Ένα μανιφέστο με την Κέιτ Μπλάνσετ Σύμφωνοι, δεν έρχεται «ζωντανά» αλλά ακόμη και ως βιντεο-εγκατάσταση, η Κέιτ Μπλάνσετ παραμένει αυτό που λέμε «θεά». Λατρεμένη ηθοποιός, με ερμηνευτικές ικανότητες χαμαιλέοντα, η οσκαρική Αυσταλή μεταμορφώνεται μοναδικά σε δεκατρείς προσωπικότητες και, ταυτόχρονα, ενσαρκώνει δεκατρία καλλιτεχνικά κινήματα – από το φουτουρισμό και τον ντανταϊσμό μέχρι το Δόγμα ’95. Θέλετε δυο-τρία παραδείγματα; Ως δασκάλα, η Μπλάνσετ μαθαίνει σε παιδιά του δημοτικού πως στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση. Ως τηλεοπτική παρουσιάστρια, ξεκινά το δελτίο ειδήσεων λέγοντας πως όλη η τέχνη είναι ένα ψέμα. Ως άστεγος, κουβαλά τα λιγοστά του υπάρχοντα μες στα ερείπια και ουρλιάζει τις ρήσεις του Λούτσιο Φοντάνα περί arte povera. Όλα αυτά, στην περίφημη βιντεο-εγκατάσταση του Γερμανού Γιούλιαν Ρόζεφελντ «Μανιφέστο». Στην Πειραιώς 260, 5 Ιουνίου – 19 Ιουλίου.
Αμερική VS Τραγωδία: το δίλημμα του Καστελούτσι «Αυτή δεν είναι μια πολιτική περφόρμανς, ούτε ένας στοχασμός πάνω στην πολιτική. Είναι μάλλον ένας στοχασμός πάνω στο τέλος της πολιτικής» διευκρινίζει ο σκηνοθέτης Ρομέο Καστελούτσι, ο μέγας αυτός Ιταλός εικονοκλάστης που έρχεται για πέμπτη φορά στην Αθήνα με το νέο του θέαμα, το «Democracy in America». Όχι, δεν θα μας δείξει λοιπόν τον Ντόναλντ Τραμπ αλλά κάτι πολύ πιο σύνθετο. Με τον τίτλο του έργου του να παραπέμπει στο ομότιτλο σύγγραμμα του Γάλλου διπλωμάτη Αλεξίς ντε Τοκβίλ (1805-1859 ), ο Καστελούτσι μας μεταφέρει στον κοινοτικό βίο των πουριτανών και των ιθαγενών της Αμερικής, για να πραγματευθεί το πώς η ανακάλυψη της Αμερικής (και των «δημοκρατιών» της ) υποκατέστησαν την εμπειρία μιας ανυπέρβλητης μορφής τέχνης που άνθισε και τελειοποιήθηκε στα χρόνια της αθηναϊκής δημοκρατίας: της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, της υπέρτατης, κατά τον ίδιο, μορφής αυτοσυνείδησης και πολιτικής ταυτότητας του ατόμου. Στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, 30 Ιουνίου – 2 Ιουλίου.
Να πώς χορεύει η «φυλή» του Χόφες Σέχτερ! Θυμίζοντας φυλή ή νομάδες παρά ένα ακόμα ανσάμπλ, οι δέκα χορευτές του καταξιωμένου Ισραηλινού χορογράφου Χόφες Σέχτερ, προερχόμενοι από οχτώ διαφορετικές χώρες, συνοδεία μιας μπάντας μουσικών που θα παίζουν ζωντανά, έρχονται να μας ξεσηκώσουν με την αναρχία, την τελετουργική τρέλα αλλά και τη σουρεαλιστική υπόσταση του νέου χοροθεάματός τους. Τίτλος; «Grand Finale». Θέμα; Ένας κόσμος σε ελεύθερη πτώση. Ιερουργικές ομαδικές κινήσεις, σμιλεμένα χορογραφικά μοτίβα, δυναμική μουσική, εκφραστικότητα και συναίσθημα είναι από τα βασικά στοιχεία της δουλειάς του Σέχτερ, ο οποίος κινείται πάντα στα όρια του σύγχρονου χορού, του gig και του happening, με μια έντονη θεατρικότητα στην ατμόσφαιρα. Η νέα αυτή δουλειά του –εγκατεστημένου στην Αγγλία δημιουργού- καταφθάνει στο φεστιβάλ αμέσως μετά την πρεμιέρα της στο Παρίσι. Στην Πειραιώς 260, 8-9 Ιουλίου 2017.
Το 8ήμερο της Φολσκμπίνε Το θρυλικό Θέατρο του Λαού που παραμένει από το 1914 ένα από τα προπύργια της θεατρικής πρωτοπορίας -εκεί έδρασαν σκηνοθέτες όπως οι Μαξ Ράινχαρτ, Έρβιν Πισκάτορ και, στα νεότερα χρόνια, οι Χάινερ Μύλλερ, Κριστόφ Μαρτάλερ και Ντμίτερ Γκότσεφ- αφήνει για οχτώ ημέρες την έδρα του, στην πλατεία Ρόζα Λούξεμπουργκ τοου Βερολίνου και «καταλαμβάνει» την Πειραιώς 260. Ο εδώ και 25 χρόνια επιφανής διευθυντής της Φολκσμπίνε, Φρανκ Κάστορφ, λίγο πριν από τη λήξη της θητείας του και την αντικατάστασή του από τον Κρις Ντέρκον της Tate Gallery, φέρνει τον «Παίκτη» του Ντοστογιέφσκι: μια παράσταση-κράμα μουσικότητας, εκκεντρικότητας και ζωντανής κινηματογράφησης. Ο Ρενέ Πόλες έρχεται με τη χιουμοριστικά φιλοσοφική περφόρμανς «Σ’ αγαπώ, αλλά επέλεξα την αποδραματοποίηση» (φωτό ) και ο Χέρμπερτ Φριτς με το ψυχεδελικό «Μουρμουρητό», όπου 14 ηθοποιοί μουρμουρίζουν αδιαλείπτως μία και μοναδική λέξη! Τέλος, ο σπουδαίος θεωρητικός Χανς-Τις Λέμαν δίνει ένα masterclass για το περιβόητο θέμα του μεταδραματικού θεάτρου. Στην Πειραιώς 260, 17-24 Ιουνίου.
Ουίλσον και Μπαρίσνικοφ μαζί για τον Νιζίνσκι Θυμίζοντας κλόουν όσο και βαμπίρ, με το πρόσωπο λευκοβαμμένο και τα χείλη κατακόκκινα, υπέρκομψος στο μαύρο –Giorgio Armani- σμόκιν του με το αγαλμάτινο παπιγιόν, ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ χορεύει αγκαλιά με μια καρέκλα, στέκεται ανήσυχος μπροστά σε ένα θεόρατο παράθυρο, παρατηρεί κοριτσάκι που βγάζει βόλτα μια υπερμεγέθη χρυσή κότα… Θέαμα-γεγονός και σίγουρο sold-out, το σόλο «Γράμμα σ’ έναν άντρα» που περιοδεύει ανά τον κόσμο, καταφτάνει στο Εθνικό θέατρο (κτίριο Τσίλλερ ) και θέλει τον διάσημο Ρώσο χορευτή Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, να ερμηνεύει το ίνδαλμά του κι έναν από τους πιο εμβληματικούς χορευτές όλων των εποχών, τον Βάσλαβ Νιζίνσκι (1889-1950 ), του οποίου η σταδιοδρομία έληξε άδοξα στα 29 του, λόγω της σχιζοφρένειάς του. Όλα αυτά, στη σκηνοθεσία του Αμερικανού μάγου του οπτικού θεάτρου, Ρόμπερτ Ουίλσον, με μουσικές που εκτείνονται από τις αγριεμένες μπαλάντες του Τομ Γουέιτς μέχρι τα μελωδικά σκορ του Χένρι Μαντσίνι. Στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, 10-13 Ιουλίου.
Προπώληση για όλες τις παραγωγές του Φεστιβάλ Αθηνών από το http://greekfestival.gr
Πηγή : Αθηνόραμα
