Ο πρώτος ναός του Αποστόλου Τίτου στον Χάνδακα ήταν μονόχωρος δρομικός. Όταν, κατά την έναρξη της ενετικής κυριαρχίας στο νησί το 1210 εγκαταστάθηκε στον ναό o Λατίνος Αρχιεπίσκοπος, φαίνεται ότι στο κτίσμα έγιναν ορισμένες τροποποιήσεις.
Διανοίχθηκε κυκλικός φεγγίτης στην πρόσοψη και προστέθηκε πύργος κωδωνοστασίου στη ΝΑ του γωνία. Ο ναός αυτός καταστράφηκε πριν από τα μέσα του l5ου αιώνα και επανακατασκευάσθηκε. Το δεύτερο κτίσμα που εγκαινιάσθηκε από τον Λατίνο Αρχιεπίσκοπο της Κρήτης Fantino Dandolo στις 3 Ιανουαρίου του 1446, ήταν μία τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, στολισμένη με σπάνια μάρμαρα, άγιες Τράπεζες και παρεκκλήσια.
Το κτίσμα αυτό, που κατά τον σεισμό του 1508 υπέστη ελαφρές ζημιές χωρίς να χάσει την μεγαλοπρέπειά του, καταστράφηκε από πυρκαγιά στις 3 Απριλίου του 1544. Από την πυρκαγιά διασώθηκαν τα ιερά λείψανα και κειμήλια του ναού, μεταξύ των οποίων η Κάρα του Aγίου Τίτου και η εικόνα της Παναγίας της Μεσοπαντίτισσας.
Το 1557 ξανακτίσθηκε άλλος ναός, του ιδίου ρυθμού με τον προηγούμενο και εξ ίσου μεγαλοπρεπής. Ο περιηγητής Kootwyck το 1598 τον ονομάζει “pulcherrima et vetustis operis basilica”. Με την πτώση του Χάνδακα στους Τούρκους το 1669 τα κειμήλια του Ναού φυγαδεύθηκαν στην Βενετία. Ο ναός υπέστη εκτεταμένες μετατροπές για να λειτουργήσει ως μουσουλμανικό τέμενος, γνωστό ως Βεζύρ Τζαμί, στο όνομα του Πορθητή του Χάνδακα Ζαδέ Φαζίλ Αχμέτ Κιοπρουλή.
Ο σεισμός του 1856 μετέτρεψε και εκείνο το κτίσμα σε ερείπια. Το 1869 ο Μεγάλος Βεζύρης Ααλή Πασάς ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Αθανάσιο Μούση από τα Ταταύλα της Κωνσταντινουπόλεως, Ηπειρώτη στην καταγωγή, την ανέγερση νέου μεγαλοπρεπούς τεμένους (Γενί τζαμί) διατηρώντας όμως και το παλαιό του όνομα. Το 1922 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας το κτίσμα αποδόθηκε στην Ορθόδοξη Χριστιανική λατρεία και εγκαινιάσθηκε στις 3 Μαΐου του 1925 επί Μητροπολίτου Κρήτης Τίτου Ζωγραφίδου.
Ο ναός του Αγίου Τίτου είναι ένα εκλεκτικό μνημείο με ποικίλα στοιχεία από τους ρυθμούς των μνημείων της Κωνσταντινουπόλεως. Ο ρυθμός του είναι τετρακιόνιος με τρούλο και νάρθηκα ο οποίος προστίθεται στο τετράγωνο της κάτοψής του. Στην ΝΑ γωνία του νάρθηκα είναι προσαρτημένη η βάση του μιναρέ. Εσωτερικά θυμίζει περίκεντρο κτίσμα, ενώ εξωτερικά τα επί μέρους μορφολογικά του στοιχεία απηχούν ρυθμούς της Οθωμανικής τέχνης, της επηρεασμένης και από την βυζαντινή ναοδομία. Στις αριστοτεχνικά διαρθρωμένες με καθαρές γραμμές πλευρές του κτηρίου, κυριαρχούν τα κατακόρυφα στοιχεία, διασπώντας τον όγκο του σε επίπεδα. Εξωτερικά το κτίσμα είναι κατασκευασμένο με ισόδομη από λαξευτούς πωρολίθους τοιχοποιία και κοσμείται με λιθόγλυπτη επίστεψη.
Στις 15 Μαΐου 1966 έγινε η επανακομιδή της Κάρας του Αγίου Τίτου από τον Άγιο Μάρκο της Βενετίας, ενώ στον ναό της S.M. Della Salute της ίδιας πόλης φυλάσσεται ακόμη η εικόνα της Παναγίας της Μεσοπαντήτισσας. Από το 1974 μέχρι το 1988 πραγματοποιήθηκαν στο Ναό εκτεταμένες εργασίες για τη στερέωση και αποκατάστασή του. (Πηγή: Ενημερωτικό έντυπο Ι. Ναού Αγίου Τίτου Ηρακλείου.)
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Ο τρίκλιτος καμαροσκέπαστος με τρούλο ναός της Παναγίας της Κεράς είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο ναός κατασκευάστηκε σταδιακά. Αρχικά κτίστηκε το κεντρικό κλίτος του ναού στον τύπο του μονόχωρου ναού με τρούλο, ενώ μεταγενέστερα προστέθηκαν τα δύο πλευρικά κλίτη που είναι αφιερωμένα στην Αγία Άννα το νότιο, και στον Άγιο Αντώνιο το βόρειο.
Στο εσωτερικό όλες οι επιφάνειες του ναού έχουν διακοσμηθεί με αξιόλογες τοιχογραφίες που ανήκουν σε διαφορετικές εποχές. Στο κεντρικό κλίτος υπάρχουν δύο στρώματα τοιχογραφικού διακόσμου. Το πρώτο σώζεται αποσπασματικά στην κόγχη του ιερού και στα τύμπανα των τόξων που υποβαστάζουν τον τρούλο.
Οι παραστάσεις αυτές χαρακτηρίζονται από την γραμμική απόδοση των μορφών και χρονολογούνται στα μέσα περίπου του 13ου αι. Κατά τις δύο πρώτες δεκαετίες του 14ου αι., προφανώς μετά από κάποια σοβαρή καταστροφή του ναού πραγματοποιήθηκε το δεύτερο στρώμα τοιχογραφιών που απλώνεται στις υπόλοιπες επιφάνειες του κεντρικού κλίτους με σκηνές του Ευαγγελικού κύκλου.
Την ίδια περίοδο ανακατασκευάστηκε και ο τρούλος με τα ισχυρά βεργία. Το στρώμα αυτό χαρακτηρίζεται από την συνύπαρξη στοιχείων, τόσο της μεσοβυζαντινής τέχνης, όσο και της πρώιμης παλαιολόγειας.
Τα πλευρικά κλίτη αγιογραφήθηκαν μέσα στο πρώτο μισό του 14ου αι., αφού είχε ολοκληρωθεί ο διάκοσμος του κεντρικού κλίτους. Εδώ ακολουθούνται διαφορετικές αισθητικές αρχές. Οι σκηνές από το βίο της Παναγίας και οι μορφές των Αγίων στο νότιο κλίτος της Αγίας Άννας αποδίδονται με τρόπο ρεαλιστικό και εκφραστικό. Στο βόρειο κλίτος του Αγίου Αντωνίου, που αγιογραφείται με το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας, ακολουθούνται οι ίδιες αισθητικές αρχές αλλά από τεχνίτες λιγότερο ικανούς.
Κτητορικές επιγραφές εντοπίζονται στη δυτική πλευρά του νότιου κλίτους και στη βόρεια πλευρά του βόρειου κλίτους, όπου και απεικονίζεται ο κτήτορας Γεώργιος Μαζηζάνης με τη γυναίκα του και το παιδί του. Πρόσφατες ανασκαφικές έρευνες στο εσωτερικό και τον περιβάλλοντα χώρο του ναού αποκάλυψαν μεγάλο αριθμό κιβωτιόσχημων τάφων.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Στις βορειοδυτικές υπώρειες του Ψηλορείτη, σε υψόμετρο σχεδόν 500 μέτρων και σε απόσταση περίπου 23 χιλιομέτρων από την πόλη του Ρεθύμνου, βρίσκεται η Ιερά Μονή Αρκαδίου. Για να φθάσει κανείς ως εκεί μπορεί ν΄ ακολουθήσει διάφορες διαδρομές, καθεμιά από τις οποίες παρουσιάζει ξεχωριστό φυσιολατρικό και ιστορικό ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με την παράδοση την Ι.Μ. Αρκαδίου θεμελίωσε ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος ενώ η ανοικοδόμησή της έγινε από τον αυτοκράτορα Αρκάδιο τον 5ο αι. μ.Χ. από τον οποίο πήρε και τον όνομά του το μοναστήρι. Η επιστημονική ωστόσο άποψη υποστηρίζει ότι τόσο ή ίδρυση όσο και η ονοματοθεσία του μοναστηριού θα πρέπει να οφείλονται σε κάποιον μοναχό Αρκάδιο.
Σύμφωνα με τις επιγραφικές μαρτυρίες ο δίκλιτος ναός στο κέντρο της μονής ανηγέρθη το 1587 και αφιερώθηκε στον Άγιο Κωνσταντίνο και τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Ο ναός αυτός δεν ήταν ο πρώτος αλλά αποτελεί ανακαίνιση ενός προηγούμενου που σύμφωνα με επιγραφή κτίστηκε το 14ο αιώνα. Το καθολικό είναι τοποθετημένο στο κέντρο της τετραγωνικής κάτοψης του συγκροτήματος περιμετρικά του οποίου αναπτύσσονται τα κελιά και οι βοηθητικοί χώροι του Μοναστηριού.
Το γεγονός που χωρίς αμφιβολία έγινε η αιτία να καθιερωθεί η Μονή Αρκαδίου ως ιστορικό σύμβολο εθελοθυσίας και ελευθερίας, ήταν η επανάσταση του 1866-1869 και πιο συγκεκριμένα η εθελοθυσία των πολιορκημένων που προτίμησαν να πεθάνουν παρά να παραδοθούν στους Τούρκους. Το γενναίο χέρι του Κωστή Γιαμπουδάκη από το χωριό Άδελε δε δίστασε να βάλει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι πολιορκημένοι και να ανατινάξει ολόκληρο το Μοναστήρι μετατρέποντάς το σε αιώνιο σύμβολο ανδρείας και ελευθερίας.
Το Ιερό λάβαρο της επανάστασης καθώς και άλλα κειμήλια της μονής, όπως εκκλησιαστικά σκεύη, χρυσοκέντητα άμφια και όπλα φυλάσσονται στο μουσείο του μοναστηριού.
Σύμφωνα με επιγραφή που σώζεται στη βάση του κωδωνοστασίου στην πρόσοψη, ο ναός οικοδομήθηκε το 1587, αποτελεί δηλαδή έργο της εποχής της ενετικής κυριαρχίας στην Κρήτη. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί την πληθώρα στοιχείων της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής τα οποία με την πρώτη ματιά μπορεί να διαπιστώσει ο επισκέπτης.
Η εντυπωσιακή πρόσοψη του ναού είναι διηρημένη σε δύο ζώνες. Στην κάτω ζώνη υπάρχουν τέσσερα ζεύγη ημικιόνων γοτθικού χαρακτήρα με ρωμαϊκές επιδράσεις. Πάνω από τα κορινθιακά επίκρανα των ημικιόνων αναπτύσσεται κορινθιακός θριγκός και ανάμεσά τους τρία ημικυκλικά τόξα στηριζόμενα σε παραστάδες. Τα δύο ακριανά τόξα περιλαμβάνουν στο εσωτερικό τους κυκλικό άνοιγμα με ανθεμωτό διάκοσμο περιμετρικά.
Η δεύτερη ζώνη της πρόσοψης, αυτή που αναπτύσσεται πάνω από τον κορινθιακό θριγκό, περιλαμβάνει σειρά κυματίων και ελλειψοειδή ανοίγματα, ακριβώς πάνω από τα κυκλικά ανοίγματα της κάτω ζώνης. Στο κέντρο του ανώτερου τμήματος της πρόσοψης ορθώνεται το κωδονοστάσιο, ενώ στα άκρα δύο διακοσμητικοί οβελίσκοι γοτθικής έμπνευσης.
Το εντυπωσιακό στην πρόσοψη αυτή είναι ο αρμονικός συνδυασμός αρχιτεκτονικών στοιχείων όπως γοτθικά τόξα και οβελίσκοι, αναγεννησιακά ανθέμια, κορινθιακά κυμάτια της όψιμης αναγέννησης και μπαρόκ σπείρες που μαρτυρούν τη σχέση του αρχιτέκτονα του Αρκαδιού με τους αρχιτέκτονες της αναγέννησης και μάλιστα με το έργο των Sebastiano Serlio και Andrea Palladio.
Τηλέφωνο: +3028310 83076, +3028310 83126, +3028310 83129
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Βρίσκεται κοντά στον ομώνυμο οικισμό, σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων νότια της πόλης του Ρεθύμνου, στο δρόμο προς Ρουσσοσπίτι. Πρόκειται για πολύ παλαιό μοναστήρι, που θα πρέπει να υπήρχε από τον 14ο αι.
Ωστόσο κάποια στιγμή καταστράφηκε και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε ολοσχερώς και ερημώθηκε. Η αναστήλωσή του ξεκίνησε το 1989 και από τότε οι μοναχές με την έντονη δραστηριότητά τους του έχουν ξαναδώσει ζωή.
Το μοναστήρι λειτουργεί σήμερα και ως πυρήνας προστασίας και διαφύλαξης της λαϊκής μας παράδοσης στον τομέα της χειροτεχνίας και ιδιαίτερα της υφαντικής και της κεντητικής, μια και μέσα σ΄ αυτό λειτουργεί έκθεση εργοχείρων που παράγουν οι ίδιες οι μοναχές.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η μονή Τοπλού, όπως επικράτησε να λέγεται ή Μονή Παναγίας της Ακρωτηριανής, αποτελεί το σημαντικότερο φρουριακό μοναστηριακό συγκρότημα της βορειοανατολικής Κρήτης, με ένα επιβλητικό καμπαναριό με διακόσμηση αναγεννησιακού τύπου, που υψώνεται στη δυτική πλευρά, πάνω από την κεντρική πύλη.
Το εντυπωσιακό μοναστηριακό συγκρότημα διαμορφώθηκε σταδιακά από τον 14ο αιώνα και, όπως επιβεβαιώνουν οι αρχειακές πηγές από τον 15ο αιώνα και εξής, εξελίχθηκε σταδιακά σε μία εύρωστη μονή με μεγάλη πνευματική ακτινοβολία. Το Μοναστήρι αναπτύσσεται γύρω από την εσωτερική αυλή σε τρεις ορόφους με επάλξεις, καλύπτοντας έκταση 800 περίπου τετραγωνικών μέτρων.
Η οικοδόμησή του έγινε στα τελευταία χρόνια της Ενετοκρατίας, όπου ήταν φανερή η επερχόμενη τουρκική απειλή. Η πρόσοψη έχει μορφή αετωματική αναγεννησιακού τύπου, και φέρει εντοιχισμένη εγχάρακτη κτητορική επιγραφή του Ηγουμένου Γαβριήλ Παντόγαλου σε ελεγειακά δίστιχα. Σημαντικό είναι επίσης και το τέμπλο του καθολικού, όπου υπάρχουν αξιόλογες βυζαντινές εικόνες. Η Μονή είχε δύο επάλληλες εισόδους. Περνώντας δηλαδή τη μεγάλη εξωτερική πύλη βρισκόταν στην εξωτερική αυλή. Εκεί υπήρχαν οι χώροι για τις πιο οχυρές δραστηριότητες. Η εξωτερική πύλη ήταν στο βάθος μιας θολωτής στοάς. Η δεύτερη πόρτα βρίσκεται στο κυρίως μοναστηριακό κτήριο και ονομάζεται «πόρτα του τροχού», που ήταν πολύ βαριά και δεν άνοιγε εύκολα. Πήρε την ονομασία της από ένα τροχό που διευκόλυνε τον καλόγηρο που ήταν επιφορτισμένος με το άνοιγμα ή το κλείσιμό της. Πάνω ακριβώς από την πύλη υπάρχει η «καταχύτρα» η «τρύπα του φονιά», με την οποία έριχναν στους πειρατές και τους εισβολείς που προσπαθούσαν να σπάσουν την πόρτα καυτό λάδι η μολύβι. Η ανοικοδόμηση της Μονής σε φρουριακή μορφή συνδέθηκε με τις βενετοκρητικές οικογένειες των Κορνάρων και των Μέτζων της Σητείας, γι’αυτό ακόμα και σήμερα η νότια πτέρυγα φέρει το όνομα των Κορνάρων και η βόρεια των Μέτζων, ονομασίες που μαρτυρούν τους χορηγούς της Μονής.
Η Μονή άκμασε τον 14ο και 15ο αιώνα, αν κρίνει κανείς από τον μεγάλο αριθμό σημαντικών βυζαντινών εικόνων εκείνης της περιόδου, που απηχούν πιστά την εξέλιξη της κωνσταντινουπολίτικης ζωγραφικής που σταδιακά εισέδυσε στην Κρήτη από την πτώση της Πόλης και μετά. Η υψηλή εικαστική αξία των εικόνων είναι επίσης ενδεικτική του υψηλού επιπέδου της παιδείας της μοναχικής κοινότητας της Μονής, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου της αναγεννησιακής Κρήτης. Αυτή η περίοδος ακμής συνεχίστηκε αδιατάραχτα μέχρι και το 1612, οπότε και ανακόπηκε από τον καταστρεπτικό σεισμό που έπληξε την Ανατολική Κρήτη. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Μονή υπήρξε πολλάκις αντικείμενο λεηλασίας και σφαγής από τους Τούρκους, αλλά κατάφερε να διατηρηθεί και να βοηθήσει τους υπόδουλους Έλληνες. Μάλιστα, από το 1856 λειτούργησε στους χώρους της οργανωμένο σχολείο, που δίδασκε τα εκκλησιαστικά γράμματα με την ευθύνη της δημογεροντίας. Εκεί φοιτούσαν τα καλογεροπαίδια αλλά και τα παιδιά των λαϊκών της περιοχής.
Το καθολικό της Μονής που τιμάται στο Γενέσιο της Θεοτόκου αρχικά ήταν μικρός καμαροσκεπής μονόχωρος ναός στον οποίο προστέθηκε δυτικά ένας δεύτερος ευμεγέθης καμαροσκεπής χώρος. Ο αρχικός ναΐσκος σήμερα επέχει θέση ιερού Βήματος, ενώ στην οξυκόρυφη καμάρα της προέκτασής του που διαιρείται από εγκάρσιο ενισχυτικό τόξο, σώζονται σε κακή κατάσταση τοιχογραφίες υψηλής ποιότητας που έχουν χρονολογηθεί στο δεύτερο μισό του 14ου αι. (Μπορμπουδάκης 2004). Όλες οι παραστάσεις που αναγνωρίζονται προέρχονται από έναν διευρυμένο χριστολογικό κύκλο τουλάχιστον δεκαέξι παραστάσεων. Σε τρίτη οικοδομική φάση διαμορφώθηκε σε επαφή με τη νότια πλευρά του καθολικού ο επίσης μονόχωρος καμαροσκεπής ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Μία πολύ σημαντική συλλογή εικόνων, χειρογράφων, παλαιτύπων, χαρακτικών και εκκλησιαστικών κειμηλίων φυλάσσεται στη μονή και εκτίθεται, αποτελώντας έναν σημαντικό πολιτιστικό προορισμό της ανατολικής Κρήτης. Το μοναστήρι σήμερα είναι ενεργό ως ανδρική Μονή.
Website: www.imis.gr
Τηλέφωνο: +3028430 61226, +306932259412
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η μονή τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι χτισμένη παραλιακά και μέχρι πρόσφατα η πρόσβαση γινόταν μόνο με τα πόδια. Τόσο ο ναός όσο και τα κελιά των μοναχών χτίστηκαν μέσα σε σπηλαιώδεις κοιλότητες. Το 1900 πρωτοαναφέρεται σε απογραφή, οπότε είχε 29 μοναχούς διαμένοντες, ωστόσο λειτουργούσε αρκετά χρόνια πριν, καθώς γνωρίζουμε ότι ανοικοδομήθηκε από τις καταστροφές που υπέστη από τους πειρατές το 1872.
Περιοχή: Κόφινα
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η Μονή Πρέβελη, που βρίσκεται σε απόσταση 37 χιλ. από το Ρέθυμνο περιλαμβάνει δύο μοναστήρια που απέχουν μεταξύ τους 3 χλμ: την «Κάτω Μονή» που είναι εγκαταλειμμένη και το «Πίσω Μοναστήρι» που λειτουργεί και είναι επισκέψιμο.
Πολλά από τα διασωθέντα ιερά κειμήλια και εικόνες εκτίθενται στο καλαίσθητο μουσείο που βρίσκεται μέσα στη μονή. Σώζεται ένας σημαντικός αριθμός από φορητές εικόνες (περίπου 100) που προέρχονται από τις κατά καιρούς διακοσμήσεις του Καθολικού, τα διάφορα εξωκκλήσια και το Καθολικό του Προδρόμου.
Στις συλλογές της Μονής Πρέβελη περιλαμβάνονται:
- Συλλογή εικόνων.
- Συλλογή αμφίων.
- Συλλογή εκκλησιαστικών σκευών.
- Συλλογή κειμηλίων.
Τα σημαντικότερα εκθέματα του Μουσείου της Μονής είναι:
- Σιγίλιο σε μεμβράνη, με θέμα την ανακήρυξη της Μονής σε σταυροπηγιακή, 1798.
- Σταυρός ευλογίας από επίχρυσο ασήμι, πολύχρωμο σμάλτο και ημιπολύτιμες πέτρες, 1708.
- Αργυρόδετο Ευαγγέλιο, 1807.
- Ευαγγέλιο με κάλυμμα από επίχρυσο ασήμι, 1847.
- Τετραευάγγελο με αργυρό κάλυμμα, 19ος αιώνας.
- Επίχρυσο δισκοπότηρο, με κάλυμμα, 1847.
- Συλλογή μεταλλικών σφραγίδων 19ου αιώνα.
- Συλλογή μεταλλικών πορπών, 19ου αιώνα.
- Συλλογή χρυσοκέντητων αμφίων, 19ου αι.
- Συλλογή μεταλλικών εκκλησιαστικών λειτουργικών σκευών.
Τηλέφωνο: 28320 41444
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η Ιερά Μονή Αρκαδίου, ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία της νεότερης Κρήτης, βρίσκεται 23 χιλιόμετρα Νοτιοανατολικά από το Ρέθυμνο στις βορειοδυτικές πλαγιές του Ψηλορείτη και σε υψόμετρο περίπου 500 μέτρων. Όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στη μονή περνούν από περιοχές με φυσική ομορφιά και ιστορικό ενδιαφέρον.
Η θυσία, των πολιορκημένων από τους τούρκους, επαναστατών και λαού στην επανάσταση του 1866 κατέστησε τη Μονή Αρκαδίου παντοτινό σύμβολο θυσίας, ανδρείας και ελευθερίας.
Πολλά κειμήλια από την εποχή αυτή φυλάσσονται στο μουσείο, το οποίο βρίσκεται στη νότια πτέρυγα της μονής, όπου συναντούμε το ιερό λάβαρο του αρκαδικού δράματος, εικόνες μεταβυζαντινής κυρίως περιόδου, όπλα της επαναστάσεως, διάφορα αντικείμενα λατρείας, άμφια, χειρόγραφα, σφραγίδες και άλλα.
Στις συλλογές της Μονής Αρκαδίου περιλαμβάνονται:
- Συλλογή κρητικών εικόνων.
- Συλλογή εκκλησιαστικών βιβλίων και χειρογράφων.
- Συλλογή εκκλησιαστικών κειμηλίων.
- Συλλογή αμφίων.
Τα σημαντικότερα εκθέματα της Μονής είναι:
- Βημόθυρα με παράσταση Ευαγγελισμού και τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο, 15ος αιώνας.
- Άγιος Ιωάννης Πρόδρομος, τέλη 16ου αιώνα.
- Χριστός ένθρονος, 1631.
- Άγιος Γεώργιος Κεφαλοφόρος, 17ος αιώνας.
Τηλέφωνο: 28310 83076
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η Αγία Θέκλα είναι μια όμορφη καθολική εκκλησία στην περιοχή του Μέγα Γιαλού που ξεχωρίζει για τους καμπυλωτούς τοίχους, το εξωτερικό καμπαναριό και την αυλή.
Πηγή: www.syrosisland.gr
Το καθολικό ξωκλήσι της Αγίας Πακούς δεσπόζει στην κορυφή του λόφου του Γαλησσά. Πρόκειται για ένα πολύ γραφικό εκκλησάκι στα χρώματα του ουρανού και της θάλασσας, το λευκό και το μπλε που προσφέρει μαγευτική θέα στο Αιγαίο Πέλαγος και το ηλιοβασίλεμα.
Η πρόσβαση είναι δύσκολη καθώς για να επισκεφθεί κάποιος το ξωκλήσι θα πρέπει να περάσει ένα δύσβατο μονοπάτι και να ανέβει τα πολλά μικρά σκαλοπάτια όμως η μαγευτική πανοραμική θέα σίγουρα θα τον ανταμείψει.
Πηγή: www.syrosisland.gr