρώπου. Μπες στο εσωτερικό του και νιώσε την μακραίωνη πορεία του ανθρώπου. Περπάτησε από την παραλία Λαμπαγιαννά, αναρριχήσου στις πλάκες του σπηλαίου και βυθίσου στα καταγάλανα νερά της παραλίας.
Το σπήλαιο πιθανολογείται πως κατοικήθηκε για πρώτη φορά από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ κατά τη Μουστιαία περίοδο 40.000 χρόνια π.Χ. όμως σίγουρα χρησιμοποιήθηκε από τον homo sapiens(σοφό άνθρωπο) την περίοδο μετά από το 30.000 π.Χ.. Στοιχεία φανερώνουν πως κατοικείτο συνεχώς από το 25.000 π.Χ. έως το 30.000 π.Χ. οπότε και γκρεμίστηκε από μεγάλο σεισμό. Απέναντι από το χωριό Κοιλάδα, σ’ ένα βραχώδες λόφο γεμάτο θάμνους, δίπλα στη θάλασσα βρίσκεται το παγκοσμίου φήμης σπήλαιο Φράγχθι. Το εξαιρετικό αυτό σπήλαιο αποτελείται από δύο θαλάμους και μια μικρή λίμνη που σχηματίζεται εντός του, πάνω στην οποία καθρεφτίζονται οι ακτίνες του ήλιου προσφέροντας μια ιδανική εικόνα στον επισκέπτη. Η είσοδος του που βλέπει προς τα δυτικά βρίσκεται 12,5μ. πάνω απ’ την επιφάνεια της θάλασσας και σε απόσταση 50μ. απ’ αυτήν. Το βάθος του σπηλαίου είναι 150μ.. Βέβαια παλαιότερα, την εποχή του Λίθου η απόσταση από τη θάλασσα ήταν μεγαλύτερη.
Αρχικά κατοικούσαν λίγοι κυνηγοί οι οποίοι είχαν βρει καταφύγιο εκεί. Όμως κατά τη Μέση και Ύστερη Νεολιθική περίοδο άρχισε να συσσωρεύεται περισσότερος κόσμος και να ακμάζει το σπήλαιο. Εντός του σπηλαίου διατηρούνται ιζήματα από την Ανώτερη Παλαιολιθική έως και τη Νεολιθική εποχή. Επίσης μέσα από τις ανασκαφές που έγιναν την περίοδο 1967-1976 και 1980-1982 από καθηγητές των πανεπιστημίων της Ιντιάνα, βρέθηκε και πληθώρα ευρημάτων που πιστοποιούν αυτή την αδιάλειπτη κατοίκηση του σπηλαίου σ’ όλες τις περιόδους της εποχής του λίθου.
Ανακαλύφθηκαν λίθινα κι οστέινα εργαλεία, ειδώλια, κεραμικά σκεύη, κοσμήματα, όστρακα, φυτικά κατάλοιπα κι άλλα αντικείμενα. Επίσης βρέθηκε μια σπάνια σειρά από οστά ψαριών σε μεγάλο βαθμό προερχόμενα από τόνο. Όμως το σημαντικότερο εύρημα είναι ο αρχαιότερος πλήρης ανθρώπινος σκελετός που έζησε 10.000-8.000 πριν και βρέθηκε στη στάση του εμβρύου έχοντας σκεπαστεί από πέτρες και θεωρείται πως ανήκει σε άντρα περίπου 25 ετών. Παράλληλα βρέθηκαν κι άλλοι ανθρώπινοι σκελετοί που αποτυπώνουν το μέσο ύψος των ανθρώπων. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλούν τα υπολείμματα οψιδιανού που βρέθηκαν, μιας και το συγκεκριμένο πέτρωμα υπάρχει μόνο στη Μήλο. Η ύπαρξή του εδώ ανέτρεψε όλες τια αντιλήψεις που είχαν διατυπωθεί για την ως τότε ναυσιπλοΐα.
Οι ανασκαφές που έχουν γίνει αφορούν μόνο τον μπροστινό χώρο, επιφάνειας 700μ., το υπόλοιπο σπήλαιο είναι σκεπασμένο από την κορυφή και κρατά ακόμα κρυμμένα τα μυστικά του. Τα σπουδαία αυτά ευρήματα του σπηλαίου σε περιμένουν για να σου αποκαλύψουν την ιστορία τους στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου.
Επισκέψου και εξερεύνησε το εξαιρετικό αυτό μνημείο είτε μέσω στεριάς είτε με σκάφος από το λιμάνι. Το παλαιολιθικό αυτό «σπίτι» σου προσφέρει τη δυνατότητα για ιδιαίτερες συγκινήσεις. Κάνε αναρρίχηση στους βράχους του σπηλαίου, trekking από την παραλία Λαμπαγιαννά και κολύμπησε στα υπέροχα νερά.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
- 1
- 2