Το χορηγικό μνημείο του Λυσικράτους στην οδό Τριπόδων, στην Πλάκα, κτίστηκε από τον αρχαίο Αθηναίο πολίτη Λυσικράτη το 335-334 π.Χ. Σύμφωνα με την επιγραφή που είναι χαραγμένη στο επιστύλιο του μνημείου, κτίστηκε σε ανάμνηση του πρώτου βραβείου που έλαβε το έργο που είχε χορηγήσει στο διαγωνισμό διθυράμβων εκείνου του έτους.
Πρόκειται για ένα κτίσμα κυκλικό τοποθετημένο πάνω σε τετραγωνικό πωρολιθικό βάθρο, έχει έξι κίονες κορινθιακού ρυθμού από λευκό μάρμαρο Πεντέλης.
Η ζωφόρος φέρει σκηνές από την ζωή του θεού του κρασιού Διόνυσου και από πάνω της στέκει μια μονολιθική στέγη όπου στηριζόταν ο χορηγικός τρίποδας. Το αρχαίο μνημείο, που οι νεότεροι Αθηναίοι το έλεγαν και Φανάρι του Διογένη, κατά τον 17ο αιώνα είχε ενσωματωθεί από Καπουτσίνους μοναχούς στο καθολικό μοναστήρι τους, το οποίο καταστράφηκε κατά τις μάχες στην Επανάσταση του 1821, και το χρησιμοποιούσαν ως αναγνωστήριο. Είναι ίσως το καλύτερα διατηρημένο δείγμα αρχαίου χορηγικού μνημείου. Δεσπόζει στο κέντρο της μικρής πλατείας Λυσικράτους στη γραφική συνοικία της Πλάκας.
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά, κτίστηκε κατά τον Χρυσό Αιώνα της ακμής της κλασικής Αθήνας (μάλλον επί Κίμωνος το 450π.Χ.), και είναι ο καλύτερα διατηρημένος και συντηρημένος αρχαίος ναός στην Αθήνα. Εικάζεται πως τον έκτισε είτε ο Ικτίνος είτε κάποιος άλλος του οποίου το όνομα δεν σώθηκε, ενώ αυτός που τον σχεδίασε μάλλον έχει σχεδιάσει και τους ίδιους ακριβώς ναούς του Ποσειδώνα στο Σούνιο, της Νέμεσης στην Ραμνούντα και του Άρη στο Μενίδι. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως παλιά ο ναός είχε αποδοθεί στον ήρωα Θησέα, που έδωσε το όνομα και στη συνοικία της Αθήνας.
Video by fabdrone
Ο δωρικός ναός του Ηφαίστου κατά τους χριστιανικούς χρόνους έγινε εκκλησία προς τιμή του Αγίου Γεωργίου. Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας οι Αθηναίοι, προκειμένου να αποτρέψουν τη μετατροπή του σε τζαμί από τους Οθωμανούς, τον κρατούσαν κλειστό και τον λειτουργούσαν μόνο την ημέρα της γιορτής του αγίου. Από αυτή τη λειψή λειτουργία του ναού οι Αθηναίοι τον έλεγαν Αϊ Γιώργης ο Ακαμάτης.
Πηγή: www.athensattica.gr
Οι Ναοί του Ποσειδώνα και της Αθηνάς στον βράχο του ακρωτηρίου στο Σούνιο, στο νοτιότερο άκρο της Αττικής, εντυπωσιάζουν επιβλητικοί και προκαλούν τον θαυμασμό στον επισκέπτη που έρχεται είτε από τη θάλασσα είτε από τη στεριά. Ο χώρος χρησιμοποιήθηκε από τους Αθηναίους τόσο ως τόπος λατρείας όσο και ως οχυρό που δεσπόζει στους εμπορικούς δρόμους του Αιγαίου. Ο επιβλητικός ναός του Ποσειδώνα φαινόταν πολλά μίλια μακριά από τα καράβια που προσέγγιζαν το ακρωτήριο και σήμερα στέκει εκεί, αποτελώντας σημαντικό μνημείο που προσελκύει πλήθος Ελλήνων και ξένων επισκεπτών.
Σύμφωνα με τη μυθολογία από το σημείο αυτό έπεσε στη θάλασσα ο βασιλιάς Αιγέας όταν αντίκρισε τα μαύρα πανιά των πλοίων που γυρνούσαν από την Κρήτη. Το Σούνιο είναι ένα από τα πλέον φωτογραφημένα τοπία της Ελλάδας. Ο χώρος προσφέρει ένα εντυπωσιακό θέαμα στους επισκέπτες, κυρίως κατά την Ανατολή ή τη Δύση του Ήλιου, αλλά πολύ περισσότερο κατά τη διάρκεια της πανσελήνου.
Πηγή: www.athensattica.gr
Η αρχαία αγορά της Αθήνας είναι ο αρχαιολογικός χώρος βορειοδυτικά της Ακρόπολης. Κατά την αρχαιότητα υπήρξε το διοικητικό και οικονομικό κέντρο της πόλης και για τον λόγο αυτό ονομάστηκε αγορά, λέξη που σήμερα ορίζει την έννοια της οικονομικής αγοράς. Την Αρχαία Αγορά διασχίζει η οδός των Παναθηναίων, της μεγάλης γιορτής της αρχαίας πόλης – σε ανάμνηση της συνένωσης όλης της Αττικής από τον Θησέα.
Video by fabdrone
Κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους και κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα λειτουργούσε ως το κέντρο της πόλης με κάθε είδους κοινωνική δραστηριότητα σε πλήθος δημόσιων κτισμάτων, θρησκευτικού ή κοσμικού χαρακτήρα, ερείπια των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα. Τα ερείπια που σήμερα μας δίνουν την εικόνα της Αρχαίας Αγοράς της πόλης, επέζησαν από πολλές καταστροφές και λεηλασίες (το 480 π.Χ. από τους Πέρσες, το 86 π.Χ. από τους Ρωμαίους του Σύλλα, το 267 μ.Χ. από τους Ερούλους) και από τον 6ο αιώνα που ο χώρος εγκαταλείφθηκε οριστικά, θάφτηκαν κάτω από χώματα και σπίτια και εκκλησίες που κτίστηκαν από πάνω τους και μας τα αποκάλυψαν οι εκτεταμένες ανασκαφές του 19ου και 20ου αιώνα.
Πηγή: www.athensattica.gr
Στο βορειοανατολικό τμήμα της Αίγινας, στην κορυφή ενός κατάφυτου από πεύκα λόφου, βρίσκεται ο εντυπωσιακός ναός της Αφαίας Αθηνάς. Ο ναός που σώζεται σήμερα, αρκετά καλά διατηρημένος, κατασκευάστηκε το 500 π.Χ. περίπου, για να αντικαταστήσει έναν προϋπάρχοντα δωρικό ναό από πωρόλιθο, επίσης αφιερωμένο στην Αφαία –την οποία ο Παυσανίας ταυτίζει με την κρητική θεά Βριτόμαρτι-Δίκτυννα.
Πρόκειται για έναν περίπτερο δωρικό ναό από ντόπιο πωρόλιθο, με σηκό, πρόδομο και οπισθόδομο εν παραστάσι, με δίτονη κιονοστοιχία στο εσωτερικό και δίρριχτη στέγη με ακροκέραμα από παριανό μάρμαρο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αετώματα, που βρίσκονται σήμερα στην γλυπτοθήκη του Μονάχου. Είναι μαρμάρινα και παρουσιάζουν σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο, με πρωταγωνιστές τοπικούς ήρωες του νησιού όπως ο Τελαμώνας, γιος του Αιακού. Το δυτικό αέτωμα είναι αρχαϊκής τεχνοτροπίας (τέλη 6ου αιώνα π.Χ.), ενώ το ανατολικό έχει ήδη στοιχεία κλασικής τεχνοτροπίας (αρχές 5ου αιώνα π.Χ.). Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση, ο ναός της Αφαίας, μαζί με αυτούς της Ακρόπολης και του Σουνίου σχηματίζουν ισοσκελές τρίγωνο.
Πηγή: www.athensattica.gr
Στη Δυτική πλευρά της Ακρόπολης, στο μέσο της απόστασης μεταξύ του λόφου των Μουσών (Φιλοπάππου) και του λόφου των Νυμφών (Αστεροσκοπείο), βρίσκεται το πλάτωμα της Πνύκας. Χάρη στη μορφολογία και την έκτασή του ο χώρος επιλέχθηκε στην αρχαία Αθήνα ως τόπος συγκέντρωσης των Αθηναίων πολιτών, ως «έδρα» της Εκκλησίας του Δήμου. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες η λειτουργία του χώρου τοποθετείται στο τέλος του 6ου αιώνα, την εποχή των μεταρρυθμίσεων του Κλεισθένη (508 π.Χ.).
Την εποχή αυτή η χρήση του χώρου ήταν μάλλον περιστασιακή και τα αρχαιολογικά ευρήματα ανύπαρκτα (τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα ανάγονται στον 5ο π.Χ. αιώνα). Στην Καινή Διαθήκη (Πράξεις των Αποστόλων) αναφέρεται η ομιλία του Αποστόλου Παύλου προς τους Αθηναίους στην Πνύκα (51 μ.Χ.) κατά την οποία προσηλύτισε στη νέα θρησκεία που δίδασκε τον μετέπειτα επίσκοπο της πόλης, τον Διονύσιο Αρεοπαγίτη και τη Δάμαρι, την πρώτη Αθηναία που πίστεψε στον Χριστιανισμό και αργότερα μαρτύρησε για την πίστη της.
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο αρχαιολογικός χώρος της Ελευσίνας είναι ένας από τους σημαντικότερους της Ελλάδας και μας παρουσιάζει ανάγλυφα την ιστορία της περιοχής που κατοικείται συνεχώς από τους Μεσοελλαδικούς τουλάχιστον χρόνους. Περισσότερο γνωστή για τα Ελευσίνια Μυστήρια, αλλά και τον μέγιστο των τραγικών ποιητών Αισχύλο, η περιοχή συνέδεσε νωρίς, από τους Μυκηναϊκούς ακόμα χρόνους, τις τύχες της με αυτές της Αθήνας.
Τα πλέον σημαντικά μνημεία του χώρου είναι η Ιερά Αυλή (ο χώρος συγκέντρωσης των πιστών και κατάληξη της Ιεράς οδού), τα Μεγάλα Προπύλαια (πρόπυλο δωρικού ρυθμού, αντίγραφο των Μνησικλείων Προπυλαίων της Ακρόπολης των Αθηνών), τα Μικρά Προπύλαια (πρόπυλο Ιωνικού ρυθμού), το Τελεστήριο (όπου υπήρχε το ανάκτορο, το άδυτο της λατρείας), οι Θριαμβικές Αψίδες (ρωμαϊκά αντίγραφα της αψίδας του Αδριανού στην Αθήνα), το Καλλίχορον Φρέαρ (όπου σύμφωνα με τους μύθους κάθισε η Δήμητρα που έψαχνε την Περσεφόνη), το Πλουτώνιο (ιερό σπήλαιο με περίβολο, μια δίοδος προς τον Άδη), το Μυκηναϊκό Μέγαρο (ορθογώνιος ναός μυκηναϊκής εποχής).
Πηγή: www.athensattica.gr
Στα πλαίσια του προγράμματος Προστασία, Διαχείριση και Ήπια Τουριστική Αξιοποίηση Ταϋγέτου, στην περιοχή της Λαγκάδας, έχει δημιουργηθεί αναρριχητικό πάρκο αθλητικού χαρακτήρα με περισσότερες από 50 διαδρομές που αναπτύσσονται σε τέσσερα πεδία και κινούνται κυρίως σε πλάκες και αρνητικά.
Όλες οι διαδρομές είναι επαρκώς ασφαλισμένες με ανοξείδωτα βύσματα 10 και 12 χιλιοστών. Η επιστροφή γίνεται μέσω ράπελ. Οι διαδρομές είναι υψηλής δυσκολίας και απευθύνονται σε αναρριχητές υψηλού επιπέδου.
Την περιοχή, που βρίσκεται σε υψόμετρο 800 περίπου μέτρων, προσεγγίζεις λίγα χιλιόμετρα μετά τον οικισμό της Τρύπης. Καλύτερη εποχή για αναρρίχηση θεωρείται το διάστημα από τα μέσα Μαΐου ως τα μέσα Οκτωβρίου.
Πληροφορίες Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Σπάρτης, Γκορτσολόγου 97, 231 00 Σπάρτη, τηλ./fax: 27310 22574
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Το αρχαίο θέατρο του Θορικού βρίσκεται στα βόρεια του Λαυρίου, σχεδόν σε επαφή με την πόλη. Είναι το αρχαιότερο σωζόμενο θέατρο που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα και χρονολογείται στο τέλος της Αρχαϊκής εποχής, μεταξύ 525 και 480 π.Χ. Η ιδιαιτερότητα του θεάτρου βρίσκεται στο ότι δεν έχει κυκλικό αλλά ελλειψοειδές σχήμα και ορθογώνια ορχήστρα αντί της κυκλικής των μεταγενέστερων αρχαίων θεάτρων. Έχει 21 σειρές καθίσματα και η χωρητικότητά του υπολογίζεται σε περίπου 4.000 άτομα.
Κλίμακες χωρίζουν το κοίλον σε δύο κερκίδες άνισου μεγέθους. Στα ανατολικά της ορχήστρας σώζεται η βάση του βωμού και μια αίθουσα με λαξευμένους φυσικούς πάγκους, που χρησίμευαν για τις συνεδριάσεις των αρχών του Δήμου και χρονολογούνται στα μέσα του 5ου αιώνα, όπως και η βάση ενός μικρού ναού του Διονύσου και ένα σύμπλεγμα δωματίων, σε ευθυγράμμιση με την δυτική πάροδο, που εξυπηρετούσαν τη λειτουργία του θεάτρου και σώζονται στα δυτικά της ορχήστρας. Είχε ξύλινη σκηνή, η οποία δεν αντικαταστάθηκε από λίθινη, όπως στα άλλα θέατρα. Ο χώρος του θεάτρου δεν προοριζόταν μόνο για παραστάσεις αλλά χρησιμοποιούνταν επίσης για τις συνελεύσεις και συγκεντρώσεις των πολιτών του δήμου Θορικιέων στον οικοδομικό ιστό του οποίου ανήκει.
Πηγή: www.athensattica.gr
Ο αρχαιολογικός χώρος του Κεραμεικού βρίσκεται στο τέλος της οδού Ερμού και είναι ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας, αν και ο χώρος στον οποίο έχουν πρόσβαση οι επισκέπτες αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος του αρχαίου δήμου των Κεραμέων. Στο σημείο αυτό ήταν και το Δίπυλο, οι επιβλητικές διπλές πύλες στο Θεμιστόκλειο τείχος (478 π.Χ.), τμήμα των οποίων βλέπουμε και σήμερα σε ερείπια.
Επίσης στον χώρο σώζονται και πολλές ταφές με επιτύμβια ανάγλυφα (αντίγραφα) των οποίων τα πρωτότυπα φυλάσσονται στο Μουσείο του Κεραμεικού (στον ίδιο χώρο). Στον ευρύτερο χώρο υπήρχε το περίφημο Δημόσιον Σήμα, δηλαδή το νεκροταφείο που έθαβαν τους ήρωες των πολέμων. Η αρχαία συνοικία Κεραμεικός, σύμφωνα με κάποιους πήρε το όνομά της από τον ήρωα Κέραμο, ενώ κατ’ άλλους από τα εργαστήρια των κεραμέων (αγγειοπλαστών) που λειτουργούσαν εκεί για πολλούς αιώνες. Οι ισχυρές πύλες καταστράφηκαν από τον Σύλλα όταν κυρίευσε την Αθήνα (86 π.Χ.) και η καταστροφή ολοκληρώθηκε κατά την εισβολή των Ερούλων (267 μ.Χ.). Η περιοχή χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο έως το τέλος των ρωμαϊκών χρόνων (6ος αιώνας).
Πηγή: www.athensattica.gr