Λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα Μεστά βρίσκεται η Αυλωνιά. Πρόκειται για μια ήσυχη παραλία, προστατευμένη από τα κύματα και τον πολύ αέρα.
Ο δρόμος που οδηγεί στη θάλασσα είναι ασφαλτοστρωμένος και ξεκινάει από τον κόμβο εισόδου στα Μεστά.
Η παραλία αποτελείται από μικρά βότσαλα, ενώ τα καθαρά, γαλάζια νερά της θάλασσας της, την καθιστούν ιδανική για κολύμπι.
Πληροφορίες
Πρόσβαση με αυτοκίνητο: Ναι | Ανέσεις: Καντίνα |
Πρόσβαση με τα λεωφορείο: Όχι | Πρόσβαση από Α.Μ.Ε.Α: Όχι |
Πρόσβαση με τα πόδια: Όχι | Τύπος Παραλίας: Μικρά βότσαλα |
Ναυαγοσώστης: Ναι | Φυσική σκιά: Όχι |
Βάθος: Κανονικό | Δραστηριότητες στη θάλασσα: Όχι |
Χωματόδρομος: Ναι | Κοντά σε εστιατόριο: Όχι |
Πηγή: Chios Travel Guide
Οι Έλληνες tattoo artists έχουν φτάσει τα τελευταία χρόνια σε πολύ υψηλό επίπεδο, κάτι που μπορεί να αναγνωρίσει ο καθένας κάνοντας μια βόλτα σε κάποια πολυσύχναστη παραλία. Οι περισσότεροι, πλέον, αναγνωρίζουν ορθά τη δερματοστιξία ως μορφή τέχνης. Αν τώρα θέλει κάποιος να παρακολουθήσει από κοντά την διαδικασία «χτυπήματος» ενός tattoo ή να ακόμη και να… κάνει ένα πάνω στο σώμα του, τότε η έκθεση «2ο Athens Tattoo Expo» είναι κομμένη και ραμμένη για αυτόν! Η διοργάνωση πραγματοποιείται στις 7 και 8 Οκτωβρίου στο εμβληματικό κτίριο του Ωδείου Αθηνών στο κέντρο της πόλης. Εκεί μπορεί να δει κάποιος 80 κορυφαίους tattoo artists της χώρας να αναδεικνύουν την πιο art και supreme πλευρά τους, καθώς και tattoo contests, dj sets, live bands, graffiti shows, bike and skate shows, body painting και εντυπωσιακά ακροβατικά.
Όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, η έκθεση τατουάζ συνεργάζεται με το «Make a Wish» και δίνει την ευκαιρία στο κοινό να επιλέξει το δικό του αστέρι- τατουάζ.Τα έσοδα από τα «αστέρια της ευχής» θα διατεθούν στο Ίδρυμα βοηθώντας να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες παιδιών από 3 έως 18 ετών, με σοβαρές ασθένειες, ενισχύοντας τον αγώνα τους για ζωή, με χαρά, δύναμη και ελπίδα.
Δες το αναλυτικό πρόγραμμα εδώ.
Πηγή : Αθηνόραμα
διαβάστε περισσότεραΟ Γιάννος Θ. Ιωαννίδης μας μιλά για την ιστορική εταιρεία που συνδέθηκε με την κεραμική στη Ρόδο λίγο πριν η πορεία της ζωντανέψει μέσα από τη συλλογή του σε μια έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη.
Νησί δεμένο με την κεραμική, η Ρόδος γοητεύει με την ιδιαίτερη παρουσία των κεραμικών, είτε φερμένων από το εξωτερικό όπως τα περίφημα κεραμικά του Ιζνίκ, είτε φτιαγμένα από την ιστορική εταιρεία ICARO που ιδρύθηκε από τους Ιταλούς και πέρασε στη συνέχεια σε ελληνικά χέρια φτάνοντας να αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο εργοστάσιο κεραμικών στην Ελλάδα. Τη συναρπαστική ιστορία της μας διηγείται η έκθεση «Icaro – Ίκαρος. Το Εργοστάσιο Κεραμικών της Ρόδου (1928 – 1988 )» στο Μουσείο Μπενάκη από τις 28/9 ως τις 19/11. Η έκθεση βασίζεται στην έρευνα και τη συλλογή του Γιάννου Ιωαννίδη, ο οποίος μας δίνει μια πρώτη γεύση.
Ποια είναι η κεραμική παράδοση της Ρόδου και ποια η ιστορία των ξενόφερτων κεραμικών που υπάρχουν στο νησί;
Η κεραμική παράδοση της Ρόδου περιελάμβανε κυρίως χρηστικά αντικείμενα για την καθημερινότητα του νοικοκυριού. Στα Ροδίτικα αγγειοπλαστεία οι τεχνίτες έφτιαχναν πιθάρια, στάμνες, βυτίνες και βυτινάρια (αποθηκευτικά αγγεία ), λαήνια, μπρίκια, πιατέλες κ.ά. Όμως, η Ρόδος απέκτησε μεγάλη φήμη για τους πιατελότοιχους (ή σκουτελότοιχους ), δηλαδή συλλογές από ξενόφερτα κεραμικά τα οποία στολίζουν ακόμη και σήμερα αρκετά λαϊκά σπίτια στα χωριά του νησιού, αλλά και αρχοντόσπιτα στην πόλη και στην περιοχή της Λίνδου.
Τα κεραμικά αυτά χρονολογούνται μεταξύ του 16ου και του 19ου αιώνα και προέρχονταν από τα μεγάλα κεραμουργικά κέντρα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Ιζνίκ, Κιουτάχεια, Τσανάκκαλε ) και της Ιταλίας (Φαένζα, Πέζαρο, Νάπολι, κ.ά. ). Ειδικά στην περιοχή της Λίνδου συναντάμε σχεδόν αποκλειστικά, περίφημα κεραμικά του Ιζνίκ (16ος-17ος αι. ) σε ιδιαίτερα μεγάλες ποσότητες, ώστε τον 19ο αιώνα χαρακτηρίστηκαν από ευρωπαίους συλλέκτες και μουσεία με το όνομα Ροδιακά, λόγω της λανθασμένης εντύπωσης ότι κατασκευάστηκαν στην Ρόδο.
Τα κεραμικά του Ιζνίκ διατηρούν μέχρι σήμερα πολύ υψηλή συλλεκτική αξία, με τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες συλλογές να βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο και το Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. Σημαντική συλλογή Ιζνίκ βρίσκεται και στο Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης, η οποία προέρχεται από την προσωπική συλλογή του ιδρυτή του, Αντώνη Μπενάκη.
Πότε ξεκινάει η ιστορία της εταιρείας ICARO;
Την περίοδο της Ιταλοκρατίας (1912-1947 ), καταβλήθηκε προσπάθεια τα Δωδεκάνησα να γίνουν πρότυπο και παράδειγμα των κτήσεων της Ιταλίας. Στο πλαίσιο της οικονομικής ανάπτυξης των νησιών, ιδρύθηκαν στην Ρόδο, μεταξύ άλλων, βιομηχανίες όπως η TEMI (Καπνός/Τσιγάρα – 1926 ), η CAIR (Αγροτικά Προϊόντα/Ποτά – 1928 ) και η ICARO (Κεραμικά – 1928 ).
Τα εξαιρετικά δημοφιλή κεραμικά του Ιζνίκ, που βρίσκονταν στην Λίνδο, υπήρξαν η πηγή έμπνευσης όταν στις 19.12.1928 ιδρυόταν στη Ρόδο η εταιρία I.C.A.R.O. (Industria Ceramiche Artistiche Rodio Orientali – Βιομηχανία Καλλιτεχνικών Κεραμικών Ροδιοανατολικής Τέχνης ), με αντικείμενο την βιομηχανική παραγωγή και το εμπόριο καλλιτεχνικών κεραμικών. Από καλλιτεχνική άποψη η εταιρεία ICARO επιδίωξε, με αξιοθαύμαστο αποτέλεσμα, να αντιγράψει τα κεραμικά του Ιζνίκ της Λίνδου, σε μια σειρά από είδη παραγωγής, που περιελάμβαναν διακοσμητικά πιάτα, βάζα, κανάτια, σερβίτσια, πλακίδια, μπιμπελό κ.ά.
Σε ποιες ιστορικές φάσεις διακρίνεται η παραγωγή της;
Η Ιταλική περίοδος της εταιρείας ξεκινάει με την ίδρυση της ICARO τον Δεκέμβριο του 1928. Η παραγωγή κεραμικών καθώς και οι πωλήσεις και οι εξαγωγές, ακμάζουν την δεκαετία 1930-40 ενώ η εταιρεία κατορθώνει να επιβιώσει την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Με την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα και την αποχώρηση των Ιταλών, η εταιρία πωλείται στον Ρόδιο επιχειρηματία Κωνσταντίνο Δ. Χατζηκωσταντή. Ο Χατζηκωσταντής εκμεταλλεύεται την αύξηση του τουρισμού και την ανάπτυξη του νησιού δημιουργώντας υπό την επωνυμία ΙΚΑΡΟΣ, το δεύτερο μεγαλύτερο εργοστάσιο κεραμικών στην Ελλάδα μετά τον ‘ΚΕΡΑΜΕΙΚΟ’ στην Αθήνα.
Στα 40 χρόνια της ελληνικής περιόδου (1948-88 ) που λειτούργησε το εργοστάσιο, περίπου 400-500 κυρίως νέα παιδιά θα δουλέψουν στο σχέδιο, στο χρωματισμό ή σε κάποια άλλη φάση της διαδικασίας παραγωγής των κεραμικών. Η παραγωγή καλλιτεχνικών κεραμικών, ειδικά μετά το 1965-70, γίνεται από τις βασικές δραστηριότητες στην Ρόδο. Το 1969, σε επιτόπια έρευνα θα καταγραφούν, εκτός του ΙΚΑΡΟΥ, άλλα 11 εργαστήρια κεραμικής, από τα οποία τα 10 έχουν ξεκινήσει από πρώην εργαζομένους του εργοστασίου ΙΚΑΡΟΣ. Ο ΙΚΑΡΟΣ γίνεται σημείο αναφοράς στην συνείδηση των κατοίκων της Δωδεκανήσου, ενώ το εργοστάσιο θα λειτουργήσει μέχρι το τέλος της ζωής του Χατζηκωσταντή από ατύχημα το 1987, οπότε και η εταιρία διέκοψε οριστικά (1988 ) την λειτουργία της.
Ποια είναι μερικά από τα πιο ξεχωριστά κεραμικά που θα δούμε στο Μουσείο Μπενάκη;
Σκοπός της έκθεσης στο Μουσείο Μπενάκη (28 Σεπτ – 19 Νοε ) και της έκδοσης του βιβλίου με τίτλο “ICARO – ΙΚΑΡΟΣ” είναι η ολοκληρωμένη παρουσίαση της ιστορίας του εργοστασίου, τόσο κατά την ιταλική όσο και κατά την ελληνική περίοδο. Η συλλογή που παρουσιάζεται περιλαμβάνει αντικείμενα όλων των σχεδίων και ειδών. Ανάμεσα τους πλακίδια και πιάτα με την εικόνα της Παναγίας της Φιλερήμου, οκτώ κεραμικές γυναικείες φιγούρες ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές της Δωδεκανήσου, ειδικές παραγγελίες όπως πιάτο με το έμβλημα του Ιερού Λόχου, μεγάλο βάζο που χρησιμοποιήθηκε το 1938 στο περίπτερο των ιταλικών νησιών του Αιγαίου στην έκθεση της Νέας Υόρκης ή πλακίδιο το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως επίσημο δώρο το 1943, από τον τότε διοικητή Inigo Campioni για την έλευση της νέας χρονιάς. Επίσης σπάνιο αρχειακό υλικό όπως τα πρακτικά της Γενικής Συνέλευσης της 29.04.1948, πρώτης συνέλευσης στην ενσωματωμένη με την Ελλάδα, Ρόδο, συμφωνητικά μεταβίβασης μετοχών από τους Ιταλούς στον Κ. Χατζηκωσταντή, φωτογραφίες, κ.α.
Πως ξεκίνησε το ενδιαφέρον σου για την κεραμική και την συγκεκριμένη συλλογή;
Το πρώτο αντικείμενο της συλλογής είναι ένα μικρό βάζο με υπογραφή ‘IKAROS RHODES – Ποτοποιία Τριανταφύλλου, το οποίο αγόρασα ο ίδιος σε ηλικία 15 ετών, σε μια επίσκεψη με τους γονείς μου στο εργοστάσιο του ΙΚΑΡΟΥ το 1987, λίγο πριν κλείσει. Τότε δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μετά από 30 περίπου χρόνια θα κατέγραφα και θα παρουσίαζα την ιστορία του εργοστασίου στο Μουσείο Μπενάκη.
Όσον αφορά τα κεραμικά, παρόλο που το ενδιαφέρον μου για την ‘λαική’ τέχνη από την Ελλάδα, την Τουρκία και τον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο είναι μεγάλο, ο ενθουσιασμός και η συναισθηματική φόρτιση από την ανακάλυψη ενός ακόμη κομματιού για τη συμπλήρωση της συλλογής κεραμικών και η ικανοποίηση από την κατάκτηση της γνώσης γύρω από το συγκεκριμένο αντικείμενο, εξακολουθεί να είναι για μένα πάντοτε μια μοναδική εμπειρία.
Πρακτικές πληροφορίες
H έκθεση «ICARO – ΙΚΑΡΟΣ. Το εργαστήριο κεραμικών της Ρόδου, 1928» έρχεται σε διάλογο με την έκθεση «Η Μαγεία των κεραμικών Ιζνίκ», που λαμβάνει χώρα την ίδια χρονική περίοδο στο Μουσείο Ισλαμικής Τέχνης (Αγίων Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12 ).
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ
ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΝΑΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας, Αθήνα,
ΔΙΑΡΚΕΙΑ:
28/09/2017 – 19/11/2017
ΕΓΚΑΙΝΙΑ:
27/09/2017, 20:00
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ:
Τετάρτη, Παρασκευή: 9:00 – 17:00
Πέμπτη, Σάββατο: 9:00 – 00:00
Κυριακή: 9:00 – 15:00
ΑΠΟ 04.10.2017 ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΑΛΛΑΖΕΙ:
Τετάρτη, Παρασκευή: 10:00-18:00
Πέμπτη, Σάββατο: 10:00-00:00
Κυριακή: 10:00-16:00
ΕΙΣΙΤΗΡΙA:
€ 7, € 5
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ:
ΕΠΙΜΕΛΗΤHΣ
Γιάννος Θ. Ιωαννίδης
HASHTAG ΕΚΘΕΣΗΣ:
#IcaroBM
Πηγή : Αθηνόραμα
διαβάστε περισσότεραΤο Έτος Πολιτιστικών Ανταλλαγών Ελλάδας – Κίνας κάνει αισθητή την παρουσία του στην πόλη.
Με μια μεγάλη έκθεση 53 έργων ζωγραφικής και 5 γλυπτών του λεγόμενου ελεύθερου στιλ Xieyi (Σιεγί ) που χρονολογούνται από το 1924 ως τις μέρες μας το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Κίνας (NAMOC ) φιλοξενείται στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ ) στο Φιξ, στο πλαίσιο του Έτους Πολιτιστικών Ανταλλαγών Ελλάδας – Κίνας.
Η έκθεση «ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ XIEYI: Αριστουργήματα από το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Κίνας» διαρκεί από απόψε 22/9 στις 8 μ.μ. και ως τις 14/11, ενώ το ΕΜΣΤ επιδιώκοντας να δώσει την ευκαιρία σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του κοινού να επισκεφθεί την έκθεση και να γνωρίσει την κινεζική τέχνη, θα έχει ελεύθερη είσοδο μέχρι και την 1η Οκτωβρίου.
Εικόνες της κινεζικής φύσης και καθημερινής ζωής, ζώα, πορτρέτα και νεκρές φύσεις κυριαρχούν στη θεματολογία των έργων που συνδυάζουν την παραστατική απεικόνιση με αναφορές στην παραδοσιακή κινέζικη τέχνη και τους διεθνείς κώδικες της αφαίρεσης, ενώ μόλις ένα έργο είναι δημιουργία γυναίκας καλλιτέχνη.
Σύμφωνα με τον υποδιευθυντή του Εθνικού Μουσείο Τέχνης της Κίνας Ζανγκ Σιζούν που παρουσίασε την έκθεση στους δημοσιογράφους το πνεύμα του xieyi εμπεριέχεται σε έργα διαφορετικών ιστορικών περιόδων. Το ελεύθερο στιλ δίνει ιδιαίτερη σημασία στην απεικόνιση του πνεύματος των όντων και την εκφραση των συναισθηματων μέσω της τεχνικής της γραφής και του μελανιού. Δίνει στον καλλιτέχνη την ελευθερία να εκφράσει έντονα συναισθήματα με γενικευμένα σχήματα.
Ο Ζανγκ Σιζούν μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το ΕΜΣΤ και τη διευθύντρια του Κατερίνα Κοσκινά με την οποία διατηρούν φιλικές σχέσεις και βρίσκονται σε διάλογο εδώ και χρόνια και τόνισε τη διεθνή αναγνώριση που έλαβε το ΕΜΣΤ χάρη στην επιτυχημένη παρουσία του στη documenta14. Του έκανε εντύπωση το πόσα γκρουπ Κινέζων τουριστών συνάντησε ερχόμενος από το αεροδρόμιο αλλά και η γεύση του κουλουριού και διαβλέπει την ακόμη πιο έντονη τόνωση της επικοινωνίας των δυο λαών με τη νέα απευθείας πτήση Αθήνα – Πεκίνο που ξεκινά. Μάλιστα το 2018, το NAMOC θα υποδεχθεί έκθεση του ΕΜΣΤ στο Πεκίνο για να πάρει μια γεύση και το εκεί κοινό από την ελληνική τέχνη.
Πληροφορίες
Διάρκεια έκθεσης: 22/09-14/11/2017 Εγκαίνια: 22/09 στις 20.00
Ωράριο Λειτουργίας της έκθεσης μέχρι και την 1η Οκτωβρίου 2017: Τρίτη – Κυριακή: 11.00 – 19.00 Δευτέρα: Κλειστά.
ΕΜΣΤ
Λ. Καλλιρρόης & Αμβρ. Φραντζή, Μετρό Φιξ, 211 1019000-99, www.emst.gr
Πηγή : Αθηνόραμα
διαβάστε περισσότεραΜεγάλα ονόματα του διεθνούς στερεώματος του πειραματικού θεάτρου και του χορού, καινοτομίες που βρίσκονται στην πρωτοπορία της σύγχρονης μουσικής, Έλληνες δημιουργοί που έχουν κάνει αίσθηση εντός κι εκτός συνόρων, εκθέσεις που πιάνουν τον παλμό της εποχής συνδυάζοντας την τέχνη με την ποπ κουλτούρα… Ξανακοιτάζοντας την κληρονομιά της αρχαιότητας αλλά και της Γαλλικής Επανάστασης στην εποχή του ευρωσκεπτικισμού, ο οποίος έρχεται με διαφορετικούς τρόπους στο προσκήνιο, η Στέγη έχει ετοιμάσει και φέτος ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα που αναμένεται να προσελκύσει ένα δυναμικό κοινό με all-year-round φεστιβαλική διάθεση. Ιδού μερικά από τα highlights.
Hχηρές μετακλήσεις κι Έλληνες φεστιβαλιστές σε νέες περιπέτειες
Όσον αφορά το θεατρικό της πρόγραμμα και αυτήν τη σεζόν η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών συνεχίζει την πολιτική των μετακλήσεων από το εξωτερικό μεγάλων, αλλά οικείων πλέον στο ελληνικό κοινό ονομάτων και παράλληλα της ενίσχυσης της ελληνικής δημιουργίας. Φέτος, μάλιστα, συνδέει τους δύο άξονες προσκαλώντας τον αιρετικό του ρωσικού θεάτρου Κονσταντίν Μπογκομόλοφ (που μας έχει συστηθεί με τη high tech, μεταμοντέρνα εκδοχή των «Αδερφών Καραμάζοφ» του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας, η οποία φιλοξενήθηκε από τη Στέγη ) να συνεργαστεί με Έλληνες ηθοποιούς για το ανέβασμα των «Δαιμονισμένων» του Ντοστογιέφσκι (22/11-10/12 ).
Αναμένουμε με ενδιαφέρον την οπτική του σκηνοθέτη πάνω σε ένα από τα πολιτικότερα έργα του συγγραφέα, που περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τη χειραγώγηση μιας κοινωνίας σε εποχή κρίσης. Το κοινωνικοπολιτικό φόντο του έργου, η τσαρική Ρωσία του τέλους του 19ου αιώνα, θα συνδεθεί με τη δική μας πραγματικότητα, σε μια παράσταση που φιλοδοξεί να είναι ταυτόχρονα «ελληνική», «ρωσική» και οικουμενική.
Σημαντική είναι και η μετάκληση του Ζοέλ Πομερά, στη δεύτερη επίσης επίσκεψή του στην Ελλάδα και τη Στέγη, με την τελευταία του παράσταση «Όλα θα πάνε καλά (1 ) / Το τέλος του Λουδοβίκου» (4-8/10 ), που έχει ήδη βραβευτεί στη Γαλλία. Ο «συγγραφέας παραστάσεων» και όχι σκηνοθέτης, όπως προτιμάει να αυτοπροσδιορίζεται, και «άξιος διάδοχος» του Πίτερ Μπρουκ κατά ομολογία του ίδιου, αποσκοπεί σε ένα θέατρο όπου τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα διασταυρώνονται με μεταφυσικούς προβληματισμούς.
Το τέλος των ιδεολογιών, μία από τις σταθερές προβληματικές του, γίνεται το επίκεντρο και της τελευταίας του δουλειάς, που «αναβιώνει» σκηνές των πρώτων χρόνων της Γαλλικής Επανάστασης. Τα αιτήματα του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, οι ιδεολογικές συγκρούσεις και ζυμώσεις, οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της Ιστορίας αποτελούν την πρώτη ύλη της διαδραστικής, σχεδόν πεντάωρης παράστασης, που φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως παραβολή για το εδώ και το τώρα, για την Ευρώπη του 21ου αιώνα.
Ο Ρομπέρ Λεπάζ συμπληρώνει την τριάδα των πολυαναμενόμενων ξένων δημιουργών. Οι Έλληνες θεατές είχαν την ευκαιρία και παλιότερα (ήδη από το 2008 στη Θεσσαλονίκη και το 2011 στην Αθήνα ) να απολαύσουν τις δημιουργίες του Καναδού σκηνοθέτη, που έχουν ως σήμα κατατεθέν τη χρήση της τεχνολογίας και των πολυμέσων προς όφελος ενός συγκινητικά ανθρώπινου, καθόλου ψυχρού ή αποστασιοποιημένου σκηνικού ύφους. Αυτήν τη φορά έρχεται ο ίδιος στη Στέγη, ως σκηνοθέτης και ηθοποιός, για να παρουσιάσει την κατεξοχήν αυτοβιογραφική δουλειά του «887» (24-27/10 ). Ο τίτλος παραπέμπει στον αριθμό του δρόμου στο Κεμπέκ όπου μεγάλωσε και η παράσταση αποτελεί μια σκηνική αποθέωση της λειτουργίας της μνήμης, της δύναμης των αναμνήσεων και της σημασίας της παιδικής ηλικίας.
Με μια «εναλλακτική» πρόταση ενάντια στην ξενοφοβία αποχαιρετά η Στέγη το 2017 φιλοξενώντας το «Τραγούδι του Roland» (28-30/12 ), σε σκηνοθεσία του Αιγύπτιου καταξιωμένου εικαστικού Ουάελ Σόκι (έργα του έχουν παρουσιαστεί στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου και βρίσκονται σε συλλογές από το MoMA μέχρι την Tate ). Σε ένα παραμυθένιο σκηνικό, σαν μια μεγεθυσμένη μινιατούρα από εκατοντάδες ψηφίδες που συνθέτουν τους χάρτες του Χαλεπιού, της Βαγδάτης και της Κωνσταντινούπολης, Άραβες μουσικοί και τραγουδιστές αφηγούνται στη δική τους γλώσσα το «Άσμα του Ρολάνδου», ένα μεσαιωνικό γαλλικό έπος του 11ου αιώνα σε μια απόπειρα σχολιασμού και ανατροπής του στερεοτυπικού βλέμματος της Δύσης προς την Ανατολή.
Στο ελληνικό πρόγραμμα, τώρα, πρωτοστατούν μερικοί από τους δημιουργούς που μας απασχολούν γόνιμα τελευταία, κάποιοι από τους οποίους παρουσιάζουν δουλειά τους για πρώτη φορά στις σκηνές της Στέγης. Η Σοφία Μαραθάκη στηρίζεται στον Ουγκό για να δημιουργήσει μια παράσταση που φαίνεται να αγγίζει παρόμοιες προβληματικές με αυτές του Πομερά. Η «Ευρώπη των λαών» γίνεται το επίκεντρο της παράστασης «Ουγκώ: μια ουτοπία» (13-22/10 ), που εμπνέεται από τις «Επιστολές στον Λουδοβίκο Βοναπάρτη» του Γάλλου κλασικού και διερευνά το ζήτημα της πραγμάτωσης ή της ουτοπικότητας ενός οικουμενικού πανευρωπαϊκού οράματος.
Ο Παντελής Δεντάκης αναμετριέται με την «Πενθεσίλεια» (14-23/2 ) του Κλάιστ, αντιπροσωπευτικό έργο του γερμανικού ρομαντισμού, με αρχαιοελληνικές καταβολές καθώς και αυτοβιογραφικές αναφορές. Επίσης ο Άρης Μπινιάρης, μετά τους καλοκαιρινούς «Πέρσες», συνεχίζει να ερευνά την αρχαία τραγωδία με τις «Βάκχες» (21/3-1/4 ), καταφεύγοντας και πάλι στον οικείο του κώδικα της μουσικής ερμηνείας, για να αποδώσει την ιερή μανία και την ένθεη έκσταση του ευριπίδειου κειμένου.
Από τους παλιούς γνώριμους της Στέγης, η Λένα Κιτσοπούλου καταπιάνεται ξανά με την ανάποδη, «βλάσφημη» θεώρηση ενός μύθου. Αυτήν τη φορά είναι η Αντιγόνη («Αντιγόνη – Lonely Planet», 14-30/12 ) την οποία βάζει στο στόχαστρό της η δημιουργός με την αδιαμφισβήτητη όσο κι εκκεντρική προσωπική σφραγίδα, σε μια προσπάθεια να εμβολίσει το σοφόκλειο μύθο με στιγμές ενός «σατιρικού εδώ και τώρα».
Σε μια σημαντική σκηνική συνάντηση, πάλι, ο Δημήτρης Καραντζάς αναλαμβάνει να σκηνοθετήσει το νέο έργο του βραβευμένου σεναριογράφου Ευθύμη Φιλίππου. Η παράσταση «Ρομπ/Rob» (17-28/1 ) ξεκίνησε από μια κουβέντα για τον «Ρομπέρτο Τσούκο» του Κολτές. Αλλά ο κατά συρροή δολοφόνος που ετοιμάζουν οι δύο Έλληνες δημιουργοί, μας κάνει μάρτυρες και συνένοχους μιας μυστήριας τελετής γύρω από έναν νεκρό πια δολοφόνο, ο οποίος αναγεννιέται μέσα από τις αφηγήσεις και τις μαρτυρίες των θυμάτων, αλλά και των οπαδών του, και ζωντανεύει για να αποθεωθεί και, τελικά, να κατασπαραχθεί ξανά από μια κοινωνία που έχει πάντα την ανάγκη να κατασκευάζει αρχηγούς – Φύρερ, Αγίους ή, απλώς, αποδιοπομπαίους τράγους.
Όπως πάντα, τέλος, το πρόγραμμα της Στέγης απευθύνεται και στους εφήβους, με τη Μαρία Μαγκανάρη να σκηνοθετεί τους «Παραθεριστές» του Μαξίμ Γκόρκι (9/11-30/3 ) και το φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου να επιστρέφει με τον τίτλο Onassis Youth Festival 2018 (13-15/4 ).
Η Στέγη αγαπάει το χορό
Μεγάλα ονόματα του διεθνούς χορευτικού στερεώματος κι Έλληνες χορογράφοι που διακρίνονται στο εξωτερικό κοσμούν φέτος το πρόγραμμα της Στέγης, το οποίο δίνει έμφαση και στον εκπαιδευτικό χαρακτήρα του ιδρύματος. Ξεκινάμε από τις διεθνείς παρουσίες και τον χορογράφο, χορευτή και ακτιβιστή Σερζ Εμέ Κουλιμπαλί από την Μπουρκίνα Φάσο, που έρχεται για πρώτη φορά στη χώρα μας με το «Kalakuta Republik», μια παράσταση για τον πατέρα της afro beat Φέλα Κούτι, που συνδυάζει το δυναμισμό του αφρικάνικου χορού με τη φαντασία του σύγχρονου (25-27/10, Μικρή Σκηνή ).
Ο σπουδαίος Άκραμ Καν επιστρέφει στην Αθήνα και κάνει την πρεμιέρα του «Xenos» στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης (21-27/2 ). Ο Βρετανός εκφραστής της κουλτούρας Μπενγκάλι, χορεύοντας αντισυμβατικά, μας μαγεύει με την πνευματική κομψότητα που διέπει τις χορογραφίες του.
Μια μεγάλη προσωπικότητα της παγκόσμιας σκηνής του χορού και ιδρυτής των Les Ballets C de la B, ο Αλέν Πλατέλ, έρχεται με το anti-classic σόου «Requiem pour L.». Μαζί με τον Φαμπρίτσιο Κασόλ και με τη συνοδεία ενός 14μελούς συνόλου μουσικών από Ευρώπη και Αφρική, δοκιμάζουν έναν ασυνήθιστο πειραματισμό πάνω στο «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ (12-15/4, Κεντρική Σκηνή ).
Με το ένα πόδι στην Ελλάδα και το άλλο στη διεθνή σκηνή βρίσκονται η Ιωάννα Πορτόλου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος και η Κατερίνα Παπαγεωργίου. Το «Risk», η νέα δουλειά της Πορτόλου, εστιάζει στο στοίχημα της προσωπικής ευτυχίας με μια ομάδα εξαιρετικών χορευτών, την Ιωάννα Αποστόλου, τη Σεσίλ Μικρούτσικου, τον Γιάννη Νικολαΐδη κ.ά. (15-18/1, Μικρή Σκηνή ). Σε άρτιες εκτελέσεις και δομημένη δραματουργία μάς έχει συνηθίσει ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο οποίος έρχεται με το «Ιόν», μια διερεύνηση στο μυστικό δεσμό που επιτρέπει στους ανθρώπους μιας ομάδας να επικοινωνούν ακόμη και ασυνείδητα (1-4/2, Κεντρική Σκηνή ).
Η Κατερίνα Παπαγεωργίου, που τα τελευταία χρόνια κάνει καριέρα στη Γερμανία ως Kat Válastur, επιχειρεί με το «Rasp Your Soul» να καταλάβει πώς το «σώμα ως γλώσσα» μπορεί να αρθρώνει λόγο (9-11/3, Εκθεσιακός Χώρος ). Η Τζένη Αργυρίου παρουσιάζει στο «Ανώνυμο» είδη χορού που βασίζονται στην ανθρώπινη επαφή (24-27/5, Κεντρική Σκηνή ).
Ό,τι πιο φρέσκο γύρω από τον σύγχρονο ελληνικό χορό μάς αποκαλύπτει το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (28-29/4 ), που θα πραγματοποιηθεί σε διάφορους χώρους της Στέγης κι εκτός αυτής, ενώ το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Dancing to Connect έρχεται να μας αποδείξει πως ο χορός είναι για όλους (11/3 ). Η εκπαίδευση γύρω από το χορό είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τη Στέγη και αυτό φαίνεται σε ακόμη δύο δράσεις: το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Τρίπλες και τριπλέτες», του οποίου ηγείται η έμπειρη Αγγλοελληνίδα χορογράφος Μέντη Μέγα (από 23/10 ), και το «Idance», μια μεγάλη ημερίδα για τις τέχνες και την προσβασιμότητα που θα πραγματοποιηθεί τον Δεκέμβριο στη Μικρή Σκηνή.
Στην ουσία της σύγχρονης μουσικής
Σε ό,τι έχει σχέση με τα μουσικά πράγματα, όλα αυτά τα χρόνια η Στέγη έχει να επιδείξει τολμηρές επιλογές και καινοτομίες που πιάνουν την ουσία της έννοιας «σύγχρονη μουσική» και δεν περιορίζονται σε ιδιώματα και ταμπέλες. Από αυτήν την άποψη, στα προγράμματά της συναντάμε acts και actions που κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να φέρει ή να δημιουργήσει, αποφεύγοντας έτσι τις mainstream και δοκιμασμένες λύσεις που κυριαρχούν στην «αγορά» ή οδηγούν εκ του ασφαλούς στην επιτυχία. Η μουσική στη Στέγη δείχνει να θέλει να είναι ενδιαφέρουσα και προκλητική, σύγχρονη κι επείγουσα σε ό,τι αφορά τις αισθητικές και κοινωνικές της διαστάσεις, έτοιμη να προσφέρει τροφή (για το νου, την ψυχή ή και το σώμα ), ακόμη και να βγει από τα στεγανά και να γίνει πράξη και event, έξω στη γειτονιά και στην πόλη.
Σύγχρονη σύνθεση και μοντέρνα jazz, out rock και funk πέρα από τα όρια, έντεχνη ποιητική προσέγγιση στην τραγουδοποιία, είναι περισσότερο στοιχεία και κατευθύνσεις παρά οριστικοποιημένα «είδη» και τα συναντάμε και φέτος στο μουσικό μέρος του προγράμματος της Στέγης. Ήδη από πολύ νωρίς (20/10 ) πιάνουμε την ουσία του δημιουργικού no wave με την παρουσία του κιθαρίστα Marc Ribot και του γκρουπ του The Young Philadelphians (είναι ο Jamaaladeen Tacuma στο μπάσο και ο Calvin Weston στα ντραμς – you know the names, you feel the games! ).
Το φεστιβάλ Afrofuturism in Athens, που οργανώνει η Στέγη εντός της και στο κέντρο της πόλης, δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινάει (στις 9/11 ) με το πρωτοπόρο σχήμα της μαύρης space jazz Sun Ra Arkestra, το οποίο διευθύνει ο σαξοφωνίστας Marshall Allen μετά την οριστική αναχώρηση (το 1993 ) του Sun Ra για τη γη των προγόνων του, τον πλανήτη Κρόνο! [Να θυμίσουμε πως η Sun Ra Arkestra μαζί με τον Sun Ra είχε δώσει μια ιστορική συναυλία στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1984].
Η μουσική παράσταση «Tourbillons» (24-25/11 ) του Γιώργου Απέργη, το μουσικοθεατρικό «Βιβλίο της Ανησυχίας» (15-16/12 ) του Michel van der Aa από το Ergon Ensemble, η παρουσία του πρωτοποριακού ντουέτου Gareth Davis στο μπάσο κλαρίνο και Frances-Marie Uitti στο τσέλο (11/1 ), το γαλλο-νoρβηγικό modern jazz γκρουπ Dans Les Arbres (15/3 ), η «Σκηνοθετημένη νύχτα» που παρουσιάζει ο Δανός Simon Steen-Andersen (10/2 ) με ανασυνθέσεις κλασικών ανοίγουν πολύ ενδιαφέροντα κεφάλαια ή σελίδες στην περιδιάβασή μας στη σύγχρονη μουσική δημιουργία.
Η φετινή Open Day (4/3 ) της Στέγης είναι αφιερωμένη στον Μάη του ’68, που κλείνει 50 χρόνια. Από μουσική άποψη έχει πολύ ενδιαφέρον και θα ακούσουμε –και θα μάθουμε– πολλά. Αρχές Μαρτίου γίνεται και μια σειρά συναυλιών αφιερωμένη στα σάουντρακ που έχει γράψει ο Δημήτρης Παπαδημητρίου – και είναι πολλά και καλά!
Από μεγάλα ονόματα της σύγχρονης jazz, τώρα, τον Μάιο (19/5 ) έρχεται το τρίο του πιανίστα Brad Mehldau (με τον Larry Grenadier και τον Jeff Ballard ). Είναι πολυαναμενόμενο ως event και ο Mehldau έχει πάρα πολλούς fans τόσο ανάμεσα στους connoisseurs όσο και στο ευρύτερο κοινό.
Φυσικά, η Στέγη κάνει σπουδαία δουλειά και μέσα από μόνιμους κύκλους όπως το Ελληνικό Σχέδιο με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου και τους συνεργάτες του, το Πανόραμα Ελληνικής Τζαζ (χειμερινό τε και θερινό ), η Γέφυρα Μουσικής πάνω από τη Συγγρού (24/1-13/2 ) που την ενώνει με το Πάντειο, το Borderline Festival (19-22/4 ) που πάντα βρίσκει τρόπο να ξεπερνάει τα όρια, το παιδικο-εκπαιδευτικό Big Bang Festival (17-19/5 ), τα προεόρτια του Tinos World Music Festival (24/5 ) κ.ά. Και έχουμε τα αφτιά μας ανοιχτά για το Ώτων Project, όπου τα σύνολα ARTefacts και Ventus θα μας κάνουν να ακούσουμε διαφορετικά τους ήχους της πόλης – της πόλης μας.
Από το Διάστημα μέχρι τα βάθη της γης
Δυναμική αρχή για το εικαστικό πρόγραμμα της Στέγης με μια μεγάλη έκθεση που συνενώνει και πάλι διαφορετικές εκφάνσεις της ποπ κουλτούρας. Δύο χρόνια μετά την «Digital Revolution», η Στέγη συνεργάζεται ξανά με το Barbican του Λονδίνου και παρουσιάζει την έκθεση «Science Fiction: Ταξίδι στο Άγνωστο» (9/10-14/1 ), με τη στήριξη της COSMOTE. Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι με οδηγό την επιστημονική φαντασία μέσα από σπάνια εκθέματα αλλά κι έργα σύγχρονων καλλιτεχνών, προβολές, συναυλίες κι εκπαιδευτικά προγράμματα. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον περιμένουμε και την εικαστική έκθεση «Γεωμετρίες» (Μάρτιος-Ιούνιος ) στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στους υπέροχους κήπους του, στην οποία συμμετέχουν σημαντικοί σύγχρονοι καλλιτέχνες που ψάχνουν σημεία τομής ανάμεσα σε τέχνη κι επιστήμη, σε επιμέλεια των Locus Athens.
Το καθιερωμένο Fast Forward Festival (2-15/5 ) φτάνει φέτος στην 5η χρονιά του κι εξερευνά την αρχαιολογία ως επιστήμη που έχει επηρεάσει καθοριστικά τις τελευταίες δεκαετίες τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν οι σύγχρονοι εικαστικοί, μέσα από έργα καλλιτεχνών από τον ελληνικό και το διεθνή χώρο, επιχειρώντας να προτείνει μια μη γραμμική προσέγγιση της Ιστορίας. Δεν λείπουν όμως και οι επισκέψεις σημαντικών συγγραφέων και ανθρώπων του πνεύματος –η αρχή γίνεται με τον Νορβηγό Jo Nesbo (17/10 ), έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας στον κόσμο– αλλά και τα κλασικά κινηματογραφικά ραντεβού όπως το φεστιβάλ In-Edit, που μας βάζει στο παρασκήνιο του μουσικού κόσμου (4-7/11 ), και το Flix it στη Στέγη, που επιστρέφει με οκτώ events από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Μάιο.
4 events για όλη την οικογένεια
«Να τα πούμε;»
Ερμηνευτές και συνθέτες λένε τα κάλαντα αλλιώς σε αυτήν τη συναυλία στο πλαίσιο του κύκλου Ελληνικό Σχέδιο, που σχεδίασε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. (22-23/12 )
«Οι παραθεριστές»
Μαζί με τους εφήβους γιατί όχι κι εμείς! Η Μ. Μαγκανάρη σκηνοθετεί το έργο του Γκόρκι που σχολιάζει δηκτικά μια ομήγυρη διανοούμενων και μπουρζουάδων. (9/11 )
Onassis Youth Festival
Δίνει νέα πνοή στα αρχαία κείμενα καλώντας μια πλειάδα σκηνοθετών και ομάδων να συνεργαστούν με μαθητές γυμνασίου και λυκείου. (13-15/4 )
Big Bang
Για τέταρτη χρονιά μουσική, παιχνίδι και διασκέδαση συναντιούνται σε ένα πολύχρωμο φεστιβάλ για νεαρούς και περιπετειώδεις θεατές! (17-19/5 )
Πηγή : Αθηνόραμα
διαβάστε περισσότεραΑκολουθώντας βόρεια κατεύθυνση, σε απόσταση 55 χιλιομέτρων από τη Χώρα και 15 από τη Βολισσό, θα βρεθείτε στα Αγιάσματα. Είναι η ονομασία μιας ολόκληρης περιοχής στην Βόρεια Χίο, που οφείλει το όνομά της στα ιαματικά νερά που αναβλύζουν από τη γη, σε θερμοκρασία 70ο βαθμών Κελσίου!
Η παραλία των Αγιασμάτων, όπως και όλο το τοπίο που την περιβάλει, παρουσιάζει μια σπάνια, άγρια ομορφιά. Τα κοντινά μικρά χωριά Κέραμος, Λεπτόποδα , Εγρηγόρος είναι χτισμένα αμφιθεατρικά ανάμεσα στο εκπληκτικό πευκοδάσος, με σπιτάκια από τοπική πέτρα.
Η απομακρυσμένη αυτή πλευρά του νησιού, λόγω της απόστασης αλλά κυρίως της ιδιαιτερότητα της, έχει λίγους αλλά φανατικούς φίλους!
Ο βόρειος προσανατολισμός της ακτής δικαιολογεί τα μεγάλα κύματα της θάλασσας και τα μεγάλα βότσαλα της παραλίας. Η διαδρομή μέχρι την παραλία, ανάμεσα σε ψηλά βουνά και λαγκάδια με νερά και πλούσια βλάστηση, είναι υπέροχη όλες τις εποχές του χρόνου.
Η περιοχή έχει μακρόχρονη και πλούσια ιστορία και κεντρίζει το ενδιαφέρον των πιο «ψαγμένων» ταξιδευτών.
Από το1948 μέχρι το 1954 λειτουργούσαν μεταλλεία αντιμονίου. Με μια προσεκτική ματιά στα τριγύρω βουνά, θα διακρίνετε τα απομεινάρια των μεγάλων στοών και των εγκαταστάσεων των εταιριών που είχαν την εκμετάλλευσή τους.
Τους καλοκαιρινούς μήνες λειτουργούν από το δήμο Αμανής εγκαταστάσεις για ιαματικά λουτρά. Επίσης το καλοκαίρι θα βρείτε ανοιχτά τα ενοικιαζόμενα δωμάτια, μια ταβέρνα με σπιτική κουζίνα και ένα ουζερί με εκλεκτούς μεζέδες, σούμα και Αριούσειο οίνο!
Πληροφορίες
Πρόσβαση με αυτοκίνητο: Ναι | Ανέσεις: |
Πρόσβαση με τα λεωφορείο: Όχι | Πρόσβαση από Α.Μ.Ε.Α: Όχι |
Πρόσβαση με τα πόδια: Όχι | Τύπος Παραλίας: Βότσαλα |
Ναυαγοσώστης: Όχι | Φυσική σκιά: Όχι |
Βάθος: Μεγάλο | Δραστηριότητες στη θάλασσα: Όχι |
Χωματόδρομος: Όχι | Κοντά σε εστιατόριο: Nαι |
Πηγή: Chios Travel Guide
Η Αγία Φωτεινή – ή Αγία Φωτιά για τους ντόπιους – είναι παραλιακός οικισμός χτισμένος αμφιθεατρικά με θέα στη θάλασσα και τα μικρασιατικά παράλια, και βρίσκεται σε απόσταση 11 περίπου χιλιομέτρων από την πόλη της Χίου.
Η παραλία της Αγίας Φωτεινής είναι μια από τις ωραιότερες και κοσμικότερες παραλίες της Χίου, με βοτσαλωτό βυθό και πεντακάθαρα νερά, γι αυτό και είναι το πιο αγαπημένο στέκι της νεολαίας του νησιού για τους καλοκαιρινούς μήνες.
Η περιοχή παρουσιάζει έντονη τουριστική κίνηση κατά τους θερινούς μήνες και διαθέτει την ανάλογη τουριστική υποδομή.
Εδώ θα βρείτε διάφορα μικρά καταστήματα, καλοκαιρινά καφέ, ταβέρνες, εστιατόρια, γραφεία για ενοικιάσεις αυτοκινήτων και μοτοποδηλάτων, mini market, κ.α. Η ονομασία του οικισμού προήλθε από την ομώνυμη εκκλησία της περιοχής.
Πληροφορίες
Πρόσβαση με αυτοκίνητο: Ναι | Ανέσεις: Beach Bar, ομπρέλες, ξαπλώστρες |
Πρόσβαση με τα λεωφορείο: Ναι | Πρόσβαση από Α.Μ.Ε.Α: Όχι |
Πρόσβαση με τα πόδια: Όχι | Τύπος Παραλίας: Βότσαλα |
Ναυαγοσώστης: Ναι | Φυσική σκιά: Ναι |
Βάθος: Κανονικό | Δραστηριότητες στη θάλασσα: Ναι |
Χωματόδρομος:Όχι | Κοντά σε εστιατόριο: Nαι |
Πηγή: Chios Travel Guide
Σε απόσταση οκτώ (8) χιλιομέτρων από το κεφαλοχώρι της ΒΔ Χίου τη Βολισσό, είναι χτισμένο σχεδόν πάνω στην παραλία, το μοναστήρι της Αγίας Μαρκέλλας, προστάτιδας της Χίου. Η μεγάλη παραλία που αντικρίζει τα ιστορικά Ψαρά, αποτελείται από άμμο και ψιλό βότσαλο και είναι γνωστή για τα κρύα νερά και το βαθύ βυθό της.
Στο τέλος της παραλίας, υπάρχει το μονοπάτι που οδηγεί στο σημείο όπου μαρτύρησε η Αγία Μαρκέλλα. Σε αυτό το σημείο, μέσα στη θάλασσα, αναβλύζει ζεστό νερό από την γη.
Η 22 Ιουλίου που γιορτάζεται η χάρη της είναι ημέρα επίσημης αργίας για το νησί και χιλιάδες κόσμου από ολόκληρη τη Χίο, τα γειτονικά νησιά αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα καταφθάνει στην περιοχή. Πολλοί από αυτούς διανύουν την απόσταση από την πόλη της Χίου με τα πόδια (50 χλμ.) προκειμένου να εκπληρώσουν κάποιο τάμα. Συχνά οι ντόπιοι αναφέρουν ιστορίες σχετικά με τα θαύματα που έχει κάνει η Αγία Μαρκέλλα.
Πληροφορίες
Πρόσβαση με αυτοκίνητο: Ναι | Ανέσεις: |
Πρόσβαση με λεωφορείο: Όχι | Πρόσβαση από Α.Μ.Ε.Α: Όχι |
Πρόσβαση με τα πόδια: Όχι | Τύπος Παραλίας: Βότσαλα και άμμος |
Ναυαγοσώστης: Όχι | Φυσική σκιά: Ναι |
Βάθος: Κανονικό | Δραστηριότητες στη θάλασσα: Όχι |
Χωματόδρομος: Όχι | Κοντά σε εστιατόριο: Ναι |
Πηγή: Chios Travel Guide
Η παραλία της Αγίας Ειρήνης βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού και συγκεκριμένα ανάμεσα στα χωριά Ελάτα και Μεστά, σε απόσταση (6) χιλιομέτρων από το Λιμένα Μεστών.
Πρόκειται για μια πολύ όμορφη παραλία που αποτελείται από άμμο και ψιλά βότσαλα που πλαισιώνεται από ένα υπέροχο τοπίο που συνδυάζει το γαλάζιο της θάλασσας με την πλούσια βλάστηση της τριγύρω περιοχής.
Πρόσφατα στο μικρό κόλπο δημιουργήθηκε αλιευτικό καταφύγιο που φιλοξενεί τους ψαράδες της περιοχής.
Η τοποθεσία έχει πάρει το όνομά της από το ξωκλήσι της Αγίας Ειρήνης και την ημέρα της χάρης της, που είναι κάθε στις 5 Μαΐου, γίνεται μεγάλο πανηγύρι στο χωριό. Ακριβώς απέναντι από την παραλία, βρίσκεται ένα μικρό νησάκι και πάνω του , το ομώνυμο ξωκλήσι του Αγίου Στέφανου.
Κάθε χρόνο στις 2 Αυγούστου, οι κάτοικοι της Ελάτας διοργανώνουν μια γιορτή στο απέναντι νησάκι και όλοι οι πιστοί που μεταφέρονται με βάρκες, διανυκτερεύουν εκεί.
Συνδυάστε το μπάνιο σας με ένα γεύμα και φρέσκα ψάρια στην ταβέρνα που λειτουργεί δίπλα στη θάλασσα, από το Μάιο μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.
Πληροφορίες
Πρόσβαση με αυτοκίνητο: Ναι | Ανέσεις: |
Πρόσβαση με λεωφορείο: Όχι | Πρόσβαση από Α.Μ.Ε.Α: Όχι |
Πρόσβαση με τα πόδια: Όχι | Τύπος Παραλίας: Βότσαλα και άμμος |
Ναυαγοσώστης: Όχι | Φυσική σκιά: Ναι |
Βάθος: Κανονικό | Δραστηριότητες στη θάλασσα: Όχι |
ΧωματόδρομοςΌχι | Κοντά σε εστιατόριο: Όχι |
Πηγή: Chios Travel Guide
Ακόμα μία όμορφη παραλία κοντά στο χωριό των Ολύμπων είναι ο κόλπος της «Αγίας Δύναμης» ή «Αγίας Θεοδοσίας». Αξίζει να σημειώσουμε ότι εδώ τα νερά έχουν μοναδικό σμαραγδένιο χρώμα και απίστευτη διαύγεια.
Μια από τις πολλές απομονωμένες παραλίες της νότιας Χίου, που τις περισσότερες μέρες του καλοκαιριού μπορείτε να απολαύσετε με ελάχιστο – ή και καθόλου – κόσμο. Το κολύμπι σε αυτό τον κόλπο με τα κρυστάλλινα νερά και την ήρεμη ατμόσφαιρα του τοπίου είναι πραγματικά μία μοναδική εμπειρία.
Πληροφορίες
Πρόσβαση με αυτοκίνητο: Ναι | Ανέσεις: |
Πρόσβαση με λεωφορείο: Όχι | Πρόσβαση από Α.Μ.Ε.Α: Όχι |
Πρόσβαση με τα πόδια: Όχι | Τύπος Παραλίας: Βότσαλα και άμμος |
Ναυαγοσώστης: Όχι | Φυσική σκιά: Ναι |
Βάθος: Κανονικό | Δραστηριότητες στη θάλασσα: Όχι |
Χωματόδρομος: Ναι | Κοντά σε εστιατόριο: Όχι |
Πηγή: Chios Travel Guide