Το πλοίο έφτασε χαράματα στο λιμάνι της Σούδας. Το ξεκίνημα της περιήγησης μου στην Κρήτη θα ξεκινούσε από τα Χανιά, και από πού αλλού για να γλυκαθεί η καρδιά; Από το μπουγατσάδικο του Ιορδάνη. Παρ’ όλο που μόλις είχε φέξει, ο κόσμος, (άνθρωποι της πόλης, πρωινές αφίξεις από τα χωριά) τρώγαν καθιστοί στα τσίγκινα πιατάκια τους μπουγάτσα Ιορδάνης.
Οι ταμπέλες στους τοίχους με εμπνευσμένα στιχάκια (ως μαντινάδες) περιγράφαν γλαφυρά την αγάπη του κόσμου:
«Κάθε που έρχομαι Χανιά, λιγούρα σαν με πιάνει, πάω και τρώω ένα ταψί, μπουγάτσα Ιορδάνη, (μα δυστυχώς δε φτάνει)»
«Αν έρχονταν και στα Χανιά, αντί για παντεσπάνι κ΄ η Αντουανέττα θα ‘τρωγε, μπουγάτσα Ιορδάνη»
«Τα πράγματα δυσκόλεψαν, η σύνταξη δεν φτάνει, μιά μου ΄μεινε παρηγοριά, η μπουγάτσα του Ιορδάνη»
«Καμιά φίρμα δε ζήλεψα, κι ας ήταν κι Αρμάνι μα στη μπουγάτσα αναζητώ, να είναι Ιορδάνη»
Περισσότερα στο Greek Gastronomy Guide…
Πηγή: www.greekgastronomyguide.gr