Ο υδροβιότοπος ανάμεσα στον οικισμό Γιάλοβα και τον όρμο της Bοϊδοκοιλιάς, κηρυγμένος και ως αρχαιολογικός χώρος, 6.000 στρεμμάτων, είναι γνωστός ως Διβάρι (από τη λατινική λέξη vivarium, που σημαίνει «ιχθυοτροφείο»), με το μεγαλύτερο βάθος να μην ξεπερνά τα 4 μ. Η λιμνοθάλασσα αυτή είναι ο νοτιότερος μεταναστευτικός σταθμός των αποδημητικών πουλιών των Bαλκανίων από και προς την Aφρική. Στον υδροβιότοπο αυτό βρίσκουν καταφύγιο 254 είδη πουλιών όπως ερωδιοί, κορμοράνοι, κιρκινέζια, αιγαιόγλαροι, φλαμίνγκος, ψαραετοί, βασιλαετοί και άλλα παρυδάτια πτηνά.
Eδώ όμως φιλοξενείται και το σπανιότατο είδος υπό εξαφάνιση σε όλη την Eυρώπη, του αφρικανικού χαμαιλέοντα. Εκτός από τα κουνάβια, τις αλεπούδες και τις νυφίτσες που αναζητούν τα αυγά του, το ερπετό κυρίως κινδυνεύει από την έντονη ανθρώπινη παρουσία, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες με τον ευμεγέθη αριθμό των παραθεριστών. O σταθμός παρατήρησης της Oρνιθολογικής Eταιρείας δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να ενημερωθούν και να παρατηρήσουν τη ρηχή υφάλμυρη αυτή λίμνη, που έχει χαρακτηριστεί περιοχή Natura 2000, περιηγούμενοι στα μονοπάτια που περιγράφουν τα διαφορετικά οικοσυστήματα της Γιάλοβας.
Ο υδροβιότοπος ανάμεσα στον οικισμό Γιάλοβα και τον όρμο της Bοϊδοκοιλιάς, κηρυγμένος και ως αρχαιολογικός χώρος, 6.000 στρεμμάτων, είναι γνωστός ως Διβάρι (από τη λατινική λέξη vivarium, που σημαίνει «ιχθυοτροφείο») με το μεγαλύτερο βάθος να μην ξεπερνά τα 4 μ. Ο υδροβιότοπος μπορεί να χωριστεί σε υφάλμυρες λιμνοθάλασσες και έλη γλυκού νερού. Πίσω από αυτά υπάρχει μια ενδιάμεση ζώνη καλλιεργήσιμης γης και μακκίας. Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες είναι το ψάρεμα, η κτηνοτροφία και η γεωργία, ο τουρισμός και το κυνήγι.
Η λιμνοθάλασσα αυτή είναι ο νοτιότερος μεταναστευτικός σταθμός των αποδημητικών πουλιών των Bαλκανίων από και προς την Aφρική. Το φθινόπωρο τα πουλιά σταματούν εδώ, στον νοτιότερο ευρωπαϊκό υγρότοπο, πριν πετάξουν πάνω από τη Μεσόγειο και τη Σαχάρα, ένα ταξίδι 3.000 χλμ. Την άνοιξη ακολουθούν την ίδια διαδρομή με αντίστροφη φορά, εγκαταλείποντας τις περιοχές διαχείμασής τους στην Κεντρική Αφρική και μεταναστεύοντας προς την Ευρώπη για να αναπαραχθούν.
Τα μεγάλα πουλιά, όπως ερωδιοί, κίρκοι και τουρλίδες, φθάνουν στη λιμνοθάλασσα κατά κύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας και παραμένουν μόνο για λίγες ώρες για να ξεκουραστούν. Πριν το σούρουπο φεύγουν ξανά όλα μαζί. Τα μικρότερα πουλιά, όπως τα χαραδριόμορφα, συνήθως φθάνουν νύχτα, παραμένουν αρκετές ώρες στον υγρότοπο για να τραφούν και ξαναφεύγουν συνήθως τις πρώτες βραδινές ώρες.
Ανάμεσα στα μεταναστευτικά και μη πτηνά συγκαταλέγονται: ερωδιοί (Ardea purpurea και Ardeola ralloides), ερωδιοί (Egretta garzetta), μικροτσικνιάδες (Ixobrychis minutus), πελαργοί (C. ciconis), πάπιες (T. tadorna), φλαμίνγκο (Phoenicopterus ruber), βαλτότρυγγας (Tringa stagnatilis), λασπότρυγγας (Tringa glareola), νεροχελίδονο (Glareola pratincola), γλάροι (Larus melanocephalus), γλαρόνια (Gelochelidon nilotica, Sterna albifrons) γελογλάρονο (Sterna nilotica), κορμοράνος (Phalacrocorax carbo), λευκοτσικνιάς (Egretta garzetta), αργυροτσικνιάς (Casmerodius albus), χαλκόκοτα (Plegadis falcinellus). Από τα 254 είδη που έχουν καταμετρηθεί τα τελευταία χρόνια, 79 έχουν αναγνωρισθεί ως απειλούμενα στην Ευρώπη ενώ 4 από αυτά απειλούνται παγκοσμίως.
Οι κύριες απειλές είναι το ψάρεμα, η αυξημένη αλατότητα στα έλη γλυκού νερού, ως αποτέλεσμα της επιφανειακής και υπόγειας υδροληψίας για γεωργική χρήση, το μπάζωμα του υγροτόπου και το κυνήγι. Η χαμηλή αγροτική εντατικοποίηση, μαζί με την έντονη αλιεία, τις αντλήσεις υπόγειων υδάτων και την αυξανόμενη ανάπτυξη σε τουριστικές υποδομές αποτελούν τις υψηλές απειλές του υδροβιότοπου. Η περιοχή αποτελεί υποψήφια Ειδική Περιοχή Διατήρησης.
Στον υδρότοπο αυτό βρίσκουν καταφύγιο 254 είδη πουλιών όπως ερωδιοί, κιρκινέζια, αιγαιόγλαροι, φλαμίνγκος, ψαραετοί, βασιλαετοί και άλλα παρυδάτια πτηνά. Eδώ όμως φιλοξενείται και το σπανιότατο είδος υπό εξαφάνιση σε όλη την Eυρώπη, του αφρικανικού χαμαιλέοντα. Εκτός από τα κουνάβια, τις αλεπούδες και τις νυφίτσες που αναζητούν τα αυγά του, το ερπετό κυρίως κινδυνεύει από την έντονη ανθρώπινη παρουσία, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες με τον ευμεγέθη αριθμό των παραθεριστών. Η διέλευση τροχοφόρων καταστρέφει τόσο τη βλάστηση (θαμνώδης-αμμόφιλη), η οποία αποτελεί το βασικό ενδιαίτημα του είδους, όσο και τις φωλιές, οι οποίες δημιουργούνται στην άμμο κατά μήκος της ακτής. Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μείωση του μεγέθους του ζώου, καθυστέρηση του ζευγαρώματος και της ωοτοκίας και μετατόπιση της φωλεοποίησης προς πιο απομακρυσμένες περιοχές.
Η Γιάλοβα (σημαίνει «ομαλή ακτή») είναι τυλιγμένη με ελιές, εσπεριδοειδή, κήπους και αμπέλια που ευδοκιμούν στα νοτερά χώματα και είναι αναπτυγμένη τουριστικά, ικανοποιώντας τις σύγχρονες παραθεριστικές απαιτήσεις, με την αμμουδερή παραλία να πάλλεται από ζωή, κυρίως τους θερινούς μήνες, κάτι που ταυτόχρονα γίνεται και ο πιο άμεσος κίνδυνος για την επιβίωση του υγροβιότοπου.
Σε άμεση γειτνίαση δημιουργήθηκε, από τη δράση των κυμάτων του Iονίου πελάγους, το ιδιαίτερο κομμάτι του οικοσυστήματος, ο εντυπωσιακός για το σχήμα του, τα χρώματά του, την αμμώδη ακτή και τα σμαραγδένια νερά του όρμος της Bοϊδοκοιλιάς, ιδιαίτερος σε όλη τη Mεσόγειο. Oι κέδροι και οι αμμοφίλες προστατεύουν το έδαφος και η άμμος διατηρείται, παρά τους ισχυρούς ανέμους που δέχεται ο όρμος. Aπό ψηλά φαντάζει σαν υδάτινο μανιτάρι με μια σκουρόχρωμη κυανή μέδουσα να διαγράφεται στα νερά του.
O σταθμός παρατήρησης της Oρνιθολογικής Eταιρείας δίνει τη δυνατότητα στους επισκέπτες να ενημερωθούν και να παρατηρήσουν τη ρηχή υφάλμυρη αυτή λίμνη, που έχει χαρακτηριστεί περιοχή Natura 2000, περιηγούμενοι στα μονοπάτια που περιγράφουν τα διαφορετικά οικοσυστήματα της Γιάλοβας.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Η Μονή Ελώνης είναι αρκετά παλαιό μοναστήρι της Αρκαδίας, χτισμένο στην απότομη πλαγιά του Πάρνωνα, σε υψόμετρο 650 μ., 17 περίπου χιλιόμετρα από το Λεωνίδιο. Λόγω της εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς της, η περιοχή γύρω από τη Μονή έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενη και έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000, με κωδικό GR2520005. Η περιοχή ορίζεται από ένα μακρύ φαράγγι στην ανατολική πλευρά του βουνού, το φαράγγι του Δαφνώνα, το οποίο ξεκινά από το χωριό Κοσμάς, περνάει από τη Μονή Ελώνης και καταλήγει στο επίπεδο της θάλασσας, κοντά στο Λεωνίδιο.
Η Μονή Ελώνας είναι χτισμένη επάνω σε απόκρημνο βράχο και μοιάζει κυριολεκτικά να αιωρείται επάνω από το φαράγγι. Θέαμα επιβλητικό. Το φαράγγι διακρίνεται για την πλούσια χλωρίδα του, που περιλαμβάνει και ορισμένα σπάνια είδη, όπως η Potentilla arcadiensis, καθώς και τέσσερα ενδημικά είδη που απαντώνται αποκλειστικά εδώ, που σημαίνει ότι η ανάγκη για την προστασία τους είναι αυξημένη.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Από το 1998 στο Οροπέδιο Φενεού σχηματίστηκε, πίσω από το αρδευτικό φράγμα του ομώνυμου χειμάρρου που κατασκεύασε η ΥΕΒ, ένας νέος υγρότοπος. Το οροπέδιο Φενεού είναι ένα μεγάλο τριγωνικό επίπεδο οροπέδιο περιτριγυρισμένο από δασωμένα βουνά που συνορεύει δυτικά με το νομό Αχαΐας και νότια με το νομό Αρκαδίας.
Πρόκειται λοιπόν για το νοτιοδυτικότερο οροπέδιο της Κορινθίας. Ένα απέραντο μωσαϊκό με χρώματα. Πέρα από την αισθητική παρέμβαση, που μάλλον φαίνεται να διαμορφώνεται θετική για την περιοχή, η Πελοπόννησος, και η Κορινθία ιδιαίτερα, απόκτησαν ένα ανοικτό τεχνητό υδρολογικό μικρό πάρκο που περιτριγυρίζεται από θαυμάσια τοπιακά και ιδιαιτέρου οικολογικού ενδιαφέροντος φυσικά δασικά οικοσυστήματα. Τα δάση αυτά έχουν συμπεριληφθεί στην περιοχή NATURA 2000 του Χελμού.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Δυτικά του Ισθμού, σε απόσταση 16 χιλιόμετρα από το Λουτράκι, μετά το χωριό Περαχώρα και σχεδόν δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου βρίσκεται η λίμνη Βουλιαγμένη. Η αρχαία Εσχατιώτις ή Γοργωπις, αφού εδώ έπεσε η Γόργη, γυναίκα του Κορίνθου, όταν πληροφορήθηκε το φόνο των παιδιών της. Είναι μια λιμνοθάλασσα με μέγιστο μήκος 2 χιλιόμετρα και πλάτος 1 χιλιόμετρο. Το βάθος της δεν ξεπερνά τα 40 μέτρα και επικοινωνεί με τον Κορινθιακό κόλπο από ένα πολύ στενό κανάλι, πλάτους 6 μέτρων. Τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλους, περιτριγυρισμένο από πευκόδασος. Εδώ ανακαλύφθηκαν πρωτοελλαδικοί οικισμοί τουλάχιστον από το 3.000 π.Χ.
Σε λιγότερο από μία ώρα από την Αθήνα φτάνετε στο Λουτράκι και περίπου 20 λεπτά πιο μετά απλώνεται μπροστά σας η απρόσμενη ομορφιά της Λίμνης Βουλιαγμένης. Η λίμνη δημιουργήθηκε από καθίζηση του εδάφους στην αρχαιότητα και το νερό είναι εμφανώς αλμυρότερο της ανοιχτής θάλασσας. Κάθε περίπου 6 ώρες το νερό της λίμνης ανανεώνεται από το στενό άνοιγμα έτσι τα νερά, ακόμα και με πολύ κόσμο, παραμένουν πεντακάθαρα. Κάνοντας το γύρο της λίμνης θα παρατηρήσετε ότι η μία της πλευρά είναι γαλήνια και ήρεμη ενώ η απέναντι σχεδόν τρικυμιώδης. Άλλο ένα «δώρο» της παλίρροιας, που δίνει χαρακτήρα σε τούτη την άκρη της Κορινθίας, εδώ που τα Γεράνεια ενώνονται με το νερό. Σήμα κατατεθέν της περιοχής το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών, και τα πολλά ταβερνάκια σε όλη την περίμετρο της λίμνης.
Video by fabdrone
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ο Φάρος του Ηραίου, ή Φάρος Μελαγκάβι, όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Αν φτάσετε εδώ το σούρουπο, μπροστά σας θα λαμποκοπά απέναντι η ακτογραμμή από τα φώτα όλων των χωριών και το ηλιοβασίλεμα θα σας αποζημιώσει, τέλειο και ανέξοδο. Τους καλοκαιρινούς μήνες, ιδιαίτερα Ιούνιο και Ιούλιο, αν θέλετε να «τσιμπήσετε» κάτι καλό θα είναι να είστε από νωρίς εδώ. Στην περιοχή προσφέρονται όλων των ειδών γεύματα, ψητά, ψάρι και μαγειρευτά, απλά διαλέξτε τι θέλετε. Κοντά υπάρχει και beach bar, όπου μπορείτε να απολαύσετε εκτός από το μπάνιο σας και διάφορες δραστηριότητες. Εάν θέλετε να διανυκτερεύσετε, δυστυχώς, στην περιοχή δεν υπάρχουν καταλύματα και πρέπει να αναζητήσετε διαμονή στο Λουτράκι, εκτός εάν επιθυμείτε να νοικιάσετε ολόκληρο σπίτι. Επίσης σημαντικό, στην περιοχή δεν υπάρχει συγκοινωνία, θα πρέπει να έχετε δικό σας μέσο μεταφοράς.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Σε υψόμετρο 800 μέτρων βρίσκεται η Λίμνη Τσιβλού μία από τις ελάχιστες που υπάρχουν στην ορεινή Πελοπόννησο. Αιτία για τη δημιουργία της, μια κατολίσθηση που έγινε το 1912 όταν φράχτηκε ο αρχαίος ποταμός Κράθις. Στα μέσα περίπου της διαδρομής από την Ακράτα προς τη Ζαρούχλα στα δεξιά της θα αντικρίσετε τη λίμνη μικρών διαστάσεων αλλά μεγάλης ομορφιάς με τα τεράστια κλαδιά να ξεπετάγονται από την επιφάνεια της.
Γύρω από την λίμνη υπάρχει περιμετρικός δρόμος που προσφέρεται για περπάτημα, mountain biking ή βόλτα με τετράτροχο. Στην περιοχή βρίσκεται και ιδανικές τοποθεσίες για πικ-νικ.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Στα δυτικά του νομού Ηλείας, 27 χλμ. από την πρωτεύουσά του, τον Πύργο, βρίσκεται η περιοχή που είναι γνωστή ως Καϊάφας και περιλαμβάνει μία μεγάλη παραλία από την πλευρά του Ιονίου πελάγους, ένα παραθαλάσσιο πευκόδασος και την ομώνυμη λίμνη, η οποία αποτελεί το κέντρο του ιαματικού τουρισμού στην περιοχή.Οι ιαματικές ιδιότητες του νερού της λίμνης Καϊάφα ήταν ήδη γνωστές από την αρχαιότητα, και σύμφωνα με τους αρχαίους οφείλονταν στις νύμφες που κατοικούσαν στα δάση που πλαισιώνουν την περιοχή. Για το λόγο αυτό τις τιμούσαν με ιδιαίτερη ευλάβεια, αφιερώνοντάς τους περικαλλείς ναούς και ιερά. Σήμερα όσοι επισκέπτονται τον Καϊάφα δεν έρχονται εδώ μόνο για την υδροθεραπεία, αλλά και για να θαυμάσουν το μοναδικό φυσικό τοπίο και να επιδοθούν σε δραστηριότητες όπως τα θαλάσσια σπορ που προσφέρει η περιοχή. Η πανέμορφη, γαλήνια φύση προσφέρει επίσης το κατάλληλο σκηνικό για απόλυτη χαλάρωση, μακριά από τους ξέφρενους ρυθμούς της πόλης.
Τα θερμά, ιαματικά νερά της λίμνης θεωρούνται κατάλληλα για δερματικά προβλήματα, ρευματισμούς, παθήσεις του ήπατος και άσθμα, και έχουν πολλές φορές εξυμνηθεί από όσους δοκίμασαν την υδροθεραπεία ως λύση σε κάποιο αντίστοιχο πρόβλημά τους. Η πίστη στη θεραπευτική τους ιδιότητα ανάγεται σε αρχαιοτάτους χρόνους∙ σύμφωνα με τον Παυσανία, στο σπήλαιο που υπάρχει στα δυτικά της περιοχής, το επονομαζόμενο των «Ανιγρίδων Νυμφών», κατοικούσαν οι νύμφες Καλλιάφεια, Πηγαία και Ίασις. Από την πρώτη προέρχεται το σημερινό όνομα της περιοχής, Καϊάφας, ενώ τα ονόματα των δύο άλλων μαρτυρούν την ύπαρξη θεραπευτικών υδάτων. Στο σπήλαιο των Ανιγρίδων, κατά τη μυθολογία, γεννήθηκε ο Δάρδανος, ο πρόγονος των Τρώων, ενώ στην πηγή λέγεται ότι ξέπλυνε τα τραύματά του ο Κένταυρος Νέσσος, ο οποίος είχε χτυπηθεί από τα δηλητηριώδη βέλη του Ηρακλή, πράγμα που εξηγεί και τη δυσοσμία των νερών. Ο Καϊάφας, με τη λίμνη του και το μοναδικό φυσικό τοπίο που τον περιβάλλει, βρίσκεται στα όρια του Δήμου Ζαχάρως και περιλαμβάνει την τεράστια, αμμώδη ακτή που διατρέχει όλη την ακτογραμμή του Κυπαρισσιακού κόλπου, το εντυπωσιακό πευκόδασος της Στροφυλιάς, τον κάμπο Ξηροχωρίου – Ζαχάρως και την οροσειρά του μυθικού όρους Λάπιθα, στους δυτικούς πρόποδες του οποίου βρίσκεται η πηγή των Ανιγρίδων νυμφών, ενώ στους ανατολικούς η πηγή του Γερανίου αύλακα.
Το υδροθεραπευτήριο αποτελεί σημαντική πηγή τουρισμού για την περιοχή, προσελκύοντας επισκέπτες όλων των ηλικιών, από όλο τον κόσμο. Τα ιαματικά νερά είναι πλούσια σε υδρόθειο, ενώ η θερμοκρασία παραμένει σταθερή στους 20-30 °C στο διάστημα από Μάιο μέχρι Οκτώβριο, που είναι και η καταλληλότερη περίοδος για λουτροθεραπεία.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Ενταγμένο στο δίκτυο NATURA 2000, το μοναδικό επίπεδο δάσος της Ελλάδας, το δάσος Φολόης, εκτιμάται από αρχαιοτάτων χρόνων. Στα σύνορα μεταξύ των νομών Ηλείας, Αρκαδίας και Αχαΐας σε υψόμετρο 600 μέτρων και έκταση 218.000 στρέμματα, αποτελείται από σπερμοφυή βελανιδιά.
Ο μύθος θέλει να ονομάστηκε έτσι από τον φίλο του Ηρακλή, Κένταυρο Φόλο. Ο Ηρακλής στην πορεία του για τον εντοπισμό του Ερυμάνθου Κάπρου, φιλοξενήθηκε από τον Φόλο, ο οποίος τον φιλοξένησε γενναιόδωρα. Το θεϊκό κρασί που κέρασε ο Φόλος τον Ηρακλή, αναστάτωσε τους υπόλοιπους Κένταυρους, οι οποίοι επιτέθηκαν στους δύο φίλους. Στη διάρκεια της μάχης ο Φόλος πληγώθηκε κατά λάθος από τα βέλη του Ηρακλή, και έτσι ο ημίθεος ήρωας αποφάσισε να ονομάσει το δάσος προς τιμήν του φίλου του, Φολόη. Ενταγμένο στο δίκτυο NATURA 2000, το μοναδικό επίπεδο δάσος της Ελλάδας, το δάσος Φολόης, εκτιμάται από αρχαιοτάτων χρόνων. Στα σύνορα μεταξύ των νομών Ηλείας, Αρκαδίας και Αχαΐας σε υψόμετρο 600 μέτρων και έκταση 218.000 στρέμματα, αποτελείται από σπερμοφυή βελανιδιά.
Κατά την αρχαιότητα το οροπέδιο της Φολόης ήταν γεμάτο βλάστηση, δρύες, πεύκα, πουρνάρια, κουμαριές κ.α. αλλά και άγρια ζώα, λύκους, ελάφια, κάπρους, αλεπούδες, πέρδικες, μπεκάτσες, φάσες και ένα σωρό άλλα. Ενώ στα δυτικά του οροπεδίου βρισκόταν η πιο αξιόλογη πόλις της Ακρώρειας, ο Αασιών. Την πόλη κατέστρεψε ολοκληρωτικά ο Αλάριχος το 396μ.Χ. Σήμερα, 15 χλμ από το χωριό Λάλα ξεκινά το δρυοδάσος της Φολόη με τις υπέργηρες βελανιδιές του, απομεινάρι των αρχαίων δασών της Πελοποννήσου. Κατά την περιήγηση σας στο δάσος, σε αρκετά σημεία η θέα προς το βουνά και την κοιλάδα του Αλφείου είναι συναρπαστική.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Σε απόσταση 2 χλμ βόρεια του χωριού Καστριά, 17 χλμ νότια των Καλαβρύτων και 9χλμ από την Κλειτορία και σε υψόμετρο 800 μέτρων βρίσκεται στο Σπήλαιο Λιμνών. Η είσοδος του Σπηλαίου είναι αρκετά ευρύχωρη με ύψος 3,5 μέτρα και πλάτος 6,5. Ο ανατολικός προσανατολισμός της εισόδου καθιστά το Σπήλαιο ιδιαίτερα πρόσφορα για κατοίκηση. Η παρουσία προϊστορικής κεραμικής μέσα και έξω από αυτό έχει εξακριβωθεί. Το ίδιο το Σπήλαιο έχει μήκος 2 χλμ και 13 κλιμακωτές λίμνες χωρισμένες με πέτρινα τοιχώματα.
Από το Σπήλαιο διερχόταν ποτάμι, γεγονός που αποδεικνύεται από τα υπολείμματα της κοίτης του. Από την παλαιοπανίδα προκύπτει ότι τα απολιθωμένα οστά που βρέθηκαν εκεί, άνηκαν στον πρώτο του κάτοικο, έναν ιπποπόταμο. Το σπήλαιο δεν έχει αξιοποιηθεί σε όλο το μήκος του αλλά περίπου 500 μέτρα αυτού. Η είσοδος γίνεται από τεχνητή σήραγγα και για την διάβαση των επισκεπτών έχουν κατασκευαστεί γέφυρες. Το Σπήλαιο Λιμνών έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Ο μεγαλύτερος ποταμός της Πελοποννήσου με μήκος 111 χιλιόμετρα πηγάζει στην Αρκαδία και εκβάλει στα όρια του Νομού Ηλείας. Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Αλφειός ήταν ένας από τους θεούς-ποταμούς της αρχαιότητας και λατρευόταν κυρίως στις περιοχές της Αρκαδίας, της Ηλείας και της Μεσσηνίας. Γιός του Ωκεανού και της Τηθύας, σκότωσε τον αδελφό του Κέρκαφο και καταδιωκόμενος από τις Ερινύες έπεσε μέσα στο ποτάμι, το οποίο και τελικά πήρε το όνομα του.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr
Ο Πηνείος αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ποταμούς της Πελοποννήσου με συνολικό μήκος 70 χλμ. Το ποτάμι της Γαστούνης, όπως είναι επίσης γνωστός, πηγάζει από το όρος Ερύμανθος και εκβάλλει στο Ιόνιο πέλαγος κοντά στην ομώνυμη πόλη. Τη ροή του Πηνείου και του Αλφείου εξέτρεψε ο Ηρακλής προκειμένου να καθαρίσει του Στάβλους του Αυγεία στον πέμπτο άθλο του. Αφού γκρέμισε το μαντρότοιχο των στάβλων, χρησιμοποίησε τη ροή των δύο ποταμιών για να καθαρίσει την κόπρο.
Ο Πηνειός ποταμός στην πορεία του προς την θάλασσα, τροφοδοτεί την μεγαλύτερη τεχνητή λίμνη της Πελοποννήσου, τη Λίμνη Πηνειού. Βρίσκεται κοντά στην Αρχαία Ήλιδα και είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της Ηλείας. Το φράγμα που συγκρατεί τα νερά του Πηνειού ολοκληρώθηκε το 1968 και έχει ύψος 50 μέτρα και μήκος 2.175 μέτρα.
Πηγή: www.mythicalpeloponnese.gr