Το ιερό του Ασκληπιού με τα ιαματικά του νερά δεσπόζει ανάμεσα στους λόφους Τίτθιο και Κυνόρτιο. Για πολλούς αιώνες αποτέλεσε λατρευτικό, πολιτιστικό και πολιτικό κέντρο τεράστιας ακτινοβολίας. Εδώ ο βασιλιάς της Επιδαύρου Μάλος ίδρυσε ιερό για τον θεό Απόλλωνα τον Μελεάτα κι έπειτα η εγγονή του, η Κορωνίς μετά το ιερό σμίξιμο με τον θεό γέννησε τον θεό Ασκληπιό. Χιλιάδες αρρώστων πέρασαν τις πύλες αυτού του ιερού προκειμένου να θεραπευτούν από το θεό Ασκληπιό. Περιδιαβαίνοντας κανείς στον ιερό αυτό χώρο θα ατενίσει τα «Λουτρά», το «Γυμνάσιο», τη «Θόλο», το «Άβατον», το «ναό του Ασκληπιού», την «Παλαίστρα», το «Στάδιον» κι άλλα πολλά μνημεία. Εδώ θα δει κανείς και το περίφημο Θέατρο της Επιδαύρου.
Ανάμεσα στους λόφους Τίτθιο και Κυνόρτιο που πήραν τα ονόματά τους από μία τροφό κατσίκα κι ένα σκύλο φύλακα, τα οποία έσωσαν το μικρό Ασκληπιό απ’ την πείνα και τα θηρία, απλώνεται επιβλητικό το μαγευτικό ησυχαστήριο του αρχαίου Ασκληπιείου, με τα ιαματικά νερά και τη ζωογόνο φύση.
Το ιερό αυτό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο απέκτησε παγκόσμια φήμη κι αποτέλεσε το σημαντικότερο θεραπευτικό κέντρο της εποχής. Από εδώ ξεκίνησε η Ιατρική που ασκήθηκε ως δύναμη και δόθηκε και στους ανθρώπους ως γνώση απ’ το θεό κι έπειτα απλώθηκε στα υπόλοιπα 300 ασκληπιεία που βρίσκονταν στον ελλαδικό και ρωμαϊκό χώρο.
Η λατρεία της ιατρικής σ’ αυτόν τον τόπο όμως δεν ξεκίνησε από τον Ασκληπιό. Αιώνες πριν, από τον 16ο αι. ως τον 11 αι. π.Χ. στο Κυνόρτιον όρος πίσω απ’ το αρχαίο θέατρο υπήρχε ένα ασυνήθιστα μεγάλο ιερό στο οποίο λατρευόταν θεά που είχε σχέση με τη γιατρειά. Στο ίδιο όρος το 800 π.Χ. σύμφωνα με το μύθο ο βασιλιάς της Επιδαύρου, Μάλος, ίδρυσε ένα ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα κι αργότερα η εγγονή του και κόρη του Θεσσαλού βασιλιά Φλεγύα, Κορωνίς μετά το ιερό σμίξιμό της με το θεό Απόλλωνα, έφερε στο φως τον Ασκληπιό, τον οποίο κι εγκατέλειψε φοβούμενη τη μάνητα του πατέρα της.
Κατά τον 6ο αι. π.Χ. η φήμη του θεού Ασκληπιού διαδόθηκε παντού και δημιουργήθηκε και δεύτερο ιερό 1χλμ νοτιοδυτικά, το γνωστό σήμερα Ασκληπιείο. Στην τελετουργία της ίασης δινόταν ιδιαίτερο βάρος στην καθαρτική σημασία του νερού. Στους επόμενους αιώνες η φήμη του ιερού διαρκώς εξαπλωνόταν και παρά τις καταστροφές που υφίσταται στα ρωμαϊκά χρόνια συνεχίζει να λειτουργεί έως την επίσημη απαγόρευση της αρχαίας θρησκείας το 426 μ.Χ. από το Μέγα Θεοδόσιο. Στο διάστημα 522-551 μ.Χ. ο χώρος επλήγη από καταστροφικούς σεισμούς που συντέλεσαν στην ερήμωση του τόπου.
Το 1881 όμως οι ανασκαφές που ξεκίνησαν από τον αρχαιολόγο Παναγή Καββαδία και συνεχίστηκαν και στα επόμενα χρόνια, έφεραν στο φως το μεγαλείο του ιερού του Ασκληπιού.
Σ’ αυτό το ιερό με αφετηρία το Αρχαιολογικό Μουσείο, βρίσκονται πρώτα ο «Ξενώνας» και τα «Λουτρά Εξαγνίσεως» κι έπειτα το «Γυμναστήριο», που στην αυλή του χτίστηκε ρωμαϊκό «Ωδείο». Βορειότερα η συγκίνηση κορυφώνεται στην «Αίθουσα Κατακλύσεως» των ασθενών. Πιο κάτω η «Στοά της Κότυος», ο ναός της Αρτέμιδος και αμέσως μετά μυσταγωγικό και μεγαλόπρεπο το δωρικού ρυθμού ιερό «Τέμενος του Ασκληπιού» με το λατρευτικό βωμό του. Δίπλα το «Άβατον», όπου διανυκτέρευαν οι ασθενείς περιμένοντας απ’ το θεό να τους υποδείξει στον ύπνο τους τον τρόπο γιατρειάς τους. Μπροστά απ’ αυτό η «Θόλος», ένα κυκλικό μυστηριακό οικοδόμημα. Αριστερά της «Ρωμαϊκά Λουτρά», η «Ιερά Οδός», το «Πρόπυλον» κι ερείπια πρωτοχριστιανικής εκκλησίας. Αντίκρυ τέλος η θαυμάσια ελληνιστική «Παλαίστρα», το «Στάδιον». Την προσοχή όμως κλέβει το μεγαλύτερο στολίδι του ιερού, το παγκοσμίου φήμης Αρχαίο Θέατρο.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr