Η ξεχωριστή γοητεία της ορίζεται από τις οδούς Αθηνάς, Ερμού, Πειραιώς και της μυρωδάτης Ευριπίδου. Κάνοντας ένα ταξίδι στο χρόνο θα την πρωτοσυναντήσουμε στις αναμνήσεις του περιηγητή Σπον (1678), ως μία από τις 8 θεσμοθετημένες γειτονιές της τουρκοκρατούμενης Αθήνας.
Παρά την πρώτη αυτή αναφορά, οι ρίζες της ιστορίας της πάνε ακόμα πιο βαθιά. Όταν η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, εύποροι αριστοκράτες τη διάλεξαν για τόπο κατοικίας και την ομόρφυναν με νεοκλασικά κτίρια που ακόμα και σήμερα διατηρούν την αίγλη τους. Με τα χρόνια, τα ταβερνεία της πλατείας Ηρώων άρχισαν να μαζεύουν ανθρώπους της νύχτας που αγαπούσαν τη φασαρία και τους καυγάδες. Οι γνωστοί κουτσαβάκηδες, εκτός από μπλεξίματα, έφεραν στη συνοικία και κακή φήμη με αποτέλεσμα να αρχίσει ο σταδιακός μαρασμός της.
Αργότερα, όπως συμβαίνει παντού, η περιοχή δίπλα στο κέντρο με τα ωραία κτίρια και τα καταστήματα επεξεργασίας δερμάτων φάνηκε να ασκεί γοητεία σε αυτούς που αναζητούσαν το νέο. Έτσι, μέσα σε λίγα χρόνια, τα εστιατόρια, τα design καταστήματα, οι γκαλερί, τα μπαρ και τα δημιουργικά γραφεία, έδωσαν το φιλί της ζωής και η συνοικία μετατράπηκε σε σημείο συνάντησης και έντονης νυχτερινής ζωής.
Όμως ακόμα και σήμερα, κατάλοιπα της παλιάς γειτονιάς, όπως το υπαίθριο πασχαλινό παζάρι με τα Ναξιώτικα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που στήνεται κάθε χρόνο γύρω από την πλατεία, επιστρέφουν τους επισκέπτες στο λαμπερό χτες της ιστορίας της.
Πηγή: www.athensattica.gr