ΤΑ ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΑ ΌΡΗ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗ ΝΟΤΙΟΤΕΡΗ ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Σχηματίζονται ανάμεσα στην πεδιάδα της Μεσαράς και στο Λιβυκό Πέλαγος, ξεκινώντας ανατολικά από τον Τσούτσουρα και καταλήγοντας στα δυτικά στο Ακρωτήριο Λίθινο. Το υψόμετρο των Αστερουσίων δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλο, αλλά η πρόσβαση είναι γενικά δύσκολη, καθώς το ανάγλυφο είναι πολύ άγριο, με χωματόδρομους, φαράγγια και χαράδρες. Η ψηλότερη κορυφή είναι ο Κόφινας με υψόμετρο 1231μ..
Κύριο χαρακτηριστικό των Αστερουσίων είναι οι υψηλές θερμοκρασίες, η ξηρασία και η πολύ χαμηλή βλάστηση, κυρίως από φρύγανα. Τα ελάχιστα δέντρα που πασχίζουν να φυτρώσουν γίνονται αμέσως βορά στις πεινασμένες κατσίκες που θερίζουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Γυμνά βουνά, κοφτερά βράχια και απότομοι γκρεμοί εκατοντάδων μέτρων που καταλήγουν στην θάλασσα, δίνουν ένα μυστηριακό χαρακτήρα σε όλη την περιοχή, που όμοια της δεν υπάρχει αλλού στην Ευρώπη.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η ΆΓΡΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΕ ΌΠΟΙΟΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Η οροσειρά της Ίδης, πιο γνωστή ως Ψηλορείτης, βρίσκεται στο κέντρο της Κρήτης και φιλοξενεί την ψηλότερη κορυφή της Κρήτης, τον Τίμιο Σταυρό με υψόμετρο 2456μ., στον οποίο υπάρχει το εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού. Το χιόνι στον Ψηλορείτη διατηρείται συνήθως ως τον Ιούνιο. Μοναδικά σπήλαια, καρστικοί σχηματισμοί, βαθιά φαράγγια, μικρά οροπέδια, δάση, χωριά στην άκρη του γκρεμού και γυμνές αλπικές ζώνες συνθέτουν το ανεπανάληπτο σκηνικό.
Οι αρχαίοι Μινωίτες τον θεωρούσαν ιερό βουνό και πολλοί μύθοι τον έχουν επίκεντρο, με κυριότερο την ανατροφή του Δία στο σπήλαιο του Ιδαίου Άντρου. Παλαιότερα ο Ψηλορείτης καλυπτόταν από μεγάλα δάση, δείγματα των οποίων βρίσκονται σε πολλά σημεία του, με το πρινοδάσος του Ρούβα να είναι το σημαντικότερο. Στον ορεινό Μυλοπόταμο, με πρωτεύουσα τα Ανώγεια, ο επισκέπτης θα γνωρίσει τους αυθεντικούς Κρητικούς. Αξίζει κάποιος να επισκεφτεί το Οροπέδιο της Νίδας με τα μητάτα, τα «πρωτόγονα» πέτρινα θολωτά τυροκομεία δίπλα στις μάντρες που αρμέγουν τα κοπάδια τους οι βοσκοί το καλοκαίρι και παράγουν τα μοναδικά Κρητικά τυριά. Εκεί κοντά υπάρχει το Ιδαίον Άντρον, η Αρχαία Ζώμινθος και το αστεροσκοπείο του Σκίνακα.
Ο Ψηλορείτης είναι γεμάτος με εντυπωσιακά σπήλαια, με επισκέψιμα αυτά του Σφενδόνη στα Ζωνιανά και του Γεροντόσπηλιου στο Μελιδόνι, ενώ τεράστιας αρχαιολογικής αξίας είναι το σπήλαιο των Καμαρών. Ο γιγάντιος ορεινός όγκος αποθηκεύει τεράστιες ποσότητες νερού τροφοδοτώντας πολλές πηγές και λίμνες, όπως του Ζαρού, το φράγμα της Φανερωμένης και τις πηγές του Αλμυρού ποταμού στα Ελληνοπεράματα. Το έδαφος του Ψηλορείτη σκίζεται από μεγάλα και βαθιά φαράγγια. Εντυπωσιακότερα είναι το καταπράσινο φαράγγι του Γάφαρη στο Ρούβα, το άγριο φαράγγι των Βοριζίων, των Ζωνιανών, του Αλμυρού, του Κρουσσώνα, του Βρωμονερού, των Ασιτών και των Πλατανιών Αμαρίου.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Η ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΗΣ ΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΛΑΣΙΘΙΟΥ.
Η ψηλότερη κορυφή της Δίκτης ονομάζεται Σπαθί (2148μ.), ενώ υπάρχουν ακόμη δύο κορυφές πάνω από τα 2000μ.. Στο κέντρο της οροσειράς, σε υψόμετρο 850μ. σχηματίζεται το μεγαλύτερο οροπέδιο της Κρήτης, το Οροπέδιο Λασιθίου, περιτριγυρισμένο από τα οροπέδια του Καθαρού, του Λιμνάκαρου, της Μάρης, της Λαπάθου, του μικρού Ομαλού της Βιάννου, της Εργάνου, του Νήσιμου και άλλα. Στο Λιμνάκαρο υπάρχει το καταφύγιο του Ορειβατικού Συλλόγου, από το οποίο ξεκινάει η ανάβαση στο Καρφί.
Αρκετά φαράγγια διασχίζουν τον ορεινό όγκο της Δίκτης. Δύο από αυτά έχουν το όνομα Χαυγάς και βρίσκονται στο Οροπέδιο Λασιθίου και στη Καλαμαύκα. Γνωστά είναι και τα πεζοπορικά φαράγγια της Σαρακίνας, του Αδριανού, της Ρόζας και της Κριτσάς. Η Δίκτη αποτελεί σπουδαίο καταφύγιο πανίδας και χλωρίδας. Οι πλαγιές σε χαμηλά υψόμετρα είναι κατάφυτες από ελιές, χαρουπιές και πεύκα. Στις νοτιοανατολικές υπερώιες σχηματίζεται το μεγαλύτερο πευκοδάσος της Κρήτης, το Σελάκανο, ενώ κοντά στο Κράσι υπάρχει ένα σπουδαίο δάσος από μεγάλες αριές, το Αζιλακόδασος.
Τα εύφορα οροπέδια και οι ορεινές κοιλάδες της Δίκτης παράγουν ποικιλία γεωργικών προϊόντων όπως πατάτες, κηπευτικά, αχλάδια, μήλα και καρύδια. Επίσης στα ορεινά υπάρχει σημαντική παραδοσιακή κτηνοτροφία αιγοπροβάτων. Στο οροπέδιο Λασιθίου, κοντά στο χωριό Ψυχρό βρίσκεται το επισκέψιμο Δικταίο Άντρο, το σπήλαιο στο οποίο πιστεύεται ότι γεννήθηκε ο Δίας.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΟΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΕ ΕΚΤΑΣΗ ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΜΕ ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΙΣ ΠΑΧΝΕΣ (2453Μ.).
Στην καρδιά της οροσειράς δημιουργείται η Ορεινή Έρημος, ένα σεληνιακό υψίπεδο με περισσότερες από πενήντα γυμνές κορυφές πάνω από τα 2000μ. που μοιάζουν με κώνους, οι λεγόμενοι σωροί. Στις βάσεις τους σχηματίζονται δολίνες σε μορφή ανεστραμμένου κώνου. Είναι το πιο μυστηριώδες και απόκοσμο τοπίο που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Ελλάδα και μοναδικό σε ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο. Η ορειβασία στα Λευκά Όρη απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση, εμπειρία και πολύ καλό προσανατολισμό. Σε πολλά σημεία υπάρχουν καταφύγια, από όπου μπορεί κάποιος να συνεχίσει την ανάβασή του στις κοντινές κορυφές.
Τα χιόνια καλύπτουν τις υψηλότερες περιοχές έως τον Ιούνιο. Στα Λευκά Όρη υπάρχουν πολλά σπήλαια, σπηλαιοβάραθρα και φαράγγια. Το διασημότερο φαράγγι είναι το φαράγγι της Σαμαριάς στον Εθνικό Δρυμό των Λευκών Ορέων, ενώ άλλα γνωστά φαράγγια στα νότια είναι της Αράδαινας, της Τρυπητής, του Κλάδου, της Αγίας Ειρήνης, της Ίμβρου, του Καλλικράτη και στα βόρεια το Βρυσί, του Θερίσου, του Κυκλάμινου, των Μποριανών, το Κυδώνι και άλλα. Στα Λευκά Όρη υπάρχουν τα βαθύτερα σπηλαιοβάραθρα της Ελλάδος, όπως ο Γουργούθακας και το Λιοντάρι. Πολλά είναι και τα οροπέδια, με σημαντικότερα του Ομαλού και τα μικρότερα οροπέδια της Ανώπολης, του Ασκύφου, της Ταύρης και της Νιάτου.
Τα Λευκά Όρη φιλοξενούν πάρα πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας, πολλά από τα οποία είναι στενοενδημικά, δηλαδή δεν απαντώνται πουθενά αλλού, ούτε σε άλλες περιοχές της Κρήτης. Οι περιοχές κοντά στις νότιες πλαγιές καλύπτονται από δάση με κυπαρίσσια, πουρνάρια και πεύκα, ενώ περιοχές με περισσότερη υγρασία καλύπτονται από δάση με καστανιές, πλατάνια και άλλα υδρόφιλα φυτά.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Ο Όλυμπος δε θέλει πολλές συστάσεις: το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, διάσημο από την μυθολογία, στόχος για ορειβάτες από όλο τον κόσμο, αλλά και ένας φυσικός παράδεισος.
Ορθώνεται απότομα πάνω από τον Θερμαϊκό κόλπο, στα όρια Μακεδονίας-Θεσσαλίας. Ανήκει στους νομούς Πιερίας και Λαρίσης. Στα νότιά του βρίσκονται ο Κάτω Όλυμπος και τα Τέμπη, στα βορειοδυτικά του ο Τίταρος και τα Πιέρια όρη. Ο Όλυμπος είναι ο παλιότερος Εθνικός Δρυμός της χώρας, από το 1938.
Το τοπίο στον Όλυμπο είναι επιβλητικό. Οι πλαγιές του ξεκινάνε από τον κάμπο της Κατερίνης και η ψηλότερή κορφή του, ο Μύτικας, φτάνει τα 2.918μ. Η ανάβαση στον Όλυμπο είναι μια συναρπαστική εμπειρία, και το τοπίο επιφυλάσσει διαρκώς οπτικές εκπλήξεις.
Οι κλασσικές διαδρομές για τον Όλυμπο ξεκινούν από τα ανατολικά του, από το Λιτόχωρο ή από την τοποθεσία Πριόνια όπου φτάνει δασικός δρόμος. Η ανάβαση στις ψηλές κορυφές γίνεται συνήθως τους μήνες Ιούλιο-Σεπτέμβριο. Σε χαμηλότερα υψόμετρα μπορεί να πάει κανείς και άνοιξη ή φθινόπωρο. Το χειμώνα η ανάβαση γίνεται αρκετά τεχνική και επικίνδυνη.
Η φύση στον Όλυμπο
Κορυφές
Οι κορυφές του Ολύμπου παλιά ήταν κατοικία των θεών – μέχρι την κατάκτησή τους το 1913 από τους Χρ.Κάκαλο, F.Boissonnas και D.Baud-Bovy. Οι γνωστότερες κορυφές του είναι:
- Μύτικας (2.918μ.), η ψηλότερη της Ελλάδας, απόκρημνη και απαιτητική, στόχος κάθε ορειβάτη.
- Σκολιό (2.905μ.), πιο εύκολη ανάβαση, αλλά με εξαιρετική θέα.
- Στεφάνι (2.912μ.), γνωστό και ως «Θρόνος του Δία», η δυσκολότερη κορυφή του Ολύμπου, απαιτεί αναρριχητική εμπειρία.
- Σκάλα (2.866μ.), από εδώ ξεκινάει η πιο συνηθισμένη ανάβαση για τον Μύτικα.
- Προφήτης Ηλίας (2.803μ.), στο πανέμορφο οροπέδιο των Μουσών.
- Αγ. Αντώνιος (2.815μ.), στο νότιο κομμάτι του Ολύμπου, λίγοι τον πατάνε
Βλάστηση και οικότοποι
Ο Όλυμπος έχει τεράστιο υψομετρικό εύρος: από τα 100μ. του κάμπου της Κατερίνης μέχρι σχεδόν τα 3 χιλιόμετρα υψόμετρο στις κορφές του. Στα χαμηλά το βουνό έχει μεσογειακή βλάστηση, και από τα 800μ. και πάνω εκτεταμένα δάση μαυρόπευκου και οξιάς. Λίγο ψηλότερα φυτρώνουν επίσης ρόμπολα και έλατα. Το ρόμπολο (Pinus heldreichii) είναι το δέντρο της Ελλάδας που φυτρώνει ψηλότερα από οποιοδήποτε άλλο – στον Όλυμπο ανέρχεται μέχρι περ. τα 2400μ. Από εκεί και πάνω συναντάμε την αλπική ζώνη, με αλπικά λιβάδια, λιθώνες και γκρεμούς.
Χλωρίδα
Η χλωρίδα του είναι ιδιαίτερα πλούσια, με πάνω από 1700 είδη ανώτερων φυτών – περίπου των ¼ της ελληνικής χλωρίδας. Από αυτά, τα 27 είναι ενδημικά του Ολύμπου. Η γιαγκαία του Χελδράιχ (Jankaea heldreichii) που απαντάται σε χαράδρες του βουνού, και η βιόλα του Ολύμπου (Viola striis-notata) που φυτρώνει στα αλπικά, είναι δύο διάσημα ενδημικά αγριολούλουδα.
Πανίδα
Στον Όλυμπο ζουν Ζαρκάδια, Λύκοι, Αγριογούρουνα, Αλεπούδες και άλλα. Η Καφέ Αρκούδα Ursus arctos έχει κάνει πρόσφατα την εμφάνισή της. Το πιο εντυπωσιακό θηλαστικό του Ολύμπου είναι το Αγριόγιδο Rupicapra rupicapra. Απόλυτα προσαρμοσμένο στα ψηλά βουνά, περπατάει με άνεση και σιγουριά σε σάρες, ζωνάρια, γκρεμούς του Ολύμπου. Μπορούμε να το δούμε σχετικά εύκολα στο οροπέδιο των Μουσών. Ο Όλυμπος φημίζεται επίσης για τις πεταλούδες του.
Ορνιθοπανίδα
Στα ψηλά του Ολύμπου θα δούμε να πετάνε μεγάλα κοπάδια από Κιτρινοκαλλιακούδες, και διάφορα αλπικά μικροπούλια όπως η Χιονάδα και ο Χιονοψάλτης. Αν είμαστε πολύ τυχεροί, θα βρούμε στις ορθοπλαγιές τον ακριβοθώρητο Τοιχόδρομο Tichodroma muraria, ένα πουλί με εντυπωσιακά χρώματα, μαύρο, γκρι, κόκκινο. Στα πυκνά δάση του βουνού αν προσέξουμε ίσως πετύχουμε Σταυρομύτες, Λοφιοπαπαδίτσες, Πύρρουλες και άλλα δασικά είδη.
Πηγή: www.eepf.gr
διαβάστε περισσότεραΟ Παρνασσός είναι ένα από τα ομορφότερα βουνά της χώρας, γνωστός από τη μυθολογία και την ιστορία. Ορθώνεται απότομα πάνω από τους κάμπους της Βοιωτίας. Στα νοτιοανατολικά του συνδέεται με την Κίρφη και τον Ελικώνα, στα δυτικά του ακουμπάει στην Γκιώνα. Μοιράζεται διοικητικά ανάμεσα στους νομούς Βοιωτίας, Φωκίδας και Φθιώτιδας. Ο Παρνασσός μαζί με τον Όλυμπο είναι οι παλιότεροι Εθνικοί Δρυμοί της χώρας και προστατεύονται από το 1938.
Η θέση του στη μυθολογία είναι ξεχωριστή: στις κορυφές του ναυάγησε ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα μετά τον αρχαίο καταυλισμό. Ο Παρνασσός ήταν το βουνό του Απόλλωνα και των μουσών, γι’ αυτό κι έχει υμνηθεί από ποιητές όσο κανένα άλλο. Το μαντείο των Δελφών στα νότια κράσπεδά του ήταν για αιώνες ο «ομφαλός της γης».
Το τοπίο του Παρνασσού έχει μεγάλη ποικιλία: από τους γκρεμούς στην πλευρά της Αράχωβας και των Δελφών, στα σκούρα ελατοδάση του Εθνικού Δρυμού, μέχρι την εκτεταμένη αλπική ζώνη με τις απόκρημνες κορυφές – με ψηλότερη την ονομαστή Λιάκουρα στα 2.457μ.
Η πιο συνηθισμένες προσβάσεις του βουνού είναι από τα νότια, μέσω Αράχωβας ή Δελφών. Αξίζει τον κόπο και η εξερεύνηση της βόρειας πλευράς του βουνού, που παρουσιάζει διαφορετική, πιο δασωμένη όψη, από Τιθορέα, Αμφίκλεια ή Αγόριανη. Ο Παρνασσός είναι γνωστός κυρίως σαν χειμωνιάτικος προορισμός λόγω των χιονοδρομικών κέντρων. Κι όμως, το περπάτημα πάνω από τους Δελφούς την άνοιξη, ή στις αλπικές κορυφές το φθινόπωρο, είναι εκπληκτικές εμπειρίες.
Η φύση του Παρνασσού
Βλάστηση και οικότοποι
Στα χαμηλά του ο Παρνασσός καλύπτεται από μεσογειακή βλάστηση. Η περιοχή των Δελφών είναι πολύ δημοφιλής όχι μόνο για τα αρχαία της μνημεία αλλά και για τα πανέμορφα μεσογειακά αγριολούλουδα. Από τα 600μ. μέχρι τα 1800μ. κυριαρχεί η κεφαλληνιακή ελάτη, αλλά σε ορισμένα σημεία στα βόρεια του βουνού εμφανίζεται και μαύρη πεύκη. Σε μεγαλύτερα υψόμετρα ο Παρνασσός έχει εκτεταμένα αλπικά λιβάδια που εναλλάσσονται με ορθοπλαγιές.
Χλωρίδα
Το βουνό διαθέτει αξιόλογη χλωρίδα με πάνω από 850 είδη, εκ των οποίων 6 είναι τοπικά ενδημικά του Παρνασσού, και πολλά άλλα είναι ενδημικά της Ρούμελης ή της Ελλάδας. Ενδιαφέροντα ενδημικά είδη είναι η απειλούμενη παιώνια η παρνασσική Paeonia parnassica με τα πορφυρά της άνθη που φυτρώνει μόνο στα ελατοδάση του Παρνασσού και του γειτονικού Ελικώνα, η καμπανούλα των Δελφών, η κενταύρια των μουσών, η ευφορβία του Ορφανίδη και άλλα. Γνωστά για την ομορφιά τους είναι επίσης ο κόκκινος κρίνος Lilium calchedonicum και η βιόλα των ποιητών Viola poetica.
Πανίδα
Στον Παρνασσό θα βρούμε τα συνηθισμένα είδη θηλαστικών της νότιας Ελλάδας, Αλεπού, Κουνάβι, Λαγό. Ο Λύκος, το Ζαρκάδι και το Αγριογούρουνο εμφανίζονται σποραδικά. Το Αγριόγιδο Rupicapra rupicapra έχει εξαφανιστεί εδώ και δεκαετίες. Ο Παρνασσός είναι πάντως αρκετά γνωστός για τις πεταλούδες του.
Ορνιθοπανίδα
Παλαιότερα τα κάθετα βράχια στις Φαιδριάδες Πέτρες των Δελφών και στο Ζεμενό ήταν από τα κορυφαία μέρη της Ελλάδας για παρατήρηση αρπακτικών πουλιών. Δυστυχώς οι γυπαετοί, τα όρνια και οι ασπροπάρηδες δεν φωλιάζουν πλέον εδώ. Ωστόσο, ο Παρνασσός παραμένει αξιόλογος προορισμός για παρατήρηση πουλιών του δάσους και κυρίως της αλπικής ζώνης. Ο επισκέπτης θα βρει Κιτρινοκαλλιακούδες, Χιονοψάλτες, Πυροκότσυφες, και αν είναι τυχερός, Χιονόστρουθους Montifringilla nivalis και Τοιχόδρομους Tichodroma muraria.
Πηγή: www.eepf.gr
διαβάστε περισσότεραΑπό τα ομορφότερα βουνά της Στερεάς, η Οίτη είναι ένας ορεινός όγκος που δεσπόζει πάνω από τον κάμπο της Λαμίας και την κοιλάδα του Σπερχειού. Υπάγεται στο νομό Φθιώτιδας, με μικρό τμήμα της στο νομό Φωκίδας. Στα νότια συνδέεται με την Γκιώνα και τα Βαρδούσια, στα ανατολικά με το όρος Καλλίδρομο. Έχει χαρακτηριστεί Εθνικός Δρυμός από το 1966 λόγω της πλούσιας και σπάνιας χλωρίδας της.
Οι βορινές πλαγιές της Οίτης ορθώνονται απότομα από τον κάμπο μέχρι περίπου τα 1700μ. Αυτή η όψη του βουνού είναι επιβλητική καθώς οι πλαγιές τέμνονται από απόκρημνες ρεματιές και φαράγγια, με εντυπωσιακότερο το φαράγγι του Γοργοποτάμου. Αντιθέτως στα ψηλότερα σημεία του βουνού, από περίπου τα 1700μ μέχρι τις κορφές στα 2150μ, το ανάγλυφο γίνεται ιδιαίτερα ομαλό. Εκεί βρίσκεται το οροπέδιο Λιβαδιές, με ήπια λιβάδια και μικρές αλπικές λίμνες, ένα από τα πιο γνωστά και όμορφα ορεινά τοπία της Ελλάδας.
Στη μυθολογία η Οίτη ήταν γνωστή ως ο τόπος όπου πέθανε ο Ηρακλής. Στο οροπέδιο Καταβόθρες θα δούμε ερείπια δωρικού ναού γνωστού ως «Πυρά του Ηρακλέους», αλλά και ένα βάραθρο (καταβόθρα) στο οποίο εξαφανίζονται τα νερά ενός μικρού ρέματος. Παλιότερα όλο το βουνό ονομάζονταν «Καταβόθρα» κι έτσι είναι γνωστό στη δημοτική ποίηση.
Στην Οίτη προσεγγίζει κανείς πιο εύκολα από Υπάτη και Καστανιά στα βόρεια, και από Παύλιανη στα νοτιοανατολικά. Διασχίζεται από πολλά μονοπάτια, και από δασικό δρόμο ο οποίος όμως είναι βατός μόνο λίγους μήνες το χρόνο.
Οι περισσότεροι επισκέπτες προτιμούν τους καλοκαιρινούς μήνες για επίσκεψη στην Οίτη, όταν η πρόσβαση είναι ευκολότερη.
Η φύση στην Οίτη
Λίμνες και Φαράγγια
Η Οίτη στα ψηλότερά της σημεία έχει μικρές εποχικές λίμνες που δημιουργούν ένα τοπίο υψηλής αισθητικής αλλά είναι και σημαντικές για την βιοποικιλότητα.
- Στο οροπέδιο Λιβαδιές στα 1800μ. βρίσκεται η όμορφη λίμνη των Λιβαδιών.
- Μικρότερα εποχιακά λιμνία βρίσκονται στις πλαγιές της κορφής Γρεβενό, και στις τοποθεσίες Αλύκαινα, Καταβόθρα και Λούκα.
Τα φαράγγια της Οίτης είναι πολύ απόκρημνα και τα περισσότερα είναι επισκέψιμα μόνο με τεχνικές και εξοπλισμό canyoning:
- Η τεράστια χαράδρα του Γοργοποτάμου δεσπόζει στην περιοχή. Ο Γοργοπόταμος που στην αρχαιότητα ονομάζονταν Δύρας είναι γνωστός από τη μυθολογία, αλλά κυρίως από τη νεότερη ιστορία μας όταν το 1942 οι αντιστασιακές δυνάμεις ενωμένες ανατίναξαν τη σιδηροδρομική γέφυρα που τον διασχίζει.
- Το φαράγγι του Ασωπού ποταμού χωρίζει την Οίτη από το γειτονικό Καλλίδρομο. Το ορεινό σιδηροδρομικό πέρασμα του Μπράλου, το εντυπωσιακότερο ίσως κομμάτι της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη, είναι σκαρφαλωμένο στις πλαγιές του.
- Ο καταρράκτης στα Στενοβούνια – από τους ψηλότερους της Νότιας Ελλάδας. Βρίσκεται σε δυσπρόσιτη περιοχή.
- Τα ρέματα Γερακάρη, Κακαβόρεμα, Καμαριώτη και Ροδοκάλου.
Βλάστηση και οικότοποι
Η Οίτη έχει μεγάλο υψομετρικό εύρος: οι πλαγιές της ξεκινούν από τον κάμπο της Λάμιας στα 100μ. υψόμετρο, ενώ οι κορφές της ξεπερνάνε τα 2100μ. Ως εκ τούτου έχει ποικιλία βλάστησης.
Στα χαμηλότερα σημεία του το βουνό έχει μεσογειακή βλάστηση με πουρνάρια, αριές, και άλλους θάμνους. Οι νότιες και δυτικές πλαγιές έχουν δρυς. Από τα 800μ. και πάνω επικρατούν από εκτεταμένα και καλής ποιότητας ελατοδάση. Σε ορισμένα σημεία απαντώνται κέδρα ενώ σε μία στενή ράχη υπάρχει και μια συστάδα από μαυρόπευκα Pinus nigra. Τα ψηλότερα σημεία του βουνού καλύπτονται από όμορφα υποαλπικά λιβάδια με συστάδες ελάτων.
Χλωρίδα
Η Οίτη είναι γνωστή ως «το βουνό των λουλουδιών». Η χλωρίδα της είναι ιδιαίτερα πλούσια, με πάνω από 1150 είδη φυτών. Περιλαμβάνει είδη χαρακτηριστικά της ορεινής Στερεάς αλλά και βορειότερων βουνών.
Διαθέτει 77 ελληνικά ενδημικά φυτά, και 2 στενά ενδημικά, αποκλειστικά της Οίτης: τη βερονίκη της Οίτης Veronica oetaea και ένα είδος άγριου κρεμμυδιού, το Allium lagarophyllum. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά αγριολούλουδα είναι επίσης ο νάρκισσος των ποιητών Narcissus poeticus που ανθίζει στα οροπέδια στις αρχές του καλοκαιριού και ο κόκκινος κρίνος Lilium calchedonicum που βρίσκεται σε ξέφωτα του δάσους.
Σε πετρώδεις πλαγιές του βουνού υπάρχουν αιωνόβια άτομα του μαλόκεδρου Juniperus foetidissima, ένα είδος κέδρου (αρκεύθου) που αγαπάει το μεγάλο υψόμετρο.
Πανίδα
Στα δάση της Οίτης βρίσκουμε μεγάλη ποικιλία θηλαστικών, αλλά με μικρούς πληθυσμούς: Ζαρκάδι, Λύκος και Αγριόγιδο, καθώς και άλλα μικρότερα είδη θηλαστικών. Η Αρκούδα Ursus arctos έχει κάνει πρόσφατα την επανεμφάνισή της, προερχόμενη από την Ευρυτανία, και η Οίτη αποτελεί ίσως το νοτιότερο όριο εξάπλωσής της.
Το Αγριόγιδο Rupicapra rupicapra είναι από τα ενδιαφέροντα είδη της Οίτης και κοσμεί τις άγριες χαράδρες της. Ο πληθυσμός του είναι μικρός και απειλείται από τη λαθροθηρία.
Από τα είδη ερπετών και αμφίβιων, ξεχωρίζουμε τον Αλπικό Τρίτωνα Mesotriton alpestris, μάλλον κοινό στις αλπικές λίμνες του βουνού, και την Κιτρινομπομπίνα Bombina variegata, ένα μικρό είδος φρύνου που επίσης απαντάται σε μεγάλα υψόμετρα.
Ορνιθοπανίδα
Η Οίτη φιλοξενεί χαρακτηριστικά πουλιά των βουνών, όπως η Πετροπέρδικα Alectoris graeca, ο Χρυσαετός Aquila chrysaetos, καθώς και άλλα αρπακτικά πουλιά, μικροπούλια, και δρυοκολάπτες, με πιο σπάνιο το Σταχτή Δρυοκολάπτη Picus canus. Στην Οίτη επίσης απαντάται ο Αιγωλιός Aegolius funereus, ένα μικρόσωμο είδος κουκουβάγιας που ενώ δεν είναι ασυνήθιστο στη Βόρεια Ευρώπη, έχει παρατηρηθεί ελάχιστες φορές στη χώρα μας.
Η Οίτη είναι ένα από τα νοτιότερα σημεία παρουσίας του Σταχτή Δρυοκολάπτη και του Αιγωλιού.
Πρόγραμμα LIFE ForOpenForests για την προστασία της Οίτης
Για τη διατήρηση της σπάνιας βιοποικιλότητας της Οίτης και του γειτονικού Καλλίδρομου, έχει ξεκινήσει ένα πενταετές πρόγραμμα LIFE, με την ονομασία ForOpenForests, και κωδικό LIFE11 NAT/GR/1014. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει διαχειριστικές πρακτικές στα δάση και τα δασικά διάκενα (ξέφωτα) των δύο βουνών.
Οι οικότοποι και τα είδη που στοχεύει το πρόγραμμα είναι:
- οι σημαντικοί οικότοποι (οικότοποι προτεραιότητας) της Οίτης: τα δάση μαύρης πεύκης και μαλόκεδρου, τα ορεινά λιβάδια και τα εποχικά λιμνία
- η κρισίμως κινδυνεύουσα βερονίκη της Οίτης Veronica oetaea
- η απειλούμενη Καφέ Αρκούδα Ursus arctos
- πέντε είδη πουλιών: ο σπάνιος Αιγωλιός Aegolius funerus, 3 είδη δρυοκολάπτη (Dryocopus martius, Dendrocopus leucotos και Picus canus) και η Πετροπέρδικα (Alectoris graeca)
Το πρόγραμμα υλοποιείται από την Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (συντονιστής), την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό “ΔΗΜΗΤΡΑ”, και τον Αρκτούρο. Χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (πρόγραμμα LIFE+) κατά 75%, και συγχρηματοδοτείται από τους εταίρους και τον Δήμο Μώλου-Αγίου Κωνσταντίνου κατά 25%.
Πηγή: www.eepf.gr
διαβάστε περισσότεραΜε αφετηρία τα Πυρηναία Όρη στην Ισπανία, το Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Μεγάλων Διαδρομών Ε4 περνά από τις Άλπεις και φθάνει στην Ελλάδα μέσω της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Από την οροσειρά της Πίνδου διασχίζει κατά μήκος την ηπειρωτική Ελλάδα και τα όρη της Πελοποννήσου για να καταλήξει στην Κρήτη και από εκεί στην Κύπρο. Η διαδρομή του μονοπατιού στην Ελλάδα χωρίζεται σε τρία τμήματα, το Βόρειο,το Μεσαίο και το Νότιο.Το τελευταίο,ξεκινώντας από το Διακοφτό διέρχεται, μέσω της Τρίπολης στη βόρεια Λακωνία, διασχίζει το διευρυμένο δήμο Γυθείου κι από εκεί, έχοντας διασχίσει 300 χμ πεζοπορίας. Από εκεί μέσω άλλου μονοπατιού καταλήγει στο ακρωτήριο Ταίναρο, το νοτιότερο ηπειρωτικό σημείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το τμήμα του Ε4 στο νομό Λακωνίας περνά από παραδοσιακούς οικισμούς, τοπία μοναδικής ομορφιάς και σημαντικούς βιότοπους προφέροντας μοναδικές εμπειρίες σε κάθε φυσιολάτρη. Λόγω του ήπιου κλίματος της Πελοποννήσου η διαδρομή του Νότιου τμήματος θεωρείται πολύ πιο εύκολη από τη βόρεια και μπορεί να περπατηθεί όλες τις εποχές του έτους. Ωστόσο οι καλύτερες εποχές για να διασχίσει κανείς το μονοπάτι είναι η άνοιξη και το φθινόπωρο. Για τη διάσχιση του μονοπατιού απαιτείται καλός ορειβατικός εξοπλισμός, σακίδια, παγούρια για νερό, αδιάβροχα ρούχα, πουλόβερ, φακός, υπνόσακος και σκηνή.
Οι ταμπέλες του Ε4 αναρτούνται επάνω σε στύλους της ΔΕΗ και ξεχωρίζουν από το συνδυασμό των χρωμάτων τους σε κίτρινο και μαύρο. Κιτρινόμαυρα είναι και τα σημάδια που σηματοδοτούν το μονοπάτι σε πέτρες και βράχια. Το Ε4 τελεί υπό την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ορεινής Πεζοπορίας (E.W.V.) και έχει σχεδιαστεί και σηματοδοτηθεί από τηνΕλληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας – Αναρρίχησης. Στο τμήμα του μονοπατιού που ξεκινά και καταλήγει στο ορειβατικό καταφύγιο του Ταΰγετου υπεύθυνος είναι ο Ε.Ο.Σ Σπάρτης. Στο τμήμα της Λακωνίας η διαδρομή του Ε4 ακολουθεί την πορεία Άγιος Πέτρος – Καρυές – Βρέσθενα – Θεολόγος – Σπάρτη – Μυστράς – Μονή Φανερωμένης – Αναβρυτή –- Λακώματτα – Καταφύγιο Ταΰγετου – Πενταυλοί – Άγιος Δημήτριος – Άρνα – Ρέμα Αγίας Μαρίνας – Μονή Παναγιάς Γιάτρισσας- Καστάνια – Γύθειο.
Άγιος Πέτρος – Καρυές – Βρέσθενα
Η διάσχιση του Ε4 στην περιοχή της Λακωνίας ξεκινά από τον Άγιο Πέτρο, και μέσα από δασικό δρόμο, εισέρχεται μετά από 10 χμ. στο χωριό Καρυές. Από εδώ μπορείς να περιπλανηθείς στα μονοπάτια του Πάρνωνα μέχρι την κορυφή του, στα 1935 μέτρα υψόμετρο. Από τις Καρυές μετά από 2.30 περίπου ώρες διαδρομή μέσα από το δάσος, το μονοπάτι καταλήγει στα Βρέσθενα όπου η διανυκτέρευση γίνεται σε σκηνή. Κοντά στα Βρέσθενα υπάρχει η Ιερά Μονή Αγίων Αναργύρων ενώ ολόκληρη η περιοχή εμπίπτει στην Οικολογικό Πάρκο του Πάρνωνα. Τα γύρω χωριά προσφέρουν ένα πλούσιο δίκτυο πεζοπορικών μονοπατιών με μεγάλες, γραφικές διαδρομές.
Βρέσθενα – Θεολόγος – Σπάρτη – Μυστράς
Από τα Βρέσθενα το μονοπάτι οδηγεί στο χωριό Θεολόγος και μετά 2 χμ. ασφαλτόδρομου στη Σπάρτη όπου θα βρεις πλήθος από καταλύματα για διανυκτέρευση. Από το τέλος της Λεωφόρου Λυκούργου στη Σπάρτη, ακολουθώντας την κατεύθυνση προς Καλαμάτα ή Μυστρά, σε λιγότερο από μίας ώρα διαδρομή συναντά τις πρώτες κατοικίες της βυζαντινής Καστροπολιτείας που είναι χτισμένη σε υψόμετρο 320 μέτρων. Από εδώ, μέσα από πετρόχτιστα σοκάκια και την παχιά σκιά των δέντρων απολαμβάνεις τη θέα του Ταΰγετου και του Μυστρά, προμηθεύεσαι πόσιμο νερό από τις δύο πηγές και συναντιέσαι με έναν παραδοσιακό νερόμυλο και το μεταβυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα.
Μυστράς – Μονή Φανερωμένης – Αναβρυτή – Λακκώματα
Διασχίζοντας τη ρεματιά της Λαγκάδας, φτάνουμε στη Μονή Φανερωμένης και στη συνέχεια στην Αναβρυτή στα 790 μέτρα υψόμετρο. Η διαδρομή διαρκεί 2.30 περίπου ώρες. Από την Αναβρυτή ξεκινούν πλήθος άλλα πανέμορφα τοπικά μονοπάτια ενώ υπάρχει κοινοτικός ξενώνας για διανυκτέρευση. Από εδώ μέσα από μια εκπληκτικής ομορφιάς διαδρομή που διασχίζει καλλιεργούμενες εκτάσεις και ορεινά δάση κατευθυνόμαστε προς τα Λακκώματα σε υψόμετρο 1280 μέτρων όπου υπάρχει και κέντρο πληροφόρησης. Το κομμάτι αυτό της διαδρομής διαρκεί 2 ώρες και 45 λεπτά και μπορεί να πραγματοποιηθεί και με αυτοκίνητο.
Λακκώματα – Ορειβατικό Καταφύγιο Ταΰγετου
Από τα Λακκώματα ανηφορίζουμε προς το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Σπάρτης που συναντάμε σε υψόμετρο 1.550 μέτρων μετά από τρεις ώρες πεζοπορία. Στη διαδρομή συναντάμε πηγές για στάσεις και προμήθεια νερού ενώ το καταφύγιο προσφέρεται για διανυκτέρευση. Εδώ το μονοπάτι διασταυρώνεται με πλήθος από τοπικά μονοπάτια ενώ από το σημείο αυτό οι πεπειραμένοι ορειβάτες μπορούν να συνεχίσουν την πεζοπορία τους ως τον Προφήτη Ηλία, την κορυφή του Ταΰγετου στα 2.400 μέτρα υψόμετρο.
Ορειβατικό Καταφύγιο Ταΰγετου – Πενταυλοί – Άγιος Δημήτριος – Άρνα
Με αφετηρία το Καταφύγιο, το Ε4 διασχίζει μέσα από δασικούς δρόμους αστείρευτης ομορφιάς, τη δασική περιοχή των Πενταυλών με τις πέντε πηγές που αναβλύζουν νερά μέσα από τα βράχια, για να καταλήξει μετά από δύο περίπου ώρες στον Άγιο Δημήτριο που βρίσκεται στα 1490 μέτρα υψόμετρο. Από εκεί μετά από τρεισήμισι ώρες διαδρομή κατηφορίζουμε στην Άρνα (780 μ. υψόμετρο) με τη χαράδρα, τα παλιά γεφύρια και τους παραδοσιακούς νερόμυλους κοντά στον ποταμό.
Άρνα – Ρέμα Αγίας Μαρίνας – Μονή Παναγιάς Γιάτρισσας – Καστάνια
Από την Άρνα διασχίζουμε τη ρεματιά της Αγίας Μαρίνας (580 μέτρα υψόμετρο) και σε τρεισήμισι ώρες οδηγούμαστε στη Μονή της παναγίας της Γιάτρισσας στα 1000 μέτρα υψόμετρο. Διανυκτερεύουμε στην Καστάνια που προσεγγίζουμε μετά από μιας ώρας διαδρομή.
Καστάνια – Γύθειο
Το τελευταίο τμήμα της διαδρομής περιβάλλεται από δάση, λόφους, πηγές, σπήλαια και ρεματιές. Διασχίζοντας τους οικισμούς Βαρδούνια, Δεσφίνα, Αχουματά, Πλάτανος και Αγ. Βασίλειος φτάνουμε στον τελικό σταθμό μας, το Γύθειο όπου υπάρχουν πλήθος από ξενοδοχεία και εστιατόρια. Κοντά στην περιοχή βρίσκεται και το περίφημο δάσος της Βασιλικής που προσφέρει πεζοπορικές διαδρομές μοναδικής ομορφιάς.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Ένας πολύ καλός τρόπος για να ανακαλύψει κανείς έναν τόπο είναι επάνω σε δύο ρόδες, όπου αυτό προσφέρεται. Και η Αρκαδία, με την υπέροχη φύση της, παρέχει αυτή τη δυνατότητα και με το παραπάνω. Η εναλλαγή του τοπίου, η πλούσια βλάστηση, τα πυκνά δάση και οι κρυμμένοι οικισμοί είναι λίγα μόνο από αυτά που θα μπορέσει να απολαύσει ο επισκέπτης με μοναδικό του όχημα ένα ποδήλατο και πολλή όρεξη για εξερεύνηση! Γύρω από την Τρίπολη, καθώς και στα χωριά της Αρκαδίας, υπάρχουν πολλές όμορφες διαδρομές, που προσφέρονται για ξεκούραστες βόλτες με ποδήλατο. Για τους πιο περιπετειώδεις, προτείνουμε κάποιες πιο δύσκολες διαδρομές, οι οποίες γίνονται και οργανωμένα:*
Ρίζες Τεγέας – Προφήτης Ηλίας
Η διαδρομή ξεκινάει από την πλατεία του οικισμού Ρίζες, στην περιοχή της Τεγέας, και καταλήγει στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, που δεσπόζει στο ομώνυμο ύψωμα, 10 χλμ. μακριά. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 1 ώρα και 10 λεπτά και είναι αρκετά απαιτητική, το υπέροχο τοπίο όμως θα αποζημιώσει τον κόπο σας, καθώς θα πορεύεστε σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στα πεύκα.
Τρίπολη – Καστρί – Άγιος Πέτρος – Παράλιο Άστρος
Απαιτητική διαδρομή 78 χιλιομέτρων και διάρκειας περίπου 4 ωρών, η οποία περνάει από τα ομορφότερα χωριά της Κυνουρίας.
Μαίναλο Α1 DH Trail
Απαιτητική και περιπετειώδης διαδρομή, η οποία ξεκινάει από το καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. στο Μαίναλο και καταλήγει στο ΒΑ τμήμα του βουνού. Διαρκεί περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά, με κάποιες στάσεις, που κρίνονται απαραίτητες. Στα πρώτα 500 μ. της διαδρομής μάλλον θα χρειαστεί να πάρετε το ποδήλατο στα χέρια, καθώς σε σημεία το έδαφος είναι σαθρό. Το επόμενο τμήμα, 3,5 χλμ., είναι κι αυτό δύσκολο, ενώ η διαδρομή γίνεται πιο εύκολη στο τελευταίο τμήμα της, όπου υπάρχει αρκετή ευθεία και υπάρχει η δυνατότητα να αναπτύξετε ταχύτητα.
Μαίναλο Α2 DH Trail
Άλλη μία διαδρομή για προχωρημένους, διάρκειας 1 ώρας περίπου και μήκους 8,6 χλμ. Ξεκινάει από το πίσω μέρος των πιστών του Μαινάλου και καταλήγει στο Λεβίδι, αφού περάσει από το οροπέδιο της Κάπελης. Το μονοπάτι είναι πλήρως σηματοδοτημένο και περιλαμβάνει ράμπες, αναχώματα και άλματα.
Μαίναλο Α4 DH Trail
Σύντομη διαδρομή, 4 χλμ. περίπου, η οποία ξεκινάει από το οροπέδιο Ρούχοι με κατεύθυνση προς τη Βυτίνα. Διαρκεί το πολύ 30 λεπτά και περνάει μέσα από το ελατόδασος. Είναι αρκετά απαιτητική όμως, και δεν ενδείκνυται για αρχάριους!
Μαίναλο A2 Ρούχοι Tour
Μία διαδρομή μέτριας δυσκολίας, μήκους 16,5 χλμ. και διάρκειας περίπου 2 ωρών. Η αφετηρία είναι από το μονοπάτι Α2, περνά από το οροπέδιο της Κάπελης, κατηφορίζει προς τη Βυτίνα κι έπειτα κατευθύνεται προς το οροπέδιο Ρούχοι, στο οποίο θα φτάσετε ύστερα από μια κοπιαστική ανηφόρα. Από εκεί θα ακολουθήσετε στα αριστερά ένα κατηφορικό μονοπάτι, το οποίο θα σας οδηγήσει στο καταφύγιο Μαινάλου.
* Πληροφορίες από Arcadia M.T.B. Club.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Στην βορειοδυτική πλευρά της Κυλλήνης, στο οροπέδιο μεταξύ των δύο κορυφών της, βρίσκεται το Αθλητικό Κέντρο Ζήρειας. Στο σημείο όπου η Μικρή Ζήρεια με ύψος 2.080 μέτρα και η Μεγάλη Ζήρεια με υψόμετρο 2.374 μέτρα, χωρίζονται από τη χαράδρα της Φλαμπουρίτσας βρίσκεται το Κέντρο, μόλις 10 χιλιόμετρα από τα Άνω Τρίκαλα, ένας τόπος διασκέδασης και δράσης με πρόσθετο προσόν, ένα χώρο στάθμευσης 200 θέσεων.
Η μορφολογία της περιοχής προσφέρεται ακόμα και στους πιο αμύητους του είδους. Δίπλα σας βρίσκονται η λίμνη Δασίου και το Σπήλαιο του Ερμή, όπου ο μύθος θέλει να γεννήθηκε ο αεικίνητος θεός. Δύο ορειβατικά καταφύγια βρίσκονται στα ανατολικά και νότια του οροπεδίου στα οποία ο επισκέπτης μπορεί να διανυκτερεύσει, απαραίτητα κατόπιν συνεννόησης. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε πως η περιοχή βρίσκεται εντός των ορίων της Κυλλήνης που ανήκει στο δίκτυο Natura 2000. Το Αθλητικό Κέντρο Ζήρειας διαθέτει μια πίστα baby lift ύψους 100μ. και συρόμενο αναβατήρα 450μ. Το προσωπικό είναι δίπλα στους επισκέπτες για οποιαδήποτε βοήθεια, ενώ στους χώρους του Κέντρου υπάρχει διαθέσιμος εξοπλισμός, μπότες, πέδιλα αλλά και εξοπλισμός ασφαλείας. Εδώ λειτουργεί σχολή εκμάθησης σκι, υπάρχει δυνατότητα νυχτερινού σκι και σκι αντοχής με πληθώρα διαδρομών, ενώ το Κέντρο ενδείκνυται για τους μικρούς επισκέπτες και τα έλκηθρα τους. Τον χώρο οριοθετεί και στολίζει το πανέμορφο σαλέ, στην βάση της 500 μέτρων πίστας, όπου μπορείτε να απολαύσετε ένα ζεστό ρόφημα και διάφορα σνακ. Πέρα από σκι, η περιοχή προσφέρεται και για άλλες δραστηριότητες. Ενοικίαση οχήματος χιονιού και ATV, αλλά και εξερευνήσεις με αφετηρία το μικρό οροπέδιο.
Για την διαμονή σας η γύρω περιοχή προσφέρει πολλά αξιόλογα καταλύματα, όλων των ειδών, ξενοδοχεία, ξενώνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Στην άνοδο προς Ζήρεια (Κυλλήνη) θα γοητευτείτε από τις ομορφιές της φύσης και τη θέα σε όλο τον Κορινθιακό κόλπο, μέχρι απέναντι στη «Ρούμελη». Φορέστε τα χιονοπέδιλα σας. Ξεκινάμε!
Κοντινοί προορισμοί
Ιερά Μονή Αγίου Βλασίου: 8.8 χιλιόμετρα, 10 λεπτά,
Μεσαία Τρίκαλα: 11.4 χιλιόμετρα, 14 λεπτά
Κάτω Τρίκαλα: 13.8 χιλιόμετρα, 19 λεπτά
Παναγιά του Βράχου : 26.6 χιλιόμετρα, 38 λεπτά.
Ανω Τρίκαλα: 10.1 χιλιόμετρα, 12 λεπτά
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
- 1
- 2