Στη Δυτική πλευρά της Ακρόπολης, στο μέσο της απόστασης μεταξύ του λόφου των Μουσών (Φιλοπάππου) και του λόφου των Νυμφών (Αστεροσκοπείο), βρίσκεται το πλάτωμα της Πνύκας. Χάρη στη μορφολογία και την έκτασή του ο χώρος επιλέχθηκε στην αρχαία Αθήνα ως τόπος συγκέντρωσης των Αθηναίων πολιτών, ως «έδρα» της Εκκλησίας του Δήμου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες η λειτουργία του χώρου τοποθετείται στο τέλος του 6ου αιώνα, την εποχή των μεταρρυθμίσεων του Κλεισθένη (508 π.Χ.).
Την εποχή αυτή η χρήση του χώρου ήταν μάλλον περιστασιακή και τα αρχαιολογικά ευρήματα ανύπαρκτα (τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα ανάγονται στον 5ο π.Χ. αιώνα). Στην Καινή Διαθήκη (Πράξεις των Αποστόλων) αναφέρεται η ομιλία του Αποστόλου Παύλου προς τους Αθηναίους στην Πνύκα (51 μ.Χ.) κατά την οποία προσηλύτισε στη νέα θρησκεία που δίδασκε τον μετέπειτα επίσκοπο της πόλης, τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη και τη Δάμαρι, την πρώτη Αθηναία που πίστεψε στον Χριστιανισμό και αργότερα μαρτύρησε για την πίστη της.
Πηγή: www.athensattica.gr