Το μεγαλύτερο, επιβλητικότερο και ομορφότερο φαράγγι, όχι μόνο στα Χανιά αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, είναι αυτό της Σαμαριάς. Γι’ αυτό άλλωστε είναι και το πλέον γνωστό διεθνώς και το πλέον επισκέψιμο, αφού έχουν την τύχη να το διαβαίνουν πάνω από τριακόσιες χιλιάδες φυσιολάτρες κάθε χρόνο.
Είναι ένα θαυμαστό τοπίο, με σπάνιους γεωμορφικούς σχηματισμούς. Μοναδικός βιότοπος με ξεχωριστή σε πλούτο χλωρίδα και πανίδα και μια πλούσια μυθολογία που φθάνει ως τα προϊστορικά χρόνια και ιστορία πολυτάραχη στα δύσκολα για την Κρήτη χρόνια. Ανακηρύχθηκε ως Εθνικός Δρυμός Λευκών Ορέων Κρήτης το έτος 1962 και μέχρι τότε στο χωριό της Σαμαρίας, στο κέντρο του φαραγγιού, κατοικούσαν ακόμη δύο-τρεις οικογένειες Σφακιανών, ασχολουμένων κυρίως με την κτηνοτροφία και την υλοτομία. Καλύφθηκε τότε έκταση 48.500 στρεμμάτων ενώ σήμερα προωθείται η επέκταση του Δρυμού σε 250.000 στρέμματα που θα συμπεριλάβουν και το πλέον αξιόλογο τμήμα των Λευκών Ορέων.
Έχει βραβευθεί: το 1971 με το Εθνικό δίπλωμα προστασία της φύσης, το 1973 ανακηρύχθηκε ως τόπος ιδιαιτέρου φυσικού κάλους, το 1979 του απονεμήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το Ευρωπαϊκό Δίπλωμα, Α’ κατηγορίας, προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος, που μέχρι τώρα ανανεώνεται κάθε πέντε χρόνια. Έγινε δηλαδή απονομή και τα έτη 1984, 1989, 1994 και 1999. Το μήκος της διαδρομής του, στα όρια του Δρυμού είναι 12.800 χιλιόμετρα και στη συνέχεια η απόσταση ως την παραλιακή Αγία Ρουμέλη, είναι ακόμα 3.200 χιλιόμετρα.
Η διάβαση του, με ταχύ βάδισμα μπορεί να πραγματοποιηθεί σε πέντε ή ολιγότερες ώρες αλλά, προτιμότερο είναι αυτή να μην γίνει σε ολιγότερες από 6 με 8 ώρες για να υπάρχει η δυνατότητα της άνετης απόλαυσης της ασύγκριτης ομορφιάς του. Είναι επισκέψιμο συνήθως από την 1η Μαϊου μέχρι τέλος Οκτωβρίου, εκτός αν υπάρξουν δύσκολες καιρικές συνθήκες. Υπάρχουν φυλάκια της Κρατικής Υπηρεσίας (Δασικής), στην είσοδο του Φαραγγιού, στον οικισμό Σαμαριάς και στη έξοδο του Δρυμού. Επίσης το φαράγγι παρέχει υπηρεσίες γιατρού. Στην Αγία Ρουμέλη υπάρχει και ελικοδρόμιο.
Το κυριότερο είδος της πανίδας του είναι το παγκόσμια γνωστό Κρητικό Αγρίμι (CAPRA AEGAGRUS CRETICA), ένα ζώο αφάνταστα όμορφο και λεβέντικο, που τώρα έχει πλέον διασωθεί και ζει ελεύθερο μόνο σ’ αυτό το φαράγγι και τα τρία παράλληλα της Σαμαριάς. Από την χλωρίδα, ονομαστά είναι τα αιωνόβια τεράστια Κυπαρίσσια, που από τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιούνταν για την ναυπήγηση πλοίων, από δε τους Μινωϊτες για τους κίονες των ανακτόρων της Κνωσού κλπ. Συνολικά υπάρχουν στο φαράγγι 450 είδη της Κρητικής χλωρίδας, από τα οποία 70 είναι ενδημικά, φύονται δηλαδή μόνο σε αυτό.
Έχει πολλά στενώματα που έχουν ονομασθεί «πόρτες» αλλά το στενότερο, η «Σιδερόπορτα» έχει πλάτος μόνο τρία μέτρα ενώ το κατακόρυφο ύψος στις εκατέρωθεν πλευρές φθάνει από 300 μέχρι τα 700 μέτρα. Σε πολλά σημεία περνάτε πάνω από το ποτάμι του φαραγγιού με μικρά ξύλινα γεφυράκια. Στο φαράγγι υπήρχαν κατά τα αρχαία χρόνια ονομαστά Ιερά και Μαντεία, στη θέση δε της Αγίας Ρουμέλης η αρχαία πόλη Τάρρα στην οποία σώζεται μέχρι σήμερα τμήμα του ναού του Απόλλωνα.
Για να το απολαύσετε, μπορείτε να συμμετάσχετε σε μια από τις εκδρομές που διοργανώνουν τα τουριστικά γραφεία της Κρήτης ή να φθάσετε ως την είσοδο του, στο ξακουστό οροπέδιο του Ομαλού (υψομ. 1.250 μ. και απόσταση από Χανιά 43 χλμ), με λεωφορείο της γραμμής του ΚΤΕΛ. Στον Ομαλό υπάρχουν ταβέρνες, μικρά ξενοδοχεία και ένα κέντρο πληροφόρησης, είδος μικρού μουσείου, για την Σαμαριά και τα Λευκά Όρη. Από την Αγία Ρουμέλη μπορείτε πάλι να αναχωρήσετε με ένα από τα σύγχρονα πλοιάρια που σας μεταφέρουν ως τη Χώρα Σφακίων σε μια ώρα και από εκεί πάλι με το ΚΤΕΛ για Χανιά, Ρέθυμνο κλπ. Επίσης υπάρχει πλοιάριο και προς τα δυτικά παραλιακά κέντρα Σούγια και Παλαιόχωρα.
Στην πεντακάθαρη και ειδυλλιακή παραλία της Αγίας Ρουμέλης, κάτω από τα πανύψηλα βουνά, μπορείτε να ξεκουρασθείτε απολαμβάνοντας το κολύμπι στα νερά του Λιβυκού πελάγους και να γευματίσετε στις εκεί πολυάριθμες ταβέρνες ακόμη και να διανυκτερεύσετε στα μικρά ξενοδοχεία της. Αυτό μπορεί να γίνει επίσης και στη Χώρα Σφακίων. Κατάβαση 4-7 ώρες
Περιοχή: Λευκά Όρη
Απόσταση Διαδρομής: 18 km
Περίοδος επισκεψιμότητας: Μάιος-Οκτώβριος
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Το φαράγγι του Χαυγά είναι ένας πολύ ιδιαίτερος τόπος με εξωτική ομορφιά και σπάνια γεωλογικά χαρακτηριστικά. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Καλαμαύκα σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από την Ιεράπετρα και σε υψόμετρο 480 μέτρων.
Είναι εύκολα προσβάσιμο και η διάσχισή του ευχάριστη και ξεκούραστη. Αν και οι τελευταίες πυρκαγιές έχουν αφανίσει το μεγαλύτερο μέρος από το όμορφο πευκοδάσος που υπήρχε στο φαράγγι, τα εναπομείναντα πεύκα μπονσάι που επιβίωσαν στις μικρές σχισμές των βράχων αποζημειώνουν τον επισκέπτη. Σε πολλά σημεία οι βράχοι φιλοξενούν «εικαστικές» δημιουργίες της φύσης που σμίλεψαν στο πέρασμα του χρόνου ο άνεμος και το νερό. Απόσταση Διαδρομής 3-4km
Το βάθος του φαραγγιού φτάνει τα 300 μ. Δύο σχιστοί βράχοι σχηματίζουν είσοδο αλλεπάλληλων σπηλαίων, που χρησιμοποιήθηκαν στη γερμανική κατοχή από τους Κρητικούς αντάρτες και τους συμμάχους. Η διαδρομή μέσα στο φαράγγι είναι μαγευτική! Η θέα και τα τοπία που ξεδιπλώνονται μπροστά σας θα σας μείνουν αξέχαστα!
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Στο Ακρωτήρι με τα 115 σπήλαια και τα πέντε μικρά φαράγγια, ξεχωρίζει το μικρό, κατάφυτο, άγριας ομορφιάς φαράγγι του Καθολικού ή Αυλάκι Αγίου. Φτάνοντας στην ονομαστή Μονή Γουβερνέτου, σε υψόμετρο 260 μ. και απόσταση 16 χλμ. από τα Χανιά, αρχίζουμε την πεζοπορία στο καλό μονοπάτι βόρεια και σε δέκα λεπτά συναντούμε το σπήλαιο της Παναγίας της Αρκουδιώτισσας με το εκκλησάκι της Θεομήτορος και το αρχαίο Ιερό της Αρτέμιδας.
Δέκα λεπτά πιο κάτω αντικρύζουμε το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Ερημίτη, που έζησε τον 14ο αιώνα και διέμενε μέσα στο ωραίο σπήλαιο μήκους 151 μ. που βρίσκεται δίπλα στην Εκκλησία. Λίγο πιο κάτω, περνώντας από μία αξιοπερίεργα μεγάλη γέφυρα, εισερχόμαστε στο φαράγγι και βαδίζοντας στην κοίτη του χειμάρρου φθάνουμε στην ακτή σε μισή περίπου ώρα. Εκεί η θάλασσα είναι καθαρή για κολύμπι. Βλέπουμε ένα βενετσιάνικο πηγάδι, ένα κτίσμα όπου οι καλόγεροι του Καθολικού φύλαγαν το πλοιάριο τους και το μέρος απ’ όπου έχουν κοπεί οι πέτρες για το κτίσιμο της Μονής.
Διάρκεια Διαδρομής: 0.5 Ώρες
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Από τα αξιολογότερα Σφακιανά φαράγγια και στο οποίο ζουν ακόμη μερικά ζευγάρια από το σπάνιο “Αγρίμι” της Κρήτης. Η πεζοπορία γι’ αυτό ξεκινά από το χωριό Αγ. Ιωάννης Σφακίων (Υψόμετρο 780 και 92 χλμ. από Χανιά), με διάρκεια μιας ώρας ως την τοποθεσία Κορμοκόπος, όπου υπάρχει σπήλαιο με νερό και η αρχή της καθόδου (μέχρι εκεί χρειάζεται οδηγός) για την διάβαση του φαραγγιού.
Τερματίζει στην πανέμορφη πευκόφυτη αμμουδιά του Λιβυκού πελάγους μετά από άλλες δυόμισι ώρες πεζοπορίας. Από την παραλία μέχρι την Αγία Ρουμέλη δυτικά χρειάζεται άλλης μιας ώρας πορεία. Η παραπάνω διαδρομή καλύπτει το ήμισυ του φαραγγιού.
Αν επιθυμείτε διάβαση όλου του Ελυγιά χρειάζεστε έμπειρο οδηγό και δύο ημέρες στη διάθεσή σας. Ξεκινάτε από το οροπέδιο Ομαλού και μέσω του ορειβατικού καταφυγίου Καλλέργη και της κορυφής Μελιντάου (υψ. 2.133 μ.) θα φθάσετε στην τοποθεσία των Λευκών Ορέων «Ποταμός» και μετά από ένα κατακόρυφο κατέβασμα δέκα μέτρων φθάνετε στον πυθμένα του φαραγγιού και συνεχίζετε ως την ακτή του Λιβυκού πελάγους. Η πεζοπορία Ομαλός-Ποταμοί είναι έξι ώρες και άλλες έξι ώρες από εκεί μέχρι την ακτή.
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Το φαράγγι της Ρόζας αποτελεί παρακλάδι του φαραγγιού της Αμπέλου. Ξεκινά από σημείο δίπλα στον αγροτικό δρόμο που διασχίζει το φαράγγι της Αμπέλου και με κατεύθυνση ανατολική-νοτιοανατολική, οδηγεί στην Κερά.
Η κλίση της κοίτης του φαραγγιού είναι πολύ μεγάλη, αλλά μπορεί να αποτελέσει μονοπάτι για ορειβασία. Επίσης εντυπωσιακά υψώνονται τα πρανή του, με εμφανείς τους γεωλογικούς σχηματισμούς, που προσελκύουν το βλέμμα του επισκέπτη με την ιδιαίτερη ομορφιά που παρουσιάζουν. Στα μισά περίπου της διαδρομής και όπως ανεβαίνουμε προς την Κερά στη δεξιά μεριά του φαραγγιού υπάρχει σπήλαιο το οποίο όμως δεν είναι ορατό από την κοίτη του φαραγγιού και για να μπει κανείς μέσα πρέπει να ανεβεί στην κορυφή του πρανούς και να χρησιμοποιήσει σχοινιά.
Το φαράγγι τούτο έχει επιφανειακό νερό, γεγονός που φαίνεται από τις πικροδάφνες που φύονται στην κοίτη του. Το όνομα φαίνεται να προέρχεται από τα ροζ τοιχώματα του φαραγγιού. Κατά μια άλλη ενδιαφέρουσα εκδοχή, στο φαράγγι έριχναν τα στείρα ζώα. Έτσι, με τον καιρό, τα “στείρα ζα” έγινε “στη Ρόζα”.
Κείμενο: Πολιτιστικός Σύλλογος Γωνιών Πεδιάδος
Απόσταση διαδρομής: 2.750m.Δύσκολη πρόσβαση
Περιοχή: Γωνιές Πεδιάδος
Δυσκολία Διαδρομής: Δύσκολη
Περίοδος επισκεψιμότητας: Μάιος-Οκτώβριος
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Πρόκειται για το πλέον εντυπωσιακό σε βλάστηση και σε γεωμορφολογικούς του σχηματισμούς φαράγγι της Κεντρικής Κρήτης.Διασχίζει με κατεύθυνση Βορρά-Νότου το επιβλητικό Νότιο ορεινό συγκρότημα του Ψηλορείτη και ενώνει το δάσος του Ρούβα στα βόρεια με την κοιλάδα του Κουτσουλίδη ποταμού στα νότια, στην περιοχή του Ζαρού, ενός από τα πιο όμορφα κεφαλοχώρια της Κρήτης, γνωστό για τά πηγαία του νερά από την αρχαιότητα.
Στη βόρεια είσοδο του φαραγγιού βρίσκεται το εξωκλήσι του Αγίου Γιάννη όπου η δασική υπηρεσία έχει διαμορφώσει χώρο δασικής αναψυχής. Το συνολικό μήκος του φαραγγιού από το ξωκλήσι του Αη Γιάννη μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου από όπου πήρε και το όνομά του είναι 4 km και η διάσχισή του διαρκεί περίπου 1,5 ώρα. Το μεγαλύτερο τμήμα της διαδρομής είναι διαμορφωμένο μονοπάτι το οποίο καταλήγει στα νότια στην μικρή λίμνη Βότομος του Ζαρού, έναν από τους σημαντικότερους χώρους δασικής αναψυχής της Κεντρικής Κρήτης. Το φαράγγι είναι ένα από τα πλουσιότερα οικοσυστήματα της Ελλάδας και μέχρι τις αρχές του αιώνα φιλοξενούσε αίγαγρους.
Πέρα όμως από τα χαρακτηριστικά της χλωρίδας και πανίδας του, το φαράγγι εντυπωσιάζει για την μορφολογία του.Μεγαλόπρεποι γεωλογικοί σχηματισμοί και πανέμορφες χαράδρες συνθέτουν ένα σπάνιο τοπίο. Τα οικολογικά και γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά του, σε συνδυασμό με την ύπαρξη των ιστορικών εκκλησιών του Αγίου Νικολάου, Αγίου Μηνά και Αγίου Ευθυμίου αλλά και των υπολειμμάτων Ρωμαϊκού Υδραγωγείου στη θέση «Στέρνα» από όπου υδρευόταν η αρχαία Γόρτυνα, το καθιστούν ένα σπουδαίο φυσικό μνημείο της Κρήτης.
Απόσταση Διαδρομής: 4 km
Διάρκεια Διαδρομής: 1.5 Ώρες
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Βρίσκεται Ν.Α. του οικισμού των Γωνιών περίπου ένα χιλιόμετρο από τα νότια όρια αυτού. Η προσέγγιση του γίνεται εύκολα με αγροτικό δρόμο ο οποίος διασχίζει το φαράγγι σε όλο το μήκος του παράλληλα με την κοίτη του, που είναι ο ποταμός Αποσελέμης.
Το φαράγγι τούτο δεν παρουσιάζει το χαρακτηριστικό στένεμα των πρανών, μια και αυτά απέχουν αρκετή απόσταση μεταξύ τους. Το χαρακτηριστικό του είναι οι ορεινοί όγκοι που αποτελούν τα δυτικά πρανή του κυρίως, όπου έχουμε εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς που προσδίδουν στο τοπίο μια ιδιαίτερη φυσική ομορφιά.
Η βλάστηση στην κοίτη του φαραγγιού είναι αρκετά πλούσια με δενδρώδη βλάστηση (κυρίως πλατάνια), αλλά και θαμνώδη (πικροδάφνη, σπάρτο κ.λ.π.) Συνεχίζοντας κανείς την πορεία του δρόμου που διασχίζει το φαράγγι και με κατεύθυνση νότια, φθάνει στη θέση «Αγκαραθιανό» σε υψόμετρο περίπου 600μ., όπου σε μικρή απόσταση υπάρχουν τρεις πηγές οι οποίες έχουν παροχή νερού όλο το χρόνο. Εδώ η βλάστηση περισσότερη λόγω της ύπαρξης του νερού.
Το φαράγγι αυτό, το οποίο έχει μήκος περίπου 2 χιλιόμετρα, διασχίζεται από τους επισκέπτες, αλλά και τους ντόπιους, κυρίως με το αυτοκίνητο και λιγότερο με τα πόδια, μια και ο δρόμος που διέρχεται μέσα από αυτό οδηγεί στην επαρχιακή οδό προς το οροπέδιο Λασιθίου, και στο εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης Του Σωτήρος (Αφέντη Χριστού) καθώς, επίσης και στη θέση «Στόλους», όπου υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας.
Κείμενο: Πολιτιστικός Σύλλογος Γωνιών Πεδιάδος
Περιοχή: Γωνιές Πεδιάδος
Δυσκολία Διαδρομής: Πολύ Έυκολη
Περίοδος επισκεψιμότητας: Όλο τον χρόνο
Προσβάσιμο με σκάφος: ΝΑΙ
Πηγή: www.incrediblecrete.gr
Παρόλο που βρίσκεται κοντά στην Αθήνα – δύο ώρες απ’ το Λαύριο και τρεις απ’ τον Πειραιά – η Κύθνος παραμένει σχετικά άγνωστη και λιγότερο ανεπτυγμένη σε σχέση με τις υπόλοιπες Κυκλάδες του «μαζικού» τουρισμού. Διατηρεί τον παραδοσιακό της χαρακτήρα των ασβεστωμένων χωριών με τα στενά σοκάκια, και την γεμάτη αγριολούλουδα εξοχή της. Πολλές απ’ τις πεζοπορικές διαδρομές, περνούν από ξωκλήσια και καταλήγουν στις πολυάριθμες αμμουδερές παραλίες του νησιού.
Η ιστορία του νησιού – μία απ’ τις αρχαιότερες των Κυκλάδων – ξεκινάει εδώ και 9000 χρόνια. Υπήρξε ένα οικονομικό και πολιτικό κέντρο της αρχαιότητας. Από τότε οι Βυζαντινοί, οι Βενετσιάνοι, οι Οθωμανοί και οι Γερμανοί έχουν αφήσει επιρροές στο νησί.
Οι πεζοπορικές διαδρομές φανερώνουν όλη αυτή την ιστορία.
Η Ελληνική εταιρεία «Φέρμινα» διοργανώνει πεζοπορικές διακοπές στην Κύθνο.
Οι ομάδα των ξεναγών μας , έχει επικεφαλής την κ. Κατερίνα Φίλιππα, μία απ’ τους συγ-
γραφείς του Πεζοπορικού Οδηγού Κύθνου (Εκδόσεις Terrain). Γεννήθηκε και ανατράφηκε στο νησί και γνωρίζει καλά την ιστορία του. Διαθέτει πιστοποιητικό Πρώτων Βοηθειών όπως και οι υπόλοιποι ξεναγοί μας.
Ορισμένα απ’ τα μονοπάτια περιλαμβάνουν διαδρομές γαϊδουριών, οπότε δεν είναι κατάλληλες για πολύ μικρά παιδιά. Παρόλα αυτά το υψόμετρο της Κύθνου δεν ξεπερνά τα 300μ. και οι πεζοπορίες δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικές.
Ελπίζουμε να βρείτε ενδιαφέροντα τα μονοπάτια και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ακόμα ελπίζουμε ότι θα μοιραστείτε και θα σεβαστείτε το νησί, μαζί με τους φιλικούς του μόνιμους κατοίκους.
Για περαιτέρω πληροφορίες στείλτε μέιλ στο info@hotelgalatas.com ή τηλεφωνήστε στο 0030 693 7788764.
Ο Όλυμπος δε θέλει πολλές συστάσεις: το ψηλότερο βουνό της Ελλάδας, διάσημο από την μυθολογία, στόχος για ορειβάτες από όλο τον κόσμο, αλλά και ένας φυσικός παράδεισος.
Ορθώνεται απότομα πάνω από τον Θερμαϊκό κόλπο, στα όρια Μακεδονίας-Θεσσαλίας. Ανήκει στους νομούς Πιερίας και Λαρίσης. Στα νότιά του βρίσκονται ο Κάτω Όλυμπος και τα Τέμπη, στα βορειοδυτικά του ο Τίταρος και τα Πιέρια όρη. Ο Όλυμπος είναι ο παλιότερος Εθνικός Δρυμός της χώρας, από το 1938.
Το τοπίο στον Όλυμπο είναι επιβλητικό. Οι πλαγιές του ξεκινάνε από τον κάμπο της Κατερίνης και η ψηλότερή κορφή του, ο Μύτικας, φτάνει τα 2.918μ. Η ανάβαση στον Όλυμπο είναι μια συναρπαστική εμπειρία, και το τοπίο επιφυλάσσει διαρκώς οπτικές εκπλήξεις.
Οι κλασσικές διαδρομές για τον Όλυμπο ξεκινούν από τα ανατολικά του, από το Λιτόχωρο ή από την τοποθεσία Πριόνια όπου φτάνει δασικός δρόμος. Η ανάβαση στις ψηλές κορυφές γίνεται συνήθως τους μήνες Ιούλιο-Σεπτέμβριο. Σε χαμηλότερα υψόμετρα μπορεί να πάει κανείς και άνοιξη ή φθινόπωρο. Το χειμώνα η ανάβαση γίνεται αρκετά τεχνική και επικίνδυνη.
Η φύση στον Όλυμπο
Κορυφές
Οι κορυφές του Ολύμπου παλιά ήταν κατοικία των θεών – μέχρι την κατάκτησή τους το 1913 από τους Χρ.Κάκαλο, F.Boissonnas και D.Baud-Bovy. Οι γνωστότερες κορυφές του είναι:
- Μύτικας (2.918μ.), η ψηλότερη της Ελλάδας, απόκρημνη και απαιτητική, στόχος κάθε ορειβάτη.
- Σκολιό (2.905μ.), πιο εύκολη ανάβαση, αλλά με εξαιρετική θέα.
- Στεφάνι (2.912μ.), γνωστό και ως «Θρόνος του Δία», η δυσκολότερη κορυφή του Ολύμπου, απαιτεί αναρριχητική εμπειρία.
- Σκάλα (2.866μ.), από εδώ ξεκινάει η πιο συνηθισμένη ανάβαση για τον Μύτικα.
- Προφήτης Ηλίας (2.803μ.), στο πανέμορφο οροπέδιο των Μουσών.
- Αγ. Αντώνιος (2.815μ.), στο νότιο κομμάτι του Ολύμπου, λίγοι τον πατάνε
Βλάστηση και οικότοποι
Ο Όλυμπος έχει τεράστιο υψομετρικό εύρος: από τα 100μ. του κάμπου της Κατερίνης μέχρι σχεδόν τα 3 χιλιόμετρα υψόμετρο στις κορφές του. Στα χαμηλά το βουνό έχει μεσογειακή βλάστηση, και από τα 800μ. και πάνω εκτεταμένα δάση μαυρόπευκου και οξιάς. Λίγο ψηλότερα φυτρώνουν επίσης ρόμπολα και έλατα. Το ρόμπολο (Pinus heldreichii) είναι το δέντρο της Ελλάδας που φυτρώνει ψηλότερα από οποιοδήποτε άλλο – στον Όλυμπο ανέρχεται μέχρι περ. τα 2400μ. Από εκεί και πάνω συναντάμε την αλπική ζώνη, με αλπικά λιβάδια, λιθώνες και γκρεμούς.
Χλωρίδα
Η χλωρίδα του είναι ιδιαίτερα πλούσια, με πάνω από 1700 είδη ανώτερων φυτών – περίπου των ¼ της ελληνικής χλωρίδας. Από αυτά, τα 27 είναι ενδημικά του Ολύμπου. Η γιαγκαία του Χελδράιχ (Jankaea heldreichii) που απαντάται σε χαράδρες του βουνού, και η βιόλα του Ολύμπου (Viola striis-notata) που φυτρώνει στα αλπικά, είναι δύο διάσημα ενδημικά αγριολούλουδα.
Πανίδα
Στον Όλυμπο ζουν Ζαρκάδια, Λύκοι, Αγριογούρουνα, Αλεπούδες και άλλα. Η Καφέ Αρκούδα Ursus arctos έχει κάνει πρόσφατα την εμφάνισή της. Το πιο εντυπωσιακό θηλαστικό του Ολύμπου είναι το Αγριόγιδο Rupicapra rupicapra. Απόλυτα προσαρμοσμένο στα ψηλά βουνά, περπατάει με άνεση και σιγουριά σε σάρες, ζωνάρια, γκρεμούς του Ολύμπου. Μπορούμε να το δούμε σχετικά εύκολα στο οροπέδιο των Μουσών. Ο Όλυμπος φημίζεται επίσης για τις πεταλούδες του.
Ορνιθοπανίδα
Στα ψηλά του Ολύμπου θα δούμε να πετάνε μεγάλα κοπάδια από Κιτρινοκαλλιακούδες, και διάφορα αλπικά μικροπούλια όπως η Χιονάδα και ο Χιονοψάλτης. Αν είμαστε πολύ τυχεροί, θα βρούμε στις ορθοπλαγιές τον ακριβοθώρητο Τοιχόδρομο Tichodroma muraria, ένα πουλί με εντυπωσιακά χρώματα, μαύρο, γκρι, κόκκινο. Στα πυκνά δάση του βουνού αν προσέξουμε ίσως πετύχουμε Σταυρομύτες, Λοφιοπαπαδίτσες, Πύρρουλες και άλλα δασικά είδη.
Πηγή: www.eepf.gr
διαβάστε περισσότεραΟ Παρνασσός είναι ένα από τα ομορφότερα βουνά της χώρας, γνωστός από τη μυθολογία και την ιστορία. Ορθώνεται απότομα πάνω από τους κάμπους της Βοιωτίας. Στα νοτιοανατολικά του συνδέεται με την Κίρφη και τον Ελικώνα, στα δυτικά του ακουμπάει στην Γκιώνα. Μοιράζεται διοικητικά ανάμεσα στους νομούς Βοιωτίας, Φωκίδας και Φθιώτιδας. Ο Παρνασσός μαζί με τον Όλυμπο είναι οι παλιότεροι Εθνικοί Δρυμοί της χώρας και προστατεύονται από το 1938.
Η θέση του στη μυθολογία είναι ξεχωριστή: στις κορυφές του ναυάγησε ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα μετά τον αρχαίο καταυλισμό. Ο Παρνασσός ήταν το βουνό του Απόλλωνα και των μουσών, γι’ αυτό κι έχει υμνηθεί από ποιητές όσο κανένα άλλο. Το μαντείο των Δελφών στα νότια κράσπεδά του ήταν για αιώνες ο «ομφαλός της γης».
Το τοπίο του Παρνασσού έχει μεγάλη ποικιλία: από τους γκρεμούς στην πλευρά της Αράχωβας και των Δελφών, στα σκούρα ελατοδάση του Εθνικού Δρυμού, μέχρι την εκτεταμένη αλπική ζώνη με τις απόκρημνες κορυφές – με ψηλότερη την ονομαστή Λιάκουρα στα 2.457μ.
Η πιο συνηθισμένες προσβάσεις του βουνού είναι από τα νότια, μέσω Αράχωβας ή Δελφών. Αξίζει τον κόπο και η εξερεύνηση της βόρειας πλευράς του βουνού, που παρουσιάζει διαφορετική, πιο δασωμένη όψη, από Τιθορέα, Αμφίκλεια ή Αγόριανη. Ο Παρνασσός είναι γνωστός κυρίως σαν χειμωνιάτικος προορισμός λόγω των χιονοδρομικών κέντρων. Κι όμως, το περπάτημα πάνω από τους Δελφούς την άνοιξη, ή στις αλπικές κορυφές το φθινόπωρο, είναι εκπληκτικές εμπειρίες.
Η φύση του Παρνασσού
Βλάστηση και οικότοποι
Στα χαμηλά του ο Παρνασσός καλύπτεται από μεσογειακή βλάστηση. Η περιοχή των Δελφών είναι πολύ δημοφιλής όχι μόνο για τα αρχαία της μνημεία αλλά και για τα πανέμορφα μεσογειακά αγριολούλουδα. Από τα 600μ. μέχρι τα 1800μ. κυριαρχεί η κεφαλληνιακή ελάτη, αλλά σε ορισμένα σημεία στα βόρεια του βουνού εμφανίζεται και μαύρη πεύκη. Σε μεγαλύτερα υψόμετρα ο Παρνασσός έχει εκτεταμένα αλπικά λιβάδια που εναλλάσσονται με ορθοπλαγιές.
Χλωρίδα
Το βουνό διαθέτει αξιόλογη χλωρίδα με πάνω από 850 είδη, εκ των οποίων 6 είναι τοπικά ενδημικά του Παρνασσού, και πολλά άλλα είναι ενδημικά της Ρούμελης ή της Ελλάδας. Ενδιαφέροντα ενδημικά είδη είναι η απειλούμενη παιώνια η παρνασσική Paeonia parnassica με τα πορφυρά της άνθη που φυτρώνει μόνο στα ελατοδάση του Παρνασσού και του γειτονικού Ελικώνα, η καμπανούλα των Δελφών, η κενταύρια των μουσών, η ευφορβία του Ορφανίδη και άλλα. Γνωστά για την ομορφιά τους είναι επίσης ο κόκκινος κρίνος Lilium calchedonicum και η βιόλα των ποιητών Viola poetica.
Πανίδα
Στον Παρνασσό θα βρούμε τα συνηθισμένα είδη θηλαστικών της νότιας Ελλάδας, Αλεπού, Κουνάβι, Λαγό. Ο Λύκος, το Ζαρκάδι και το Αγριογούρουνο εμφανίζονται σποραδικά. Το Αγριόγιδο Rupicapra rupicapra έχει εξαφανιστεί εδώ και δεκαετίες. Ο Παρνασσός είναι πάντως αρκετά γνωστός για τις πεταλούδες του.
Ορνιθοπανίδα
Παλαιότερα τα κάθετα βράχια στις Φαιδριάδες Πέτρες των Δελφών και στο Ζεμενό ήταν από τα κορυφαία μέρη της Ελλάδας για παρατήρηση αρπακτικών πουλιών. Δυστυχώς οι γυπαετοί, τα όρνια και οι ασπροπάρηδες δεν φωλιάζουν πλέον εδώ. Ωστόσο, ο Παρνασσός παραμένει αξιόλογος προορισμός για παρατήρηση πουλιών του δάσους και κυρίως της αλπικής ζώνης. Ο επισκέπτης θα βρει Κιτρινοκαλλιακούδες, Χιονοψάλτες, Πυροκότσυφες, και αν είναι τυχερός, Χιονόστρουθους Montifringilla nivalis και Τοιχόδρομους Tichodroma muraria.
Πηγή: www.eepf.gr
διαβάστε περισσότερα