Η ανέγερση του Καθολικού Ναού της Αθήνας, στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Ομήρου, πέρασε από πολλές περιπέτειες. Ενώ η αγορά του οικοπέδου έγινε το 1847 και ο διακεκριμένος Γερμανός αρχιτέκτονας Κλένζε εκπόνησε μελέτη για μια μεγαλόπρεπη τρίκλιτη βασιλική, της οποίας μάλιστα η κατασκευή ξεκίνησε το 1853, οι εργασίες διακόπηκαν ξαφνικά, λόγω έλλειψης χρημάτων. Το 1858 ανατέθηκε στον Λύσανδρο Καυταντζόγλου να συνεχίσει την κατασκευή και εκείνος πρότεινε μια μικρότερη παραλλαγή πάνω στο αρχικό σχέδιο, ένα κτίριο χωρίς κωδωνοστάσιο και με λιτότερη διακόσμηση, κάτι που ταίριαζε περισσότερο στο υφιστάμενο αρχιτεκτονικό ύφος του Αθηναϊκού νεοκλασικισμού. Ο ναός ολοκληρώθηκε σύντομα, αλλά λειτούργησε για πρώτη φορά το 1865, τρία χρόνια μετά την έξωση του Όθωνα.
Την δεκαπενταετία μετά το 1875 κατασκευάστηκε το Ιερό Βήμα, τα προπύλαια, το προστώο, το διπλανό αρχιεπισκοπικό μέγαρο και άλλα δευτερεύοντα στοιχεία του ναού. Ο δε διάκοσμος των βιτρό κατασκευάστηκε στο Μόναχο στα τέλη του 19ου αιώνα. Αργότερα έγιναν και άλλες δευτερεύουσες προσθήκες, ενώ μετά το 1960 πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες εργασίες αποκατάστασης του ναού στο αρχικό του ύφος.
Πηγή: www.athensattica.gr
Το εντυπωσιακό κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης είναι το ανατολικότερο από τα τρία κτίρια της λεγόμενης «Αθηναϊκής τριλογίας» που κτίστηκαν τον 19ο αιώνα για να στεγάσουν την Εθνική βιβλιοθήκη, το Πανεπιστήμιο και την Ακαδημία. Η Βιβλιοθήκη έγινε σε σχέδια του περίφημου αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν μετά από δωρεά της οικογένειας των Ελλήνων επιχειρηματιών του εξωτερικού Βαλλιάνων. Το κτίριο είναι κατασκευασμένο από λευκό πεντελικό μάρμαρο και ακολουθεί τον αρχαίο δωρικό ρυθμό που συνδυάζεται με τις αναγεννησιακού ύφους σκάλες. Στην πρόσοψη και τον πρόδομο έχουν φιλοτεχνηθεί τα αγάλματα των εκπροσώπων της οικογένειας Βαλλιάνου.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Εθνική Βιβλιοθήκη ως θεσμός ιδρύθηκε από τον Καποδίστρια το 1829 στην Αίγινα και μέχρι το 1902, που στεγάστηκε στο εν λόγω κτίριο, περιφερόταν από κτίριο σε κτίριο, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και ο Άγιος Ελευθέριος, το μικρό εκκλησάκι δίπλα στην Μητρόπολη. Αργότερα φιλοξενήθηκε στο Πανεπιστήμιο μαζί με την Πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη με την οποία και συγχωνεύτηκε το 1866.
Πηγή: www.athensattica.gr
Τα Αναφιώτικα, μια από τις παλαιότερες γειτονιές της παλιάς Αθήνας, δημιουργήθηκε στη βορινή πλαγιά του βράχου της Ακρόπολης από Κυκλαδίτες εργάτες και τεχνίτες, οι οποίοι είχαν έρθει, στη νέα, τότε, πρωτεύουσα του ανεξάρτητου κράτους, για να δουλέψουν στις πολλές ανεγειρόμενες οικοδομές και κυρίως στα Ανάκτορα του Όθωνα. Οι τοπικές παραδόσεις αναφέρουν ως πρώτους οικιστές τους Αναφιώτες Δαμίγο και Σιγάλα, τους οποίους σύντομα ακολούθησαν και άλλοι πολλοί.
Εκείνοι άρχισαν να κτίζουν, με την ανοχή των τότε αρχών, τα σπίτια τους κατά το νησιώτικο τρόπο, με τις επίπεδες στέγες τους ενωμένες και δημιουργώντας έναν λαβύρινθο από στενά ανηφορικά σοκάκια με λαξεμένα στο βράχο σκαλοπάτια. Έτσι, η εικόνα παρέπεμπε σε νησιώτικο κυκλαδίτικο οικισμό.
Από το 1862 μέχρι το 1922 η δημιουργημένη πλέον συνοικία κατοικήθηκε από Κυκλαδίτες και μόνο, αλλά μετά το 1922 εγκαταστάθηκαν σε αυτή και πρόσφυγες. Οι πρώτοι οικιστές αναστήλωσαν και επισκεύασαν τα σχεδόν ερειπωμένα εκκλησάκια της περιοχής, τον Άγιο Γεώργιο του Βράχου και τον Άγιο Συμεών και τους πρόσθεσαν νεόκτιστα καμπαναριά. Την δεκαετία του 1950 μέρος της συνοικίας γκρεμίστηκε για αρχαιολογικούς λόγους. Σήμερα απομένουν μερικές δεκάδες σπίτια που έχουν κηρυχθεί διατηρητέα.
Πηγή: www.athensattica.gr
Το επιβλητικό και αρχαιοπρεπές μέγαρο της Ακαδημίας Αθηνών οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1859 έως 1885 με έξοδα της οικογένειας του μεγαλοεπιχειρηματία της Βιέννης βαρόνου Σίμωνος Σίνα, σε σχέδια του φημισμένου Δανού αρχιτέκτονα Θεόφιλου Χάνσεν κα με συμμετοχή στην επίβλεψη του Ερνέστου Τσίλερ. Η θέση της Ακαδημίας, από το 1842 κιόλας, ήταν προαποφασισμένη, καθώς το κτίριο θα αποτελούσε συστατικό στοιχείο της περίφημης «Αθηναϊκής τριλογίας» των κτισμάτων του νεοκλασικισμού.
Το κτίριο είναι ιωνικού ρυθμού με λευκό πεντελικό μάρμαρο και βάσεις από πειραϊκή πέτρα. Τόσο δεξιά όσο και αριστερά της μεγαλοπρεπούς εισόδου, σε δυο ψηλές κολόνες ιωνικού ρυθμού, στέκουν τα αγάλματα της Αθηνάς και του Απόλλωνα (έργα του Λεωνίδα Δρόση), δηλαδή των θεών των γραμμάτων και των τεχνών αντίστοιχα. Επίσης πάνω από την εξωτερική σκάλα εισόδου βρίσκονται δυο αγάλματα με καθήμενους τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη σε σχέδια του Δρόση, τα οποία ωστόσο κατασκευάστηκαν μετά τον θάνατό του. Αν και το κτίριο ήταν έτοιμο από χρόνια, η Ακαδημία ιδρύθηκε μόλις το 1926 και άρχισε να λειτουργεί ως το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα της χώρας.
Πηγή: www.athensattica.gr
Το 1839 τέθηκε ο θεμέλιος λίθος του κεντρικού κτιρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών και άρχισε η οικοδόμησή του σε σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Χανς Κριστιάν Χάνσεν, ο οποίος κατάφερε να οικοδομήσει ένα κτίριο σύμφωνα με τις αρχές του κλασικισμού, συνταιριάζοντάς το με το τότε περιβάλλον της πόλης. Το κτίριο ολοκληρώθηκε τελικά το 1864 με τη συνδρομή πολλών ακόμα αρχιτεκτόνων (Καυταντζόγλου, Θεοφιλάς) και με την οικονομική βοήθεια πολλών Ελλήνων από το εσωτερικό και τη διασπορά. Οι τοιχογραφίες της ζωφόρου στη μπροστινή στοά σχεδιάστηκαν από τον Βαυαρό Ραχλ, αλλά εκτελέστηκαν από τον Πολωνό Λεμπιέντσκι μετά τον θάνατο του Ραχλ.
Την πρόσοψη του κτιρίου κοσμούν οι ανδριάντες του Ρήγα Φεραίου, του πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, του Αδαμάντιου Κοραή, του Γλάδστωνος και του Ιωάννη Καποδίστρια. Με την ανέγερση στη συνέχεια των κτιρίων της Βιβλιοθήκης και της Ακαδημίας, εκατέρωθεν του Πανεπιστημίου, δημιουργήθηκε η σύνθεση που είναι γνωστή στην ιστορία της πόλης ως η «Αθηναϊκή τριλογία» του νεοκλασικισμού.
Πηγή: www.athensattica.gr
Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας, είναι ένα από τα σημαντικά μουσεία διεθνώς σε σχέση με την εποχή των βυζαντινών και μεταβυζαντινών χρόνων. Οι συλλογές του, τις οποίες απαρτίζουν περισσότερα από 25.000 αντικείμενα που χρονολογούνται από τον 2ο μ.Χ. αιώνα και φτάνουν ως τις μέρες μας, προέρχονται όχι μόνο από τον ελλαδικό χώρο, αλλά και από τον μικρασιατικό και τον ευρύτερο βαλκανικό χώρο. Το κτίριο στο οποίο στεγάζεται σήμερα το μουσείο, η βίλα Ιλίσια, είναι ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά κτίσμα του 19ου αιώνα και, ειδικότερα, των πρώτων χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για συγκρότημα κτιρίων που ξεκίνησε να κτίζει ο γνωστός Έλληνας αρχιτέκτονας Σταμάτιος Κλεάνθης για λογαριασμό της δουκίσσης της Πλακεντίας που έμενε πολλά χρόνια στην Αθήνα. Το κεντρικό κτίριο, η κατοικία της δούκισσας, έχει δυο ορόφους και υπόγειο και, μαζί με τα υπόλοιπα κτίσματα αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό της, περιήλθε στο ελληνικό δημόσιο. Το 1926 ο χώρος παραχωρήθηκε για τη στέγαση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου και μετά τις απαραίτητες επεμβάσεις το 1930 ξεκίνησε η λειτουργία του καινούριου μουσείου της πόλης.
Ιστοσελίδα μουσείου: www.byzantinemuseum.gr
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο Εθνικός κήπος είναι ένα μεγάλο άλσος έκτασης 155 στρεμμάτων στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στη Βουλή και την Πλατεία Συντάγματος, με εισόδους από τη Λεωφόρο Αμαλίας, το Ζάππειο, την Ηρώδου Αττικού και τη Βασιλίσσης Σοφίας. Η παλιά του ονομασία ήταν Βασιλικός κήπος, διότι ιδρύθηκε από τη βασίλισσα Αμαλία τον 19ο αιώνα (1836), όταν Βαυαροί ειδικοί φύτεψαν τα πρώτα φυτά και τον μετέτρεψαν σε κήπο των ανακτόρων.
Πρόκειται για έναν μεγάλο βοτανικό κήπο που φιλοξενεί και σημαντικό αριθμό εκπροσώπων της τοπικής πανίδας. Αποτελεί σημαντικό χώρο για περίπατο, περισυλλογή και χαλάρωση, με ωραία χωμάτινα μονοπάτια και δρόμους, ανάμεσα σε ερείπια αρχαίων κτισμάτων, σύγχρονους κήπους, αγάλματα και προτομές σημαντικών Ελλήνων και με τη συντροφιά χιλιάδων πουλιών που κελαηδούν και τιτιβίζουν ολημερίς. Παλαιότερα υπήρχε και ένας μικρός αλλά ενδιαφέρων ζωολογικός κήπος με ποικιλία ζώων κυρίως από την Ελλάδα. Σήμερα λειτουργεί μικρό καφενείο (έξοδος προς Ηρώδου Αττικού), μια παιδική βιβλιοθήκη και παιδική χαρά.
Πηγή: www.athensattica.gr
Η Πλατεία Συντάγματος είναι η κεντρικότερη πλατεία της πόλης, απέναντι ακριβώς από το κτίριο της Βουλής δηλαδή τα παλαιά Ανάκτορα των βασιλέων. Στα πρώτα σχέδια των Αθηνών ονομάζεται πλατεία Μουσών. Μετά την ανέγερση των ανακτόρων, ονομάζεται πλατεία Ανακτόρων και, μετά τη λαϊκή εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, ονομάζεται πλατεία Συντάγματος. Η πλατεία περιβάλλεται ανατολικά από την οδό Αμαλίας που την χωρίζει από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου και τη Βουλή, βόρεια από την οδό βασιλέως Γεωργίου Α΄, δυτικά από την οδό Φιλελλήνων και νότια από την οδό Όθωνος. Κάτω από την πλατεία είναι ο σταθμός του Μετρό Σύνταγμα.
Αξίζει να παρατηρήσει κανείς πως η αρίθμηση των δρόμων της Αθήνας ξεκινά από το Σύνταγμα, όπως και οι χιλιομετρικές αποστάσεις των πόλεων της Ελλάδας. Λόγω της γειτνίασής της με τα Ανάκτορα παλαιότερα και τη Βουλή εν συνεχεία, η πλατεία είναι συνδεδεμένη με πολλά πολιτικά και γενικότερα κοινωνικά γεγονότα, όπως η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, οι παλλαϊκές εκδηλώσεις την ημέρα της Απελευθέρωσης από τους Γερμανούς (12 Οκτωβρίου 1944), η έναρξη των γεγονότων των Δεκεμβριανών (1944) και, φυσικά, οι περισσότερες πολιτικές ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων κατά τις προεκλογικές περιόδους και τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο παραδοσιακός οικισμός της Ύδρας (πρωτεύουσα και λιμάνι του ομώνυμου νησιού) είναι ένας πολύ γραφικός παλαιός, ιστορικός οικισμός, κηρυγμένος ολόκληρος διατηρητέος. Κτισμένος στο κέντρο του νησιού, εντυπωσιάζει με τα πετρόκτιστα κεραμοσκέπαστα και στα χρώματα της γης σπίτια του, τα όμορφα αρχοντικά και τους προμαχώνες στην είσοδο του λιμανιού. «Μικρή Αγγλία» την είχε αποκαλέσει ο Ιμπραήμ, εξαιτίας του τεράστιου για το μέγεθός της στόλου (στην επανάσταση του 1821 αριθμούσε 186 πλοία) και για το αξιόμαχο των πληρωμάτων της. Ανέδειξε σπουδαίους καπεταναίους και θαλασσομάχους (Μιαούλης, Τομπάζης, Σαχτούρης).
Από τη δεκαετία του 1950 μέχρι σήμερα, η Ύδρα είναι το αγαπημένο νησί των VIPS και των καλλιτεχνών. Στα σοκάκια της έχουν περπατήσει ο Πικάσο και ο Σαγκάλ, στα νερά της έχει κολυμπήσει η Σοφία Λόρεν, στις ταβέρνες της έχουν απολαύσει το φαγητό τους προσωπικότητες της πολιτικής και του διεθνούς επιχειρηματικού κόσμου.
Στο νησί δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα και οι μετακινήσεις πραγματοποιούνται με τα πόδια ή με τα παραδοσιακά γαϊδουράκια, τα οποία μάλιστα θεωρούνται ιδιαίτερο είδος, καθώς είναι εξοικειωμένα με το ανεβοκατέβασμα των εκατοντάδων σκαλοπατιών των σκαλωτών δρόμων του οικισμού και του νησιού.
Πλούσιες είναι οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται κατά τη διάρκεια ολόκληρου του έτους. Στην Ύδρα φιλοξενείται κάθε χρόνο διεθνές συνέδριο για το Ρεμπέτικο τραγούδι.
Πηγή: www.athensattica.gr
Το επιβλητικό και λιτής γραμμής κτίριο που σήμερα στεγάζει τη Βουλή των Ελλήνων, μέχρι το 1909, οπότε υπέστη ζημιές από πυρκαγιά, ήταν τα Παλαιά Ανάκτορα των βασιλέων. Το κτίριο οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1836-1843 από τον Βαυαρό αρχιτέκτονα Γκέρτνερ, για τις ανάγκες του βασιλιά Όθωνα. Βρισκόταν στην άκρη της τότε πόλης, κοντά στη Μεσογείτικη πύλη (Μπουμπουνίστρα) των παλιών τειχών, ανάμεσα στους λόφους της Ακρόπολης και του Λυκαβηττού. Το βασιλικό ζεύγος εγκαταστάθηκε στα ανάκτορα το καλοκαίρι του 1843, ενώ μέχρι τότε διέμενε προσωρινά σε πολυτελείς οικίες πλουσίων Αθηναίων.
Ωστόσο, μερικές δευτερεύουσες εργασίες στα Ανάκτορα συνεχίστηκαν για μια δεκαετία ακόμα. Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 1884 και του 1909, η βασιλική οικογένεια εγκαταστάθηκε στα ανάκτορα στο Τατόι. Κατά τα επόμενα χρόνια τα Παλαιά Ανάκτορα αξιοποιήθηκαν για διάφορες χρήσεις, μέχρις ότου η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου αποφάσισε την εγκατάσταση της Βουλής και της Γερουσίας στο κτίριο.
Το κτίριο υπέστη εκτεταμένες επεμβάσεις και ανακαινίσεις ώστε να μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των νομοθετικών σωμάτων και παραδόθηκε στη Βουλή το 1935. Μετά τη δικτατορία Μεταξά στεγάστηκαν σε αυτό διάφορες κρατικές υπηρεσίες και η Βουλή επαναλειτούργησε το 1946 και συνεχίζει μέχρι σήμερα, με ένα διάλειμμα κατά τη διάρκεια της Χούντας (1967-1974).
Πηγή: www.athensattica.gr