Οι «πολύχρυσες» Μυκήνες του Ομήρου βρίσκονται ανάμεσα σε δύο κωνικούς λόφους. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκαν από τον Περσέα και η δυναστεία του κράτησε τρεις γενιές. Έπειτα κυριάρχησαν οι Ατρείδες στην διάρκεια των οποίων κατασκευάστηκαν και τα περισσότερα μνημεία. Τον 12ο αι. π.Χ. άρχισαν να παρακμάζουν. Ακολούθησε η κατάληψη αρχικά από τους Δωριείς και στη συνέχεια από τους Αργείους (468π.Χ.). Το 2ο αι. μ.Χ. οι Μυκήνες ήταν πια ερειπωμένες. Ο επισκέπτης προσερχόμενος στο χώρο θα θαυμάσει την «Πύλη των Λεόντων», τα «κυκλώπεια τείχη», το «παλάτι των Ατρειδών», τους Ταφικούς Κύκλους Α’ και Β’, τον περίφημο «Θησαυρό του Ατρέα», τον «τάφο της Κλυταιμνήστρας» και πολλά άλλα κατασκευαστικά έργα που θα τον ταξιδέψουν σε μυθικές κι ένδοξες εποχές.
10 χλμ έξω απ’ το Άργος, στο δρόμο προς Κόρινθο από την παλαιά εθνική οδό, φωλιασμένη σ’ ένα βραχώδες ύψωμα ανάμεσα σε δύο ψηλούς κωνικούς λόφους, τον Προφήτη Ηλία και τη Σάρα, σε θέση στρατηγικής σημασίας, δεσπόζει η «ευρυάγυια και πολύχρυση» Ακρόπολη των Μυκηνών.
Video by fabdrone
Οι Μυκήνες σύμφωνα με τη μυθολογία ιδρύθηκαν από τον Περσέα, γιο του Δία και της Δανάης. Η δυναστεία των Περσειδών συνεχίστηκε με τον Ηλεκτρύονα, το Σθένελο, γιο του Περσέα κι έπειτα τον Ευρυσθέα, που σκοτώθηκε σε εκστρατεία. Έπειτα ο τόπος καταλήφθηκε από τους απογόνους του Πέλοπα, Ατρέα και Θυέστη. Εδώ ο γιος του Ατρέα, ο Αγαμέμνονας ένωσε κάτω απ’ το ξίφος του όλους τους Έλληνες που λεηλάτησαν την Τροία κι έκανε τις Μυκήνες γνωστές σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Από τη δόξα και τα πάθη της γενιάς του εμπνεύστηκαν οι τραγικοί ποιητές. Το μεγαλείο των Μυκηνών κράτησε ως το 1100 π.Χ. οπότε και οι Δωριείς κατέλαβαν την Πελοπόννησο. Στους επόμενους αιώνες η καταστροφή συνεχίστηκε και το 468 π.Χ. οι Αργείοι κατέλαβαν την ακρόπολη. Το 150 μ.Χ. πιθανώς ερημώθηκε τελείως.
Για αιώνες πολλούς η ένδοξη αυτή γη κατοικούσε μόνο στη φαντασία των εραστών της ποίησης. Όμως το 1876 ο Ερρίκος Σλήμαν με «πυξίδα» του τα έπη του Ομήρου πάτησε αυτά τα ιστορικά χώματα και έφερε στο φως τα παλάτια των Ατρειδών και το λαμπρό μυκηναϊκό πολιτισμό που δέσποζε στον ελλαδικό χώρο την περίοδο 1600-1100 π.Χ.. Τα περισσότερα μνημεία που ανακαλύφθηκαν ανήκουν στην εποχή ακμής του χώρου, την Ύστερη Εποχή του Χαλκού μεταξύ 1350-1200 π.Χ.. Ο τόπος όμως πρωτοκατοικήθηκε τη Μεσολιθική εποχή.
Σήμερα ο αρχαιολογικός χώρος φιλοξενεί σειρά εντυπωσιακών κατασκευών που προκαλούν δέος με το μέγεθος και την κομψότητά τους. Ο επισκέπτης ακολουθώντας τα βήματα των Ατρειδών θα θαυμάσει την «Πύλη των Λεόντων» με το τεράστιο ανάγλυφο του υπέρθυρου που δείχνει δύο όρθια λιοντάρια αντιμέτωπα να πατούν πάνω σ’ αμφίκοιλους βωμούς και να τα χωρίζει ένας μινωικός κίονας και γύρω απ’ αυτήν τα επιβλητικά «κυκλώπεια τείχη». Στον κυρίως χώρο δεσπόζουν η καλοδιατηρημένη βασιλική αυλή, το κυρίως ανάκτορο «παλάτι των Ατρειδών» και μια σειρά από κτιριακές εγκαταστάσεις που θεωρούνται αρχοντικές οικίες. Τα αρχαιολογικά ευρήματα σ’ αυτούς τους χώρους αποδεικνύουν τη στενή σχέση της Μινωικής και της Μυκηναϊκής τέχνης καθώς βρέθηκαν πλήθος τοιχογραφιών και ψηφιδωτών διακόσμων που μας γυρνούν σε προγενέστερη κρητομινωϊκή τεχνοτροπία. Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται απομεινάρια του Ταφικού Κύκλου Α’ και λίγο πιο πέρα, έξω απ’ τα τείχη, δυτικά της Πύλης των Λεόντων, ο Ταφικός Κύκλος Β’ με τους 24 συνολικά τάφους εκ των οποίων οι 14 είναι βασιλικοί.
Δεσπόζουσα θέση έχει και η Υπόγεια δεξαμενή αλλά και η Βόρεια Πύλη. Διάσπαρτα στο γύρω χώρο και σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ο επιβλητικός «Θησαυρός του Ατρέα» που μέσα σ’ αυτόν βρέθηκαν χρυσά αντικείμενα και η φημισμένη «μάσκα του Ατρέα», χρυσό εκμαγείο ανδρικού προσώπου. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται ο αυστηρός και απέριττος «τάφος της Κλυταιμνήστρας» καθώς και ο τάφος του Αιγίσθου.
Όλα αυτά και μια πληθώρα άλλων κατασκευαστικών έργων ολοκληρώνουν την περιδιάβαση στον τόπο που κάποτε πάτησαν του Ομήρου οι «κάλλιστοι των ανδρών».
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr